|
 Zaczynając samodzielnie chodzić i mówić, dziecko każdego dnia stara się aktywniej manifestować rosnącą energię. Z przyjemnością miażdży i rozdziera papier, próbuje rozbić zabawki; kąpiąc się w wannie, wesoło rozpryskuje wodę i generalnie stara się „zachowywać” w taki czy inny sposób.
Wszystko to potwierdza, że ruch, „praca” to podstawowe potrzeby dziecka; formowanie i kierowanie tą potrzebą jest najważniejszym zadaniem wychowywania dziecka od najmłodszych lat.
Pierwszym miejscem, w którym należy kierować energię dziecka, jest dbanie o siebie. Sami faceci są do niego przyciągani, często nawet uparcie odmawiają pomocy swoim starszym. „Ja sam, siebie!” - powtarzają uparcie.
Później dziecko już chętnie angażuje się w prace domowe, stara się zostać „pomocnikiem” dla mamy w domu. Tutaj nabywa wiele przydatnych umiejętności, które stopniowo przygotowują go do prawdziwej pracy osoby dorosłej.
Nie należy też zapominać, że w dziecięcej zabawie elementów porodu jest wiele. Zajmuje się aranżacją kąta, którego potrzebuje, sadza lalki, ładuje i rozładowuje zabawkową ciężarówkę, „piecze” placki z piaskiem, buduje dom itp.
Jednak samoopieka, praca domowa, zabawa w pracy - to nie wszystko.
U dziecka również wcześnie przejawia się potrzeba praktycznej twórczej aktywności z użyciem różnych materiałów i narzędzi.
 Obserwuj dzieci. Od najmłodszych lat dzieciak zbiera wszystko, co nam, dorosłym, wydaje się niepotrzebnym rupieciem: są kawałki papieru od słodyczy, pudełka po zapałkach, papierosy, pasty do butów i wszelkiego rodzaju kurczaki, gałązki drzew, gwoździe, strzępy drutu ... On potrzebuje wszystkiego!
- No dalej, nie waż się zbierać śmieci! Dlaczego go potrzebujesz?
Dziecko nie może odpowiedzieć - dlaczego? Ale ma już pierwsze twórcze, konstruktywne uczucie - można coś z tym zrobić. Musi jednak przestrzegać żądań starszych i z żalem porzuca swoje cenne znalezisko. Zadbaj o życzenia swojego dziecka. Czasami możesz pozwolić mu zabrać to, co go interesuje. Te pudełka, gwoździe, szpule nici i inne śmieciowe materiały przydadzą się. Ile ciekawych zajęć możesz z nim spędzić, ile domowych zabawek możesz zrobić ze swoim dzieckiem! Taka zabawka jest często dla niego bardziej interesująca niż kupiona.
Wielu rodziców surowo zabrania dzieciom podnoszenia noża, nożyczek, gwoździ, młotka. To nie jest właściwe. Dzieci można i należy uczyć, jak bezpiecznie używać tych narzędzi.
Z obserwacji wiadomo, że już w wieku 2-3 lat dziecko można już nauczyć pracy nożyczkami i nożem i nie ma co się obawiać, że się zrani, jeśli odetnie nitkę, gdy mama coś uszyje. Pokaż, jak można pokroić marchewkę, jabłko, kawałek chleba pokroić nożem. W wieku 3-4 lat możesz skomplikować pracę: nożyczki nie tylko wycinają papier, ale także wycinają określony kształt: zdjęcie, chusteczkę (równy kwadrat papieru) i tak dalej. Nożem można wyciąć patyk na kwiaty, ołówek, szczypać drzazgi do samowara lub pieca.
W wieku 5-6 lat dzieci będą mogły ciąć kawałki materii tymi samymi nożyczkami. Dziewczyny spróbują ubrać lalkę, wycinając i przyszywając igłą niezbędne części jej stroju. Sześcioletni dzieciak nożem wycina rurę z patyka, robi łódź z wióra i wbija gwoździe młotkiem.
Jeden z pisarzy, wspominając swoje wczesne dzieciństwo, powiedział, że kiedyś był niezmiernie szczęśliwy, otrzymawszy od matki młotek i garść gwoździ, które pozwolono mu wbić na stopnie starej klatki schodowej, na której siedział.Z pasją zabrał się do pracy i uspokoił się dopiero wtedy, gdy wbił ostatni gwóźdź w schody.
Dzieci należy stopniowo wprowadzać w narzędzia pracy, pokazując wyraźnie, jak np. Trzymać nóż (ostrzem w dół - podczas cięcia; z dala od siebie - gdy planujesz kij), jak używać nożyczek i młotka.
Zacznijmy od nożyczek. Nożyczki można dać dziecku małe i nie ciężkie, z tępymi, zaokrąglonymi końcami, ale dobrze naostrzone, aby praca z nimi była łatwa, bez większego wysiłku. Pozwól najpierw odciąć niepotrzebny papier - dziecko zajmuje się samym wycinaniem, może ciąć wszystko na oślep, tylko dlatego, że lubi ruch nożyczek. I tutaj już można wprowadzić element pożytecznej pracy. Dzieciak odciął jeden lub dwa kawałki gazety. Cieszy się, że mu się udało. Zaproponuj mu, żeby wyciął równiejsze kawałki papieru do kuchni: mama użyje ich do zmywania brudnych naczyń.
Ale teraz dziecko nauczyło się ciąć nożyczkami. Pozwól mu wyciąć kilka zdjęć z gazet i włożyć je do pudełka. Powiedz mu, że te zdjęcia będą potrzebne do pracy następnego dnia odpoczynku. Jeśli dostaniesz stare numery magazynu, z których możesz wycinać zdjęcia, dziecko będzie miało pracę przez cały tydzień.
Następnego dnia odpoczynku przy udziale maluszka uszyć zeszyt z białego lub szarego papieru pakowego, z mąki ziemniaczanej zrobić klej i bawełnianą szczoteczkę. Teraz pozwól mu wyjąć wszystkie jego zdjęcia z pudełka, a nauczysz go, jak porządnie i porządnie wklejać je do zeszytu.
 Później pomaluj wycięte obrazy. Ołówek można podać dziecku bardzo wcześnie. Już za półtora, dwa lata sięga po ołówek, chce „pisać” (później powie „rysuj”). Rysowane przez niego linie nie mają jeszcze określonego kształtu, ale pracuje z entuzjazmem, a czasem niezrozumiałe dla nas bazgroły stanowią już dla niego „obraz”.
Ołówek do rysowania i kolorowania powinien być miękki, pozostawić na papierze jasną kreskę i bez stresu poddawać się ruchowi palców.
Po chwili możesz dać dwukolorowy ołówek - czerwony i niebieski, a nawet później, gdy przedszkolak zacznie rozumieć (z twoją pomocą) kolory, kup mu zestaw kolorowych ołówków lub prostych akwareli i pędzla. Lepiej jest wziąć większy pędzel, aby dziecko mogło nakładać farbę szerokimi pociągnięciami.
Pokaż dziecku, jak posługiwać się ołówkami, farbami i pędzlami, gdy zaczyna rysować. Pędzel należy zanurzyć w wodzie, a następnie wziąć ze sobą jedną farbę. Jeśli potrzebujesz kolejnej farby, dobrze spłucz pędzel, wytrzyj go szmatką, a następnie weź nową farbę.
Upewnij się, że porwane dziecko nie maluje ścian, podłogi, mebli. Trzeba mu pokazać, co można, a czego nie można pomalować. Jednocześnie warto pozwolić mu pokolorować ten lub inny przedmiot - pudełko zapałek, kostkę, kij. W procesie pracy ważne jest, aby nauczyć dziecko wybierania kolorów i odcieni, porównywania ich z naturalną kolorystyką przedmiotów, roślin, zwierząt.
Od najmłodszych lat dziecko interesuje się „budulcem”: patykami, deskami, kostkami. Próbuje zbudować dom, most, wieżę i inne konstrukcje, które widział.
Kup materiał budowlany w postaci kostek z obrazkami lub pudełek z zestawami do budowania w sklepie z zabawkami. Ale możesz zrobić to sam, piłując kawałki drewna o różnych rozmiarach i kształtach z desek, okrągłych kłód. Jeśli w pobliżu znajduje się stolarnia lub stolarnia, poproś o niepotrzebne ozdoby.
Pozyskane kawałki drewna należy przetrzeć papierem szklanym, aby były gładkie i nie pozostawiły drzazg.
Usuń korę z plasterków wyciętych z okrągłej kłody, wtedy staną się gładkie i białe.
Sprawisz dziecku wiele radości, jeśli w dzień wolny będziesz pracować z nim nad przygotowaniem materiału budowlanego.
Obserwuj swoje dziecko, kiedy jest zajęte budowaniem. Cały czas się porusza.
Weź dwie lub trzy kostki, położy je obok siebie lub jedną na drugiej, odsunie się, zobaczy, co się stało - czy pasują do siebie.
To nie jest tylko gra, ale prawdziwa twórcza praca. W końcu musisz pomyśleć o tym, co zbudować, jak wygląda pożądana konstrukcja, jak rozpocząć budowę? Jest bogate do myślenia i wyobraźni. Podczas budowy dziecko uczy się uczyć kształtów przedmiotów, liczby (wiele, kilka, dwa, trzy, cztery ...), determinuje wagę, odległość. Wszystko to rozwija cenne umiejętności, wzbogaca o nowe pomysły.
Papier jest również doskonałym materiałem roboczym dla niemowląt, zaczynając od starych gazet, magazynów, zeszytów pisanych, papieru do pakowania, a kończąc na pięknym błyszczącym papierze w różnych kolorach, z którego dobrze jest zrobić ozdoby świąteczne.
Dlaczego nie dać dziecku od razu czystego papieru i nowych zeszytów? Myślę, że dzieci należy uczyć od dzieciństwa do ekonomii i oszczędności. Niech najpierw nauczy się pracować z prostym, śmieciowym materiałem, a potem kup mu nowy, czysty album, zeszyt, nowy kolorowy papier w nagrodę.
 Przydaje się praca przy składaniu różnych kształtów i przedmiotów z papieru. Rozwija dokładność, wytrwałość, umiejętność panowania nad palcami dziecka. Niech spróbuje złożyć papier „na pół”, „na cztery”, w „środkowym rogu”. Zauważy, że aby otrzymać „kopertę” należy bardzo dokładnie złożyć.
Możesz zrobić koguta z papieru, z niego, składając go inaczej, - łódkę, a jeszcze inaczej - stół. Z arkusza gazety można zrobić napoleońską czapkę, kapelusz szefa kuchni i papierową kieszeń, którą można zawiesić na ścianie.
Teraz śnieg się stopił, strumienie płynęły przez podwórko, wszystkie dzieci są w pobliżu wody. Czy możesz ich powstrzymać?
Zaproś ich do zbudowania małej floty. Sami przyniosą papier, złożą z niego łodzie, pomalują je ołówkami w różnych kolorach, a pstrokata flotylla szybko popłynie wzdłuż strumieni. Nie ma znaczenia, że kartka wkrótce zamoknie i rozleje się - wystarczy na tyle, na ile zainteresowanie przedszkolaka może skupić się na jednej lekcji.
Obsługa papieru jest bardzo zróżnicowana. Dziecku w wieku 6-7 lat można zaproponować samodzielne wykonanie zeszytu: złóż i uszyj mały zeszyt, wykonaj oprawę z kolorowego papieru lub kartonu, zszyj lub wklej do niego zeszyt.
Ciekawa praca - nakłucie wzoru na gruby papier, a następnie wyhaftowanie. Tutaj najpierw będziesz potrzebować pomocy dorosłych. Na niewielkim kawałku grubego papieru (ok. 12 X 10 cm) lub na starej pocztówce nakłada się kontur jakiegoś zwierzęcia, ptaka, ryby ... Następnie w regularnych odstępach wybija się grubą igłą otwory po obrysie. Uzbrojony w igłę z grubą kolorową nicią, dziecko wyhaftuje sobie obrazek na podstawie przypiętego wzoru. Wtedy będzie mógł wyhaftować z papieru innego formatu jako prezent dla siostry, brata, ojca - zakładkę do książki, serwetkę na kieliszek i inne rzeczy. Taka praca to już przejście do szycia, haftu. Rozwija uwagę i wytrwałość, często robią to z takim samym zainteresowaniem zarówno chłopców, jak i dziewczynki.
Materiałami do pracy niemowląt mogą być kamienie, woda, piasek, glina. Są nam dostarczane przez naturę, a ponadto całkowicie bezpłatnie. I otwierają nowe szerokie pole dla twórczej aktywności dziecka.
V. Brovkina
|
