Rodzina jest najlepszym wychowawcą

Rodzina jest najlepszym wychowawcą młodszych pokoleń wszystkich czasów i narodów. Prawdziwa rodzina to sumienie, honor i męstwo, narodowa duma każdego ludu, narodu, własność pedagogicznej kultury ludzkości. Pochodzenie wychowawców pochodzi od matki, od ojca, od rodziny. Wspólnymi wysiłkami każdego narodu w jego wielowiekowej historii stworzono własny system edukacji, wyposażony zarówno w uniwersalne osiągnięcia ludzkie, jak i oryginalne znaleziska twórcze.

Tylko w rodzinie, pod kierunkiem rodziców, maluch poznaje świat w całej jego złożoności i wielopłaszczyznowych przejawach, tu odbywa się jego społeczna formacja, kształtuje się światopogląd i gusta estetyczne. Rodzina jest naturalnym środowiskiem pierwotnej socjalizacji dziecka, źródłem jego wsparcia materialnego i emocjonalnego, sposobem zachowania wartości kulturowych.

W wieku szkolnym podstawą edukacji jest kształtowanie humanistycznej moralności, kultury estetycznej, gotowości do pracy, ochrony ojczyzny, uczuć patriotycznych. Rodzice w każdy możliwy sposób przyczyniają się do kształtowania świadomości narodowej i samoświadomości, mentalności narodowej u dzieci. Rodzina daje uczniom wyobrażenie o kulturze zewnętrznej i wewnętrznej człowieka, spełnia szacunek wobec matki i ojca, starszych, miłosierdzie wobec słabych, kalekich, wdów, sierot i innych, kształtuje ideę ludzkie wartości moralne, uczy sumiennej pracy, szacunku dla pracy.

Edukacja rodzinna powinna być prowadzona w ścisłej współpracy ze szkołą. Rodzice są przykładem dla swoich dzieci zawsze i we wszystkim - muszą być wyjątkowo taktowne, sprawiedliwe, szczere, uczciwe, opanowane. W końcu dzieci uwielbiają naśladować dorosłych.

Najlepszy nauczyciel w rodzinie K.D. Ushinsky uważał swoją matkę. Wybitny pedagog wiele stron w swoich pracach poświęcił kobiecie wychowawczyni matce. O tym, jak bardzo rosyjski nauczyciel włożył kobietę, świadczy fakt, że uważał ją za „niezbędnego pośrednika między nauką, sztuką i poezją z jednej strony, a zwyczajami i charakterem ludu z drugiej”.

To przez matkę sukcesy cywilizacji przenikają do życia rodzinnego, a przez nią do życia ludzi. K. D. Ushinsky pisze, że fundamenty ludzkiego charakteru kładzie się w pierwszych latach życia, kiedy dziecko znajduje się pod bezpośrednim wpływem matki i kształtowanie charakteru dziecka w dużej mierze zależy przede wszystkim od niej, a kiedy kobieta ma dziecko, nie żyje już dla siebie, ale całkowicie oddaje się wychowaniu małego stworzenia. „Trudno sobie wyobrazić takie hobby, które mogłoby walczyć w sercu kobiety z macierzyńskimi uczuciami…” - zaznaczył subtelnie nauczyciel. K. D. Ushinsky mocno popierał „domową edukację podstawową”, wierząc, że w wieku ośmiu, a nawet dziesięciu lat (przed wejściem do gimnazjum) dzieci powinny być uczyć i wychowywać w domu pod kierunkiem matki.

Jeżeli w pewnych okolicznościach rodzice są zmuszeni posyłać swoje małe dzieci do szkół podstawowych, to konieczne jest, jak zauważył, aby ta szkoła była „w pełni przepojona rodzinnym charakterem” i była „bardziej jak rodzina niż szkoła. "

Kirichenko S.P.