|
 Zróżnicowana, bogata w słodkie i pikantne smaki, regionalna kuchnia departamentu Ica wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w południowo-wschodnim Peru jest wyjątkowym połączeniem kulinarnych kultur kreolskich i afrykańskich.
Jej menu składa się z dań przygotowywanych na bazie roślin strączkowych, wszelkiego rodzaju papryki, ziemniaków, szparagów, orzeszków pekan, ryb i produktów zwierzęcych z dużą ilością przypraw.
Wśród różnorodnych roślin strączkowych pochodzących z Andów, fasola luniform (lima) zajęła szczególne miejsce w kuchni departamentu. Jej biało-zielona fasola została uznana za doskonałe źródło białka i już w XVI wieku była eksportowana z Peru do pozostałych krajów Ameryki i Europy. W restauracjach w mieście Ica zielona fasola księżycowa jest używana w zupach np chupe de pallares verdes (chupe de pallares verdes) w bulionie warzywnym z selerem i białym octem, przyprawami i świeżym serem. Drugim najbardziej tradycyjnym daniem z fasoli lima jest morusa de pallares (morusa de pallares), czyli przystawka z ryby lub wołowiny, jajka, awokado i cebuli podawana z puree ziemniaczanym lub maniokiem. Popularne i ensalada de palares (ensalada de pallares) - regionalny Sałatka pomidorowa, sałata, cebula, pietruszka i fasola, doprawione olejem roślinnym i mieszanką soku z cytryny z cukrem, solą, mielonym pieprzem i oregano. Ensalada de garbanzos (ensalada de garbanzos) zawiera podobne składniki, ale fasolę zastępuje ciecierzyca, którą po raz pierwszy uprawiano w Ameryce Południowej po rozpoczęciu kolonizacji.
Z gastronomii ludów grupy ajmara w Peru rozprzestrzenił się styl gotowania na rozgrzanych kamieniach, zwany kala purca. Podczas hiszpańskiego podboju tę nazwę nadano powszechnemu świątecznemu daniu z suszonych ziemniaków z mięsem i przyprawami, a teraz przekształcone słowo carapulcra (carapulcra) oznacza pikantny gulasz z dodatkiem suszone ziemniaki, wieprzowina lub kurczak, pieprz mirasol, czosnek i mielone orzeszki ziemne. Do potrawy dołączony jest biały ryż lub spaghetti. Często spaghetti lub zielony makaron podaje się z takimi afro-peruwiańskimi przystawkami jak sopa-seca (sopa seca) z kawałkami kurczaka, doprawiony achiote, pietruszką, bazylią, czosnkiem i pieprzem.
Koktajl z krewetek (coctel de camarones) to danie międzynarodowe, ale pewne jest, że wariacja na temat krewetek i awokado pochodzi z Peru, gdzie jest ceniona za smak i wartości odżywcze i jest zwykle przygotowywana na Wielkanoc. W dziale Ica taki koktajl miesza się w specjalnym kieliszku, łącząc gotowaną krewetkę, kostki awokado, gotowane plastry jajka i sałatę, doprawione mieszanką keczupu, majonezu, śmietany i drobno posiekanej cebuli.
W kuchni regionalnej działu znajdują się również różnorodne desery na bazie likierów, słodkie, pikantne, a nawet pikantne, do których należą:
1) Frejol colado (frejol colado) - słodka pasta z czarnej fasoli, cukru, mleka skondensowanego i mielonego cynamonu z sezamem. Uważa się, że deser ten został po raz pierwszy przygotowany przez czarnych niewolników w hacjendzie Ica w XVI wieku.
2) Teksas (tejas) - plasterki cytryny, pomarańczy, figi lub innego owocu gotowane w wodzie z cukrem, winogronami lub orzechami, oblane polewą białą lub czekoladową. Uważa się, że te słodycze były pierwotnie również przygotowywane przez czarnych niewolników ze skórki cytrusów.
3) Galaretka winogronowa (mazamorra de uvas) - deser na bazie sok winogronowyzagęszczony mąką pszenną lub kukurydzianą, cukrem, cynamonem i goździkami.
4) Chapans (chapanas) to prekolumbijski deser, którego nazwa pochodzi z języka keczua i oznacza „ugniatać”.Na zewnątrz to niewielki produkt, zawinięty w banan lub suszone liście kukurydzy, nadziewany maniakiem, cukrem, miodem i melasą. Czapany można gotować na grillu, w łaźni parowej, w popiele lub w wodzie.
Helena
|
