Kurczak w winie z winogronami. Woihinkelche (Huhn in wein)

Kategoria: Dania mięsne

Kuchnia: Niemiecki

Kurczak w winie z winogronami. Woihinkelche (Huhn in wein)

Składniki
Smażony kurczak	2 średniej wielkości
masło	40 g
Szalotka	100 gramów
Duże zielone winogrona	20 szt.
Wędliny (opcjonalnie)	80 g
Pieczarka	12 średnich czapek
Brandy (Reingau) lub koniak	4 łyżki. l.
Riesling z Rheingau (białe wytrawne wino)	300-500 ml
Sól i pieprz do smaku
rozmaryn	2 gałązki
Liść laurowy	1 szt.
Krem	200 ml
bulion	200 ml
Zieloni (trybula)	2 łyżki stołowe. l.

Metoda gotowania

Kolejna cudowna wersja kurczaka (koguta, kurczaka) w winie z Hesji - krainy, która obiecuje rozkosz nie tylko dla widoku, ale i dla żołądka!
- Kurczaki opłucz, osusz i pokrój na porcje. Dopraw solą i pieprzem.
Przygotuj swoje winogrona. Zgodnie z przepisem winogrona są wolne od skórki i nasion.
- Masło rozpuścić w dużym rondlu, usmażyć kurczaka ze wszystkich stron, obrać ze skórki, dodać posiekaną szalotkę, czosnek i trochę dusić z kurczakiem.
- Dodaj je do rondla razem z winogronami, suszonymi (opcjonalnie) i grzybami, polej brandy i lekką.
- Wlać Rieslinga, doprawić solą do smaku, doprawić rozmarynem i liśćmi laurowymi, dodać śmietanę i bulion. Gotować na wolnym ogniu przez 10-15 minut pod przykryciem na małym ogniu.
- Wyjąć kawałki kurczaka z rondla i odstawić, aby ostygły.
- Sos można przyciemnić do żądanej grubości. Ułóż kurczaka i sos na rozgrzanym talerzu, posyp ziołami (przepis na trybulę) i podawaj od razu.

Uwaga

Tutaj znajdziesz kolejną wersję przepisu na kurczaka w winie Kurczak w "Riesling" (białe wino) w stylu badeńskim Haehnchen in Risling (szybkowar Steba multicooker)

Kilka bardzo interesujących informacji o winie Riesling.

Głównej niemieckiej odmiany winorośli Riesling nie można nazwać inaczej niż „uniwersalną”. Jej główny konkurent - Chardonnay - nigdy nie śnił o tak różnorodnej produkcji win. Wino wytrawne, półsłodkie, słodkie, mrożone - to wszystko o Rieslingu. Wina białe z tej odmiany sto lat temu należały do najdroższych, najlepsze egzemplarze były nawet droższe niż Bordeaux. Popularność tę nie omieszkali wykorzystać producenci win miernych - starając się zwiększyć sprzedaż, po prostu zaczęli używać w nazwie swoich produktów słowa „Riesling”. Do dziś Riesling stara się oczyścić swoje imię z negatywnych skojarzeń.
Pierwsza wzmianka o Rieslingu pochodzi z XV wieku. Następnie, w 1435 roku, hrabia Johann IV z Katzenelnbogen z Rüsselsheim, małego księstwa nad Renem, nabył 6 winorośli Riesling do swojej winnicy, którą wpisał do księgi handlowej. Ale Riesling miał stać się naprawdę popularny znacznie później. Za punkt zwrotny można uznać rok 1716, kiedy benedyktyn Fulda kupił klasztor Johannisberg, mocno zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej. Zaledwie kilka lat później zaniedbane niegdyś winnice uporządkowano i obsadzono jedną odmianą - Riesling. Pod koniec XIX wieku ta odmiana była ceniona na równi z doskonałymi winami francuskimi.
Może tak by pozostało do dziś, gdyby nie wielka mucha w maści wprowadzonej przez naśladowców i pozbawionych skrupułów producentów. Z ich „lekką” ręką w latach 60-70, słowo „Riesling” można było znaleźć nawet na etykietach win, które nie miały nic wspólnego z tą odmianą. Dopiero w ostatnich latach Riesling zaczął się regenerować w oczach swoich wielbicieli.

Wino z brzegów Renu

Dziś w Niemczech na Riesling przeznaczono ponad 21 000 hektarów - odmiana ta nie jest tak dominująca w żadnym innym kraju.I ten fakt jest całkiem zrozumiały. Faktem jest, że Riesling bardzo lubi chłód. W gorących krajach traci całą swoją atrakcyjność, wina okazują się „płaskie” i nieciekawe. Umiarkowany klimat Niemiec zapewnia Rieslingowi to, czego potrzebuje do idealnej równowagi - długiego i bardzo powolnego dojrzewania. Zbiór często zaczyna się tutaj nie wcześniej niż w połowie października i może trwać do końca listopada (w przypadku win słodkich).
Riesling występuje najczęściej na stokach Renu i jego dopływu Mozeli: w regionach Rheingau, Palatynatu i Mozeli-Saary-Ruweru. Wina z dwóch pierwszych regionów wyróżniają się elegancją i równowagą, a wina Mosel to często lekkie, orzeźwiające napoje.

Klasyfikacja win niemieckich

Nie jest łatwo zrozumieć klasyfikację niemieckich rieslingów. W przeciwieństwie np. Do Francji i Włoch, gdzie podstawą jest cecha terytorialna, Niemcy mają swój własny, wielostopniowy system. Po pierwsze, wszystkie wina są podzielone na trzy kategorie: wina stołowe (Tafelwein (tafelwein), wina z określonego obszaru (Landwein (ladndwein)) i tak zwane „wina gatunkowe”. Wina stołowe są produkowane głównie do spożycia krajowego i są prawie nigdy nie eksportowane, tak wiele win gatunkowych jest bardziej interesujących. Kategoria ta obejmuje: Qualitatswein Bestimmer Anbaugebiete, w skrócie (Qualitatswein bestimter Anbaugebit) - QbA - wino gatunkowe z określonego regionu winiarskiego oraz Qualitatswein mit Pradikat (Qualitatswein mit Predikat), w skrócie Qm Tylko najlepsze niemieckie wina mogą otrzymać odznakę QmP, podczas gdy QmP, w zależności od gęstości moszczu i poziomu cukru w zebranych winogronach, dzieli się na 6 kolejnych podgrup: Kabinett (Cabinet), Spaetlese (Spatlese), Auslese (Auslese ), Beerenauslese (Beerenauslese), Eiswein (Eiswein), Trockenbeerenauslese (Trockenbeerenauslese). Wina z ostatniej podkategorii są najrzadsze i odpowiednio Odpowiedzialnie, najdroższy. Do produkcji jednej butelki Trockenbeerenauslese potrzeba około 15 kg rodzynek!

Riesling ze Starego i Nowego Świata

Obok Rheingau znajduje się inny region, którego Rieslingi są powszechnie szanowane - francuska Alzacja. Skala uprawy Rieslinga nie jest tu tak imponująca, tylko 3400 ha, ale sława tutejszych win rozprzestrzeniła się na cały świat. Specyficzny mikroklimat, specyficzne gleby i tradycje winiarskie pozwalają tworzyć wina zupełnie odmienne od niemieckich. Rieslingi z Alzacji są bardzo suche, mocne (około 12%) i zaokrąglone z powodu długiego starzenia w stalowych zbiornikach. Większość win tej odmiany należy do kategorii AOC Alzacji (aka Vin d'Alsace), ale jest jeszcze wyższy poziom - elita win - Alsace Grand Cru. Słodkie rieslingi z Alzacji mają również swoją własną klasyfikację. Zwyczajowo dzieli się je na Vendange tardive (VT, vandage tardive - tłumaczone jako „późny zbiór”) i Selection de grains noble (SGN, select de gran noble - „wyselekcjonowane szlachetne jagody”). Wina należące do tej drugiej kategorii powstają z jagód pokrytych szlachetną pleśnią. Podobnie jak wytrawne, słodkie rieslingi alzackie różnią się od niemieckich wyższą zawartością alkoholu.
Riesling dobrze sobie radzi również w Austrii. Tutaj stanowi około 1500 hektarów winnic. Największy sukces w produkcji Rieslinga odnieśli winiarze Wachau i Kremstal. Austriacki Riesling jest najczęściej charakteryzowany jako pełne wyraziste wino z nutami mineralnymi i cytrynowymi. Można go rozpoznać po długim posmaku z nutą pieprzu.
Winorośl Riesling można również znaleźć w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Nowej Zelandii, Australii i północnych Włoszech.

Zimna świeżość

Riesling to bardzo delikatna odmiana, która uwielbia chłód. Dlatego producenci muszą dostosować się do jego zachcianek. Wiele procesów technologicznych odbywa się w niskich temperaturach. Tak więc, aby przyszłe wino było świeże, zebrane jagody są nieco schładzane. Tę procedurę powtarza się przed fermentacją. Fermentacja wina zachodzi również w niskich temperaturach - tylko 10-18 ° C.
W wyniku tej starannej postawy rodzą się bardzo świeże i eleganckie wina o bogatym aromacie zielonego jabłka, brzoskwini, przypraw, owoców cytrusowych, zielonych ziół i nut mineralnych. Po długim leżakowaniu wina nabierają niezwykłej dla tego trunku nuty - „oliwy”. Co więcej, ta cecha jest typowa głównie dla drogich i wysokiej jakości okazów.
Wina słodkie również nie tracą świeżości. Nie ma w nich nawet cienia słodyczy - dzięki wysokiej kwasowości smak i aromat są bardzo zrównoważone.

Nieograniczony potencjał

Ze względu na wysoką kwasowość rieslingi mogą twierdzić, że są długowieczne. Żywym tego potwierdzeniem jest najstarszy Riesling w historii. W 1961 roku w Londynie otwarto butelkę ze zbiorów 1540 roku, do tego czasu wino miało ponad 400 lat. Ale jak się okazało, „czcigodny starzec” był pełen sił i zdrowia - wino zachowało aromat i przyjemny smak.
Oczywiście nie trzeba tak długo przechowywać wina. Rieslinga można pić zarówno młodo, jak i dojrzale. Optymalny okres przechowywania win wytrawnych to 5-15 lat, półsłodkich - 10-20 lat, słodkich - 10-30 lat.

Ryby i mięso

Różnorodność rieslingów pozwala łączyć je z niemal każdą potrawą. Wina wytrawne będą się dobrze komponować z białymi rybami, owocami morza, serami, daniami kuchni azjatyckiej. Słodkie rieslingi mogą stanowić przyjemne zakończenie posiłku. Dobrze komponują się z wieloma deserami lub owocami. 🔗