Wierzba

Każda rasa jest niejako historycznie przypisana do pewnych warunków glebowych i klimatycznych, to znaczy ma swój własny obszar.

Wierzba jest bardzo szeroka. Po raz pierwszy zauważył to przyrodnik podróżnik Alexander Humboldt: „Jak niektóre zwierzęta (kaczki, gołębie) w cudowny sposób rozmnaża naturę we wszystkich pasach, więc wierzby, sosny są przez nią osadzane na bardzo dużej przestrzeni. ".

Zauważył również, że wierzby wszędzie zachowują podobieństwa w kształcie i wyglądzie liści, podczas gdy inne drzewa zmieniają się tak bardzo wraz ze zmieniającymi się warunkami klimatycznymi, że specjalista nie zawsze jest w stanie określić, jakie to drzewo.

Według paleontologii wierzby pojawiły się na Ziemi w odległych epokach geologicznych. Pozostałości tego drzewa znaleziono w osadach ery mezozoicznej, czyli ponad sto milionów lat temu.

Prosty i praktyczny kształt liścia pozwala wierzbie rosnąć zarówno na równinach, jak i wysoko w górach, w Arktyce i tropikach. Które drzewo jest w stanie wytrzymać takie zmiany temperatury? Ale czy tylko kształt liścia sprawia, że ​​wierzba jest tak plastyczna w stosunku do klimatu?

Zwróćmy uwagę na nerki. Zwykle drzewa przykrywają je tak dokładnie, że zimują, jak w ciepłej rezydencji. A pąki wierzby są „wychowywane” poważnie: są pokryte tylko jedną łuską.

I jeszcze jedna interesująca cecha: małe pędy rosną na wszystkich drzewach, a wierzby wypuszczają długie, czasem dwumetrowe pędy. Liście wierzby opadają później niż wszystkie drzewa. Okres zimowego odpoczynku jest najkrótszy.

Willow bardzo kocha wilgoć. Z tego powodu często nazywany jest miłośnikiem wody. Tam, gdzie jest dużo wilgoci, rosną duże, luksusowe drzewa, a na pustyni, gdzie rośliny żyją na rzadkich racjach wody, wierzby są krzywe i małe, aw tundrze, gdzie jest tylko woda topniejąca na powierzchni, są karłowate.

Jego gałęzie są niezwykle elastyczne. Nie łamią się, a jedynie zginają. Według jednego z ekspertów wydaje się, że nie masz do czynienia z pędem drzewa, ale z elastycznym sznurkiem.

To dzięki tej elastyczności wierzba nie boi się ani silnego wiatru, ani wczesnych opadów śniegu. Mokry śnieg, pod którego ciężarem kruche gałęzie wiązów łamią się jak dłoń olbrzyma, zsuwa się z długich, wąskich liści i gładkich, cienkich, ruchomych gałęzi. Ponadto potężny system korzeniowy utrzymuje pień.

Wierzba posiada wyraźny podział na drzewa męskie i żeńskie. Zarówno niektórzy, jak i inni mają kolczyki. U drzew żeńskich liście ułożone są zgodnie z ruchem wskazówek zegara, au drzew męskich odwrotnie.

Kolczyki męskie składają się z łusek nawleczonych na krótki pręcik, pod którym znajdują się pręciki zwieńczone pylnikami w formie złotej podkowy. Każdy kolczyk jest chroniony dwoma przylepkami. Kwitnienie następuje przed pojawieniem się liści. Drzewo z tak delikatnymi kolczykami jest piękne. Ale to nie z powodu piękna unoszą się nad nim pszczoły. W przeciwieństwie do wszystkich wczesnych drzew kwitnących, u podstawy kwiatu zarówno drzew męskich, jak i żeńskich znajduje się żyła nektarowa. Pszczoły zbierają nektar i jednocześnie entuzjastycznie owijają żółty pyłek wokół łap niczym nitki na wrzecionie. Złote ziarna pokrywają również owłosiony brzuch i grzbiet i są przenoszone przez pszczoły - listonosze na żeńskie drzewa.

A żeńskie kwiaty w tym czasie są całkowicie niepozorne: kolczyk jest zielony, kwiat ma kształt butelki. I tylko zapach nektaru przyciąga tu pszczoły.

Ale męskie kolczyki bledną i kruszą się. A drzewo ma tylko jeden problem - liście. A żeńskie drzewo daje o sobie znać w ciągu miesiąca. Kapsuły małży otwierają się i wiatr wyciąga z nich jedwabiste włókna z przyczepionymi do nich nasionami.

Mamy 125 gatunków wierzb i krzewów. Wierzba biała lub wierzba jest szeroko rozpowszechniona. Drzewo jest duże, do 30 metrów wysokości. Kora jest gruba z głębokimi pęknięciami. Pędy elastyczne z opadającymi końcami. Liście są jedwabiste w młodym wieku.

Srebrzysta wierzba jest bardzo piękna. Jej liście po obu stronach z błyszczącym pokwitaniem.

Wierzba babilońska lub wierzba płacząca to malownicze drzewo. Liście są wąskie, ostrostretyatny, ciemnozielone powyżej i niebieskawe kwiaty poniżej. Ta wierzba ma inną nazwę - napoleońską. Uważa się, że został przywieziony do Europy w latach 30-tych XIX wieku z wyspy Św. Helena. Teraz ta wierzba jest wprowadzana do kultury we wszystkich krajach świata.

Z małych drzew szczególnie interesująca jest wierzba gałązkowa i wierzba kozia. Kształt pręta zapewnia wysokiej jakości pręty i od dawna jest szeroko stosowany do tkania koszyków. A koza jest niezwykła, ponieważ rośnie wszędzie, a także ma duże kolczyki ze srebrzystymi kosmkami. Te kolczyki pojawiają się bardzo wcześnie i dają ludziom radość, jak pierwsze wiosenne kwiaty, a pszczoły otrzymują pierwszy pokarm.

Wierzba pospolita to wysoki krzew o wyprostowanych gałęziach. Kwitnie w tym samym czasie lub przed otwarciem liści. Ukazuje się od leśno-tundry do strefy stepowej.

Wierzba łatwo rozmnaża się przez sadzonki i słupki. Drewno wierzby drzewiastej jest bardzo lekkie i miękkie, służy jako materiał budowlany i zdobniczy, a także na opał i węgiel. Cienkie i elastyczne pędy niektórych wierzb są doskonałym materiałem do wyplatania koszy, wyrobu mebli czy torebek.

Prawie te same gatunki wierzb, które tu rosną, są powszechne w Europie, Azji, Ameryce, Afryce Północnej.

Wierzba odgrywa ważną rolę w ochronie i ochronie biosfery. Jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. Jego silne korzenie wzmacniają piaski, zapobiegają niszczeniu gleby i chronią strome zbocza rzek przed erozją.

Liście wierzby, podobnie jak liście topoli, zachowują świeżość do późnej jesieni, dlatego wydzielają duże ilości tlenu, oczyszczają powietrze z kurzu. Wierzby słyną z doskonałych drzew miodowych. Są dekoracyjne i nadają niepowtarzalnego uroku miastom i naturalnym krajobrazom. Wierzby rosną szybko i od pierwszego roku życia są wykorzystywane do celów gospodarczych.

E. Cheltsova

Podobne publikacje

Passionflower

Pietruszka w tundrze

Ciągle kwitnący ogród