|
 Nie wszyscy rodzice wiedzą, jak prawidłowo ubrać swoje dzieci. Niektórzy nawet nie zdają sobie sprawy z tego, jak ważny jest ubranie dla dobrego samopoczucia dziecka.
Główną cechą, która wyróżnia ciało dziecka, jest ciągły wszechstronny rozwój. Dziecko nie jest miniaturowym dorosłym. Wiele procesów w jego ciele przebiega inaczej, inaczej reaguje na wiele wpływów zewnętrznych.
Zimno dotyka dziecka szybciej i silniej niż dorosłego. Ten zwiększony transfer ciepła jest związany ze specjalnym stosunkiem powierzchni ciała do jego masy.
Skóra dzieci jest cieńsza niż u dorosłych, a dzięki bardziej rozwiniętej sieci naczyń włosowatych i ich większemu prześwitowi napływa do niej więcej krwi. Przyczynia się to również do chłodzenia. Krążenie krwi u osoby dorosłej trwa 20-22 sekundy, u nastolatka - w 18, a u dziecka - w 15 sekund.
Częsty kontakt krwi dopływającej do skóry ze środowiskiem zewnętrznym stwarza możliwość szybkiego i silniejszego wychłodzenia dzieci zimą i przegrzania latem. Na koniec należy wziąć pod uwagę fakt, że sam proces regulacji czynności naczyń krwionośnych u dzieci jest mniej doskonały niż u dorosłych.
Dlatego konieczne jest ubieranie dzieci tak, aby sukienka dobrze chroniła je przed zimnem i nie obciążała ich upałem.
Ubranie ucznia wymaga szczególnej uwagi. Sukienka, która krępuje ruch lub jest zbyt luźna, bardzo ciepła lub bardzo zimna powoduje u dzieci dyskomfort, drażni, męczy, sprawia, że są nieuważne, rozproszone na lekcjach pod koniec roku szkolnego, gdy na dworze jest już ciepło.
W 1953 r. W szkołach w kraju wprowadzono mundurki, które od września do maja-czerwca noszą miliony dzieci. Czy ten mundurek szkolny spełnia wszystkie wymagania higieniczne? Niestety nie.
Jak wykazały badania przeprowadzone w Instytucie Higieny Ogólnej i Gminnej Akademii Nauk Medycznych ZSRR, szczególnie wiele braków występuje w mundurkach chłopców - uczniów klas podstawowych.
Większość dzieci nosi podkoszulek i majtki pod mundurkami. W ten sposób znaczna powierzchnia ciała ma bezpośredni kontakt z odzieżą wierzchnią, która pochłania wydzieliny skórne i jest nimi stopniowo zanieczyszczana. Mocno zabrudzona odzież, w kontakcie z delikatną skórą dziecka, podrażnia ją, sprzyja powstawaniu chorób skóry.
Pracownicy Instytutu przeprowadzili wywiady z 600 uczniami. Okazało się, że w większości przypadków mundur prany jest tylko raz lub dwa razy w roku. Oczywiście jest to bardzo małe. Należy jednak pamiętać, że częste pranie tkanin wełnianych prowadzi do ich kurczenia się, włókna stają się twarde i szorstkie, w dużej mierze tracąc właściwości termoizolacyjne.
Aby nie brudzić mundurków szkolnych, chłopcy powinni nosić koszule z długimi rękawami i kalesony w zimnych porach roku; dziewczętom zaleca się zakładanie pod sukienkę bluzek z długimi rękawami.
W przypadku lnu lepiej wybrać miękkie tkaniny: warkocze, krepę bawełnianą, kalafonię. Dobrze wchłaniają wydzieliny skórne, nie przyklejają się do skóry.
Jak pokazały nasze obserwacje, temperatura w salach waha się o 2-3 stopnie w czasie lekcji, a nawet bardziej od początku do końca lekcji. Temperatura w klasie i na korytarzu waha się w granicach 5-10 stopni.
Stan dzieci również jest inny: całkowity odpoczynek podczas lekcji zastępuje burzliwy ruch podczas przerwy.
Wełniana tkanina to najlepsza ochrona przed wahaniami temperatury.
Tkanina wełniana jest niewątpliwie dobra na mundurek ucznia w średnim i starszym wieku, ale dla młodszych okazuje się za ciężka, twarda i szorstka. Przecież dziecko w wieku 7-8 lat wciąż ma słabo rozwinięty aparat mięśniowy, a skóra jest cienka, delikatna i łatwo wrażliwa.
Nie mniej higieniczny niż wybór tkaniny ma również krój odzieży. Powinien odpowiadać wzrostowi i sylwetce dziecka, mieć jak najmniej guzików, pasków, zapięć, aby pierwszoklasista wcześnie nauczył się samodzielnie ubierać i rozbierać.
Większość chłopców ubranych w tuniki musi nosić dwa paski: jeden do spodni, drugi do tunik. Jest to absolutnie nie do przyjęcia, ponieważ zaciśnięcie brzucha dwoma pasami i ucisk klamry dramatycznie zaburza normalne funkcjonowanie narządów jamy brzusznej.
Dlaczego nie mieć spodni na miejscu za pomocą szelek? Wtedy pas barkowy stałby się głównym podparciem ubrania, co oczywiście jest znacznie lepsze. Szelki powinny być obowiązkowym elementem szkolnych mundurków chłopców.
Około jedna trzecia uczniów w średnim i starszym wieku nosi tuniki i kurtki ze stojącym kołnierzem. Te kołnierze są zwykle wąskie, często sztywne i szorstkie. Podczas czytania i pisania, kiedy dziecko musi przechylać głowę, stojący kołnierz uciska szyję, a tym samym przechodzące przez nią duże naczynia krwionośne, zaburzając normalne krążenie krwi. Z powodu niedostatecznego dopływu krwi do mózgu pojawiają się bóle głowy, pojawia się zmęczenie i spada wydolność. Dlatego tak często widzi się uczniów z otwartymi obrożami. Ale czy to jest wyjście?
Ponadto obroże do stania silnie rozpieszczają skórę szyi, izolując ją od powietrza zewnętrznego i hamując reakcje naczyniowe, a to predysponuje do przeziębienia... Należy zmienić styl kołnierza tuniki i tuniki.
Konieczne jest upewnienie się, że faceci nie szyją kołnierzy celuloidowych do kołnierza. Są wytrzymałe, w ogóle nie pochłaniają wydzieliny skórnej i uniemożliwiają wymianę powietrza między powierzchnią skóry a powietrzem zewnętrznym.
Całkowicie niedopuszczalne jest noszenie przez dzieci gumek na pończochach. A jednak jest to praktykowane bardzo często. Nawet w szkołach z internatem wszystkie dziewczęta i większość chłopców noszą okrągłe, często bardzo ciasne gumki. Uciskając nogę, zakłócają normalne krążenie krwi.
Nie trzeba udowadniać prostej prawdy, że w różnych porach roku trzeba ubierać się inaczej. Dlaczego więc uczniowie mieliby nosić te same wełniane ubrania zimą i latem? Dlaczego nie mieliby też założyć jednolitej sukienki - lekkiej, swobodnej, pięknej w ciepłym sezonie? Pozwoliłoby to wyeliminować przegrzanie dzieci, poprawić ich samopoczucie i zwiększyć efektywność.
Życie samo w sobie skłania do wypracowania nowych wymagań higienicznych dla mundurków szkolnych, tworzenia trwałych, wygodnych, eleganckich ubrań dla naszych pociech, które nie krępują ruchów, niezawodnie chronią zarówno przed zimnem, jak i przed nadmiernym upałem, co dzieciom by się to podobało, i byłby noszony z przyjemnością. Zadanie jest duże i bardzo ważne. W jej rozwiązanie powinni być zaangażowani pracownicy przemysłu lekkiego, artyści, projektanci mody, rodzice, nauczyciele, lekarze.
Doctor 3. O. LAPSHINA, Magazyn „Zdrowie”, 1957
|
