Warto to przeczytać (jest dużo wody, ale możesz uchwycić znaczenie):
Marka AEG koncernu AEG-Electrolux istnieje od 125 lat. Odliczanie trwa od 1889 roku, od wystawy w Berlinie, na której firma AEG prezentowała małe AGD. Były wśród nich: żelazko, czajnik, zapalniczka. I ani jednej pralki. Aż do…
Firmę założył niemiecki inżynier Emil Rathenau. W 1883 roku uzyskał licencję od amerykańskiego przedsiębiorcy Thomasa Edisona na produkcję żarówki. W Berlinie założono Deutschen Edison-Gesellschaft für angewandte Elektricität (DEG, Niemieckie Towarzystwo Edisona na rzecz Energii Stosowanej). Pierwsza elektrownia została zbudowana przez DEG.
W latach 80-tych XIX wieku firma przechodzi rebranding. Pod nową nazwą - Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft (AEG), jest znana do dziś. Mniej więcej w tym samym czasie do firmy został zaproszony rosyjski wynalazca Michaił Osipowicz Dolivo-Dobrovolsky, który kilka lat później został jej prezesem.
W 1889 roku założyciel firmy, energiczny Emil Rathenau, zdecydował się na wykorzystanie prądu w małych formach, zastępując pracę fizyczną w życiu codziennym urządzeniami elektrycznymi. Pierwsze próbki, w tym pralka, firma zademonstrowała na wystawie miejskiej.
Pierwsza pralka automatyczna pod logo AEG została wypuszczona pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku. Nowość została chłodno przyjęta przez rynek ze względu na znaczny koszt. W powojennej Europie niewielu było stać na takie wydatki. Jednak nadal istniał niewielki popyt, który pozwolił rozwinąć ten kierunek, czyniąc produkty tańszymi.
Na początku lat 70-tych firma zaprezentowała konsumentom linię automatów energooszczędnych. Biorąc pod uwagę rosnące ceny energii elektrycznej i wody, podejście to okazało się bardzo trafne. Jak pokazuje poziom sprzedaży.
Od 1994 roku marka AEG na sprzęcie AGD należy do szwedzkiej firmy Electrolux, zwanej: koncernem AEG-Electrolux.
W 2002 roku opracowano generację pralek o ładunku powyżej 6 kg. Istnieje system próżniowy „System Pro”.
W 2003 roku w pralkach zastosowano wyświetlacz nawigacyjny Lavalogic. Zawiera 4 tryby pamięci, program delikatnego prania „bielizny” jest włączony.
W śnieżnej Rosji dowiedzieli się o pralkach AEG w połowie lat 90. Oczywiście nie było mowy o jakimkolwiek miejscu produkcji na naszym terenie. W sklepach można było znaleźć tylko samochody niemieckie i polskie. Dziś na rynku rosyjskim oferowane są pralki AEG o wymiarach 85 * 60 * 49 cm (wąskie), z wsadem do 6 kg bielizny, z maksymalną prędkością wirowania od 1000 do 1200 obr / min i cenę minimum 14 tys. ruble.
Opinia specjalisty o produktach firmy
Najwyraźniej wpływ Electroluxa wpłynął na produkty firmy - wnętrza są ujednolicone.
Z zalet chciałbym zwrócić uwagę na niezużytą konstrukcję niektórych modeli i cichą pracę. Droższe urządzenia są wyposażone w suszenie - poręczna rzecz. Ale w przypadku awarii tej przydatnej rzeczy będziesz musiał rozstać się ze znaczną kwotą.
Rzadko trafiają w moje ręce jako pacjenci. Jeśli masz pieniądze na zakup tej marki, bardzo ją polecam.
Pralki ARDO
Każdy Włoch wie - jego miasto jest najlepsze we Włoszech, a Włochy to najlepszy kraj na świecie. Jeśli się nie zgadzasz, to duży błąd! Senor Aristido Merloni nie miał wątpliwości: historia ludzkości rozpoczęła się właśnie od Fabriano, 30-tysięcznego miasta. gdzie miał zaszczyt być senatorem. Zawstydził go tylko jedno: za oknami biura młodzi fabryjczycy z rodzinami uciekali do pracy, gdziekolwiek spojrzeli! Senor Senator, podobnie jak prawdziwy Włoch, kochał technologię i postanowił otworzyć własną firmę. Na początek wybrał skalę: symbol Temidy, której portret wisiał nad jego krzesłem. Włosi lubili wagę jego małej fabryki, pojawił się pierwszy zysk. W latach siedemdziesiątych zbiorniki tlenu „Merloni Co” stały się pierwszymi i najlepszymi w Europie. Taka jest dynamika tego senatora!
Pierwsza pralka „Antonio Merloni” została wprowadzona pod koniec lat sześćdziesiątych.Ta maszyna wchłonęła wszystkie innowacje stulecia, specjalną włoską konstrukcję i zaczęła powoli pełzać na swoich gumowych kołach po Apeninach, a następnie do sąsiadów Włoch: Grecji, Austrii, Turcji. Kiedy w latach 80-tych pralki ARDO nabyły specjalny bęben z najlepszego nierdzewnego metalu o strukturze kalcynowanej specjalną technologią, pralki już nie pełzały, tylko latały i pływały. I tylko za granicą w tysiącach. ARDO to znak towarowy włoskiej firmy „Antonio Merloni SpA”.
Obecny zarząd nie zapomniał o słonecznym miasteczku Fabriano. Trzech gigantów montażu pralek powstaje tutaj naraz. Super to zakład montażowy ARDO ładowany od przodu w pobliżu Santa Maria. Podkładki ładowane od góry są zbierane w Maragonie. Piaggio Dolmo specjalizuje się w suszarkach bębnowych. Wszystkie produkty są licencjonowane w UE.
Pralki ARDO są dogodnie zlokalizowane na rosyjskich rynkach i salonach AGD od końca 1997 roku. Te stylowe, niezawodne samochody pokochały go w Rosji. Ponadto ich szybkoobrotowe bębny uwzględniają specjalny skład naszej wody wodociągowej. Po uzyskaniu certyfikatu RosTest, ARDO posiada własną rozwiniętą sieć serwisową dealerów w kraju.
Opinia specjalisty o produktach firmy
Mocne strony tych maszyn: stabilność we wszystkich trybach pracy, niski poziom hałasu, twierdzenie, że są wygodne. Niektóre modele są wykonane z prośbą o wyszukany design. Cena ARDO nie jest przerażająca, co było przyczyną ich szerokiej dystrybucji.
Obecne są również słabości.
Niezabezpieczone amortyzatory. Najwyraźniej w pogoni za wygodą włoscy inżynierowie poświęcili niezawodność tych jednostek. Amortyzatory często pękają, a czasem bardzo poważnie. Miałem do czynienia z tymi problemami nie raz i przyszedł do naprawy w specjalistycznym warsztacie.
Elektronika nie działa dobrze. Często zawodzi. Biorąc pod uwagę koszt wymiany urządzenia, łatwiej kupić nową maszynę.
Sprężyna (zawieszenie zbiornika) również dość często się psuje. Naprawa wiąże się z poważnymi kosztami i tygodniowymi oczekiwaniami na dostawę urządzenia z Włoch. Który jednak może również bezpiecznie się zepsuć w najbliższej przyszłości.
Wniosek: dlaczego tego potrzebujesz? Poszukaj czegoś bardziej niezawodnego.
Pralki Mielle
Nie każdy odwiedzający muzeum w Darmstadt zgadnie, że przed nim znajduje się pralka. W końcu składa się ze zwykłej drewnianej balii, spoczywa na trzech nogach i ma boczną dźwignię sterującą z przezabawnym napędem. A w 1911 roku prababki dzisiejszych mieszczan były zachwycone: mimo gryzących cen zainspirowała ich możliwość pozbycia się ciężkiej pracy praczki.
Rodzice jednostki: Reinhard Zinkann i Karl Mille z małego niemieckiego miasteczka Reda, zaopatrzyli ją nie tylko w silnik elektryczny z wirówką, ale także w papier z własną pieczęcią, w której stwierdzono w czysto niemieckim, że są odpowiedzialny za bezawaryjną pracę lufy przez 10 lat. To było niesłychane! W przypadku takiej gazety niektórzy nazywali ich oszustami, a nawet szalonymi. Ale oszuści mieli już dobrą opinię na separatorach i nie jest łatwo oszukać niemieckiego chłopa. Ci prości, niemieccy faceci postanowili zawsze wyprzedzać konkurencję:
- do końca lat dwudziestych zmontowali pół miliona pralek;
- w latach 30-tych pierwszy bęben wykonany w całości z metalu;
- w 1949 r. - pierwszy kompaktowy - model do kuchni;
A w 1978 roku. na wystawie w Kolonii uderzyło konkurentów w samo serce: ich pralka miała programy. Aż 16. Projektanci w Mielle po raz pierwszy zbudowali prawdziwy procesor.
W latach 80. Mielle wyjechała za ocean, ale nie tam, gdzie wszyscy myśleli, ale do Australii. Oczywiście menedżerowie firmy nie mieli zamiaru dostarczać pralki tubylcom Tasmanii. Była to uważna eksploracja rynku anglojęzycznego, która zakończyła się sukcesem: Stany Zjednoczone i Kanada poddały się Mielle w ciągu dwóch lat.
- 2001 Wynalezienie bębna o strukturze plastra miodu to odkrycie światowej klasy.
Dlatego do dziś niemiecka marka wyznacza trendy i know-how na europejskim rynku AGD.Po części dlatego Mielle nie jest najtańszym pomocnikiem kuchennym. A częściowo dlatego, że dziś pralki marki prezentowane w naszych sklepach są montowane z Niemiec, ze wszystkimi tego konsekwencjami. Mówiąc o wycieku. To właśnie pralki Mielle zapewniają pełne zabezpieczenie technologiczne przed wyciekami, w tym złączki do węży. Testery są instalowane w fabrykach firmy, z odpłatnym programem testów dla każdego modelu przez 20 lat pracy! A dlaczego nie, nawet jeśli silniki własnej produkcji. W Rosji maszyny Mielle są pochodzenia niemieckiego, przynajmniej hiszpańskiego. Bardzo rzadko - modele bułgarskiej fabryki pod ścisłą kontrolą Mielle. Niemal zawsze marka posiada logo montażowe - EU.
Ekspertyza dotycząca produktów markowych
Nie ma sensu mówić o niedociągnięciach - maszyna warta 40 tysięcy rubli z definicji powinna się ich całkowicie pozbyć. Sól w czymś innym. Czy warto dawać takie pieniądze na sprzęt AGD? Tak, będzie uczciwie pracować przez 10-15 lat. Tak, jest godna podziwu. Ale za te pieniądze możesz kupić co najmniej trzy pralki całkiem dobrej jakości. Dodatkowo jeśli coś jej się stanie naprawa nie będzie tania. To jest fakt.
Moja osobista opinia: Mielle to technika statusowa. Zgadzam się, nie jest solidnie jakoś włożyć maszynę do pisania o wartości 9 tys. Do łazienki wartej 300 tys. Cóż, tym, dla których „wizerunek to nic” radzę zwrócić uwagę na tańsze próbki.
Pralki Bosch i Siemens
Historia firmy Bosch sięga 1886 roku. To wtedy syn niemieckiego chłopa Robert Bosch zorganizował własny warsztat do produkcji artykułów elektrycznych. Warto zauważyć, że wybrał odpowiedni moment: na podwórku następuje przełom technologiczny - ludzie chętnie wprowadzają w życie najnowsze wynalazki. Bosch, będąc z wykształcenia inżynierem elektronikiem, dość dobrze rozumiał, jak robić to, czego potrzebuje konsument. A co najważniejsze, zrozumiał, czego dokładnie potrzebuje ten konsument. To był powód szybkiego rozwoju firmy.
Dosłownie pięć lat po narodzinach firma przenosi się z obskurnego warsztatu do nowoczesnych zakładów produkcyjnych. Bosch rekrutuje około pięćdziesięciu wykwalifikowanych specjalistów i zamawia sprzęt. Pierwszym produktem odnowionej firmy była ciężka lodówka. To na jego przypadku po raz pierwszy pojawiło się słynne logo firmy. Oczywiście Robert nie zamierzał produkować tylko lodówek. Do 1946 roku Bosch miał kilka patentów na produkcję całkowicie nowej technologii. Takich jak wyrzynarka i wiertarka udarowa.
W latach 50. XIX wieku w Europie powstał gwałtowny popyt na wygodny sprzęt AGD. Również tutaj Robert Bosch był najlepszy: kuchenki gazowe, zmywarki, odkurzacze, a wreszcie pralki zaczęły być produkowane masowo i są stale ulepszane. Pod koniec lat 50. pojawiła się pierwsza pralka ładowana od góry z zestawem programów, a pięć lat później na rynku pojawił się prototyp automatu.
Tendencja do globalizacji dużych korporacji skłoniła Boscha do połączenia się z Siemensem. W 1967 roku podpisano odpowiednie umowy. W tej właśnie formie firma zaatakowała rynek rosyjski i została z hukiem przyjęta przez konsumenta. Zapotrzebowanie na sprzęt pod markami Bosch i Siemens zakwalifikowano jako stale rosnące i na początku XXI wieku koncern zdecydował się na lokalizację produkcji w Rosji.
Dziś pralki Bosch prezentowane na naszym rynku są produkowane w Petersburgu. Spotkanie „Niemca” w sklepach jest prawie niemożliwe. Jednak w Rosji powstała tylko SKD, przedsiębiorstwo nie osiągnęło wysokiej lokalizacji. Dlatego próbki zbierane „w domu” i tutaj praktycznie nie różnią się.
Ekspertyza dotycząca produktów markowych
Bosch-Siemens i jakość to synonimy. Tak było, tak jest i prawdopodobnie tak będzie w przyszłości. Niemcy nawet nie próbują wyrzucać kosztem jakości. Maszyna na 13 ton.jako niezawodny i myje jak maszyna za 25 000 dolarów. Jaka jest różnica? Tani sprzęt można tylko myć. Szanowna Pani ma jednak w swoim arsenale kilka zabawek dla właścicielki: powiadomienie o rozpoczęciu / zakończeniu prania sms / sygnał, wielofunkcyjny wyświetlacz oraz inne dzwonki i gwizdki „nie wpływają na prędkość”. Ogólnie jakość jest bardzo stabilna i nie zależy od modelu, co jest bardzo rzadkie w przypadku pralek.
Osobno mogę zauważyć takie cechy, jak niezawodność głównych jednostek. Na przykład zmieniłem łożyska bębna w firmie Bosch tylko kilka razy w całej mojej karierze. Elektronika jest znacznie mniej podatna na „usterki” niż podobne urządzenia konkurencji.
Dodam muchę do maści:
Po pierwsze, jest to niebotyczna cena niestandardowych części. Jeśli udało ci się np. Złamać klapkę lub korek filtra spustowego, to przygotuj się na bardzo długie oczekiwanie na część - są one sprowadzane bezpośrednio z Niemiec. Będzie kosztować odpowiednio.
Po drugie, są to pędzle. Są również węglowo-grafitowe i nie trwają długo. Na szczęście ich wymiana nie zepsuje się.
W efekcie powiem, że sam jestem fanem marki. Podoba mi się: przekonuje uczciwym podejściem do konsumenta. Dlatego kupuj bezpiecznie bez patrzenia na montaż. Bosch uzupełnia swoje samochody wyłącznie o części zamienne wyprodukowane w Niemczech. Lokalizacja w zakładach montażowych jest minimalna. To jest prawdopodobnie powód sukcesu
Pralki Atlant. Słowiańskie korzenie
Wszystko zaczęło się nieprzewidywalnie po sowieckiej drodze. Na początku lat 50. mieszkańcy rozdartego wojną kraju nie mieli czasu na codzienne wygody, musieli odbudować obóz, odbudować ciężki przemysł. Taka była ogólna linia partii. I chociaż przytłaczająca większość populacji nie miała nic przeciwko temu, nie da się w ogóle obejść bez urządzeń gospodarstwa domowego. Rozumiano to z góry, więc zamiast zakładu do produkcji sprzętu gazowego postanowili zbudować fabrykę pod Mińskiem, która miała dostarczać radzieckiemu konsumentowi ponad 50 tysięcy lodówek rocznie. Oczywiście nie było mowy o pralkach, zwłaszcza automatycznych.
Produkcja rozpoczęła się w 1962 roku. A do 1987 roku firma produkowała agregaty chłodnicze do użytku domowego i przemysłowego. I należy zauważyć, że były dość nowoczesne i niezawodne urządzenia.
Sielanka zakończyła się rozpadem ZSRR. Importowany sprzęt napłynął na rynek, wypierając mieszkańców Mińska z ogromnego segmentu rynku. Jednak „Atlant” był w stanie dostosować się do nowych warunków. W 1992 roku przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę akcyjną, stało się przedsiębiorstwem całkowicie białoruskim. W oparciu o przedsięwzięcie uruchomione zostały linie montażowe dla nowych nazw produktów, w tym pralek pod marką o tej samej nazwie.
Firma nie odkryła na nowo koła i porzuciła całkowicie samowystarczalną produkcję. Białorusini prawie całkowicie uzupełniają swoje pralki modułami wykonanymi za granicą. Przedsiębiorstwo jest zorientowane na rynki zbytu Rosji i niektórych krajów WNP. Atlantowi udało się zająć niszę na rynku niedrogich kompaktowych pralek. Firma jej nie opuści.
Opinia specjalisty o produktach firmy
Długo się zastanawiałem, co można powiedzieć o zaletach tych maszyn i ... poza niewielkim kosztem nic nie przyszło mi do głowy. Można powiedzieć o zwartości, ale te same wymiary są dość popularne u większości wiodących producentów. Niech mi wybaczą moi bracia-Słowianie, ale pralki nie potrafią. Lodówki były znacznie lepsze.
O wadach produktów Mińska można mówić długo i z inspiracją, ale to niewdzięczne zadanie. Chcę powiedzieć tylko jedno: kiedy dostaniesz się do trzewi Atlantyku, masz uporczywe uczucie, że maszyna jest zrobiona „na kolanie”. Jakość komponentów jest poniżej średniej. Słynny klejony bęben, połączony z niezbyt dobrej jakości łożyskami, jest mieszaniną wybuchową. Elektronika została wyprodukowana w nieznanym miejscu, a dokładniej nie wiadomo, w której z fabryk pół-rękodzieła w Chinach. Zachowuje się odpowiednio. Nie pachnie jak solidna fabryka.
Ogólnie oszczędzając na cenie samochodu, przekroczysz finansowy limit napraw.Werdykt jest jednoznaczny: jeśli nie jesteś białoruskim patriotą, omiń Atlant.
Pralki Zanussi i Electrolux
Pierwszy produkt firmy został wydany w 1916 roku we Włoszech przez Antonio Zanussiego, który był najstarszym synem w rodzinie kowala Zanussiego. Ich pierwszym produktem był piec drzwiowy do kuchni. Siedemnaście lat później firma stworzyła znak towarowy REX, który do dziś jest bardzo popularny we Włoszech. Produkty firmy są montowane w fabryce w Pordenone. W 1946 roku firma znacznie się rozwinęła, zwiększyła produkcję i stała się dużym koncernem przemysłowym. Sukces firmy jest w dużej mierze zasługą udanej pracy syna Antonio, Lino Zanussiego, który zastąpił ojca na swoim stanowisku.
Firma zatrudnia utalentowanych inżynierów, którzy opracowują nowe typy pralek i innego sprzętu AGD. Na początku lat 60-tych firma rozpoczęła produkcję pralek automatycznych pod marką Zanussi. Ponadto technika ta nie cierpiała na choroby „wieku dziecięcego” i była wysoce niezawodna. Mówią, że dziś można znaleźć całkiem działające kopie tego numeru. Pralki zostały stworzone przez inżynierów z Centrum Projektowego firmy.
W 1984 Zanussi łączy się z korporacją Elektrolux. Kierownictwo firmy podjęło ten krok z powodu poważnych problemów finansowych. Tak czy inaczej, współpraca była dobra dla korporacji.
Oprócz pralek firma produkuje kuchenki gazowe i elektryczne do kuchni, lodówki, zmywarki, klimatyzatory. Firma rozpoczęła produkcję pierwszych lodówek w połowie lat pięćdziesiątych w fabryce w mieście Porcia we Włoszech. Dziś montowane są tutaj nowoczesne pralki. Osiem lat temu projektanci firmy wypuścili nową serię wyposażenia kuchennego pod nazwą „Kuchnie kolorowe”. W tej serii znajdują się sprzęty AGD, w których zamiast tradycyjnego białego koloru występują jasne, kolorowe kolory. W takiej kuchni każda gospodyni poczuje się jak królowa, a jedzenie w niej jest przyjemnością.
W naszym kraju produkty firmy pojawiły się pod koniec lat dziewięćdziesiątych i zdążyły już zakochać się w wielu kupujących. Dziś produkcja pralek o wysokim poziomie lokalizacji ma miejsce zarówno w Rosji, jak i na Ukrainie.
Opinia specjalisty o produktach firmy
Osobiście szanuję tę markę. Nie zabite samochody, które wiernie służą latami. Ale Zanussi są inni. Zupełnie inaczej. Tradycyjnie produkty można podzielić na dwa rodzaje: wyprodukowane przed 2011 i wyprodukowane później. Wczesne modele są godne podziwu - zasoby są więcej niż znaczące. Współczynnik odrzuceń jest minimalny. To, co teraz robią…, to z reguły nie do pomyślenia symbioza chińskich komponentów, idei europejskich i rosyjsko-ukraińskiego zgromadzenia. Jakość jest odpowiednia. W duchu jest blisko naszej „Łady” - nigdy nie wiadomo, co kupiłeś, pojazdu czy bólu głowy.
Nie będę mówił o wadach ani zaletach. Real Zanussi ma swoje własne; te, które teraz czasami sprzedają, mają swoje własne. Radziłbym zapoznać się z „rodowodem” przed zakupem. Lepiej, jeśli maszyna jest wyprodukowana w Europie, możesz spróbować. Jednak nie fakt ... jak powiedziałem, to jest loteria.
Pralki Ariston i Indesit
Pralki Ariston są cenione na całym świecie. Ale jak powstał ten znak towarowy? Kto był jego założycielem? A gdzie w Rosji produkowane są teraz urządzenia gospodarstwa domowego Ariston?
Znak towarowy Ariston pojawia się w latach powojennych, a dokładniej w latach 60. ubiegłego wieku. Sama nazwa marki jest tłumaczona z języka greckiego jako „najlepsza”. Jego twórcą był Aristide Merloni, słynny wówczas włoski inżynier. W latach 30. otworzył przedsiębiorstwo produkujące wagi, grzejniki elektryczne i butle LPG. Założona przez niego firma rozpoczyna produkcję sprzętu AGD. Po śmierci Merloniego, jego trzej synowie Antonio, Francesco i Vittorio kontynuują pracę, dzieląc firmę na trzy części. Pierwsi dwaj synowie otworzyli własną firmę zajmującą się produkcją sprzętu gospodarstwa domowego i tylko Vittorio kontynuował pracę swojego zmarłego ojca.Tak zaczyna się historia marki Merloni
Elettrodomestici, który sprzedaje sprzęt AGD Ariston. Popyt na produkty tej marki był szczególnie wysoki w latach 90-tych ubiegłego wieku. Pod koniec 2000 roku Ariston połączył się z Hotpoint i wspólnie zaczęli produkować urządzenia gospodarstwa domowego.
Dziś są częścią znanej firmy Indesit. Pod marką Ariston produkowanych jest wiele rodzajów sprzętu. W Rosji marka ta jest bardzo ceniona i kochana, po pierwsze za jej pierwszorzędną jakość i niezawodność, a po drugie za dostępność. Pralki Ariston powstały niemal natychmiast po założeniu tej marki. Dziś zajmują czołowe pozycje w sprzedaży.
Pralki tej marki są montowane w naszym kraju od kilku lat. Tak więc w zakładzie firmy „IndesitRus”, zlokalizowanym w regionie Lipieck, włoscy i rosyjscy inżynierowie opracowują sprzęt AGD z wykorzystaniem najnowszych technologii. Pralki różnią się od reszty obecnością wielu funkcji i możliwości, a także cichą pracą. Każda gospodyni domowa ceni sobie wysoką jakość, prostotę obsługi, wiele funkcji i opcji oraz oczywiście przystępne ceny.
Opinia specjalisty o produktach firmy
Mówiąc o produktach Ariston, należy również pamiętać o Indesit. Maszyny są identyczne i produkowane w tym samym przedsiębiorstwie z tych samych komponentów.
Z zalet zwracam uwagę na stabilność maszyn podczas kręcenia (nie skaczą), wygodny interfejs i rozsądną cenę. Poziom hałasu jest akceptowalny, ale teraz nikogo nie zaskoczysz.
Są wady i nie można ich nazwać nieistotnymi. Przede wszystkim odlewany bęben. Łożysko się psuje - naprawy kosztują sporo grosza. „Surowa” elektronika. Dlaczego niewyraźne moduły są umieszczane w tak znakomitych samochodach, pozostaje tajemnicą zapieczętowaną siedmioma pieczęciami.
Wniosek: zwykły produkt, typowy dla segmentu rynku niedrogiego sprzętu AGD. Można go kupić, ale nie należy go używać do mycia w twardej wodzie.
Pralki Whirlpool
Nie można powiedzieć, że biedny stan Michigan na początku ubiegłego wieku był stolicą boomu przemysłowego w Stanach Zjednoczonych. Tłumy zdesperowane w poszukiwaniu pracy uciekały do złotego raju - Eldorado. W tym czasie bystry i utalentowany chłopiec Frederick Stanley Upton z Battle Creek został sierotą i udał się do warsztatu swojego wuja jako asystent. W przeciwieństwie do poszukiwaczy złotego cielca w Kalifornii, chłopiec polegał na swojej głowie i rękach i miał rację! Fenomen wielkiego amerykańskiego snu dotarł do małego warsztatu Upton! Jego Whirlpool pochodzi z 1911 roku. - dni wyczerpującej walki o rynek amerykański.
Warsztat początkowo zajmował się pralkami. Amerykanie są rodzicami pralek: w Stanach Zjednoczonych James King wynalazł maszynę z ręcznym obracającym się bębnem. Rączka obracała się z prędkością, z jaką rozwijało się zdrowie praczki. W 1904r. Firma Hurley z Chicago opatentowała jednostkę zmotoryzowaną. Pierwsze modele wyprodukowane przez Whirlpool w 1911 r. (Wówczas „Upton Machine C”) miały szereg dodatków - na przykład rolki wyciskane. Do 1927 roku sprzedano mniej niż milion samochodów za cenę 155 dolarów, a do 1934 roku flota osiągnęła 1,35 miliona za cenę 58 dolarów. Wyczerpująca, czasem wręcz pozbawiona skrupułów walka o rynek amerykański doprowadziła Upton do nieoczekiwanego pomysłu - poszerzenia rynku kosztem sąsiadów: Kanady, Brazylii, Argentyny. I znowu zgadł - wydawałoby się, że biedne kraje aktywnie wchłonęły towary. Już na początku II wojny światowej firma budowała fabryki w Brazylii, ulepszając i wzmacniając markę.
Whirlpool postanowił przyjrzeć się starej Europie w latach osiemdziesiątych. Goście już stali się znakiem firmowym z obrotem 18,7 miliarda dolarów. Urządzenia sprzedają się na całym świecie co 2 sekundy! W 1995 roku moskiewskie biuro zostało rozszerzone na Rosję. Prezes Whirlpool, Mark Bitzer, opisuje nasz rynek jako rynek o wysokim popycie na maszyny pionowe (wieczny problem mieszkaniowy)! Zajmując średni przedział cenowy na rynku rosyjskim, producent znany jest jako biała marka montażowa. Z reguły dzisiaj w naszych salonach mamy montaż włoski lub słowacki.
Ekspertyza dotycząca produktów markowych
Jak już pisałem w jednym z artykułów o markach, najbliżsi krewni to Whirlpool, VEKO i ARDO. Dlatego zamiast opisywać cechy, opowiem wam historię, która naprawdę się wydarzyła.
Kilka lat temu poszedłem na telefon. Pacjent - maszyna Whirlpool, u której zdiagnozowano ostrą schizofrenię blokową. Zdejmuję i zabieram do elektronika w celu diagnostyki.
Tydzień później dzwoni do mnie inżynier elektronik i opowiada, jak poradził sobie z moim modułem. Sam walczył o to przez kilka dni, ale nie potrafił znaleźć przyczyny (elektronik to geniusz w swojej dziedzinie, bez przesady). Skontaktuj się z biurem Whirlpool w USA, aby uzyskać pomoc. Pytają o numer marki i model.
Odpowiedź była szokująca - Whirlpool nie produkuje takiej maszyny. Po długich kłótniach okazało się, że ukraiński oddział firmy zdecydował się na przełom w produkcji sprzętu AGD. Nie nadwyrężali się zbytnio i wcisnęli w swoje dzieło, które było pod ręką. Nie pojawił się również wybór marki - zrobił to oficjalny przedstawiciel Whirlpool, co oznacza, że pod tym szyldem twórczość ludowa wyjdzie na świat. Tak okazał się pseudo Whirlpool w jednym ze sklepów w Rosji, w którym kupił go mój klient.
Generalnie nie wiadomo, jak Amerykanie postępowali z Ukraińcami. Konsument okazał się ostatnim. Nawiasem mówiąc, klient musiał wyrzucić samochód - po prostu nie można było go naprawić - oryginalna jednostka odmówiła współpracy z „Ukraińcem”. Najbardziej irytujące jest to, że gwarancja na niego wygasła na tydzień przed awarią.
Więc pomyśl sam, czy warto, czy nie ...
Pralki Veko
Docierając do Republiki Turcji turysta na każdym kroku napotyka rogi barana! Czasami w pobliżu wisi portret dobrodusznego dziadka w garniturze o nieureckim nazwisku Koch. Początkowo rogi bawią, potem denerwują, a na końcu budzą szacunek - Turcy cierpliwie tłumaczą, że dziadek Koch jest ucieleśnieniem tureckiego snu - jest założycielem i pierwszym właścicielem imperium Koç.
Na początku ubiegłego wieku Turcja zaczęła budować. Szybko i dokładnie! Młody Vehbi Koç zrozumiał to jeszcze szybciej: w ciągu roku związał całą Ankarę siecią sklepów budowlanych. Później fortuna przyniosła mu sukces na rynku konserw, a następnie jako prawdziwy orientalny człowiek został wciągnięty w biznes samochodowy i znowu odniósł sukces: kontrakty z Fiatem i Fordem wypełniły tureckie drogi ciężarówkami Koç przewożącymi materiały budowlane Koç do nowych fabryk Koç. Tak więc Vehbi stał się tureckim "Mr. Twister" właścicielem fabryk, gazet, parowców, jednocząc się w 1955 roku. imperium pod marką „Arcelic”.
Cesarz firmy stępił sprzęt AGD w 1959 roku. i bezpośrednio z pralek. Kilka lat później jego sklepy zapełniły się tanimi, ale niezawodnymi pralkami. W tamtych latach sułtan tureckiego biznesu wciąż obawiał się trudnego rynku europejskiego i zaryzykował dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych. Ku zaskoczeniu i zazdrości konkurencji marka odniosła oszałamiający sukces w Starym Świecie. Dziś co piąta pralka sprzedawana w Europie to Veko! Ponadto kolejny nowy model, niosący idee know-how, otrzymał pełne certyfikaty techno i eco z UE. Arcelik A.S. pod marką Veko, do lat 90-tych, pomimo ostrożnych zachodnich marek, rzucił się do reaktywnego eksploracji nowego rynku WNP i Europy Wschodniej.
Pralki z poziomym ładowaniem pod marką „Veko” dosłownie wdarły się do naszych sklepów ze sprzętem AGD, trafiając na rynek z doskonałym stosunkiem ceny do jakości. Ponadto kierownictwu Veko udało się stopniowo zbudować dystrybucję usług w krajach WNP. Pierwsze maszyny pojawiły się u nas w 1997 roku, a sprzedaż w 2012 roku. wzrósł o 9,6%!
Przez półtorej dekady rosyjskie gospodynie doszły do wniosku: Veko jest gorszy od konkurentów tylko pod względem ceny z różnicą 30-40 USD. W 2005 roku Turcy założyli własną produkcję w WNP o wysokim poziomie lokalizacji. Otwierają zakład montażowy w Kirzhach, jedynym zakładzie w Federacji Rosyjskiej, który produkuje innowacyjne maszyny o średnicy 35 i 40 cm.
Opinia specjalisty o produktach firmy
Dla mnie, jak dla osoby, która wie, co ma samochód w środku, marki VECO, ARDO i Wirlpool nie są inne. Co więcej, często bywa tak: przychodzę naprawić stulecie, otwieram panel… a potem są „wnętrza” z ARDO. Tak, myślę, że to nie jest tajemnica. Sprzedaż tego samego produktu pod różnymi markami nie jest nowym „wynalazkiem”.
Nie jestem pewien co do jakości. Pomysł turecki (a dokładniej turecko-chińsko-rosyjsko-ukraiński) planuje przyciągnąć nabywcę kosztem i mnogością funkcji. Ale dzięki niezawodności nie wszystko jest płynne. Jestem pewien, że są mniej lub bardziej wiarygodne okazy, ale generalnie często widzę VEKO, doskonale go przestudiowałem i mogę go naprawić z zamkniętymi oczami.
Właściciele martwią się tą maszyną, podobnie jak jej brat bliźniak ARDO: awarie mocowań amortyzatorów, zawieszenie zbiornika i szybująca w chmurach jednostka sterująca. Naprawa nie jest tania i często ma wątpliwą celowość. Co możesz zrobić, jako owoce globalizacji produkcji?
Powinienem kupić czy nie? Zapewne tak jak w przypadku ARDO radziłbym poszukać w obozie zawodników domowej praczki.
Pralki Hansa
Stara - nowa HANSA. Dlaczego stary?
W powojennych latach powszechnego deficytu do radzieckich sklepów przydomowych trafiły piece elektryczne „Wromet”. Były rzadkie, więc natychmiast wpadły w kategorię deficytu. Stopniowo zaawansowane technologicznie produkty z Polski Ludowej przejęły lady sklepowe w całej Europie Wschodniej. Projektanci i kierownictwo zakładu nie zdecydowali się szybko na pralki - dopiero wtedy, gdy rynek NRD, ZSRR i Czechosłowacji zapełniły się kuchenkami elektryczno-gazowymi „Amica Wronki S. A.”. od miasta Wronka. Od lat 70. dyrekcja polskich fabryk przyciągała rozwój sąsiadów z Zachodu - niemieckich projektantów i technologów, co od razu przyniosło efekt - zaczęto aktywnie zapowiadać sprzęt AGD na zachodnich wystawach. Od końca ubiegłego wieku HANSA ostrożnie stara się wejść na rynek pralek automatycznych. Spółka zależna marki z powodzeniem prowadzi sprzedaż hurtową artykułów sanitarnych, a złożona elektronika użytkowa budzi zaniepokojenie kierownictwa, dlatego wczesne modele są niezawodne, ale zachowawcze.
Stara - nowa HANSA. Dlaczego nowy?
Sama marka sprzętu AGD HANSA powstała dopiero w 1999 roku i została zakupiona przez niemiecką firmę Magotra Handelsgeselshaft. Spółki zależne w ponad 60 krajach na całym świecie, ale nadal istnieją dwie nowoczesne fabryki - we Wronkach. Do dziś w Polsce nie ma tak wielu podobnych potworów sprzętu AGD. Ich sprzęt z logo: Amica, Hansa, Gram i Premier znalazł konsumenta w 54 krajach Europy i Azji Mniejszej. W rosyjskich salonach logo HANSA z pralkami zostało hucznie ogłoszone w 2000 roku jako odkrycie. Otwarcie zakończyło się sukcesem. W 2008 roku HANSA została wyróżniona naszą nagrodą „Marka EFFIE” w kategorii „Sprzęt AGD” z filozofią - Hansa EstheticUm. Dopiero w 2011 roku w jednym z centralnych centrów handlowych w Moskwie został otwarty pierwszy w Rosji salon firmowy ShowRoom. W tym samym czasie HANSA dla Rosji zbudowała nową filozofię funkcji pralki: 15 programów głównych, system 3D-Wash, Eco Save, równoważenie ABS, Bio-wash i kontrola piany.
Ekspertyza dotycząca pralek Hansa
Szczerze mówiąc, rzadko spotykam te samochody jako „pacjentów”. Gołym okiem widać przyzwoitą kulturę produkcji.
Głównym plusem jest to, że HANSA może myć cicho i wysokiej jakości. Maszyny te posiadają autorski system amortyzacji i stabilizacji bębna. Abyś nie wepchnął aut do trzewi, nie wskoczy na łazienkę ani nie ogłosi ryku otoczenia.
System Aqua Spray to kolejny argument przemawiający za HANSA. Z jego pomocą pralka radzi sobie z każdym brudem.
Aby auto nie wyglądało na białe i puszyste, dodam ciemny lakier:
Po pierwsze, moduł sterujący jest wilgotny, co jednak jest typowe dla wszystkich nowoczesnych pralek.
Po drugie, HANSA ma swoją własną „zastrzeżoną” funkcję, dzięki której „zadowala” właściciela. Jeśli przez długi czas nie zwrócisz uwagi na charakterystyczne oznaki zapadania się łożysk bębna, będziesz miał do czynienia z uszkodzonym wałem.Z jakiegoś powodu stal nie jest tam bardzo dobrej jakości. Płacenie za nieuwagę na potrzeby pralki będzie kosztowne - naprawy są zwykle niepraktyczne.
Wniosek: niezła maszyna. Właścicielowi nie przeszkadza zbyt często. Możesz rozważyć zakup.
Pralki GORENJE
Słowenia jest również znana z wybrzeża Adriatyku ze szmaragdowymi plażami i wspaniałymi widokami na zielone lasy, ale ludzie zawsze byli ciężkimi robotnikami na lądzie, silnymi chłopami, którym brakowało technologii rolniczej w różnych kierunkach. Popyt generowany podaż. W marcu 1953 r. rzemieślnicy z miejscowego warsztatu jednogłośnie wybrali na swojego szefa sprytnego faceta imieniem Ivana Atelsheka.
Rzemieślnicy wysłali Ivana do stolicy, Belgradu, po pomoc w warsztacie, który jest w pełnym rozkwicie! Atelshek nie zniknął w stolicy na zawsze. On wrócił. Z pieniędzmi! Rząd Jugosławii odważnie przeznaczał pieniądze na rozwój. Tak powstała jedna z czołowych europejskich marek - Gorenje, pochodząca z małej wioski Gorenje.
Przez lata pracownia produkowała młockarnie, żniwiarki, a nagradzana na europejskich wystawach prasę owocową stała się szczególnym powodem do dumy. W latach 60-tych, już w randze sklepu, Ivan i jego ludzie przenieśli się do miasta Velenje, gdzie zajął się uruchomieniem pełnoprawnej fabryki i jej produktów: pieców elektrycznych i na paliwo stałe.
W latach 60-tych Gorenje podbiło młody, dynamiczny rynek Jugosławii, a nawet zaczęło spoglądać w stronę Europy. Próbna partia produktów dostarczonych do Niemiec wykazała wszystkie wady produktu, co skłoniło kierownictwo zakładu do konieczności modernizacji: w 1963 roku zatrudnili pierwszego projektanta. Został autorem prestiżowego europejskiego centrum „Gorenje Design Studio”.
Inspiracją była też współpraca z Niemcami: zakład ryzykował postawienie jej na pralce automatycznej. Pojawiła się przed jugosłowiańskimi gospodyniami domowymi już w 1964 roku - dokładnie 50 lat temu! Pralka o prędkości nierdzewnego bębna 800 i 1000 obrotów spodobała się również Niemcom, którzy chętnie kupowali niedrogi i wydajny sprzęt.
Gorenje jest właścicielem 150 patentów, 34 medali za specjalny włoski styl urządzeń: nagroda Gruner Stecker, nagroda Red Dot Design, Icograda Excellence Design Award SuperBrands - Eurogrands sprzętu gospodarstwa domowego.
W Rosji marka reprezentuje linię pralek do dowolnego wyboru, zajmując od początku lat 90. segment rynku pralek ze średniej kategorii cenowej. Na naszym rynku Gorenje oferuje modele wyłącznie z rejestracją w Słowenii. Maszyny te nie są produkowane w Rosji i najprawdopodobniej nie będą produkowane w dającej się przewidzieć przyszłości.
Ekspertyza dotycząca produktów markowych
<>
