Galaretka wielkanocna

WIELKANOCNY KISEL

W środę-czwartek gotowali galaretkę owsianą, aby „zaspokoić” mróz.

„Kisel i car zawsze mają swoje miejsce”. - przysłowie rosyjskie.

Wyobraź sobie galaretkę owsianą, która była ulubionym daniem naszych przodków od ponad 1000 lat! Pożywny i pożywny, zasłużył nawet na zaszczyt wejścia do „Opowieści minionych lat” napisanej przez mnicha Nestora Kronikarza. Legendarny autor opowiedział nam niesamowitą historię o tym, jak podczas oblężenia jednego z miast oddziały rosyjskie doznały straszliwego głodu. Za radą mądrego starca mieszkańcy zebrali ostatnie zapasy, ugotowali gęstą galaretkę owsianą, a następnie wlali ją do studni, usiedli dookoła i przed wrogiem zgarnęli galaretkę ze studni i zjedli. „Żywi się ich sama ziemia rosyjska, takiego ludu nie da się pokonać!” - zdecydowali Pieczyngowie i zerwali oblężenie. W tamtych odległych czasach galaretkę przygotowywano nie tylko z owsa, ale także z warzyw, ryżu, gryki, pszenicy, grochu czy mleka. Czasem gotowanie gęstej i smacznej galaretki trwało kilka dni.

V. Belov "Lad".

Galaretka owsiana - ulubione rosyjskie jedzenie. To o nim przysłowie: „Zawsze jest wystarczająco dużo miejsca dla króla i galaretki”. W zwykłe dni gotowano go w żeliwie. Bolshaya sfermentował nasiona owsa, wprawił go w ruch z wyprzedzeniem, rano został przefiltrowany i zaczął gotować przy ogniu. W święta w niektórych miejscach, na przykład w Tighino w obecnej dzielnicy Wozhegodskiego regionu Wołogdy, galaretkę gotowano w specjalnych wannach, zanurzając w niej gorące kamienie. Kisel okazał się tak bardzo, że pojawiły się niepotwierdzone plotki o mieszkańcach Tighin.

Gorąca galaretka zgęstniała na naszych oczach, trzeba ją zjeść - nie ziewać. Mieli trochę chleba z chlebem żytnim, przyprawionym kwaśną śmietaną lub olejem roślinnym. Schłodzona galaretka zamarzła i można ją było przeciąć nożem. Z rozlewanego słoika wrzucili go do dużego naczynia i polali mlekiem lub brzeczką. Takie jedzenie podawano na koniec posiłku, jak mówili „przekarmianie”. Nawet najlepiej odżywiony musiał przynajmniej napić się ...

Stary kisiel owsiany
Składniki: owies - 860 g, woda - 4 butelki, kwas chlebowy - 2 butelki, sól.
Kissel smakuje lepiej, jeśli jest przygotowany nie z mąki owsianej, ale z owsa. Owies należy suszyć, aby go zmiażdżyć. Pokrojony owies zalać gorącą wodą (w butelce według starych receptur 0,7 litra, w funtach - 430 g) i odstawić w ciepłe miejsce na półtora dnia. Następnie wymieszaj mieszaninę, przecedź przez sito, wyciskając płatki owsiane. To, co drenuje, nazywa się tsezh, należy go gotować z ciągłym mieszaniem, aż zgęstnieje i posolić do smaku. Gdy miska zgęstnieje, zostaje schłodzona do stanu galaretki. Kissel staje się galaretką. To tu zaczął się obraz galaretowatych brzegów i mlecznych rzek z baśni, galaretkę owsianą podaje się z doskonałym staromodnym kwasem chlebowym.
Galaretkę owsianą pokrojoną na kawałki wlewa się kwasem chlebowym i podaje na stół.

Galaretka z mleka owsianego
Płatki owsiane zalać ciepłą wodą i odstawić w ciepłe miejsce na 15-20 godzin. Przecedzić przez sito do rondla, aby masa została zakwaszona, osiadła i ostrożnie spuścić płyn. Kilka łyżek pozostałych fusów na patelni przenieś do innego naczynia, wlej mleko i gotuj, ciągle mieszając, na małym ogniu, ponownie odcedź i dodaj ml do dużego ognia.
Osadzoną i nieco zagęszczoną galaretkę wlewamy do foremki nasączonej zimną wodą, ostudzamy i kładziemy na naczyniu. Przygotowywana jest również galaretka pszenno-żytnia. Możesz dodać cukier do smaku.

Chłopski kisiel „Zhito”
Składniki: płatki owsiane (lub kasza Hercules) - 1 szklanka, woda - 3 filiżanki, śmietana - 1 łyżka. łyżka, sól.
Umyj płatki owsiane i zalej je zimną wodą na 2-3 godziny, a następnie przepuść przez maszynkę do mięsa z wodą, w której została namoczona.
Wlać „Herkulesa” zimną wodą przez 20-30 minut, a także przepuścić przez maszynkę do mięsa.
Dokładnie wymieszaj przepuszczoną masę, przetrzyj przez sito. Wlej płynną porcję do słoika lub emaliowanego naczynia i odstaw na 24 godziny w temperaturze pokojowej do fermentacji.
Przygotowany zakwas przełożyć do kąpieli wodnej i zagotować, posolić, doprawić kwaśną śmietaną i od razu podać galaretkę na stół. W razie potrzeby galaretkę można schłodzić i podać na talerzu, jak galaretka.

Kisiel z groszku
Składniki: groszek suszony - 2 szklanki, mąka pszenna - 1/2 szklanki, sól, cukier.
Groszek namoczyć przez noc w gorącej wodzie, następnego ranka gotować bez soli, przecierać przez sito i podpalić razem z wodą, w której był ugotowany. Mąkę pszenną rozpuścić w niewielkiej ilości schłodzonego bulionu grochowego, a gdy starty groszek się zagotuje, dodać do smaku cukier lub sól i doprawić ugotowaną mąką, szybko mieszając, aby pierogi się nie zaparzyły. Podawać na gorąco. Galaretkę posyp cukrem, aby zapobiec tworzeniu się filmu na powierzchni.

Przepisy z książki Yu. Ya. Ivanichenko „All About Drinks”

Ciekawe, że galaretkę z płatków owsianych traktowano jak ciastko; i Święty Mikołaj: „Mróz, mróz nie mrozi owsa, jedz galaretkę!”
A wcześniej, kiedy jeszcze obchodzono komoeditsę, podawano galaretkę i niedźwiedzia (człowieka w skórze), żeby owies nie zdeptał. Białorusini zachowali ten zwyczaj dłużej niż inni.

Kisiel owsiany z bulionem z dzikiej róży
500 ml wody
0,5 szklanki suszonych owoców róży
200 g płatków owsianych
sól, cukier do smaku
30 g masła

Owoce dzikiej róży moczyć w 250 ml ciepłej wody przez 30 minut. Dodaj kolejne 250 ml wody i gotuj przez 20 minut. Odcedź bulion.
Zalej płatki owsiane gorącym bulionem z dzikiej róży i pozwól mu parzyć przez 15 minut. Odcedź napar i wyciśnij gruby. Ponownie zalać podgrzany napar na fusy, pozostawić na kolejne 15 minut. Odcedź ponownie, wyciśnij grubą. Powtórz wszystko od nowa.
Dodaj cukier, sól do powstałego mleka owsianego do smaku i mieszając gotuj, aż zgęstnieje. Pod koniec gotowania dodać masło, wymieszać i wlać do foremek nasączonych wodą.
Schłodzoną galaretkę można jeść łyżką.