|
 Słowiki przybywają w rejon Moskwy na początku maja, zwykle w nocy. Samce od razu po przybyciu zajmują miejsca lęgowe, często takie same jak w latach poprzednich.
Musiałem obserwować jedną parę słowików gniazdujących w tym samym miejscu przez trzy lata i za każdym razem były one bardzo blisko siebie. Kobiety w tej parze mogą być różne, ale że głowa rodziny była ta sama - jestem tego całkiem pewien. Ten słowik różnił się od wszystkich innych znanych mi niezwykłą łatwowiernością, a także szczególnymi przyzwyczajeniami. Uwielbiał na przykład śpiewać na widoku, siedząc na wysokim pniu lub wierzchołku krzaka.
Sam szczyt śpiewu słowików przypada na połowę maja. kiedy liście rozwijają się na krzakach. Śpiewający ptak siedzi bez ruchu w gęstwinie gałęzi. Jak wiecie, pieśń słowika składa się z kilku „kolein słowików pod Moskwą, jest ich 5-7, aw pewnych kombinacjach tworzą one„ strofy ”. Śpiewacy różnią się kolejnością kolan w zwrotkach, a specjalnymi mistrzami są starzy, doświadczeni słowiki w wieku powyżej trzech lat, do wieku, w którym dopiero uczą się śpiewać.
Często uważa się, że śpiewający słowik ma dziób stale szeroko otwarty. W rzeczywistości, całkowicie, aż do niepowodzenia, otwiera się tylko na jednym kolanie, składającym się z kilku przeciągających się gwizdków „fiu-fiu-fiu-fiu…”. Podczas wykonywania pozostałych kolan dziób jest tylko lekko otwarty, ale szyja gwałtownie drży, szczególnie podczas toczącego się dudnienia i stukania.
Ale wracając do rodzinnych obaw słowików. Słowiki są mieszkańcami dolnej warstwy lasu, a także zakładają gniazdo na ziemi. To głęboki kosz liści, łodyg, korzeni, gałązek, z masywną podstawą z suchych liści - aby nie zmoknąć od spodu. Budowa gniazda nie jest łatwym zadaniem i zajmuje co najmniej 5-6 dni. Ten ptak znosi jednego dziennie, wczesnym rankiem. Zwykle jest ich pięć, ciemnobrązowych, całkowicie niewidocznych na tle suchych liści.
Samiec nie bierze udziału w wysiadywaniu jaj, ani w budowie gniazda, ale zazdrośnie strzeże samicy siedzącej na gnieździe i jej dobytku.
Często jestem pytany, jak rozróżniam ptaki w parach. Oczywiście na pierwszy rzut oka są bardzo podobne. Jeśli jednak przyjrzysz się uważnie, łatwo zaczniesz rozpoznawać ptaki „z widzenia”, przede wszystkim oczywiście po ich przyzwyczajeniach, a także po wyglądzie. Na przykład w jednej parze samiec może być większy niż samica, w drugiej może być mniejszy od niej lub, powiedzmy, mieć wyraźnie widoczną, jasną brew nad okiem. Ale jedyną godną zaufania cechą wyróżniającą jest czyste białe piórko na fałdach skrzydeł u wszystkich dorosłych samców.
Kilka tygodni po rozpoczęciu inkubacji pisklęta zaczynają się wykluwać. Po urodzeniu ważą nieco ponad dwa gramy - zupełnie bezradne i tylko lekko pokryte szarym puchem. Pierwsze pióra pojawiają się dopiero ósmego dnia życia. Od tego czasu słowiki przywiązują dużą wagę do toalety: czeszą pióra dziobem, a na głowach pazurami. W ten sposób pomagają rozwijać się piórom, uwalniając je z kanalików.
 Wraz z pojawieniem się spadkobierców głowa rodziny nie jest gotowa do piosenek. Pracujący dzień słowików, wypełniony nieustannym poszukiwaniem pożywienia, zaczyna się o świcie, a kończy wraz z nadejściem ciemności, trwającym 18-19 godzin. Przez pierwsze trzy dni samica bardzo rzadko opuszcza gniazdo rozgrzewając jeszcze słabe pisklęta, a cały ciężar martwienia się o pokarm spada na barki samca. Lecąc do gniazda z jedzeniem, albo przekazuje je samicy, albo ona oddala się i razem rozdzielają pokarm między pisklęta.
Ciekawostką jest fakt, że w pierwszych dniach po wykluciu piskląt rodzice niezwykle ostrożnie zbliżają się do gniazda - opadają na ziemię kilka metrów przed nim, a następnie idą pieszo.Ale już po kilku dniach śmiało podlatują do gniazda, opadają na nie z lotu i równie szybko, prosto z gniazda, wzbijają się w górę.
Samica zazwyczaj nocuje na pisklętach, a samiec osiada gdzieś w pobliżu, w krzakach. Zdarza się jednak, że samiec siedzi na gnieździe np. Podczas ulewnego deszczu, kiedy ptaki próbują okryć pisklęta swoim ciałem.
Słowiki opuszczają gniazdo w wieku 11-12 dni. To niezwykle niepokojący moment dla rodziców, bardzo się martwią i nieustannie krzyczą „i… i… i…”, próbując zebrać pisklęta. Jeśli nikt nie przeszkadza lęgowi, pozostaje w pobliżu gniazda przez około tydzień, ale pisklęta nie wracają do gniazda. Rodzice je karmią, szukają ich głosem. W tej chwili pisklęta nadal nie potrafią latać (fot. 7), ale jest to całkowicie naturalny okres w ich życiu iw żadnym wypadku nie należy zabierać takich piskląt w lesie. Zrobisz im krzywdę: próba karmienia piskląt bez odpowiedniego doświadczenia jest całkowicie beznadziejna i znacznie rozsądniej jest pozostawić tę opiekę prawowitym rodzicom.
Dwudziestego dnia życia pisklęta zaczynają latać i same próbują znaleźć pożywienie. Niemniej jednak rodzice opiekują się nimi jeszcze przez około dwa tygodnie, a dopiero potem młodzi wchodzą w samodzielne życie.
M. Steinbach
Czytaj teraz
Wszystkie przepisy
|
