|
 Powietrze składa się ze składników gazowych: azotu - 78,09%, tlenu - 20,95%, dwutlenku węgla - 0,03% oraz gazów obojętnych (hel, wodór, ksenon, argon, krypton, neon itp.), Których ilość jest tak mała, że ma brak praktycznej wartości dla życia ludzkiego.
Tlen to gaz, bez którego istnienie życia na Ziemi byłoby niemożliwe. W organizmie nie ma prawie żadnych rezerw. Jeśli bez jedzenia człowiek może żyć do 40 dni, bez wody - do 6 dni, to bez tlenu - mniej niż 6 minut.
Powietrze wywiera nacisk na powierzchnię Ziemi. Na średnich szerokościach geograficznych, na poziomie morza, wynosi 760 mm Hg. Sztuka. lub 16,5 tony. Nie odczuwamy nieprzyjemnych wrażeń z powodu tej potwornej wagi, ponieważ jest ona równoważona przez elastyczność naszych tkanek.
Gdy wznosisz się na wysokość, ciśnienie powietrza spada o 1 mm Hg co 10 metrów. Sztuka. Na wysokości 3-4 tysięcy metrów ciśnienie spada tak bardzo, że zagraża życiu.
Udział poszczególnych gazów w całkowitej objętości powietrza, zarówno na poziomie morza, jak i na dowolnej wysokości, pozostaje zawsze stały.
Metr sześcienny powietrza przy tym samym ciśnieniu wynosi 760 mm Hg. Art., Ale w różnych temperaturach inaczej waży. Dlatego mroźne powietrze jest gęstsze, „gęstsze”. To częściowo wyjaśnia uczucie lekkości podczas oddychania suchym, mroźnym powietrzem.
Codziennie przez płuca człowieka przepływa średnio 10 tysięcy litrów powietrza. Z tej objętości organizm zużywa do 300 litrów tlenu dziennie i emituje mniej więcej taką samą ilość dwutlenku węgla.
Głównym nośnikiem tlenu w organizmie jest specjalna substancja białkowa w połączeniu z żelazem - hemoglobiną, która znajduje się w krwinkach czerwonych - erytrocytach; określają czerwony kolor krwi. Czerwone krwinki w organizmie są stale odnawiane. Jeden erytrocyt żyje w organizmie do trzech miesięcy.
Całkowita powierzchnia wszystkich erytrocytów w organizmie wynosi około 3000-3820 metrów kwadratowych; to 1500-2000 razy więcej niż cała powierzchnia ludzkiego ciała i 40-50 razy więcej niż całkowita powierzchnia pęcherzyków płucnych.
W warunkach spoczynku hemoglobina przenosi z płuc do tkanek około 250 ml tlenu na minutę. Pod wpływem aktywności fizycznej ilość ta może wzrosnąć nawet do 2500 ml / min, co daje średnio 360-3600 litrów tlenu dziennie.
Z każdym cyklem krwi w organizmie hemoglobina dostarcza tkankom około 100-350 ml tlenu.
Im pełniejsze, dojrzałe erytrocyty ze szpiku kostnego do krwi, tym lepsze zaopatrzenie organizmu w tlen. Zwykle w 1 ml krwi znajduje się 4-5 milionów.
W 100 ml krwi może rozpuścić się 21 ml tlenu.
Ilość powietrza po 8 godzinach pracy przechodzi przez płuca aż po 16 godzinach odpoczynku.
Całkowita powierzchnia pęcherzyków płucnych, biorących aktywny udział w wymianie gazowej, tj. W zużyciu tlenu i uwalnianiu dwutlenku węgla, wynosi około 60 i. W przypadku płytkiego oddychania - częstego, z małą objętością wdechu - w wymianie gazowej bierze udział tylko 50%, czyli 30 m2 aktywnej tkanki płucnej. Jest to zwykle widoczne podczas wymuszonej pozy. Na przykład siedzenie przy stole, stanie przy maszynie, gra w ping-ponga, jazda konna rowerprowadzić samochód. Wręcz przeciwnie, podczas specjalnych ćwiczeń oddechowych, a także podczas pływania, biegania, jazdy na nartach, powierzchnia oddechowa płuc jest prawie w całości aktywnie zaangażowana w wymianę gazową.
Tlen z powietrza jest pobierany przez organizm nie tylko przez płuca, ale także przez skórę.
Średnio osoba zużywa 1031 kg (ponad tonę) tlenu rocznie. Spośród nich latem - 24%, jesienią - 25%, zimą - 26%, wiosną - 25%.
 Powietrze jest zjonizowane, to znaczy zawiera ujemnie i dodatnio cząstki naładowane elektrycznie (aeroiony).Im bardziej ujemne, tzw. Płuca, jony powietrza, tym czystsze i korzystniejsze powietrze. W zadymionych, dusznych pomieszczeniach ich liczba jest bardzo mała i dochodzi do zaledwie 100 na centymetr sześcienny powietrza. Natomiast poza miastem w lesie, na polu, nad brzegiem rzeki, szczególnie w pobliżu wodospadów czy fontann, ich liczba jest duża i dochodzi do 2-5 tys. Na centymetr sześcienny powietrza i więcej, co decyduje o jego wysokich właściwościach leczniczych.
Osoba znajdująca się poza miastem w odległości do 50 km od ośrodka przemysłowego wdycha dziennie ok. 0,08 g suchego zanieczyszczenia w postaci pyłu zawartego w powietrzu, aw samym centrum - do 3 g, tj. ponad 30 razy, w tym substancje szkodliwe dla organizmu. Przejście tlenu w płucach z powietrza do krwi będzie tym szybsze, im większa będzie różnica ciśnień w powietrzu i we krwi.
Powietrze jest słabym przewodnikiem ciepła. Jego przewodność cieplna jest ponad 25 razy niższa niż przewodność cieplna wody. Dlatego w powietrzu obserwuje się komfortowe uczucie ciepła nagiej osoby w temperaturze 22 - 23 °, natomiast w wodzie - w temperaturze 34 - 36 °.
Przenikanie ciepła do otaczającej przestrzeni powietrznej przebiega dwoma głównymi drogami: przez skórę - 80%; przez płuca - 20%.
Niedostateczne chłodzenie płuc podczas oddychania ciepłym, wilgotnym powietrzem ma niekorzystny wpływ na cały organizm.
W pomieszczeniach, w których gromadzi się wiele osób, np. W kinach, powietrze zawiera zwiększoną ilość gazów wydalanych z organizmu, które rozpuszczając się w kropelkach wilgoci, mogą służyć jako pożywka dla drobnoustrojów.
Przez godzinę na świeżym powietrzu w temperaturze + 12 ° naga osoba traci do 100 kcal ciepła. W wodzie o tej samej temperaturze traci tę samą ilość w 4 minuty, czyli 15 razy szybciej.
Skóra ludzka jest wyposażona w dużą liczbę małych i najmniejszych naczyń krwionośnych (naczynek). Kiedy się rozszerzają, łożysko naczyniowe może pomieścić do 1/3 całej krwi krążącej w organizmie.
Oddziałując na skórę zabiegami powietrznymi lub wodnymi, można wpływać na dystrybucję krwi w organizmie. To jedna z cech hartowania.
Kramskikh V. Ya. - Powietrze twardnieje i leczy
|
