Rosyjska sauna

Kąpiele istnieją od czasów starożytnych. Mieszkańcy Indii, Egiptu, Grecji używali kąpieli nie tylko do celów higienicznych, ale także leczniczych. „Ojciec medycyny” Hipokrates i inni wybitni lekarze uważali kąpiel za potężne lekarstwo.

Łaźnie były powszechne aż do IV wieku, kiedy za panowania cesarza Konstantyna kościół chrześcijański zakazał swoim członkom korzystania z łaźni. Przyczyną zakazu był fakt, że kąpiel to grzeszny kult ciała, a kąpiel to instytucja łamiąca moralność ...

Ta interwencja kościoła była później jednym z czynników obniżenia higieny osobistej i społecznej wśród narodów chrześcijańskich.

W Rosji kąpiele weszły w życie ludzi od czasów starożytnych. Kronikarz Nestor wspomina o łaźniach w opisach podróżnika Oleariusa (XVII wiek). W XIX wieku, wzorem Rosji, łaźnie pojawiły się ponownie w Europie Zachodniej.
Łaźnia rosyjska cieszy się zasłużoną sławą. Rosyjscy naukowcy Manassein, Tarkhanov, Pashutin i inni w swoich pracach dostatecznie podkreślili kwestię fizjologicznego znaczenia kąpieli, wpływu rosyjskiej kąpieli na organizm człowieka.

Kąpiel rosyjska poprawia funkcjonowanie skóry, zwiększa separację tłuszczu i potu oraz poprawia przemianę materii. Pewne zmiany w czynności serca i naczyń krwionośnych (wzmożone i osłabione skurcze serca, obniżone napięcie naczyniowe), spadek siły mięśniowej, utrata masy ciała u osób zdrowych po kąpieli szybko ustępuje.

Pod wpływem kąpieli zmniejsza się kwasowość i wydzielanie soku żołądkowego, zwiększa się strawność części białkowych pokarmu; mycie w kąpieli daje dobre efekty przy różnych przewlekłych chorobach stawów (artretyzm), przy zapaleniu korzonków nerwowych, otyłości, przy katarach nosa, gardła, przy zapalenie oskrzeli i inne choroby.
Jednak sauna z łaźnią parową nie jest bynajmniej nieszkodliwa. Łaźnia parowa ma ekscytujący wpływ na organizm. Nie zaleca się stosowania przy chorobach towarzyszących gorączce, z tendencją do krwawień, przy ostrych chorobach oczu, uszu, wadach serca, ciężkim stwardnieniu naczyniowym, tętniakach, nadciśnienie, gruźlica płuca. Osoby, które niedawno przeszły ostrą chorobę zakaźną, a także osoby starsze powinny bardzo ostrożnie korzystać z kąpieli.

Oczywiście dzieci nie należy zabierać do sauny z łaźnią parową. Łaźnia parowa może zaszkodzić jedynie delikatnemu, jeszcze nie uformowanemu, rozwijającemu się i rosnącemu ciału dziecka.

Istnieje kilka zasad mycia w wannie, których należy przestrzegać. Przed pójściem do łaźni parowej nie zaleca się mycia włosów; twarz i głowę można zwilżyć zimną wodą lub nakryć głowę ręcznikiem (chusteczką) zamoczonym w zimnej wodzie. Po kąpieli parowej dobrze jest najpierw umyć ciało letnią wodą, a dopiero potem spłukać głowę zimną wodą pod kranem lub prysznicem.

Łaźnia parowa znacznie różni się od zwykłej. Temperatura powietrza w łaźni parowej sięga 40-50 stopni przy bardzo dużej wilgotności. To znacznie ogranicza procesy wymiany ciepła w organizmie, przyczynia się do wzrostu temperatury ciała do 38-39 stopni. W takich warunkach istnieje niebezpieczeństwo przepełnienia naczyń krwionośnych mózgu, zwiększając w nich ciśnienie. Subiektywnie objawia się to uczuciem ciężkości w głowie, bólem głowy, zawrotami głowy, ogólnym osłabieniem, nudnościami, a czasem wymiotami. W przypadku ciężkiej miażdżycy lub nadciśnienia, naczynie może pęknąć z krwotokiem mózgowym. Przed kąpielą można wykonać masaż ciała, który kompleksowo oddziałuje na organizm. Pod wpływem masażu poprawia się samopoczucie, wigor, swoboda ruchów, pojawia się uczucie ciepła w całym ciele.Poprzez układ nerwowy masaż usprawnia przepływ krwi i limfy, stymuluje procesy metaboliczne w organizmie człowieka.

Lokalne działanie masażu wpływa przede wszystkim na kondycję skóry, układu mięśniowego i stawowo-więzadłowego. Pod wpływem masażu blada i sucha skóra stopniowo staje się różowa, jędrna, elastyczna. Wzrasta napięcie mięśniowe, poprawia się ich aktywność skurczowa, zwiększa się siła; po 5 minutach masażu wydolność zmęczonego mięśnia jest 3–7 razy większa niż po 15–20 minutach biernego odpoczynku i odpoczynku. Korzystny wpływ masażu na stawy i więzadła ścięgniste objawia się poprawą elastyczności i ruchomości aparatu więzadłowego, rozwojem zakresu ruchu w stawach w przypadkach, gdy ich ruchomość jest ograniczona. Energiczne pikowanie ciała miotłą (brzoza, klon itp.) W swoim działaniu przypomina stukanie, poklepywanie podczas masażu. To potężna procedura odbudowująca. Obniża pobudliwość nerwów obwodowych, powoduje zwiększony przepływ krwi nie tylko do skóry, ale także do mięśni, narządów wewnętrznych oraz znacznie zwiększa separację potu.

Ze względów higienicznych osoby zdrowe w saunie powinny myć się co najmniej raz w tygodniu, nie dłużej niż 45 minut, w tym 10 minut w łaźni parowej. Najbardziej użyteczna temperatura wody to około 35-37 stopni.

V. S. LUKYANOV, Kandydat nauk medycznych, czasopismo „Zdrowie”, 1957