|
 Żadne dziecko nie rodzi się z dobrymi manierami. Dopiero przez lata, w wyniku osobistych eksperymentów, dowiaduje się, co jest dobre, a co złe. A kiedy robi coś złego, rodzice muszą koniecznie interweniować. Ale jak ukarać dziecko, aby zdało sobie sprawę ze swojego błędu, a to nie szkodzi jego psychice?
Skuteczna dyscyplina pomaga dzieciom nauczyć się kontrolować swoje zachowanie zgodnie z ich ideą dobra i zła, a nie dlatego, że boją się kary. Na przykład dziecko będzie uczciwe, ponieważ wierzy, że kłamstwo jest złe, a nie ze strachu przed złapaniem na gorącym uczynku. Celem kary jest pomoc dziecku w robieniu tego, co niemoralne i złe.
Pierwszyto, co należy ustalić, wprowadzając swoje metody karania, to ustalenie granic tego, co jest dozwolone i podstawowych zasad zachowania. Mówiąc najprościej, wyjaśnij dziecku, co może zrobić i za jakie działania lub bezczynność zostanie ukarany. Nakładając sankcje za zachowanie, rodzice mają prawo żądać ich wykonania.
Po drugiekara powinna być logiczną konsekwencją naruszenia jednej z zasad. I tutaj musisz pozostać wytrwały. Jeśli dziecko zrobi coś złego, karę należy zastosować jak najszybciej, nie odkładając do wieczora lub jutra.
Po trzeciekara musi być wymierzona odpowiednim działaniem. Oznacza to, że powinien być adekwatny do przestępstwa, uwzględniając skalę „przestępstwa”.
Bardzo ważny jest również rodzaj kary. Istnieją cztery główne metody dyscyplinowania. Pierwsza to kara fizyczna, w tym chłosta, klapsy pasem lub innym materiałem pod ręką. Druga to kara słowna - potępienie, ośmieszenie okrutnymi słowami. Trzeci to wstrzymywanie nagród (zakaz oglądania telewizji, chodzenia lub grania w gry na komputerze). A ostatnia to kara ostateczna. Na przykład za potłuczone szkło będziesz musiał zapłacić kieszonkowym. Pierwsze dwa rodzaje kar, fizyczne lub werbalne, nie są uważane przez psychologów za skuteczne metody dyscyplinujące. Pozostałe dwie sankcje można zastosować jako środek dyscyplinarny.
W każdym razie, wybierając ten lub inny rodzaj kary, należy kierować się zdrowym rozsądkiem. Rodzice nie powinni zapominać, że znęcanie się nad dzieckiem jest całkowicie niedopuszczalne, aw przyszłości może prowadzić do odpowiedzialności karnej! Ponadto dzieci, które są brutalnie bite przez rodziców, stopniowo tracą do nich szacunek i zaczynają nimi gardzić.
I dalej. Rodzice muszą upewnić się, że dziecko dobrze rozumie, za co jest karane. Czasami dzieci nie rozumieją, dlaczego nie wolno im czegoś robić, mogą poczuć się niesprawiedliwie urażone. Z biegiem czasu ta sytuacja może doprowadzić do zniszczenia relacji zaufania między Tobą a Twoim dzieckiem.
Za każdym razem, gdy musisz ukarać dziecko za wykroczenie, zdecydowanie musisz porozmawiać. Musi wyjaśnić, jakie przewinienie chcesz go ukarać i zwrócić uwagę, że takie zachowanie jest niedopuszczalne w przyszłości. Ponadto rodzice powinni pamiętać, że są wzorami do naśladowania, więc karzą bałagan w pokoju dziecinnym, gdy sypialnia nie jest czysta, efektowna i uczciwa.
Aby nie zaszkodzić psychice dziecka, rodzice muszą unikać kar cielesnych, straszyć krewnych („Wtedy wróci twój ojciec”, „Wujek Wasia przyjdzie i cię zabierze”), powiedzieć, że przestali ich kochać, powiedzieć nieznajomych na temat złych uczynków ich dzieci, nie używają jedzenia jako kary, unikają zbyt długich pouczających monologów i nie krzyczą.
Pamiętaj, że to od tatusiów i mam zależy zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa, aby dorastało w spokojnej i spokojnej atmosferze. Ponadto pamiętaj, aby słuchać swojego dziecka, ponieważ może on być rzeczywiście niewinny. I używaj kary jako jednej z metod wychowania, a nie jako środka odstraszającego.
Katty
|
