Co stymuluje wzrost roślin? |
|
Okazało się, że koleoptyle były pochylone w kierunku światła. Jeśli koleoptyl był pokryty cienką warstwą staniolu, a światło działało na część sadzonki znajdującą się poniżej zamkniętego koleoptylu, to nie zginała się. W tym samym przypadku, gdy koleoptyl pozostawał otwarty i był wystawiony na działanie światła, a obszar poniżej był pokryty staniolem, koleoptyl pochylił się w kierunku światła. Analizując eksperymenty, Charles Darwin napisał w swojej niezwykłej pracy „Zdolność do przenoszenia roślin”:
Zarówno to genialne przypuszczenie, jak i inne badania Karola Darwina dotyczące ruchu roślin spotkały się z niechęcią zachodnich fizjologów. Tak więc Yu. Sachs, szef niemieckich fizjologów, w roku śmierci Karola Darwina napisał: „Mogę tylko żałować, że w tytule znajduje się nazwisko Karol Darwin. Eksperymenty, które opisuje, są inscenizowane bez znajomości tematu i źle zinterpretowane, a dobre rzeczy, które można znaleźć w niewielkiej liczbie w książce, nie są nowe ”.
Na początku lat 30. wyodrębniono substancję sprzyjającą zginaniu koleoptyli i stymulującą tworzenie korzeni i określono jej strukturę. Co za niespodzianka, gdy okazało się, że substancja ta - kwas indolooctowy - została zsyntetyzowana przez chemików organicznych już w 1885 roku. Kwas ten nazwano heteroauxinem, co oznacza inną auksynę. Znając naturę heteroausyny, chemicy organiczni rozpoczęli intensywne badania nad syntezą nowych związków z kwasów octowych i innych kwasów organicznych, a fizjolodzy zaczęli badać wpływ tych związków na wzrost i rozwój roślin. Obecnie zsyntetyzowano tysiące takich związków. Jednak tylko kilka z nich znalazło dotychczas szerokie zastosowanie w praktyce.
Gdy 2,4-D stosuje się w wysokich stężeniach (100 lg / l), młody hamuje procesy wzrostu - w tym przypadku lek działa jako inhibitor wzrostu. Dzięki takiemu zabiegowi rośliny nie umierają, ich procesy wzrostu są czasowo opóźnione. Jeśli rośliny są traktowane tym lekiem, przyjmowanym w jeszcze wyższym stężeniu (3 g / l), to umierają, czyli w tym przypadku lek jest herbicydem (herbi - herb i caedere - kill).
Ustalono, że ta sama dawka leku działa na różne rośliny zupełnie odwrotnie: w niektórych stymuluje procesy wzrostu, w innych hamuje. Jednocześnie okazało się, że najbardziej wrażliwe na działanie chemikaliów są młode tkanki i organy roślinne. Różne organy, części i tkanki rośliny różnie reagują na takie wpływy. K. E. Ovcharov |
Od dawna zauważono, że niektóre rośliny zwracają się w kierunku światła. Szczególnie wyraźnie widać to na słoneczniku, którego kosze rano zamieniają się w wschodzące słońce. Kiełki na oknie również sięgają po światło. Te i wiele innych faktów skłoniło badaczy do ustalenia przyczyn takich orientacyjnych ruchów roślin. Wśród tych badaczy był słynny Karol Darwin. Wykiełkował nasiona zbóż w ciemnej komorze, a następnie zasadził te sadzonki, tj. Pierwsze przezroczyste liście pokrywające młode liście zbóż wystawiono na światło padające z jednej strony.
Historia pokazała, że C. Darwin i K. A. Timiryazev mieli całkowitą rację. Ponad czterdzieści lat później niezwykłe przypuszczenie Karola Darwina znalazło doskonałe potwierdzenie doświadczalne. Przekonująco wykazano, że czubek koleoptylu tworzy substancję - auksynę.
Badanie wpływu regulatorów wzrostu na rośliny wykazało, że ta sama substancja, w zależności od zastosowanego stężenia, może działać zarówno stymulująco, jak i hamująco na roślinę. Na przykład lek 2,4-D (kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy) stosowany w małych dawkach (10-20 mg / l) stymuluje tworzenie się owoców w pomidorach i korzeni w sadzonkach, czyli działa stymulująco na wzrost.
Często syntetyczne substancje, które stymulują, hamują lub w inny sposób zmieniają fizjologię: procesy logiczne w roślinach nazywane są regulatorami. Jeśli substancje te wpływają na wzrost, nazywane są regulatorami wzrostu, jeśli powodują tworzenie się zarodków kwiatowych i przyczyniają się do ich rozwoju, nazywane są regulatorami kwitnienia.
| Dereń |
|---|
Nowe przepisy
