|
 Kuzma Andrianovich położył kartkę papieru na stole, przechylił butelkę, a przezroczyste krople stoczyły się po prześcieradle jak rozrzucone koraliki. Spojrzałem na naklejkę. Starannie otrzymane: H2O. Woda! Zwykła woda, podobnie jak rtęć, pokryła liść kulkami.
Tak zaczęły się „cuda chemii”, których byłem świadkiem w laboratorium związków krzemoorganicznych Instytutu Związków Organoelementowych Akademii Nauk ZSRR.
Na zewnątrz wszystko jest tutaj przyziemne. Przy stołach laboratoryjnych ludzie w niebieskich fartuchach spuszczają niektóre płyny, rozpuszczają, rozcieńczają, zakwaszają lub alkalizują. Mierzą w ułamkach milimetra, liczą w dziesiątych częściach sekundy i ogrzewają w ułamkach stopnia. I cały czas szukają czegoś nowego. Czasami ją znajdują. Tylko czasami: w końcu nawet wielki Einstein narzekał, że dobre pomysły rodzą się bardzo rzadko ...
Tworząc teorię wyjaśniającą strukturę wszystkiego, co jest na Ziemi, chemicy niejako odtworzyli Wszechświat na nowo. Ale dziś ludzie w niebieskich płaszczach odważą się zrobić więcej. Tworzą nowy Wszechświat substancji, które nie istnieją w przyrodzie.
Na przykład natura nie zna materiałów, których szkielet molekularny byłby nieodłączny od kamienia i których „ubrania” byłyby zbudowane z cząsteczek organicznych. Jest to prawie tak samo absurdalne dla świata substancji naturalnych, jak dla nas. jabłońna którym rosłyby stalowe jabłka.
Jednak dla „drugiego wszechświata” chemików takie substancje nie są już nowe. Droga do ich powstania została wytyczona dwadzieścia pięć lat temu przez pracę radzieckiego naukowca, członka korespondenta Akademii Nauk ZSRR Kuzmy Andrianovich Andrianov. Silikony to ich nazwa. Łączą wytrzymałość i twardość minerałów z elastycznością najlepszych tworzyw sztucznych. Bez silikonów - tych związków krzemoorganicznych - wiele maszyn nie działałoby dziś niezawodnie.
Tak więc całkiem niedawno po szynach ruszyły nowe potężne lokomotywy elektryczne "Sh-60". Jedną z osób, które wydały wizę na nowy samochód, była L. M. Volkova, badacz z laboratorium związków krzemoorganicznych. Udało jej się stworzyć polimer „organicznego kamienia”, na bazie którego uzyskano lakier do izolacji silnika nowej lokomotywy elektrycznej. Jest na tyle odporny na ciepło, że dzięki niemu udało się podnieść temperaturę pracy z 145-150 stopni do 200-220 stopni. Im wyższa temperatura pracy silnika, tym większa jego wydajność. Można powiedzieć: nie byłoby nowej substancji - nie byłoby cudownej lokomotywy elektrycznej.
Każdy, kto musiał pracować na północy, wie, że maszyny wytrzymują mrozy gorzej niż ludzie. W niskich temperaturach stal kruszy się, a opony samochodowe stają się kruche jak szkło. Tylko gumy silikonowo-organiczne iw takich warunkach czujemy się jak ryba w wodzie. Nie tracą elastyczności, są gotowe służyć ludziom w każdą pogodę.
Silikony mogą być nie tylko stałe, ale także płynne. Pamiętasz, jak zaczęła się nasza znajomość z Kuzmą Andrianovich? Pokazał papier, na którym woda rozlała się w szklanych kulkach. Pokryto go warstwą cieczy krzemoorganicznej, która na powierzchni utworzyła najcieńszą niezwilżalną powłokę. Na takim papierze woda nie pozostawia śladów wilgoci. W najprawdziwszym tego słowa znaczeniu możemy o niej powiedzieć: „Jak woda z grzbietu kaczki”.
Nasze ubrania mogą być całkowicie wodoodporne. A co ze ścianami budynków? W końcu wilgoć jest główną plagą cegieł i betonu. Wchodząc w pory materiału i zamarzając w nich, stopniowo ściera kamień, jak robak na drewnie. Płyny krzemoorganiczne są najskuteczniejszym środkiem zwalczania tego „szkodnika” naszych domów.
Albo taki przykład. Kto nie wie, jak trudno jest uruchomić samochód zimą? Już przy 20 stopniach mrozu jest to prawie niemożliwe. Kierowcy muszą napełnić chłodnicę gorącą wodą, rozpalić ogień pod silnikiem.Dlaczego? Smar w samochodzie w niskich temperaturach silnie gęstnieje i niejako skleja części. Już w 40 stopniach większość olejów uzyskanych z oleju zamraża się. Smar w płynie silikonowym zachowuje się inaczej. Wraz ze spadkiem temperatury ich lepkość zmienia się nieznacznie.
... Ludzie w niebieskich płaszczach spokojnie wykonują swoją pracę. Nie tylko poznają prawa natury, ale w małych szklanych probówkach poprawiają naturę rzeczy, tworzą swój własny, drugi Wszechświat.
Gavrilova N.V.
|
