|
 Hutiapa to departament Gwatemali położony w południowo-wschodnim krańcu kraju, rozciągający się wzdłuż granicy z Salwadorem i wychodzący na wybrzeże Pacyfiku.
Jego populacja to głównie metysi, a także Indianie Chorti, którzy są potomkami Majów, oraz grupa etniczna Shinka, która nie jest związana ani z Majami, ani z Aztekami. Rolnictwo i hodowla to wiodące sektory gospodarki regionu - Hutiapa jest krajowym liderem w produkcji mleka, ryżu, pomidorów i chili, a także produkuje duże ilości fasoli, kukurydzy, cebuli, innych warzyw i szerokiej gamy owoców wykorzystywanych w lokalnej kuchni , ludy.
Przed przybyciem Hiszpanów do Gwatemali Chorti i Shinka prowadzili dość prosty styl życia, budowali domy z cegły, zajmowali się rybołówstwem i polowaniem. Jednym z elementów ich kultury było spożywanie pożywienia i wykorzystywanie zasobów naturalnych w żywieniu, dzięki czemu doskonale wiedzieli, jak wydobyć wszystkie dobrodziejstwa z warunków zewnętrznych, tworząc kulinarne arcydzieła. Doskonały przykład przedhiszpańskiej kuchni Hutiapy zupa z liści krotalarii, dyni i kwiatów winorośli dzikiego loroka (caldo de chipilin)bogaty w żelazo i witaminy. Oprócz roślin w diecie obecne było świeże mięso dzikich świń i konserwy, przechowywane w celu długotrwałego przechowywania i przygotowywania różnych potraw, których receptury zachowały się do dziś:
• coche miche - barwiona ragout ryżowy annato z małymi kawałkami wieprzowiny z kością, pomidorami, cebulą i chili;
• chirmol z suszonej wieprzowiny, pieczonej na otwartym ogniu i siekanej na kamieniu młyńskim, a następnie duszonej z pomidorami, cebulą, czosnkiem, chili i jajkami.
Na ważne uroczystości, wesela, poród czy chrzciny, tamali zawinięte w liście różnych roślin przygotowuje się chorti i shinka. Prototypem nowoczesnej przekąski tego typu jest tamal podróżników, czyli tamal biały (tamal de viaje, tamal blanco)który był wypełniony ciastem kukurydzianym i miał kształt woreczka z liści kukurydzy. Takie produkty kulinarne zabierano ze sobą w drogę lub do pracy w polu. Nadzienia współczesnych tamales to nie tylko ciasto, ale także kawałki mięsa, kurczaka, ser, warzywa, tłuszcz i przyprawy. Więc, Chepes, również zawijane w liście kukurydzy, przygotowywane są z ciasta kukurydzianego, czarnej fasoli, masła i sera.
Inne, bardziej tradycyjne, regionalne potrawy to:
• kamawa - fasola duszona z krotalarią, lorokiem, pomidorami, cebulą i annato;
• ryż pischton (pixton de arroz) - gruby placek z mąki ryżowej;
• tikuka - podpłomyk, na który rozprowadza się fasolę, ser i loroko, a następnie składa na pół i smaży na suchej patelni;
• muko (muko) - ryż lub Tortilla kukurydziana z serem, pieczony dla dzieci;
• nuegados - słodkie pączki z juką, które gotuje się w wodzie i polewamy syropem miodowym.
Najlepszym towarzyszem wszystkich powyższych dań jest orzeźwiający napój. Zazwyczaj napoje z działu mają gęstą konsystencję z powodu kukurydzy lub Puree z owoców i słodkim smaku, wiele z nich przechodzi proces fermentacji. Typowym przykładem jest ixtahuala banany z miodem lub cukrem i cynamonem, wlewa się do glinianych misek i poddaje fermentacji przez 15 dni. Chilate to tradycyjny bezalkoholowy napój kukurydziany biały atol (atol blanco).
Helena
|
