|
 Czy naprawdę potrzebujesz przedszkola? W końcu czasami może się wydawać, że po warunkach i relacjach w szklarni, rodzice przenoszą się z siebie na część obaw związanych z wychowaniem go na barki nieznajomych. A dziecko będzie codziennie zmuszane do przebywania w zespole ludzi takich jak on, gdzie jest mało prawdopodobne, że będzie mógł od razu wybrać, z kim chce się komunikować, a z kim nie. I wiele trzeba będzie zrobić samodzielnie, nie polegając na mamie i tacie, dziadku i babci.
Jeśli zdecydujesz się posłać swoje dziecko do przedszkola, czy będzie w stanie kupić tam naprawdę przydatne?
Komunikacja w ogrodzie: wady i zalety
Komunikując się codziennie z innymi dziećmi, dziecko może „odbierać” zarówno dobre, jak i złe rzeczy. Trudno jednak nie zgodzić się z tym, że stopień „przylgnięcia” do złych nawyków czy wyrażeń nieliterackich zależy przede wszystkim od tego, czy rodzice dostatecznie dobrze wytłumaczyli i zademonstrowali „co jest dobre, a co złe” ich przykład.
Inny problem może się pojawić, jeśli dziecko nauczy się w domu dzielić zabawkami, słodyczei po prostu w dobrym nastroju lub wręcz przeciwnie, bez nikogo i czym się dzieli. W pierwszym przypadku niezdolność do ochrony swoich interesów może doprowadzić do tego, że dziecko będzie obrażane przez wszystkich. A problem, czy przedszkole jest potrzebne, pojawi się po prostu dlatego, że dziecko będzie temu przeciwne. W drugim przypadku może pozostawać w całkowitej izolacji od grupy z garścią odzyskanych zabawek.
Jednak takie nierównowagi w edukacji domowej nieuchronnie zaczną się wygładzać, ponieważ po bliskim kręgu rodzinnym dziecko chcąc nie chcąc będzie musiało rozszerzyć swój krąg komunikacji, choćby ze względu na to, że będzie spędzał z nim kilka godzin dziennie. Inne dzieci. A wszystkie dzieci mają różne nawyki, charaktery, sposób komunikacji. Ale nawet pomimo tego, że w tak młodym wieku nadal trudno jest wypracować własną linię zachowań, przedszkole pomoże dziecku w ukształtowaniu podstawowych taktyk komunikacyjnych z pozycji „ja” i „inny”, „ja” i "my". Stopniowo dziecko będzie mogło nauczyć się samodzielnie wybierać właściwą taktykę komunikacji. Ta umiejętność pomoże mu później szybko dostosować się w szkole, a znacznie później w kolektywu studenckim i zawodowym.
Przedszkole: widok rodzicielski
A jeśli rodzice zdecydowali się wysłać dziecko do przedszkola, gdy miał zaledwie 1,5-2 lata? Jaka przydatna wiedza pojawi się u dzieci, dla których umiejętności komunikacji werbalnej nie są jeszcze dostępne? W końcu zdarza się (i to dość często), że dziecko w tym wieku nie tylko nie wie, jak korzystać z nocnika, ale nawet nie wie, jak zwrócić uwagę dorosłego na to, że coś go boli. Dzieci oczywiście również komunikują się ze sobą. Ale do 3 lat każde dziecko istnieje jakby we własnym świecie i trudno jest nazwać taką komunikację pełnoprawną; na razie chodzi o wspólne spacery i krótkotrwałe zajęcia grupowe. Dzieci w tym czasie studiują świat, przyglądają mu się uważnie i stopniowo zaczynają naśladować to, co widzą. Nawet w komunikacji między sobą. Ale wtedy dzieci, które są zabierane do ogrodu niemal z kołyski, znacznie szybciej przyzwyczajają się do codziennych zajęć i nie przejmują się tak bardzo rozstaniem z rodzicami na długi, długi dzień.
A co innego kazałbyś robić rodzicom w nowoczesnych warunkach, którym czasami trzeba bardzo się postarać, żeby dać swoje dziecko Przedszkole? Wystarczy wyobrazić sobie zwykłą sytuację. Wyczerpani rodzice, którzy pracują od świtu do świtu, są całkowicie wyczerpani w pogoni za błogosławieństwami tego świata, a pod koniec dnia pracy pojawia się całkowicie naturalne pragnienie odpoczynku. Jednak dziecko, wręcz przeciwnie, chce biegać, skakać, bawić się, rysować. Najlepiej z mamą lub tatą (lub obojgiem). Powstaje więc dylemat: odejdź na chwilę z pracy i oddaj się całkowicie dziecku lub pracuj w pełni, aby niczego nie potrzebowało. Niewielu rodziców zgodzi się zamienić perspektywę zapewnienia dziecku dobrego wykształcenia, a przynajmniej karmienia, ubierania się, podkuwania go nie gorzej od innych dla chwilowych radości. Dlatego jeśli pracują nie tylko mama i tata, ale także dziadkowie i babcie, w zasadzie nie ma potrzeby wybierania i nie ma pytań o to, czy potrzebne jest przedszkole.
Zadania pedagoga
Wychowawcy nie są oczywiście rodzicami, ale żeby przynajmniej nie naruszyć opisu zawodu (nie każdy z zawodu chodzi do pracy z dziećmi), będą musieli codziennie pracować nad rozwojem i wychowaniem dzieci. To są gry i zajęcia, a także przygotowania i popołudnia. Innymi słowy, wszystko, za czym tęskni serce małego dziecka i dociekliwy umysł dziecka. I tu już wiele zależy od nauczyciela: pochwała, żal, po prostu porozmawiaj z każdym dzieckiem w warunkach totalnego przepełnienia placówek przedszkolnych, ani jeden nauczyciel nie będzie miał czasu ani siły psychicznej. Ale całkiem możliwe jest zwrócenie uwagi rodziców, że ich dziecko potrzebuje czegoś innego niż standardowe zajęcia. Przynajmniej po to, aby przedszkole stało się kolejnym krokiem w postrzeganiu małego człowieczka tego świata jako wdzięcznej i opiekuńczej.
Presnyakova E.
|
