Demerdzhi

Mcooker: najlepsze przepisy O podróżach i turystyce

Każdy, kto choć raz miał podróżować z Symferopola do Ałuszty, nie mógł nie zwrócić uwagi na malownicze pasmo górskie, które nagle otwiera się przed oczami podróżnika tuż za przełęczą Angarsk. Kiedy droga zaczyna opadać, po lewej stronie widać masyw Demerdzhi. Jej szczyt nazywa się Demerdzhi-yayla, którego najwyższy punkt osiąga wysokość 1359 m. Południowe i zachodnie krańce góry to okazałe klify ze stertą skał i kamiennym chaosem. Poniżej zbocza Demerdzhi porastają lasy, ogrody, winnice, plantacje lawendy i tytoniu. Szczególnie duże lasy otaczały masyw Demerdzhi od północy i wschodu.

Demerdzhi to jeden z najwyższych szczytów południowego wybrzeża Krymu. Przy dobrej pogodzie otwiera się z niego rozległa panorama: na zachodzie widać Ayudag, a dalej w niebieskawej mgle zęby Ai-Petri. Na wschodzie długi, płaski przylądek Meganom wystaje do morza.

Jeśli zejdziesz ze szczytu do zachodnich stromych ścian grzbietu góry, to znajdziesz się w fantastycznym świecie kamiennych rzeźb. Na każdym kroku - coraz więcej niesamowitych postaci. Są tu wieże, kolumny, bastiony i piramidy. A poniżej znajdują się ogromne kamienne figury przypominające bożki z Wyspy Wielkanocnej. Zwłaszcza wieczorem iw księżycowe noce posągi zadziwiają podróżnych swoimi konturami. Dlatego zachodnie klify Demerdzhi zostały nazwane „Doliną Duchów” i zostały zarezerwowane w 1981 roku. Jeden z filarów w Dolinie Duchów ma masę 5 m średnicy i 25 m wysokości! Po bokach piętrzą się mniejsze bożki o wysokości 10-20 m. Jest tutaj ponad sto takich „kamiennych duchów”. Jeden z filarów z daleka przypomina profil kobiety, nazywany jest „profilem Katarzyny” Jednak z bliska to podobieństwo zostaje utracone. Jak te niesamowite kamienne posągi pojawiły się na Demerdzhi? Który rzeźbiarz wyrzeźbił te wszystkie dziwaczne postacie z kamienia? Nazywa się wietrzenie. Czasami w wyniku trzęsień ziemi na zwietrzałych zboczach gór dochodzi do imponujących zawaleń, w wyniku których pojawia się ogromny kamienny chaos. Taki jest na przykład chaos, który powstał w sąsiedztwie Doliny Duchów w wyniku osuwisk ziemi z 1894, 1965 i 1966 roku. Rozległe terytorium wzdłuż stromego zbocza Demerdzhi okazało się zaśmiecone chaotyczną stertą zlepionych głazów, z których niektóre były wielkości trzypiętrowego budynku.

Kamienne figury Demerdzhiego były powodem powstania poetyckiej legendy. Tak mówi ta legenda o pochodzeniu niesamowitych posągów. Dawno, dawno temu hordy koczowniczych zdobywców wtargnęły do ziemi krymskiej. Mieszkańcy Krymu nie poddali się przybyszom. Ale im dalej posuwali się zdobywcy, tym bardziej potrzebowali broni. W końcu koczownicy znaleźli się na dymiącej górze. Ze szczytu wzniosła się kolumna ognia. Była to ogromna naturalna kuźnia, z której korzystali miejscowi kowale. Góra została nazwana Demerdzhi, co oznacza „kowal”. Zdobywcy ustawili na szczycie góry gigantyczną kuźnię. Miejscowi kowale wykuwali tu niezwykłą stal, którą tną każdą inną. Wszyscy nowi rzemieślnicy przybyli na górę zamiast tych, którzy zmarli z przepracowania. Płonący płomień góry wysuszył ziemię, woda ze źródła przestała płynąć, rzeki stały się płytkie, ogrody uschły. Aby uchronić ludzi przed śmiercią, dziewczyna Maria wspięła się na górę i poprosiła głównego kowala cudzoziemców, aby nie niszczył ludzi i nie opuszczał góry. Ale kowal był wściekły i zabił dziewczynę ciosem sztyletu. Stara góra nie mogła znieść łajdactwa. Zadrżała, otworzyła usta i wszyscy nowoprzybyli wpadli do jej rozpalonych do czerwoności wnętrzności. Gdy płomień zgasł, góra przybrała zupełnie inny wygląd: na jej zboczu wznosiły się kamienne posągi, przypominające kowala i jego pomocników.A na szczycie wzniosła się skała, przypominająca kształtem głowę kobiety. Ten kamień przypominał o ostatniej zbrodni złego kowala.

Taka jest legenda, ale tak mówią fakty historyczne. Wiadomo, że terytorium obecnej Ałuszty, położonej u podnóża Demerdzhi, było już zamieszkane przez Byka. Pod Bizancjum pojawiły się tu fortece. W tym czasie twierdza Aluston była uważana za dużą i potężną. A pod samym kamiennym chaosem, który jest obok Doliny Duchów, na wzgórzu, dosłownie wiszącym nad doliną, znajdowała się mniejsza forteca. Nazywała się Funa. Jednak szerokość murów tej niewielkiej twierdzy sięgała 2 m. Jej pozostałości przetrwały do dziś. A na południowym zboczu Demerdzhi nadal można zobaczyć ruiny średniowiecznych osad, tzw. „Greckie polany”, ruiny świątyni Ai-Andriy z X-XII wieku.

Czego stara Demerdzhi nie widziała za życia! Pewnego dnia latem 1774 roku zobaczyła wojska rosyjskie maszerujące z Przełęczy Angarskiej. Pospieszyli na ratunek Ałuszcie okupowanej przez Turków. Demerdzhi widział, jak walczyli z oddziałem 7000 janczarów, jak młody podpułkownik Michaił Illarionowicz Kutuzow został ciężko ranny w bitwie w pobliżu wioski Szuma. Widziała również, jak uciekli Turcy i jak haniebnie zakończyło się ich lądowanie.

I to nie wszystkie sekrety Demerdzhi. Są też głębokie jaskinie i małe groty - miejsca prymitywnego człowieka oraz niezwykłe skały, jeziora, źródła i rzeki z pięknymi wodospadami ...

Jedna z najpiękniejszych gór Krymu - Demerdzhi - zadziwia podróżników swoimi krajobrazami, pięknem przyrody, starożytnymi zabytkami. Ochrona takich zakątków przyrody jest naszym obowiązkiem.