|
 Kargopol to małe stare miasto powiatowe, tak wyjątkowe jak jego nazwa, jedno z najstarszych na północy Rosji. Pozostało nam kilka takich miasteczek, w których dosłownie na każdej ulicy można znaleźć albo wyjątkowy kościół, albo starą rezydencję o niespotykanej urodzie, w której czas płynąłby tak wolno.
A tym bardziej dziś trudno uwierzyć, że cichy Kargopol, z dala od linii kolejowej, z pochylonymi od czasu do czasu drewnianymi parterowymi domami i świątyniami aspirującymi do nieba, mógł konkurować pięknem z kilkunastoma najwspanialszymi miastami. w Rosji. Stoi nad brzegiem rzeki Onega, gdzie wypływa z jeziora Lacha.
Uważa się, że Kargopol jest o rok starszy od Moskwy, ale jakże różni się od niego duchem i sposobem życia! Oczywiście, zanim wybierzesz się w ekscytującą podróż, musisz zrozumieć, co tam czeka. Jeśli lubisz spokojny wypoczynek, interesujesz się historią Rosji, jesteś fanem architektury, to Kargopol i jego okolice Cię nie zawiodą. To kraina o bogatej historii, nierozwiązanych tajemnicach i pięknych legendach. Znajduje się tu ponad 100 unikalnych zabytków architektury drewnianej i kamiennej. To czyste rzeki i przejrzyste jeziora bogate w ryby. To niekończące się lasy pełne grzybów i jagód. Są to tradycyjne rzemiosła i zawody firmy Kargopol znane na całym świecie.
Jeśli nagle wybierasz się do tego wspaniałego miasta, z pewnością docenisz cały urok tych miejsc. To jedno ze starożytnych miast rosyjskiej północy. Swoją opinię o jego powstaniu wypowiadali się naukowcy od XI do XII wieku. Według źródeł kronikowych książę Władysław przeprowadził kampanię w 1146 roku. Od tego momentu odliczanie rozpoczęło się od powstania Kargopola.
Ze starożytnego języka Kargopol jest tłumaczony jako „niedźwiedzie pole” lub „niedźwiedzia strona”. W 1565 roku Kargapol został zapisany do 19 „miast królewskich”. Kargapol uchodził za miejsce wygnania Tatarów, żon po rozwodzie, budzących sprzeciw wojskowych i innych osób. Książę Andrey Shuisky znalazł tu spokój w 1587 roku. W 1607 r. Został tu zesłany przywódca powstania Iwan Bołotnikow, a następnie zginął.
Główną ozdobą miasta są oczywiście starożytne świątynie z białego kamienia. Nazywa się je tutaj „zachwycającymi”. Wyróżniają się elegancją i odmiennością. Ten styl nazywa się wzorem Kargopol. Najbardziej zachwycająca jest Katedra Zwiastowania, która w wyrafinowaniu rywalizuje z renesansowymi pałacami Florencji. Przy bliższym przyjrzeniu się widać niewielkie naruszenie symetrii, czyli nie wszystkie okna są takie same. Na ścianach dekoracje w postaci białych kamiennych wzorów.
Katedra Narodzenia Pańskiego to starożytna kamienna budowla w mieście. Wydaje się, że wrasta w ziemię iz daleka przypomina nieco epickiego bohatera; z czasem doczepiono do niego dwie brzeżki i werandę. Jednak te różne przedłużenia nie zepsuły świątyni, dzięki nim jest wyjątkowa, zaskakująco harmonijna. Koniecznie obejrzyj go od wewnątrz. Został wzniesiony na podobieństwo Soboru Wniebowzięcia na Kremlu moskiewskim i cierpiał z powodu wszystkich trudności i braku czasu. Podczas pożaru w 1765 roku świątynia doznała znacznych zniszczeń. Ogień zniszczył wszystkie freski. Są fragmenty i niezwykły wspornik, który wygląda jak ogromna ręka. Ogólnie w Kargopolye przetrwało jedenaście świątyń.
Ziemia Kargopol była i pozostaje ojczyzną rzemieślników: miejscowi mieszkańcy nie tylko wznosili drewniane i świątynie z kamienia, ale także tworzyli rzeźbione kołowrotki, naczynia tkane, formowane zabawki... Malowane drewniane chochle, różne kołowrotki i wzorzyste bułki zdobią muzeum lokalnej tradycji na dawnym parkiecie wśród wypchanych gronostajów, wilków i lisów. Złote, perłowe hafty utrzymane są za szkłem starej szafy.Znajdziesz tu również gablotę z zabawkami, które wielokrotnie zachwycały gości na wystawach w Europie, Azji i Ameryce.
Będziesz oczarowany jego blaskiem i ciszą Kenozersky National Park. Kraina położona w tajdze, gdzie wiele jezior zachowało klimat starożytnej Rosji. Domy, kaplice, kościoły wykonane z drewna niosą całe piękno architektury utalentowanych mistrzów Rosji. A wszystko to w gęstych lasach na wszelkiego rodzaju wyspach. W parku swoje schronienie znalazło Muzeum Architektury Drewnianej. Jego zabudowania pochodzą z XVI wieku. Liczne wioski wciąż mają starożytne nazwy, wygląd i życie miejscowej ludności. Każdy, kto się tu znajdzie, z pewnością zobaczy stare chaty, kaplice, „święte gaje”, które przetrwały z czasów pogańskich. Kiedy tu dotrzesz, znajdziesz się w przeszłości, w XIX wieku.
Mieszkańcy nadal wolą wypłukać ubrania w rzece, na każdym dziedzińcu leżą stosy drewna opałowego, woda przywieziona ze źródeł, niektóre ulice przy Placu Katedralnym wyłożone są drewnianymi chodnikami. Nadal nie ma tu wysokich budynków, a wszyscy mieszkańcy znają się z widzenia.
Viliya
|
