Borodino |
|
Tylko jeden fakt i wszystko stanie się jasne, dlaczego. Na terenie Borodino znajduje się słynny Państwowy Rezerwat Muzeum Wojskowo-Historycznego Borodino. Okazało się, że Selu Borodino był nie tylko świadkiem, ale także uczestnikiem zaciętych walk o wolność rodaków. Latem 1812 r. Cesarz Wielkiej Francji Napoleon 1 na czele ogromnej armii przekroczył granicę państwową Rosji bez wypowiadania wojny. Rozpoczęła się Wojna Ojczyźniana 1812 roku, w której wieś Borodino, z woli wielkiego patrioty Rosji M.I. Kutuzowa, przeszła prawdziwie historyczny test. Tam, gdzie żołnierze rosyjscy walczyli bohatersko, zachowały się struktury obronne z 1812 roku: rzuty Bagrationa, reduta Szewardińskiego, bateria Raevsky'ego, a także rzuty Masłowa. Pole Borodino zdobią surowe pomniki, obeliski, z których większość powstała w 1912 roku z okazji stulecia bitwy. Rosjanie wiedzą, jak być hojnym. W 1913 r. Francji pozwolono wznieść obelisk ku pamięci poległej armii francuskiej. Lata minęły. I znowu chmury gromadziły się nad naszą Ojczyzną. Borodino zyskał nową sławę podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w latach 1941-1945. Na polu Borodino wybuchły zaciekłe walki, w końcu linia obronna przebiegała tu na przedmieściach Moskwy. Drogę do hitlerowskich najeźdźców zablokowali żołnierze 5 Armii, a później, w październiku 1941 r., Na polu Borodino rozegrała się bitwa, w której odbyła się 32. Dywizja Strzelców Czerwonego Sztandaru pułkownika V.I. 82. dywizja strzelców zmotoryzowanych. Wieloletnie punkty ostrzału, okopy, rowy przeciwpancerne, okopy stały się swego rodzaju pomnikami odwagi i odporności żołnierzy radzieckich. Ale wróćmy do przeszłości. 1903 rok. Z inicjatywy pracowników kolei moskiewsko-brzeskiej po raz pierwszy w niewielkiej hali stacji kolejowej na stacji Borodino pojawiła się mała wystawa poświęcona Wojnie Ojczyźnianej 1812 roku, a także Bitwie pod Borodino. . Teraz ekspozycja muzeum została rozszerzona, do reliktów chwały z 1812 roku dodano odpowiednio eksponaty opowiadające o bohaterskich czynach narodu radzieckiego podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Lata mijają, mieszkańcy Borodina są zajęci pokojową pracą, przyczyniają się do realizacji majestatycznych planów partii i czczą pamięć o wyczynie broni Ojczyzny. W Dniu Zwycięstwa i w każdą pierwszą niedzielę września na słynne pole Borodino przybywają tysiące ludzi z różnych części naszego rozległego kraju. Majestatyczny, uroczysty spektakl reprezentował wówczas pole rosyjskiej chwały. Grają orkiestry wojskowe, w powietrzu unoszą się sztandary bitewne. To upamiętnia rocznicę bitwy pod Borodino. W przededniu 150. rocznicy Wojny Ojczyźnianej 1812 r. Na polu Borodino na cześć wyczynu rosyjskich żołnierzy i oficerów pochowany jest również dowódca 2. Armii Zachodniej generał P.I. Bagration. Pomnik został również wzniesiony dla nieznanego żołnierza rosyjskiego, którego prochy znaleziono podczas renowacji błysku Bagrationovskaya. Pole Borodino to rodzaj nekropolii; groby tych, którzy wyróżnili się w walce: SN Tatishchev, P. f. Shaposhnikova, L.G. Ogareva, A.P. Levshin, L.P. Neverovsky, I.A. Olenina. Tutaj, na ziemi Borodino, każdy centymetr rosyjskiej ziemi jest podlewany krwią obrońców Ojczyzny, pole Borodino stało się ucieleśnieniem chwały i męstwa. Oksana Nikolaevna |
Borodino. Wieś jest jak wioska. Stoi na rzece Kolocha, która wpada również do Moskwy, znajduje się 120 kilometrów od stolicy naszej Ojczyzny, dziesięć kilometrów od miasta Mozhaisk. Wioska jest mała i stara. Jej mieszkańcy od najdawniejszych czasów zajmowali się uprawą roli, ukochaną przez jakieś rzemiosło, a przede wszystkim ceniącą sobie spokojną pracę. Wokół Moskwy jest wiele takich wiosek, ale niewiele z nich było przeznaczonych do napisania jasnej karty w chwalebnej historii Ojczyzny. Wieś Borodino zawsze była w czołówce, w której zadecydowano o losach Ojczyzny i zyskała światową sławę.| Rezerwat Kopetdag | Magadan - dusza regionu Kołyma |
|---|
Nowe przepisy
