|
 Niezależnie od tego, kto jest autorem, rysunek zawsze odzwierciedla wewnętrzny świat i ludzką psychikę. Różni ludzie malują ten sam obraz na swój sposób. Wszystko, co zostało narysowane na papierze, początkowo pojawiło się w głowie. Każda osoba wybiera formy, kolory, fabułę według swoich pomysłów, nastroju, światopoglądu. Jest to szczególnie widoczne u dzieci. Wnioski o stanie umysłu dziecka można wyciągnąć z różnych rysunków wykonanych w ciągu dwóch do trzech miesięcy.
Na co należy zwrócić uwagę podczas studiowania rysunków dzieci? Rozważmy tę kwestię bardziej szczegółowo.
1. Najpierw na działce rysunku. Najczęściej na rysunkach widać ptaki, ludzi, drzewa, kwiaty, trawę, chmury, niebo i słońce. Jeśli dziecko nie portretowało ludzi, być może ma trudności w komunikowaniu się z innymi. Duża obecność na obrazie złych stworzeń, spiczastych przedmiotów wskazuje na stres psychiczny dziecka. Są jednak wyjątki, jeśli sześciolatek rysuje „wojnę”, żołnierza, dinozaura, to jest to całkiem normalne ze względu na jego wiek i sposób postrzegania świata. Dziewczęta w tym wieku rysują lalki, księżniczki, panny młode, to też normalne.
2. Po drugie, dominujący kolor. Kolor to chwilowe przeżycia, nastrój, emocje. Warto zwrócić uwagę, gdy maluch rysuje przedmioty kolorami, których nie ma w życiu, a kolory są przesadzone w skali. Przyjrzyjmy się każdemu kolorowi osobno.
• kolor szary oznacza niepokój dziecka;
• czarny - przeżycia, depresja, przygnębienie;
• kolor czerwony wskazuje na agresję, sytuację konfliktową, podrażnienie emocjonalne;
• kolor różowy - kolor czułości, uczucia, wrażliwości, lojalności;
• żółty - doskonały nastrój, radość, zabawa, chęć życia, inspiracja;
• kolor niebieski oznacza spokój, pewność siebie, dobre zdolności adaptacyjne, adekwatność;
• zielony - pokora, spokój, stabilność.
Niezależnie od koloru figury, jej całkowite zacienienie wskazuje, że dziecko jest niespokojne i martwi się o coś. To, że dziecko zostało całkowicie zamalowane od wewnątrz, budzi u niego strach.
3. Po trzecie, od rozmiaru zdjęcia i głównych szczegółów. Jeśli sam rysunek w stosunku do całego rozmiaru papieru jest przedstawiony jako mały, oznacza to, że dziecko czuje się niepewnie, uciskane, wadliwe, nieśmiałe i niespokojne. Umiejscowienie obrazka nad poziomą linią pośrodku oznacza, że dziecko ma wysoką samoocenę i nie lubi swojej roli w zespole.
I odwrotnie, jeśli dziecko rysuje duże postacie, nadaje im bardzo ważną rolę w swoim życiu. Jeśli wśród drobnych szczegółów rysuje duży, na przykład swojego przyjaciela, to ten przyjaciel ma na niego największy wpływ, a reszta nie jest dla niego tak ważna. Jeśli na zdjęciu główny bohater obrazu ma opuszczone ręce, sugeruje to, że autor ma pewne trudności w komunikowaniu się z ludźmi. Jeśli rozmiar głowy zostanie zwiększony w porównaniu z ciałem, wówczas dziecko przedkłada umysł nad zmysły. Ceni to samo w ludziach. Jeśli dziecko przyciąga duże uszy, oznacza to, że opinia publiczna ma duży wpływ na niego i jego decyzje.
Podsumowując artykuł, chciałbym zauważyć, że najważniejsze na rysunku jest uogólnione wrażenie. Możesz narysować kolorowo przerażające, nudne obrazki lub narysować prostym ołówkiem najpiękniejszy wazon z najpiękniejszym bukietem kwiatów. Jak mawiał Kozma Prutkov: „Spójrz na korzeń!” Konieczne jest ustalenie znaczenia tego rysunku, który dziecko chciało ci przekazać.
Helena
|
