Zwierzęta na mapie geograficznej

Każda mapa geograficzna, zwłaszcza wielkoskalowa, jest „zamieszkana” przez wszelkiego rodzaju zwierzęta, ryby, ptaki, gady, mięczaki, owady.

Jednak dla pierwszego, najbardziej ogólnego poznania tego zjawiska nie trzeba nawet rozkładać mapy.

Wystarczy przyjrzeć się bliżej, aby przypomnieć sobie znajome wzgórze w pobliżu miejsca zamieszkania, wąwóz, strumień, wioskę, jezioro, a wśród ich imion na pewno znajdzie się przynajmniej jedno „zwierzę”.

Niemal w każdym regionie administracyjnym, nie wspominając o regionie lub prowincji, znajdują się wsie Zaitsevo i Volkovo, Zhabino i Losevo, Shmelevo i Solov'i; Sokolov lub Voronya; jeziora Bobrovoe lub Shchuchye; rzeki Lebyazhya lub Uzhikha. Takie nazwy miejsc stały się znajome.

W dokumentach historycznych nie ma tak wielu (oczywiście w porównaniu z masą całkowitą) dokładnie ustalonych w momencie narodzin toponimów: kto i kiedy nazwał, z jakiego powodu, powód, okazję. Dlatego metoda analogii pozostaje najbardziej wiarygodnym pomocnikiem badacza. Jednocześnie wyjaśniono możliwe sposoby pochodzenia tej lub innej nazwy geograficznej.

Nazwy miejscowości, takie jak Bobrovoe, Lebyazhye, Selezen, Vydrino, Zmeino, Volchye, Yastrebovo, Rakino, Somino, Lunevo, Ukleikino, Sorochino (wszystkie to nazwy jezior w obwodzie pskowskim) są wyjaśnione po prostu. Na przykład nasi odlegli przodkowie przybyli do zbiornika i byli zdumieni obfitością łabędzi na nim, więc nazwali go Lebyazhy. W innym jeziorze raki znaleziono w niezwykłej ilości - czym on mógłby być, jeśli nie Rakin? Na nazwę mogło również wpłynąć przypadkowe znalezisko, na przykład niedaleko brzegu jaskini wilka lub legowisko niedźwiedzi.

Właśnie tymi rozważaniami kierowali się pierwsi osadnicy w IX wieku, którzy rozpoczęli rozwój niezamieszkanej wcześniej Islandii. Dowiadujemy się o tym z islandzkich sag:

Tam mała zatoka wcina się w pobliskie wybrzeże. Widzieli w nim wiele kaczek i nazwali go An-dakil (Zatoka Kaczych), a rzekę, która wpadła tam do morza - Andakilsa (rzeka Zatoki Kaczych);

... udali się na niewielki cypel i zabili tam kilka łabędzi. Przylądek ten nazwano Alftanes (Swan Cape);

Niedaleko wybrzeża znajdowały się wyspy, w pobliżu których znaleziono wieloryby. Nazwano je Khvalseyar (Wyspy Wielorybów).

A oto, co czytamy w książce słynnego badacza Azji Środkowej G. Ye. Grumm-Grzhimailo "Opis podróży do zachodnich Chin":

„... My, po przekroczeniu niskiego grzbietu, który służy tutaj jako kontynuacja grzbietu Tyuge-tau, i wciągnięci w dolinę w kierunku południkowym, wkrótce dotarliśmy do klucza, który nie miał jeszcze nazwy i dlatego został zwany Urus-kiik-urdy-bulak przez Rakhmeta, co oznacza klucz, na którym Rosjanie pokonali kiiks, czyli sójkę wczesną, v. Motywem powstania tej nazwy była następująca okoliczność.

Ledwie zdążyliśmy osiedlić się w miejscu, które wybraliśmy na biwak, gdy Komarow zauważył stado gazel zmierzające do wody. Potem nastąpił strzał i jeden z ostatnich padł ofiarą jego nadmiernej łatwowierności wobec człowieka, a wieczorem udało mi się też zabić tu drugiego samca. "

Z nazwami miejscowości jest trudniej. Nazwa miejscowości Volkovo mogłaby się na przykład zawdzięczyć niekoniecznie ze względu na obfitość drapieżników w okolicznych lasach, ale także przez imię pierwszego osadnika - Volka oraz nazwisko właściciela ziemskiego - Volkov.

Baczna uwaga na toponimię może czasami przydać się naukowcom. A więc toponimy dorzecza
rzeki Bolszoj Kas we wschodniej Syberii - jezioro Bobrovoe, rzeka Bobrovaya, wieś Bobrovoe - pomogły w naszych czasach określić najlepsze miejsce dla rezerwatu bobrów. Tylko nieliczni z dawnych czasów pamiętali, że kiedyś na tym terenie znaleziono cenne zwierzę futerkowe.Rzeczywiście, według statystyk, ostatniego bobra złowiono tu w ubiegłym wieku. Łowy drapieżne doprowadziły do ​​całkowitej eksterminacji kolonii bobrów, o których istnieniu niewątpliwie świadczą charakterystyczne nazwy miejscowości. Oznacza to, że rzeki wpływające do Bolshoi Kas od dawna są szczególnie sprzyjającymi warunkami dla życia cennego zwierzęcia ... Obecnie w rezerwacie Bolszewek jest liczne potomstwo z pierwszych rodzin bobrów imigranckich sprowadzonych tu zaledwie dwie dekady temu.

Nawiasem mówiąc, na Syberię, z Białorusi i Woroneża przybyli nowi puszyści osadnicy: to tam na początku tego wieku wciąż znajdowały się pojedyncze okazy bobra, wszędzie wybite, a pierwsze rezerwaty bobrów w kraju były powstały po rewolucji. W toponimii Białorusi do dziś zachowała się pamięć o dawnej obfitości bezlitośnie eksterminowanej bestii: bobra, bobrika, bobrowickiego - wiele wsi, rzek, jezior nosi te i podobne nazwy. Również duże miasto Bobruisk swoją nazwę zawdzięcza Bobru.

Toponimy „zwierzęce” na ogół nie są rzadkością wśród osad, którym nadaje się rangę miasta. Od 1 lipca 1968 r. W Federacji Rosyjskiej znajdują się: Wołczańsk i Woroneż, Gusiew i Gusinoozersk, Gus-Chrustalny i Erszow, Żukowka, Zmeinogorsk, Kozielsk, Kozłowka, Kotowo, Lebedyan, Miedwieżegorsk, Orzeł, Olenegorsk, Osu, Osu`` Petuszki, Rybińsk, Rybnoe, Rybno-Słobodsky, Sokolniki, Szczuchy.

Bardzo często nazwy naszych miast sięgają do bardziej starożytnych nazw naturalnych miejscowości: Woroneż (leży nad Woroneżem, lewym dopływem Donu), Orel (wpływający do Oki Orlik do 1784 r. Nazywał się Orzeł), Gusinoozersk, Olenegorsk, Gus-Khrustalny (od rzeki Gus; druga część nazwy związana jest z budową fabryki kryształów w połowie XVIII wieku). Jednak Lwów, miasto na zachodniej Ukrainie, wzmiankowane po raz pierwszy w kronice pod 1256 r., Nie ma bezpośredniego związku z królem zwierząt - nie było tu naturalnych nazw „lwów”. Zagadka jest prosta: książę galicyjsko-wołyński Daniil Romanowicz, który założył miasto, nadał mu imię swojego syna Leo.

Jest całkiem naturalne, że toponimy języków obcych są znacznie trudniejsze do rozszyfrowania.

W Leningradzie są Bolshaya Okhta i Malaya Okhta. Obie te nazwy miejsc są związane z nazwą rzeki wpływającej do Newy - Ochty. Ale co oznacza samo słowo? Istnieją różne wersje. Jeden z nich - nazwę rzeki nadali mieszkańcy estońskiego plemienia Chud, mieszkający na terenie współczesnego regionu Leningradu. „Okht” to starożytny estoński „niedźwiedź”, dlatego dokładne znaczenie nazwy rzeki to Miedwieża.

Kottowie - ludzie, którzy niegdyś zamieszkiwali Syberię Południową - już dawno przestali istnieć, jednak Kotta "Wilcza Rzeka" nadal żyje w nazwach miejscowości Barnauł.

Krymskie miasto Balaklava jest bardzo stare, a obecną nazwę nadali mu Turcy, którzy zdobyli je w 1475 roku, co w tłumaczeniu oznacza „gniazdo ryby”.

Inny toponim krymski był pochodzenia „rybnego”. Mówimy o poprzedniku współczesnego Kerczu - starożytnym mieście Panticapaeum, założonym w VI wieku pne. Za najbardziej prawdopodobną uważa się irańską wersję jego nazwy: panti - kara, czyli „rybia droga”. Rzeczywiście Cieśnina Kerczeńska, nie tylko teraz, ale od czasów starożytnych, była znana z obfitości ryb, w starożytności eksportowano stąd nawet najdroższe jej odmiany.

Ciekawą nazwę miało inne greckie miasto kolonijne na terytorium Krymu - Mirmekiy (Anthill).

Do dziś naukowcy nie są zgodni co do innych nazw miejscowości. Na przykład nazwę rzeki Moskwy, która przeszła do stolicy naszej Ojczyzny, tłumaczy się jako Mari „maska ​​ava” (niedźwiedź) i komi „mos (k) va” (woda dla krów). Istnieją inne wersje, ale nie jest jasne, która z nich powinna być preferowana.

Nazwy miejsc nie zawsze są proste w formie, jednoznaczne; niektóre z nich mogą się rozprzestrzeniać jak wielkie drzewo.Każdy, kto przeczytał notatki Johna Tennera „Trzydzieści lat wśród Indian”, prawdopodobnie przypomni sobie opis skalistego obszaru, który ludność plemienia Ojibway zwanego Ke-nyu-kau-neshe-wai-byant („Gdzie upuszczają szary orzeł ”). Można się tylko domyślać, że ta wyszukana nazwa kojarzy się z jakąś legendą Indian.

Kompleksowość, przestronność jest generalnie charakterystyczna dla toponimów indyjskich. We współczesnym Meksyku takie nazwy geograficzne spotykamy w językach Majów, Nahua, Zapoteków i innych (w tym kraju jest aż 125 języków i dialektów indyjskich!): „Miejsce spoczynku węża”, „Podlewanie borsuka miejsce ”,„ Rzeka, wzdłuż której żyją kolibry ”,„ Na górze kruków ”,„ Wielki wąż ”,„ Góra mrówek ”,„ Wśród sów ”,„ W domu węży ”,„ Na górze komarów ”,„ Nad wodą, gdzie są muchy ”, itp. Uważa się, że jedna z najdłuższych nazw miejscowości na świecie ma jezioro w Massachusetts (USA). Składa się z 44 liter iw tłumaczeniu oznacza dosłownie: „Ty łowisz po swojej stronie, my łowimy po naszej stronie, nikt nie łowi w środku”.

Na mapie geograficznej z łatwością możemy znaleźć miasta, których nazwy pochodzą od nazw zwierząt.

Nazwa dużego ośrodka przemysłowego Stanów Zjednoczonych, Buffalo, jest echem czasu, kiedy na terenie obecnego miasta i całej dzielnicy pasły się miliony żubrów: bawół niemiecki oznacza „żubr”, „bawół”. ”.

Oksford (Anglia), znany ze swojego uniwersytetu ze starożytnych Angles, był po prostu „krowim brodem”. W dawnych czasach to miejsce służyło do wypędzania bydła przez brodę rzeki Cherwell.

Tysiące kilometrów od siebie znajdują się miasta Stuttgart (RFN) i Isfahan (Iran). Jeśli jednak przetłumaczysz ich imiona na rosyjski, okażą się imiennikami: „Stadnina koni”, „Zagroda dla koni”.

Nasz Melitopol, miasto na Ukrainie, zwane tak w swoim czasie po grecku - „Bee City” lub „City of Bees”.

Nazwą pasiastego drapieżnika, burzy w dżungli, nazwano miasto Tigre (lub inaczej Rio Tigre) - argentyńska Wenecja, słynąca z piętnastu klubów wioślarskich i dwóch dużych obszarów naftowych Wenezueli: El Tigre i El Tigrito (Młode tygrysa).

Imperialistyczna Japonia rozpoczęła wojnę przeciwko Stanom Zjednoczonym Ameryki od ataku piratów na port Pearl Harbor, w tłumaczeniu z angielskiego nazwa ta oznacza „Pearl Harbor”.

Stolica Sudanu, Chartum, znajduje się u zbiegu Nilu Białego i Niebieskiego, a kształt strzały niezwykle przypomina trąbę słonia. W języku arabskim „Chartum” oznacza „pień”.

Jednak eksperci różnią się co do pochodzenia nazwy głównego miasta afrykańskiego stanu Uganda. Niektórzy uważają, że Kampala jest bezpośrednio spokrewniona z impalą (antylopą), podczas gdy inni wywodzą tę nazwę od słowa empala, które oznacza lamparta w starożytnym języku ludu Basoga.

Nazwa stolicy innego afrykańskiego kraju - Mauretanii - w tłumaczeniu brzmi kwiatowo: Nouakchott oznacza „Królestwo muszelek”. Stolica została zbudowana całkiem niedawno (pierwszy kamień położono w marcu 1958 r.) I musimy oddać hołd pomysłowości i sprytowi autorów młodego toponimu: wszystkie dziedzińce i wiele ulic w Nouakchott dosłownie usiane muszlami. W 50-tysięcznym mieście stanowią naturalny substytut asfaltu lub betonu, pokrywając ruchome piaski.

Na herbie głównego miasta Republiki Mali, Bamako, położonego nad brzegiem rzeki Niger, nie jest przypadkiem, że umieszczono wizerunki trzech krokodyli: sama nazwa stolicy brzmi w tłumaczeniu jako „Miasto nad rzeką krokodyla” (bamba - krokodyl, „o - rzeka)”.

Równie znaczący jest niedźwiedź na obecnym em (blemie miasta Berna - stolicy Szwajcarii. Według legendy miasto zostało założone w 1191 roku przez księcia Bertholda, po zabiciu niedźwiedzia na tym miejscu. Książę nadał mu nazwę do przyszłego miasta - Berna (Vage - niedźwiedź).

Oto kilka przykładów: Buzuluk oznacza „cielęcinę”, Workuta - „niedźwiedź”, Konotop - od „konia”, Bugulma i Buguruslan - od „byka”, Ałupka - „lis” (ZSRR); Brindisi - z „jelenia” (Włochy); Fuenteovejuna - „Sheep's Spring” (Hiszpania); Sialkot - „miejsce szakali” (Pakistan); Ivry - od „knura, knura” (Francja); Mysore - „miejsce bawołów” (Indie); Cheyenne - „wąż”, Chicago - „skunk” (USA).

Wiele zatok, cieśnin, wysp i całych archipelagów nosi imiona różnych przedstawicieli królestwa zwierząt.

Azory, które leżą u północno-zachodniego wybrzeża Afryki, w średniowieczu były nazywane przez Arabów Ptasimi.Po ponownym odkryciu tych bezludnych wysp w 1431 r. Portugalczycy konkretyzowali nazwę - od tego czasu archipelag został nazwany „jastrząbem” (asor - po portugalsku „jastrząb”). Największe wrażenie na portugalskich żeglarzach wywarła bezprecedensowa liczba jastrzębi na wyspach.

Inni marynarze - Hiszpanie - uważali duże psy miejscowej rasy (canis - łac. Pies) za największą atrakcję Wysp Kanaryjskich.

Prawie w równej odległości od Szkocji i Islandii znajdują się Wyspy Owcze (w tłumaczeniu „Owce”), które swoją nazwę zawdzięczają owcom sprowadzonym tu przez szkockich mnichów pustelników.

Jeśli psy i jastrzębie nie są ignorowane

Grumblers są odkrywcami nowych lądów, cóż więc możemy powiedzieć o cudzie Wysp Galapagos - ogromnym żółwiu słoniu (po hiszpańsku galapago)! Wymiary jej muszli to około jednego centymetra długości i 60 centymetrów wysokości. Niektóre z gigantów osiągają ogromną wagę - 400 kilogramów!

Hiszpanie odkryli wyspy w XVII wieku; w tym czasie w niezliczonych stadach wędrowały po nich żółwie słoniowe. Później wielorybnicy i piraci chętnie wykorzystywali je jako łatwo dostępne i praktycznie nie psujące się jedzenie. Setki żółwi wrzucono do ładowni statku. Odporne zwierzęta mogły istnieć bez jedzenia i picia nawet przez rok, a nawet dłużej, a żeglarze przez cały ten czas nie przenieśli do menu świeżego i smacznego żółwia. W końcu te niesamowite zwierzęta, których osobiste obserwacje wykorzystywał wielki Darwin do uzasadnienia teorii pochodzenia gatunków, były na skraju wyginięcia. Dopiero w 1965 roku, ulegając presji światowej opinii publicznej, rząd Ekwadoru (wyspy należą do tego kraju) ogłosił Galapagos parkiem narodowym, czyli rezerwatem przyrody.

Jastrząb, pies, owca, żółw - to bynajmniej nie pełna lista, wspominamy też o słoniu (Elephant Island in the Bombay Bay), meduzie (Iturup to jedna z Wysp Kurylskich), dzikach ( Nassi Dumbo - tak miejscowa ludność nazywa Madagaskar), bóbr (wyspa Bobrovy na Morzu Beringa), kangury (wyspa Kangur u wybrzeży Australii), latające psy (Kapandina, niedaleko Zanzibaru), lemury (Nosy Komba, niedaleko Madagaskar), kajman (Kajmany w Indiach Zachodnich) i wiele innych znanych nazw mniejszych i mniejszych wysp.

Dlaczego są wyspy, całe kraje mają nazwy związane z nazwami zwierząt.

Jednym z takich krajów jest Singapur - w tłumaczeniu z sanskrytu „Lion City”. Miasto-państwo to tylko pozorny absurd, ponieważ państwo to jest karłowate, składa się w zasadzie z jednego miasta Singapuru. Warto zauważyć, że wizerunek lwa górującego na wieży miejskiej nadal jest symbolem Singapuru.

Nazwa Środkowoamerykańskiej Republiki Panamy może wydawać się jeszcze dziwniejsza w tłumaczeniu: „Miejsce, gdzie ryby są dobrze złowione”. W tym miejscu należy wyjaśnić, że chociaż republika ta jest nieporównywalnie rozległa niż Singapur, tak samo nazywa ją jej stolica, miasto Panama. Miasto odziedziczyło nazwę od tytułowej wioski indiańskiej.

Co ciekawe, jedno z największych miast fenickich, Sydon („Miejsce rybackie”), słusznie można uznać za imiennika Panamy: rybołówstwo odegrało ważną rolę w życiu Fenicjan.

Ale wracając do krajów i stanów. Słowo „Urugwaj” (od nazwy rzeki o tej samej nazwie) w języku Charrua oznaczało „rzekę kolorowych ptaków” lub „rzekę ślimaków”. Niestety, nie można już teraz sprawdzić dokładności tłumaczenia i należy za to winić kolonialistów: indyjskie plemię Charrua zostało całkowicie wytępione ...

Również wzdłuż rzeki nazwano afrykański stan Kamerun. Pierwszymi Europejczykami, którzy odwiedzili to terytorium Afryki, byli marynarze portugalskiej wyprawy Lopo Gonzales (XV wiek). Znaleźli ogromną liczbę krewetek (po portugalsku camaroes) u ujścia rzeki Vuri i nadali jej nazwę tego skorupiaka. Później Europejczycy zaczęli nazywać całe wybrzeże „rzeką krewetek” - Kamerunem.

Albańczycy nazywają swój kraj Shqiperi (od shqipe - orzeł).Przypuszczalnie nazwa afrykańskiego państwa Republiki Mali jest oparta na słowie mali z języka Mandingo, oznaczającego „hipopotam”.

Serra Lean (Lion Mountains) - tak Portugalczyk Pedro di Sintra, który wylądował tu w 1462 roku, nazwał jeden z odcinków zachodniego wybrzeża Afryki: zarysy tutejszych gór wydawały mu się królewskim profilem lwa . To złudzenie optyczne swoją nazwę zawdzięcza dzisiejszej Republice Sierra Leone (hiszpańskiej wersji portugalskiego „Serra Lean”).

Odkrywając dla siebie nową krainę - Półwysep Iberyjski, Fenicjanie nadali jej nazwę „I-Shapan”, co oznacza „Wyspa Daman”. Dwa urojenia na raz. Po pierwsze, nie wyspa, ale półwysep. Po drugie, Fenicjanie pomylili hiszpańskie dzikie króliki z dobrze im znanymi góraleczkami - najmniejszymi kopytnymi, jednak z wyglądu bardzo podobnymi do zajęcy i królików. Po łacinie to fenickie imię zostało przekształcone na „Hispania”, a po rosyjsku - na „Hiszpania”.

Do tej pory Shor mówił o współczesnych „zwierzęcych” nazwach krajów i stanów. Logiczne jest założenie, że im głębiej w głąb stuleci, tym więcej powinno być takich nazw. Potwierdzeniem mogą być dane historyczne.

Powstanie państwowości w Egipcie sięga końca IV tysiąclecia pne. Wtedy to w Dolinie Nilu pojawiło się ponad czterdzieści małych królestw, które często nazywane były imieniem boga-patrona (w postaci zwierzęcia): „Hare Region”, „White Antelope Region” itp. starożytny podział polityczny okazał się tak stabilny, że znacznie później królestwa te w postaci regionów („nomes” po grecku) nadal były częścią zjednoczonego Egiptu.

Pozostałości totemizmu można wyraźnie prześledzić w życiu społeczno-politycznym starożytnych ludów regionu Andów, które zajmowały terytoria dzisiejszego Peru i Kolumbii. W stanie Inków społeczności nosiły nazwy zwierząt: Pumamarca (społeczności Puma), Condor-marka (społeczności Condor), Huamanmarka (społeczności jastrzębi) itp.

Starożytna nazwa Laosu brzmiała Lansan - „kraj milionów słoni”.

Wielu słyszało o Arkadii, starożytnym państwie greckim położonym w centralnej części Peloponezu. To „wina” tej tradycji literackiej sięgającej XVII wieku, po której Arkadia była przedstawiana jako kraj, w którym rolnicy i pasterze żyli szczęśliwie i beztrosko. To wyjaśnia dobrze znane hasło „arkadyjska idylla”.

Słowo „Arkadia” w rzeczywistości okazuje się być tym samym rdzeniem, co „Arktyka” (patrz rozdział „Najstarsi mieszkańcy kosmosu”) i oznacza w tłumaczeniu z greki „Kraj Niedźwiedzi”. Czy można mieć wątpliwości, że nazwa ta charakteryzowała ten górzysty kraj o wiele bardziej wiarygodnie niż późniejsza przypadkowa tradycja literacka.

„Serika” - „Kraj Jedwabnych Ludzi” - tak w starożytności Grecy i Rzymianie nazywali Chiny.

Legendarny ptasi feniks, który spłonął po tysiącu lat, aby następnie odrodzić się z popiołów, swoją nazwę zawdzięcza wybrzeżom Syrii, znanym z historii jako Fenicja (a dokładniej - Fenicjanin). Według legendy właśnie tutaj miało miejsce odmłodzenie ptaka feniksa.

W XV wieku na terytorium współczesnego Azerbejdżanu, Armenii, Iraku i zachodniego Iranu istniały dwa państwowe stowarzyszenia plemion koczowniczych - Turków. Stany te nazywano Kara-Koyunlu („czarny baran”) i Ak-Koyunlu („biały baran”) - zgodnie z odpowiednimi obrazkami na transparentach. W latach 1467-1468 „Biały Baran” pokonał „Czarnego Barana” i został jedynym panem wszystkich wyżej wymienionych terytoriów.

I wreszcie o tak zwanych „końskich szerokościach geograficznych” na Oceanie Atlantyckim. To 30 szerokość geograficzna północnej półkuli. Na tych szerokościach geograficznych panuje spokój. Po odkryciu Ameryki konie były importowane w dużych ilościach do Nowego Świata. Wchodząc na 30. szerokość geograficzną, żaglówki często zamarzały w oceanie przez długi czas z powodu spokojnej pogody. A konie, pozostawione bez pożywienia i świeżej wody, masowo padały, 4 i trzeba je było wyrzucić, aby mogły zostać zjedzone przez rekiny.Od tego czasu w żegludze przybrała nazwę „szerokość geograficzna koni”.

Krasnopevtsev V.P. - Mewy na piedestale

Podobne publikacje

Hamadrils: dźwięki, mimika, gesty

Z wdzięczności

Order Słonia i inne „zwierzęce” regalia