|
 Od dawna wiadomo, że w niektórych przypadkach przenoszony ból gardła lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia migdałków niekorzystnie wpływa na stan całego organizmu.
Dlaczego to się dzieje?
Jak już powiedzieliśmy, w migdałkach (w lukach) w określonych warunkach gromadzi się pewna ilość patogennych drobnoustrojów. Te drobnoustroje, znajdując dla siebie odpowiednie warunki życia, czasami nie napotykając znacznego oporu (szczególnie przy niskiej reaktywności organizmu), mogą szybko rozprzestrzenić się na pobliskie węzły chłonne górno-boczne. Węzły puchną i stają się bolesne po dotknięciu. Najczęściej na tym kończy się proces zapalny.
Ale bakterie znajdujące się w samych migdałkach, na ścieżkach prowadzących do węzłów chłonnych, a także w samych tych węzłach, mogą czasami dostać się do ogólnego przepływu limfy i krwi. Następnie są przenoszone przez ten prąd do odległych narządów, gdzie powodują tę lub inną komplikację. Ale znane jest również coś innego: patogenne drobnoustroje wydzielają trucizny (toksyny), które są wchłaniane do krwi. W takich przypadkach często atakuje się również serce, nerki, stawy i inne narządy.
W przewlekłym zapaleniu migdałków, które występuje nawet bez ostrych objawów zapalnych, często obserwuje się różne grube zmiany, a mianowicie ogniska zmiękczenia, małe ropnie (ropnie), często chwytające ściany naczyń limfatycznych i żylnych. Czasami w tym ostatnim znajdują się zakrzepy, to znaczy występuje zakrzepowe zapalenie żył małych naczyń. Tak więc w przypadku przewlekłego zapalenia migdałków istnieje ognisko zakaźne, które może istnieć przez długi czas - przez lata, a nawet dziesiątki lat. U niektórych osób, gdy reszta ciała jest w dobrej kondycji, następuje kompensacja - nie ma zaburzeń w organizmie. Ta postać choroby, która przebiega bez powikłań, nazywana jest kompensowanym przewlekłym zapaleniem migdałków.
W wyniku tego lub innego niekorzystnego momentu, gdy ogólny stan organizmu pogarsza się, na przykład z powodu grypy, z naruszeniem ogólnego metabolizmu lub w ogóle przy obecności jakiejkolwiek innej choroby, równowaga zostaje zaburzona, a choroba zmienia się w postać zwaną przewlekłym zdekompensowanym zapaleniem migdałków.
 Dzieje się to najczęściej w wyniku długotrwałego (przez lata) ciągłego wchłaniania do organizmu pacjenta zaburzeń metabolicznych w ciele migdałowatym i rozpadu ciał białkowych znajdujących się w jego grubości. Warunki powstają tak, jakby były chroniczne zatrucia, chroniczne zatrucia organizmu. W tym stanie złe samopoczucie, kołatanie serca, bóle stawów lub dolnej części pleców są mniej więcej stałe. Pacjenci często kierowani są do szpitali terapeutycznych z podejrzeniem przedłużającego się septycznego zapalenia wsierdzia, reumatycznej choroby serca itp. Jednak po szczegółowym badaniu nie odnajduje się u nich szczegółowych danych odpowiadających postawionemu rozpoznaniu. Z powodu braku lub spadku zdolności do pracy pacjenci czasami stają się właścicielami zwolnień chorobowych na długi czas.
Zawartość luk, składająca się z ropy, drobnoustrojów, produktów rozpadu, trucizn (toksyn), może dostać się do krwi w dużych ilościach; powstaje tak zwana „brama infekcji”. W rezultacie mikroorganizmy lub ich toksyny, najczęściej osiadające w narządach takich jak serce, nerki czy stawy, powodują tę lub inną nową chorobę, a mianowicie: zapalenie wsierdzia, zapalenie nerek, zapalenie pyłu, zapalenie stawów, a czasem ogólne zatrucie krwi - posocznicę. Nowa choroba związana z przewlekłym zapaleniem migdałków już się pojawia.
Jeśli pacjent miał już inną chorobę (choroba Gravesa, astma oskrzelowa itp.), wówczas w takich przypadkach przewlekłe zapalenie migdałków, zmieniające reaktywność organizmu, może nadać szczególnie niekorzystny kolor przebiegowi chorób. Często zmniejsza to skuteczność nawet właściwych środków leczniczych.
Preobrazhensky B.S. - Jak chronić się przed dławicą piersiową i jej konsekwencjami
|
