|
 A wiadomo, że przytłaczającą część informacji o otaczającym nas świecie otrzymujemy za pomocą naszych narządów wzroku. „Lepiej raz zobaczyć niż sto razy usłyszeć” - nie jest to powiedziane na próżno.
Możliwość widzenia jest nam dana bez żadnego wysiłku i żadnych środków technicznych. Siatkówka oka zawiera elementy odbierające światło - pręciki i czopki. Za pomocą stożków przeprowadza się tak zwaną wizję dzienną (w dużym świetle). Pręty służą jako narząd widzenia o zmierzchu (w słabym świetle).
Pręciki i stożki zawierają specjalne związki chemiczne, w których pod wpływem promieni świetlnych zachodzą reakcje chemiczne, wywołujące sygnały elektryczne. Sygnały te są przesyłane wzdłuż włókien nerwowych do odpowiednich części mózgu. To nie przypadek, że pierwsze projekty przesyłania obrazów na odległość kopiowały budowę ludzkiego oka.
Zapoznajmy się z podstawowymi właściwościami ludzkiego oka. Jest to konieczne, aby zrozumieć wiele zjawisk związanych z budową systemów telewizyjnych.
Bezwładność. Przez bezwładność ludzkiego wzroku rozumie się dwa zjawiska. U ludzi wrażenie światła pojawia się z pewnym opóźnieniem (zwykle po 0,05–0,2 s, w zależności od natężenia światła); percepcja światła również nie znika od razu, trwa około 0,1 s.
Wytrwałość wzroku jest wykorzystywana w kinematografii. Przy wyświetlaniu obrazów, które szybko się zastępują, widz ma wrażenie ciągłego ruchu, o ile mam wystarczająco takich obrazów (zwykle 24 klatki na sekundę).
Czułość - zdolność oka do widzenia (rozróżniania) obiektów w słabym świetle.
Rozdzielczość - to właściwości oka umożliwiające dostrzeżenie poszczególnych szczegółów rozpatrywanego obiektu, rozróżnienie osobno dwóch blisko rozmieszczonych punktów świetlnych.
 Rozdzielczość określa najważniejszy parametr systemu telewizyjnego - liczbę linii dekompozycji obrazu.
Wrażliwość kolorów to właściwość oka służąca do rozróżniania kolorów obserwowanych obiektów. Wrażliwość oka na różne kolory nie jest taka sama. Ustalono, że siatkówka człowieka zawiera trzy typy nerwów wzrokowych: niektóre z nich są wrażliwe na zielone promienie, inne na czerwone, a jeszcze inne na niebieskie. Kiedy wszystkie trzy typy nerwów wzrokowych są jednakowo podrażnione, osoba widzi biel. Brak podrażnienia wszystkich trzech rodzajów nerwów daje wrażenie czarnego koloru.
Oko ludzkie reaguje na promieniowanie świetlne w zakresie od 380 do 780 nm. Maksymalna czułość oka przypada na długość fali około 550 nm, co odpowiada zieleni.
Zjawisko powstawania barw pośrednich z trzech podstawowych nazywane jest sumowaniem kolorów. Jednocześnie jako główne kolory przyjęto zielony, czerwony i niebieski, które są w przybliżeniu równomiernie rozłożone w widmie.Bardzo ciekawe przeżycie można zrobić w domu przy użyciu trzech lampionów - czerwonej, zielonej i niebieskiej. Jeśli oświetlisz ekran w taki sposób, że oświetlone przez nie obszary ekranu częściowo się pokrywają, to miejsce, w którym wszystkie trzy kolory na siebie nachodzą, wyda nam się białe. Obszar oświetlony jednocześnie czerwonymi i zielonymi promieniami przybiera kolor żółty, czerwony i niebieski - magenta itp. Tak więc mieszając kolory, można w pewnych granicach zmieniać zawartość kolorów przesyłanego obrazu.
I. I. Dzyubin, A. A. Enin - Podróż w świat elektroniki radiowej
Czytaj teraz
Wszystkie przepisy
|
