|
 Nie ma idealnej izolacji akustycznej, ale dyskomfort można zmniejszyć, minimalizując hałas w wybranych pomieszczeniach. Hałasy można podzielić na dwa rodzaje: dźwięki emitowane do powietrza (sprzęt audio-wideo, rozmowy, krzyki) oraz dźwięk materiałowy (powstający w wyniku działań mechanicznych, np. Wiercenia w ścianie, uderzeń). W takim czy innym stopniu wszystkie materiały budowlane stosowane w konstrukcjach otaczających mają izolację akustyczną. Dodatkowe materiały mogą również pochłaniać lub izolować hałas.
Izolacja i pochłanianie dźwięków różnią się między sobą. Wraz z pochłanianiem dźwięku energia odbitej fali dźwiękowej spada podczas interakcji z przeszkodą. Rozprasza się i zamienia w ciepło.
Izolacja akustyczna zmniejsza poziom ciśnienia akustycznego, gdy fala dźwiękowa przechodzi przez przeszkodę. Efektywność zależy od wskaźnika izolacyjności akustycznej Rw i współczynnika zachodzenia Lnw. Przy wyższych wartościach Rw i niższych wartościach Lnw, zostaną osiągnięte lepsze wyniki izolacji akustycznej.
Zaleca się kompleksowe stosowanie materiałów wygłuszających. Im mocniejsze są przegrody, tym wyższa będzie izolacja akustyczna.
Jeśli zostaną użyte tylko materiały dźwiękochłonne, współczynnik izolacji akustycznej nieznacznie wzrośnie. W takim przypadku minimalna grubość z reguły powinna wynosić od czterdziestu do pięćdziesięciu milimetrów.
Najlepiej zastosować kombinację materiałów „twardych” (włókno gipsowe, cegła, płyta gipsowo-kartonowa), które zapewniają izolację akustyczną oraz materiałów „miękkich” (wełna mineralna, wełna szklana), które zwiększają pochłanianie dźwięku.
Otwory przelotowe są często używane podczas instalowania gniazd. Takie otwory również wymagają wygłuszenia. Gniazdo jest demontowane, do otworu wkładana jest „podkładka” wykonana z gęstej bazaltowej tektury, wełny mineralnej lub tkaniny azbestowej. Otwór uszczelnia się kitem tynkarskim lub zaprawą cementową, a gniazdo wsuwa się z powrotem. Do tynku należy stosować piankę poliuretanową, która ma bardzo wysoką palność i nie jest dostatecznie dobrym izolatorem akustycznym. Przewody elektryczne na kable są izolowane na tej samej zasadzie.
Często po długotrwałym użytkowaniu między płytą stropową a rurami pionowymi mogą tworzyć się szczeliny. Najlepiej uszczelnić je szczeliwem silikonowym. Jeśli na przykład pion zostanie ułożony przez sufit, konieczne jest dokładne oczyszczenie uszkodzonej warstwy zaprawy cementowej i usunięcie. Podstawa rury musi być owinięta materiałem dźwiękochłonnym. A naruszona pozostała część podłogi lub sufitu jest cementowana. Spoiny uszczelnia się silikonem, nadmiar materiału odcina.
Modne jest również izolowanie połączeń paneli. Z czasem między podłogą a ścianą mogą powstawać pęknięcia deformacyjne, które często nie są widoczne za tapetą. Aby je wygłuszyć, konieczne jest oczyszczenie ścian ze starej tapety, wyhaftowanie połączeń między sąsiednimi płytami betonowymi, a powstałe ubytki i ubytki zaprawą cementową lub wcześniej przygotowaną szpachlą gipsową. Po wyschnięciu kitu spoiny należy dokładnie nasmarować uszczelniaczem akrylowym. Po usunięciu nadmiaru tego szczeliwa ściany można przemalować lub pokryć tapetą.
Do wygłuszenia sufitu można zastosować lekkie, dźwiękochłonne konstrukcje podwieszane o porowatej strukturze. W przypadku dźwiękoszczelnych drzwi wejściowych stosuje się konstrukcje typu wiatrołap. W przypadku podłogi stosuje się specjalne podkłady do parkietu lub laminatu. Styropian, pianka polietylenowa lub pianka polipropylenowa nie tylko nie izoluje, ale czasami zwiększa przewodność hałasu.
Jamoido
|
