|
 Aby uzyskać wczesny i wysoki plon pomidorów, bardzo ważny jest właściwy wybór miejsca w płodozmianie. Najlepszym miejscem do sadzenia pomidorów jest południowe zbocze, gdzie woda gruntowa jest głęboka.
Najwcześniejsze dojrzewanie i wysokie plony pomidorów można uzyskać na lekkich glebach uprawnych.
Najlepsze miejsca dla pomidorów w płodozmianie to obszary, z których wyszły kapusta i ogórkia także wieloletnie zioła.
W celu zwalczania chorób kulturę pomidora można przywrócić na pierwotne miejsce dopiero po 3-4 latach. Ale pomidorów nie można sadzić po uprawach z rodziny psiankowatych (ziemniaki, bakłażany, papryka).
a) Największe plony pomidorów uzyskuje się przy równoczesnym stosowaniu nawozów organicznych i mineralnych.
Na glebach staroorolnych, dobrze wypełnionych nawozami organicznymi, zaleca się stosowanie nawozów mineralnych na hektar w ilości: siarczan amonu - 1,5–2,25 c, superfosfat - 2,5–3,25 c i sól potasowa 4O% - 1,5–2,25 q lub 5-6 q popiołu drzewnego.
Oprócz nawozu mineralnego podczas sadzenia stosuje się humus w ilości 10-15 ton na hektar, czyli 500-750 g na każdą roślinę.
Na glebach słabo nawożonych w poprzednich latach pod pomidory należy zastosować: 3-4,5 centów siarczanu amonu, 5-6 centów superfosfatu i 2,25-3,0 centów soli potasowej lub 6-8 centów popiołu drzewnego.
Oprócz nawozów mineralnych należy stosować organiczne (humus) w ilości 15–20 ton na hektar, po 750–1000 g na każdą roślinę w dołkach.
 Główny (mineralny) nawóz jest stosowany wiosną do orki.
b) Wielkość całkowitego zbioru, zwłaszcza zbioru dojrzałych owoców i okresu ich dojrzewania, w dużej mierze zależy od jakości sadzonek. Sadzonki dobrej jakości mają ciemnozielony kolor wierzchołków, grubą, niską łodygę 20-25 cm, 8-10 liści i pąki pierwszej kępy kwiatowej.
Siew pomidorów należy wykonać 50-60 dni przed sadzeniem w ziemi. Nasiona pomidora 2-3 dni przed siewem w szklarni należy zdezynfekować chlorkiem rtęci w roztworze - 1 część chlorku rtęci na 3000-5000 części wody lub w roztworze formaliny - 1. część 40 ° / e formalina na 300 części wody. Obszar karmienia sadzonek w szklarniach wynosi 8x8 cm, jednocześnie pod jedną ramą szklarni zmieści się 250-300 sztuk korzeni.
W celu uzyskania wczesnej produkcji i bezbolesnego przesadzania sadzonek ze szklarni do gruntu sadzonki hoduje się w doniczkach torfowo-obornikowych o średnicy 10 cm lub w darni 10x10 cm.
Przy wymuszaniu sadzonek w szklarniach zaleca się następujący reżim: temperatura 18–20 °, dobra wentylacja, terminowe składowanie i utrzymywanie szklarni w czystości.
Przy uprawie sadzonek konieczne jest dostosowanie roślin poprzez podawanie pełnego nawozu mineralnego. Stężenie roztworu nawozowego jest następujące: na 1 wiadro (10 litrów) wody, 20-25 g siarczanu amonu lub 14-16 g azotanu amonu, 14-16 g superfosfatu i 8-10 g soli potasowej są zajęte. Jedno 10-litrowe wiadro roztworu jest zużywane na 1 ramę szklarni. Przy słabym rozwoju sadzonek podlewanie należy powtórzyć 2-3 razy, a pierwsze podlewanie przeprowadza się 5 dni po zerwaniu. Aby przyzwyczaić sadzonki szklarniowe do otwartych warunków polowych, konieczne jest stopniowe utwardzanie roślin. Wraz z nadejściem ciepłej pogody ramy są usuwane na dzień, aw ciepłe noce są lekko otwierane.
Termin sadzenia sadzonek w otwartym terenie dla wszystkich regionów określa się pod koniec ostatnich wiosennych przymrozków. W celu uzyskania wczesnych zbiorów na wszystkich terenach zaleca się posadzenie wcześniejszego nasadzenia na części terenu, 10-12 dni przed głównym nasadzeniem, stosując środki przeciwdziałające mrozowi: montaż barier ochronnych na północy i północy strony wschodnie i zasłony dymne.
Sadzonki pomidorów należy sadzić w ziemi z kawałkiem ziemi, a jeśli były uprawiane w doniczkach z gliny, to razem z doniczką.
Szczególną uwagę należy zwrócić na ostrożne obchodzenie się z sadzonkami podczas sadzenia.Podczas transportu w polu i przed zejściem na ląd sadzonki powinny być dobrze nawilżone i zabezpieczone przed działaniem światła słonecznego i wiatru. Sadzonki wyniesione na pole należy posadzić tego samego dnia. Podczas sadzenia nie dopuszczaj do uszkodzenia łodyg, liści i krzewu kwiatowego. Po posadzeniu rośliny są natychmiast podlewane, a podlewane obszary przykrywa się suchą glebą w celu zachowania wilgoci i ochrony przed skorupami. Jeżeli gleba nie jest dostatecznie wilgotna, przed sadzeniem należy podlać dołki, a po posadzeniu powtórzyć podlewanie drugiego i trzeciego dnia.
W zależności od stopnia uwilgotnienia gleby, tempo zużycia wody podczas nawadniania waha się od 0,7 do 1,0 litra na roślinę. Sadzonki sadzi się w ziemi nieco głębiej niż w szklarni. Po 2-3 dniach od posadzenia miejsce jest sprawdzane, aw przypadku wypadu (niezaakceptowanych roślin) następuje ponowne sadzenie.
 Z reguły na pomidory przeznaczone jest pole o płaskiej powierzchni. Miejsce jest oznaczone wzdłuż i wszerz, po czym wykopuje się dołki. Na glebach ciężkich, zwłaszcza w regionach północnych, sadzenie powinno odbywać się na redlinach. W przypadku roślin jedno- i dwupłotowych powierzchnia żerowania w rozstawie rzędów wynosi 70 cm, w rzędach 35–40 cm; dla wielopniowych - w rozstawie rzędów 70 cm, w rzędach - 50-60 cm.
Duży wpływ na zwiększenie plonu i skrócenie okresu dojrzewania wywiera szczypanie roślin wraz z jego terminową realizacją W okresie wegetacji szczypanie przeprowadza się co najmniej 3 razy: pierwsze szczypanie tuż po posadzeniu, gdy tylko pasierbowie zaczną zjawić się; kolejne, w zależności od wielkości wzrostu pasierbów, ale nie więcej niż 5 cm.
Pomidory należy podgrzać. Pierwszy hilling przeprowadza się 10 dni po posadzeniu roślin w ziemi, drugi - 25-30 dni po pierwszym. Hilling jest wymagany.
W okresie powstawania owoców, jeśli pogoda jest sucha, konieczne jest nawadnianie wzdłuż rowków co najmniej dwa razy co 6 dni z namaczaniem ziemi wokół rośliny do głębokości głównych korzeni; po każdym podlewaniu następuje poluzowanie gleby.
10-15 dni po posadzeniu i po pierwszym rozluźnieniu rośliny przywiązuje się do palików i tę pracę powtarza się w miarę wzrostu pomidorów, ale nie mniej niż 3 razy w okresie wegetacji.
Aby uzyskać wysoki plon wcześniejszych produktów, do dojrzewania pomidorów konieczne jest mulczowanie gleby w rzędach. Z okładek na ściółkę, pod pomidorami, najlepsze rezultaty daje papier w ściółkę. Jest rozłożony przed lądowaniem. Można również zastosować inne sposoby mulczowania: torf rozprowadza się po posadzeniu i pierwszym spulchnieniu w warstwie 2-3 cm Torf przeznaczony do mulczowania powinien zawierać 40-50% wilgoci, a jego stopień rozkładu powinien wynosić 35-40%. Na obszarach ściółkowanych torfem produkowana jest ręczna półka. Zamiast torfu możesz użyć humusu.
c) Szczególną uwagę należy zwrócić na terminowe wykonanie półek i luzowanie. Pierwsze rozluźnienie następuje natychmiast po posadzeniu, a pierwszą półkę podaje się, gdy pojawiają się chwasty. Dalsze układanie na półkach i spulchnianie odbywa się, gdy pojawiają się chwasty i tworzy się skorupa.
d) Oprócz głównego nawozu na wszystkich obszarach należy stosować nawożenie pomidorów nawozami mineralnymi i organicznymi. Przy pierwszym karmieniu pobiera się dawki: na 1 wiadro wody 30 g azotanu amonu lub 45 g siarczanu amonu, 80 g superfosfatu i 25 g soli potasowej. Przy drugim karmieniu: na 1 wiadro wody - 40 g azotanu amonu, 110 g superfosfatu i 70 g soli potasowej. W zależności od stopnia uwilgotnienia gleby nawożenie nawozami mineralnymi stosuje się w postaci suchej lub płynnej. Gnojowicę podczas karmienia rozcieńcza się wodą 3-4 razy. W zależności od stopnia uwilgotnienia gleby i wieku roślin podlewanie wymaga 1 konewki na 15 lub 20 roślin na pierwsze i 10-15 roślin na drugie karmienie.
Podczas karmienia gnojowicą dodaj superfosfat w ilości 6 g na roślinę.
 Odchody drobiu są umieszczane w beczce - połowa objętości; beczkę wylewa się do góry wodą, a odchody moczy się przez 1-2 dni. Roztwór odchodów drobiu rozcieńcza się 6-10 razy wodą. Roztwór dziewanny rozcieńcza się wodą 3-4 razy. Roztwór gnojowicy, dziewanny i odchodów drobiowych spożywa się z jednej konewki na 15-20 roślin.
Pierwsze nawożenie przeprowadza się 10-15 dni po posadzeniu sadzonek, drugie na początku owocowania, 20-25 dni po pierwszym.
e) Pomidory są silnie dotknięte chorobami i szkodnikami. Ze względu na silne rozprzestrzenianie się chorób bakteryjnych, szczególną uwagę należy zwrócić na zapobiegawcze (zapobiegawcze) środki zwalczania, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się chorób i szkodników. (Szczegółowy opis zwalczania szkodników i chorób znajduje się w części „Zwalczanie szkodników i chorób warzyw”).
f) Owoce zbiera się w miarę dojrzewania, ale przed początkiem pełnej dojrzałości. Zbiór owoców powinien odbywać się co najmniej dwa razy w ciągu pięciu dni. Ostatni zbiór wszystkich owoców przeprowadza się przed pierwszymi jesiennymi przymrozkami. Opóźnienia w zbiorach mogą zrujnować wszelkie pozostałe plony na roślinach. Aby temu zapobiec, owoce można usunąć zielone, ale w pełni uformowane i umieścić do dojrzewania w ciepłych, dobrze wentylowanych pomieszczeniach (w zorilkach). Aby to zrobić, możesz skorzystać z opuszczonych szklarni, w których owoce pomidorów układane są na słomie lub tarczach w warstwie od 10 do 20 cm.
Szklarnie zakryte są ramami i często są wentylowane. Jeśli temperatura w szklarniach przekracza 30 °, ramy muszą być zacienione. Do dojrzewania wykorzystywane są również szklarnie i pomieszczenia niemieszkalne z dużą ilością światła. Owoce układa się na stojakach. Szklarnie i pomieszczenia należy ogrzewać, aby utrzymać temperaturę 25-30 °, która jest uważana za normalną dla każdej metody dojrzewania owoców.
I. Osipov - Agroindication
|
