„Człowiek - wszędzie człowiek”. Te słowa należą do Lwa Nikołajewicza Tołstoja. Określają one bardzo precyzyjnie istotę wszystkich działań Miklouho-Maclaya - wielkiego podróżnika i naukowca. Pragnienie podróży było w jego krwi, powiedział, że widok morza, gór, odległych wysp porwał go nieodparcie. Muza dalekich wędrówek władczo zwana Miklouho-Maclay na cześć słynnego przyrodnika Ernsta Haeckela zaprosiła go, dwudziestoletniego studenta, do wzięcia udziału w wyprawie naukowej na Wyspy Kanaryjskie.

Zakon ten został ustanowiony w 1735 r. Ku pamięci córki Piotra I, Anny Pietrowna, przez jej męża, księcia Holsztyna-Gottorpa Karla Friedricha. Zakon Anny został oficjalnie wprowadzony do rosyjskiego systemu nagród przez Pawła I w dniu jego koronacji 5 kwietnia 1797 roku.

Pięćdziesiąt siedem kilometrów od Moskwy, w północno-zachodniej części regionu moskiewskiego, niedaleko Zagorska, słynącego ze wspaniałego pomnika przeszłości - Ławry Trójcy Świętej, otoczonej cienistymi lasami iglastymi, krętymi rzekami, z głębokimi wąwozami porośniętymi malinami i leszczyna, to starożytna wioska Abramtsevo ...

Zakon Świętego Księcia Równego Apostołom Włodzimierza został ustanowiony przez Katarzynę II w 1782 roku na cześć Wielkiego Księcia Kijowa, który zrobił wiele dla rozszerzenia i wzmocnienia państwa staroruskiego. Był to jeden z najwyższych rosyjskich zamówień.

AI Kuindzhi pozostawił po sobie wielką spuściznę artystyczną, jako jedną z nielicznych, zdobył uznanie publiczności, honor i sławę, dobrobyt materialny za życia. Dużo rozmawiali o jego pracy, kłócili się, pisali. Ale samo życie artysty jest tajemnicze - zachowało się zbyt mało dokumentalnych informacji o nim.

Ciekawe i pouczające są losy słynnego rosyjskiego artysty Konstantina Jegorowicza Makowskiego (1839-1915). Urodził się w Moskwie w rodzinie zagorzałego konesera sztuki, artysty-amatora Jegora Iwanowicza Makowskiego. Talent K. Makovsky'ego ujawnił się wcześnie. Jego nazwisko staje się sławne w Moskwie.

Aleksandrov - dawna Aleksandrovskaya Sloboda - miasto o bogatej przeszłości historycznej. W połowie XIII wieku. Księstwo Apanage Pereslavl, które obejmowało terytorium obecnego Aleksandrowa, zostało odziedziczone po ojcu przez księcia Aleksandra Newskiego.

Zapamiętaj historię Czechowa „Rodzina koni”. W majątku emerytowanego generała majora Buldejewa wszyscy, młodzi i starzy, próbowali odgadnąć imię pewnego Jakowa Wasiljewicza, niezrównanych doków w dziedzinie leczenia bólu zęba. Wiadomo było tylko, że jego nazwisko ma pewien związek ... z końmi. Tak więc słychać było rywalizację ze sobą w domu generała: Kobylin, Zherebtsov, Loshadkin, Tabunov, Kopytin, Uzdechkin, Merinov, Bulanov ... Okazało się, że na świecie jest bardzo dużo nazwisk „końskich”!

Kiedy Rzymianie musieli stawić czoła plemionom celtyckim, które zasiedliły rozległe terytoria współczesnej Francji, Belgii, Szwajcarii i północnych Włoch, nadali swoim wojowniczym sąsiadom wspólną nazwę - Galowie lub koguty, ponieważ łacińskie słowo gallus oznacza kogut.Przydomek zapuścił korzenie i od tego czasu wszystkie wymienione terytoria zostały nazwane Galią.

W połowie XVI wieku wojska hiszpańskich zdobywców wtargnęły na ziemie starożytnego Meksyku, Gwatemali i Peru. Całe miasta zostały zniszczone ogniem i mieczem. Najazd konkwistadorów doprowadził do zniszczenia oryginalnej i niesamowitej kultury Indian Majów. Mówiły o tym ruiny niegdyś kwitnących wiosek.

„Potężne wyżyny powitały nas nieprzyjaźnie. Jak teraz pamiętam, burza przeszywająca kości od zachodu i potężne chmury śnieżne wiszące nisko nad rozległym horyzontem rozciągały się od przełęczy Chum-Chyum; tak jak teraz widzę zapłakaną twarz naszego przewodnika, mamroczącego, stojącego obok mnie, modlącego się i obiecującego nam wszelkiego rodzaju kłopoty. Kto wie, pomyślałem wtedy, co nas czeka? Czy to wieniec laurowy sukcesu czy śmierci w walce z dziką przyrodą i wrogimi ludźmi? ”

Słowo perkal jest od dawna znane w Rosji. Jego pochodzenie sięga sanskrytu - sitry - różnorodne. A po holendersku - siedzi.

To nie przypadek, że wypowiedzieliśmy to słowo.

Grigorij Iwanowicz Szelichow, dalekowzroczny mąż stanu i przedsiębiorczy kupiec, w 1784 r. Dotarł do Kodiaka na dwóch galotach. Szelichow przebywał tu przez dwa lata. W tym czasie Rosjanie szczegółowo badali Kodiak, wschodnie wybrzeże Półwyspu Alaska, zatoki Kenaysky i Chugatsky oraz dalej na wschód całe wybrzeże Ameryki aż po przylądek St. Elijah. Opracowano szczegółowe mapy.

Słynny angielski nawigator James Cook miał, zgodnie z planem Brytyjskiej Admiralicji, przyćmić swoimi odkryciami u północno-zachodniego wybrzeża Ameryki wszystko, co przed nim zrobili rosyjscy marynarze.

Jedna z najjaśniejszych kart w historii rosyjskiej geografii należy do odkryć i eksploracji przez Rosjan rozległych obszarów Nowego Świata - Wysp Aleuckich, Alaski i Północnej Kalifornii.

Wydarzenie, które miało miejsce wiele lat temu na skrajnym północno-wschodnim krańcu naszego kraju, doprowadziło do niesamowitego odkrycia. Ze względu na swoją nieoczekiwaną uwagę przyciągnął uwagę naukowców badających Ziemię - geografów i geologów, i pozwolił na ponowne wyobrażenie sobie starożytnej przeszłości tej odległej krainy.

Niektórzy przedstawiciele silniejszego seksu dobrowolnie biorą na siebie odpowiedzialność za gotowanie. Inni uważają, że ten zawód jest przeznaczony wyłącznie dla kobiet, a przy okazji dużo tracą. A co, jeśli w domu nie ma kobiety? Oczywiście można skorzystać z usług cateringowych. Ale, jak słusznie mawiają Francuzi, „domowe jedzenie jest najsmaczniejsze”.

Choć od śmierci tego człowieka minęło wiele lat, Francuzi nadal nie mają wątpliwości, że był on najwybitniejszym francuskim politykiem XX wieku. De Gaulle dwukrotnie przewodził krajowi w trudnych czasach i za każdym razem doskonale sobie z nim radził.

Kościół Sita Maria del Fiore we Florencji wypełnia głos księdza śpiewającego psalm. Z kadzidła w powietrzu unosi się cienka mgiełka i rozprzestrzenia się aromat. Wszystko jest gotowe na uroczystą chwilę sakramentu. W końcu ksiądz podnosi prosforę - symbol „ciała Chrystusa” - i tu najemni mordercy, oczekując na ten znak, wpadają do nawy głównej kościoła.

W lewym uchu irytujący, ledwo słyszalny trzask, przypominający stukot kół pociągu, nie zatrzymuje się ani na minutę. Jego prawe ucho nie może już rozróżnić żadnych dźwięków. Pianista nie słyszy tego, co gra, ale nadal pewnie gra na klawiszach palcami, postępując zgodnie z instrukcjami zawartymi w partyturze. Nie chce znosić głuchoty, bo dla niego nie ma życia, z wyjątkiem muzyki, bogini, która go oczarowała.