|
 Terytorium departamentu Cezarów położone jest w dwóch regionach Kolumbii, Andach i Karaibach, gdzie przed podbojem europejskim, zainicjowanym przez Niemca Ambrosio Alfingera w 1530 roku, mieszkały dwie bliskie kulturowo grupy indyjskie - Karaiby i Arawak dał wspaniałe dziedzictwo kulturowe i gastronomiczne.
Przecinany przez liczne rzeki z żyznymi dolinami, region jest podzielony na cztery regiony rolnicze, które produkują kawę i różne produkty rolne oraz mają własne, specyficzne odżywianie.
W północnej części wydziału dominuje spożycie ryb z maniokiem, ryżem, kokosem, jaworem i ignamem, aw południowej - kukurydzy, fasoli, wołowina, tamales i zupy warzywne. Oprócz tego typowe produkty to dzikie kojolki używane do produkcji soków, dżemów i wina, a także ryby - sum, bokachiko, trachira, pułapka, dorada i inne.
Najważniejszą rośliną strączkową jest czarna fasola, jedyna dostępna dla wielu rodzin w niektórych karaibskich gminach Cesar. W regionach Andów występuje większa różnorodność - fasola ryżowa, biała, różowa, czarna, groch gołębi i inne. Szczególne znaczenie ma odmiana Viyorro z gminy Rio de Oro, główny składnik zupy z fasoli peklowanej i zupy warzywnej macha.
Najbardziej typowym daniem z dolin rzek Magdaleny i Cesar jest viuda de pescadotypowe dla typowej kuchni kolumbijskiej. Jego główne składniki to - ryba, ziemniaki, jawor i maniok. „Viuda” tłumaczy się jako „wdowa”, a nazwa potrawy nawiązuje do legendy o niewiernym mężu rybaku, zabitym przez oszukaną żonę, która po zemście popełniła samobójstwo i zamieniła się w ducha, który ukazał się rybakom. Wspólny posiłek pomógł odpędzić strach przed duchem - ryba gotowana na liściach bananowca w piecu opalanym drewnem z warzywami i przyprawami nad brzegiem Magdaleny. Z biegiem czasu przepis się zmienił i dziś viuda de pescado jest przygotowywana jak gulasz z rosołem i sosem kreolskim, podawana z białym ryżem i awokado.
Departament Cezarów jest jednym z symboli kolumbijskiej kultury muzycznej, a zwłaszcza Vallenato. Częścią tradycji jest gromadzenie zewnętrznych muzyków i fanów, którzy grają na akordeonie, śpiewają i dobrze się bawią. Takie spotkania nazywane są „parranda vallenata”, są wyrazem przyjaźni i uznania. Parranda Vallenata nie może przejść na pusty żołądek, a co najważniejsze jej smakołyk, sancocho vallenato, to zupa z żeberkami wołowymi z różnymi bulwami, groszkiem, bananami z zielonych warzyw, kukurydzą i przyprawami. Zamiast wołowiny często używa się mięsa drobiowego lub koziego, a zupę podaje się w misce owoców tykwy, z której robione są również marakasy i guiro.
Sancocho trifasico skład składników jest podobny do vallenato, ale zawiera jednocześnie trzy rodzaje mięsa - wołowinę, wieprzowinę i kurczaka. Ponadto do tej zupy dodaje się dojrzałe banany i trochę soku pomarańczowego.
W dolinach Cesar często gotuje się mięso w postaci gorącego asado. Na przykład dla chivo asado mięso kozie najpierw marynuje się przez kilka godzin w soku z cytryny i occie z olejem roślinnym, czosnkiem, cebulą i ziołami, a następnie grilluje na złoty kolor. Carne Asada - wołowina pieczona w piecu z białym winem, oliwą, goździki, czosnek i marchewka. Podczas serwowania do mięsa towarzyszą ziemniaki, ryż lub maniok.
Wśród takich dań szczególne miejsce zajmuje mięso dla psa (carne a la perra), przepis na który należy do średniowiecznych księży jezuickich. Początkowo jego specyfika polegała na wypieku części tuszy cielęcej w glinianym dole, a teraz wykorzystuje gliniane piece na drewno i piekarniki elektryczne i gazowe... Z mięsa należy usunąć kości, ale nie skórkę, z której formuje się worek do pieczenia wypełniony przyprawami, a czas pieczenia zależy od objętości i wynosi 6 godzin / 25 kg. Carne oreada To kolejny rodzaj pieczeni, reprezentujący wołowinę smażoną z tartą cebulą.
Helena
|
