|
 Zdarza się, że spokojny bieg życia zostaje nagle przerwany przez jakiś nieprzewidziany wypadek. W tej sekcji omówimy te sytuacje awaryjne, które mają wpływ na nasze zdrowie.
... To był słoneczny majowy dzień. Na szerokiej, zatłoczonej uliczce prowadzącej do dużego wielkomiejskiego domu towarowego co jakiś czas spotykały się kwiaciarnie. Niektórzy po prostu stali w pobliżu koszy ze swoimi pachnącymi towarami, którzy usadowili się wygodnie na pudełkach do pakowania. A jeden ze sprzedawców ... leżał na ziemi. Słodki zapach wówczas jeszcze nie „zakazanych” konwalii wisiał nad koszem bukietów, nad jego właścicielem, zastygłym w niezgrabnej pozie na trawniku, nad tłumem zgromadzonych wokół ludzi. A wskazówki zegara na ścianie domu towarowego poruszały się, poruszając się powoli, jakby dając szansę tym, którzy leżeli na ziemi i tym, którzy stali w pobliżu. Ale nikt nie skorzystał z tej szansy. Kiedy przyjechała karetka, minął czas, w którym można było zachować życie opuszczające człowieka - razem z tym życiem ... Tłum się rozproszył.
Może składał się całkowicie z obojętnych ludzi, po prostu „gapiów”, pozbawionych współczucia? Oczywiście nie. Niektórzy chcieliby pomóc umierającemu, ale nie poruszyli się, skrępowani strachem i zagubieniem. Inni - zapewne stanowili większość - zostali „spętani” brakiem podstawowej wiedzy i umiejętności niezbędnych w takiej sytuacji.
Możesz spróbować zlikwidować ten rodzaj analfabetyzmu, czytając specjalne broszury z edukacji sanitarnej. Ale to nie wystarczy, bo do utrwalenia wiedzy potrzebna jest przynajmniej trochę praktyki. Ponadto należy wyszkolić osobę, jak stosować je w praktyce, zdolność tłumienia strachu, niepewności, zagubienia - jednym słowem wszystkich emocji, które ostatecznie przeszkadzają w przejawianiu prawdziwego współczucia. Zacznijmy od najprostszego.
Mała drzazga „zarobiona” przez dziecko w piaskownicy może spowodować małą rodzinną tragedię. A może - powód pierwszej lekcji samopomocy i wzajemnej pomocy. Spokojnie, bez zastraszania, wyjaśnij dziecku, dlaczego należy usunąć drzazgi, a także zatrzeć mocne rysy jodem lub zieloną farbą. Dezynfekcja igły alkoholem, którym usuniesz drzazgę, wyjaśnij również, do czego służy ta procedura. Nie zapomnij pochwalić dziecka za jego odwagę podczas „operacji”, nawet jeśli towarzyszyły jej jęki i łzy ofiary - zgoda z góry w takich przypadkach jest naszym zdaniem skuteczniejsza niż oskarżenia o tchórzostwo, bo dziecko po prostu się wszystkiego uczy.
Często ignorujemy drobne urazy domowe, takie jak lekkie oparzenie dłoni podczas gotowania lub płytkie skaleczenie palca lub niemal automatycznie wykonujemy niezbędne w każdym przypadku zabiegi. Obiektywnie pomoc z zewnątrz nie jest tu potrzebna, jednak jeśli w Twojej rodzinie rośnie dziecko, powierz mu rolę siostry (lub brata) miłosierdzia. Stopniowo opanuje najprostsze techniki udzielania pierwszej pomocy, nauczy się odpowiadać na czyjś ból ze współczuciem i bez zamieszania, rzeczowo i przyjmie Twoje - godne - podejście do własnego bólu. Oczywiście konieczne jest zmierzenie stopnia urazu oraz wieku i indywidualnych cech psychicznych dziecka, ponieważ nawet nie każdy dorosły jest w stanie znieść pojawienie się kolejnej rany. Jednak, jak mówią, niech Bóg nas uchroni przed poważnymi nieszczęściami.
Podczas gry można nauczyć się wielu technik udzielania pierwszej pomocy. Jedną z najpopularniejszych gier dla dzieci jest „lekarz”. Ale wcale nie jest konieczne, aby lalki cierpiały tylko na choroby znane z Aibolita: „cholera i ból gardła, szkarlatyna i zapalenie oskrzeli”. Cisi pacjenci mogą zemdleć (ze strachu) lub udar słoneczny, mogą zostać ugryzieni przez osę łajdaka; w końcu mogą „zjeść” nieświeży placek i, niestety, lekko się otruć ...Ratując „ofiary” można użyć zwykłej wody zamiast alkoholu, jodu itp. W opakowaniach prawdziwych leków, jadalnych lub niejadalnych „zamienników” zamiast stałych preparatów, ale trzeba nazwać i manipulować „lekarstwami” nie dla zabawy ”, ale„ zgodnie z prawdą ”. W przypadku starszych dzieci możesz nauczyć się, jak zakładać różne bandaże medyczne (od prostych do złożonych) na lalki zgodnie z zasadami, zatrzymać krwawienie, naprawić złamanie i wykonać sztuczne oddychanie.
Widać wyraźnie, że „przyspieszona metoda nauczania” jest tutaj bezużyteczna, a pełne opanowanie w dzieciństwie wszystkich technik pierwszej pomocy, aw szczególności np. Sztucznego oddychania, jest niemożliwe. Jednak ciągły powrót do tego tematu w grach, stopniowe poszerzanie zakresu wyuczonych technik i zaangażowanych „pacjentów” (rodzice, koledzy ze szkoły) ułatwią proces uczenia się, uczynią go ekscytującym. To, co zostało obiecane w dzieciństwie, z pewnością przyniesie owoce.
A jeśli okaże się, że Twoje dorosłe dziecko pewnego dnia będzie obok przechodnia, leżąc na ziemi, nie będzie z milczącym współczuciem obserwować, jak życie człowieka odchodzi z minutami, zrobi wszystko, aby je zatrzymać - dopóki nie pojawi się karetka.
Być może wiele technik pierwszej pomocy jest nieznanych Tobie, podobnie jak młodszym członkom rodziny. Oznacza to, że tutaj także uczymy się razem.
Sashina E.Yu. ABC ekonomii domu
|
