Rodzina spanieli należy do najliczniejszych wśród grup psów myśliwskich i najwyraźniej do najstarszych. Pierwszy wizerunek psów przypominających spaniele można było zobaczyć na monetach Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego. Uważa się, że kolebką przodków spanieli stała się Hiszpania, skąd wzięła się nazwa całej grupy tych długowłosych, zwinnych psów.
Spaniele były najbardziej rozpowszechnione w Anglii, gdzie już w XIV wieku opisano dwie odmiany tych psów: wodną i lądową. Spaniele wodne są tu od dawna znane i hodowane jako niezależna rasa. W swoim wyglądzie różnią się znacznie od zwykłego wyglądu psów o długich uszach. To wysokie psy o kręconych, kręconych włosach, długim ogonie i nieco przypominające pudla. Ich głównym celem zawsze było polowanie na ptactwo wodne.
Spaniele lądowe były początkowo podzielone tylko na dwie odmiany: małą i dużą. Pierwszych zaczęto nazywać cockerami, gdyż najczęściej używano ich do polowania na słonkę, której nazwa po angielsku brzmi jak „kucharz z drewna”. Głównym celem polowania na spaniele jest wypieranie ptaków lub małych zwierząt z zarośli.
Przed pojawieniem się broni palnej zadanie spanieli sprowadzało się do chęci podniesienia ptaka na skrzydło pod sokolnikiem, myśliwym z sokołem myśliwskim, którego wypuścił na podniesioną zwierzynę. W późniejszych czasach te polowania na spaniele i sokoły przekształciły się w całe bujne wypady szlachty. W tym samym czasie spaniele na miejsce polowań często przywozili służący konno w torokach. To było bardzo wygodne. Później, wraz z pojawieniem się broni palnej, łowcy karabinów zaczęli używać spanieli, zwłaszcza podczas polowania na ptactwo wodne, ponieważ te psy są niezrównanymi mistrzami znajdowania rannych zwierząt i karmienia złamanego ptaka z podszewki.
Historia rozwoju i doskonalenia spaniela jest bardzo bogata, różnorodna i ciekawa. Brytyjczycy nie poprzestali na ograniczonej liczbie odmian psów dostępnych w tamtym czasie, ale podjęli konkretne kroki w celu ulepszenia tych grup, wyróżnienia i rozwoju ras celowych. Wysiłki wielu angielskich amatorów, w tym utytułowanych, jak np. Książę Norfolk, były przez stulecia ukierunkowane na uzyskanie różnorodnych ras spanieli o własnych cechach zewnętrznych i charakterystycznym sposobie pracy. Psy z całym podobieństwem w wyglądzie mają zauważalne różnice we wzroście, rozmiarze, umaszczeniu, szacie, budowie bloku i głowie. Ponadto każda z ras została stworzona do określonych celów lub określonych warunków łowieckich. W ten sam sposób poszło ulepszanie ras spanieli wodnych. Obecnie większość ras jest oficjalnie uznawana przez międzynarodowe organizacje kynologiczne i jest utrzymywana w czystości. Największą popularność i uznanie wśród myśliwych w wielu krajach zdobyli skoczkowie wielkolistni, słonki, cockery, namiętne polne spaniele, masywne sussexy, ryby wodne amerykańskie i irlandzkie.
Miłość do pięknych i uroczych psów nie tylko myśliwych doprowadziła do pojawienia się ras spanieli i celów czysto dekoracyjnych. Więc były King Charles Spaniele, American Cocker i inne rasy.
Historia doskonalenia ras spanieli jest daleka od zakończenia. Występują zewnętrzne zmiany w istniejących rasach i pojawiają się zupełnie nowe. Do tych ostatnich zalicza się amerykański Boykin Spaniel i nasz rosyjski myśliwski.
Historia rosyjskiego spaniela myśliwskiego jest bardzo krótka i ma nieco ponad czterdzieści lat. Rok jego urodzenia jest zwykle nazywany 1951, kiedy przyjęto pierwszy standard dla psa.Rasa powstała na bazie różnych spanieli sprowadzonych do kraju po drugiej wojnie światowej. Trudne warunki łowieckie, klimat odcisnęły piętno na wymaganiach naszych myśliwych wobec rasy. Początkowo jako parametry początkowe przyjęto standard Cockera. Ponadto stało się jasne, że spaniel powinien stać się wyższy i mocniejszy, znacznie trwalszy, a jednocześnie nie tracić swojego pierwotnego wyglądu. Obecnie maksymalny wzrost samców wynosi 44 cm, a suki 42 cm.
Rosyjski spaniel myśliwski to bardzo energiczny, silny i odważny pies. To doskonały towarzysz i lojalny towarzysz, gotowy nie tylko rozjaśnić trudy codziennego życia w chwilach wytchnienia, ale także dzielnie pędzący, by chronić właściciela w chwilach zagrożenia. Na postoju doskonale pilnuje rzeczy, pistoletu i samochodu. Zadziwia swoją inteligencją i pomysłowością. Będąc w domu, na zawsze pozostanie w centrum uwagi rodziny i swoim bezinteresownym oddaniem bardzo szybko zdobywa serca wszystkich jej członków. Głównym celem tego psa jest polowanie. Spaniel jest jej podarowany z pasją. Jednak przed zakupem szczeniaka warto, jeśli tylko go w tym celu wziąć, upewnić się, że pochodzi od pracujących hodowców z dyplomami terenowymi.
Spaniel jest psem bardzo inteligentnym i szybko uczy się wszystkich sztuczek tresury domowej. Jednak w przypadku polowania najważniejsze jest nienaganne wykonanie polecenia zatrzymania „siad” i serwowanie zwierzyny. Pierwsza komenda jest po prostu konieczna, aby zatrzymać psa po podniesieniu ptaka na skrzydle. Pies powinien to zrobić po prostu automatycznie, inaczej spaniel goniący wszystkie żywe stworzenia zrujnuje polowanie, a on sam może paść pod strzałem właściciela. Chwytanie jest wrodzoną cechą spaniela, ale należy ją rozwinąć. Szczeniak uczy się szybko i łatwo przynosić różne rzeczy, ale problemy mogą się zacząć od ptaka, zwłaszcza w przypadku świeżo upolowanego ptaka. Z tego powodu dobrze jest wytresować zwierzaka do karmienia skrzydeł każdej zwierzyny, najpierw z lądu, a potem z wody. Na trening możesz iść bezpośrednio w wieku 7 miesięcy, ponieważ spaniel jest psem przedwcześnie dojrzałym. Przed zapoznaniem go z ptakiem należy wyszkolić psa chodzenia wahadłowcem pod wiatr po pustej łące, na lewo i na prawo od ciebie, z odległości strzału z karabinu. Na początek możesz z nim pracować w tym celu na długiej smyczy.
Najlepszym obiektem treningowym dla spaniela może być każdy polujący ptak brodzący. Jednak częściej niż nie, co zresztą jest łatwiejsze do zrobienia na wiosnę, zaczynają zaznajamiać psa z derkaczem, co daje o sobie znać po okrzykach „kreks-kreks”. Z dostarczonym spanielem możesz doskonale polować na wszystkie gatunki ptaków brodzących i wyżynnych, a także oczywiście kaczki. Przed wyjściem na łąki dobrze jest wyszkolić spaniela, aby nosił transport w plecaku.
Rodzina spanieli należy do najliczniejszych wśród grup psów myśliwskich i najwyraźniej do najstarszych. Pierwszy wizerunek psów przypominających spaniele można było zobaczyć na monetach Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego. Uważa się, że kolebką przodków spanieli stała się Hiszpania, skąd wzięła się nazwa całej grupy tych długowłosych, zwinnych psów.
Spaniele były najbardziej rozpowszechnione w Anglii, gdzie już w XIV wieku opisano dwie odmiany tych psów: wodną i lądową. Spaniele wodne są tu od dawna znane i hodowane jako niezależna rasa. W swoim wyglądzie różnią się znacznie od zwykłego wyglądu psów o długich uszach. To wysokie psy o kręconych, kręconych włosach, długim ogonie i nieco przypominające pudla. Ich głównym celem zawsze było polowanie na ptactwo wodne.
Spaniele lądowe były początkowo podzielone tylko na dwie odmiany: małą i dużą. Pierwszych zaczęto nazywać cockerami, gdyż najczęściej używano ich do polowania na słonkę, której nazwa po angielsku brzmi jak „kucharz z drewna”. Głównym celem polowania na spaniele jest wypieranie ptaków lub małych zwierząt z zarośli.
Przed pojawieniem się broni palnej zadanie spanieli sprowadzało się do chęci podniesienia ptaka na skrzydło pod sokolnikiem, myśliwym z sokołem myśliwskim, którego wypuścił na podniesioną zwierzynę. W późniejszych czasach te polowania na spaniele i sokoły przekształciły się w całe bujne wypady szlachty. W tym samym czasie spaniele na miejsce polowań często przywozili służący konno w torokach. To było bardzo wygodne. Później, wraz z pojawieniem się broni palnej, łowcy karabinów zaczęli używać spanieli, zwłaszcza podczas polowania na ptactwo wodne, ponieważ te psy są niezrównanymi mistrzami znajdowania rannych zwierząt i karmienia złamanego ptaka z podszewki.
Historia rozwoju i doskonalenia spaniela jest bardzo bogata, różnorodna i ciekawa. Brytyjczycy nie poprzestali na ograniczonej liczbie odmian psów dostępnych w tamtym czasie, ale podjęli konkretne kroki w celu ulepszenia tych grup, wyróżnienia i rozwoju ras celowych. Wysiłki wielu angielskich amatorów, w tym utytułowanych, jak np. Książę Norfolk, były przez stulecia ukierunkowane na uzyskanie różnorodnych ras spanieli o własnych cechach zewnętrznych i charakterystycznym sposobie pracy. Psy z całym podobieństwem w wyglądzie mają zauważalne różnice we wzroście, rozmiarze, umaszczeniu, szacie, budowie bloku i głowie. Ponadto każda z ras została stworzona do określonych celów lub określonych warunków łowieckich. W ten sam sposób poszło ulepszanie ras spanieli wodnych. Obecnie większość ras jest oficjalnie uznawana przez międzynarodowe organizacje kynologiczne i jest utrzymywana w czystości. Największą popularność i uznanie wśród myśliwych w wielu krajach zdobyli skoczkowie wielkolistni, słonki, cockery, namiętne polne spaniele, masywne sussexy, ryby wodne amerykańskie i irlandzkie.
Miłość do pięknych i uroczych psów nie tylko myśliwych doprowadziła do pojawienia się ras spanieli i celów czysto dekoracyjnych. Więc były King Charles Spaniele, American Cocker i inne rasy.
Historia doskonalenia ras spanieli jest daleka od zakończenia. Występują zewnętrzne zmiany w istniejących rasach i pojawiają się zupełnie nowe. Do tych ostatnich zalicza się amerykański Boykin Spaniel i nasz rosyjski myśliwski.
Historia rosyjskiego spaniela myśliwskiego jest bardzo krótka i ma nieco ponad czterdzieści lat. Rok jego urodzenia jest zwykle nazywany 1951, kiedy przyjęto pierwszy standard dla psa.Rasa powstała na bazie różnych spanieli sprowadzonych do kraju po drugiej wojnie światowej. Trudne warunki łowieckie, klimat odcisnęły piętno na wymaganiach naszych myśliwych wobec rasy. Początkowo jako parametry początkowe przyjęto standard Cockera. Ponadto stało się jasne, że spaniel powinien stać się wyższy i mocniejszy, znacznie trwalszy, a jednocześnie nie tracić swojego pierwotnego wyglądu. Obecnie maksymalny wzrost samców wynosi 44 cm, a suki 42 cm.
Rosyjski spaniel myśliwski to bardzo energiczny, silny i odważny pies. To doskonały towarzysz i lojalny towarzysz, gotowy nie tylko rozjaśnić trudy codziennego życia w chwilach wytchnienia, ale także dzielnie pędzący, by chronić właściciela w chwilach zagrożenia. Na postoju doskonale pilnuje rzeczy, pistoletu i samochodu. Zadziwia swoją inteligencją i pomysłowością. Będąc w domu, na zawsze pozostanie w centrum uwagi rodziny i swoim bezinteresownym oddaniem bardzo szybko zdobywa serca wszystkich jej członków. Głównym celem tego psa jest polowanie. Spaniel jest jej podarowany z pasją. Jednak przed zakupem szczeniaka warto, jeśli tylko go w tym celu wziąć, upewnić się, że pochodzi od pracujących hodowców z dyplomami terenowymi.
Spaniel jest psem bardzo inteligentnym i szybko uczy się wszystkich sztuczek tresury domowej. Jednak w przypadku polowania najważniejsze jest nienaganne wykonanie polecenia zatrzymania „siad” i serwowanie zwierzyny. Pierwsza komenda jest po prostu konieczna, aby zatrzymać psa po podniesieniu ptaka na skrzydle. Pies powinien to zrobić po prostu automatycznie, inaczej spaniel goniący wszystkie żywe stworzenia zrujnuje polowanie, a on sam może paść pod strzałem właściciela. Chwytanie jest wrodzoną cechą spaniela, ale należy ją rozwinąć. Szczeniak uczy się szybko i łatwo przynosić różne rzeczy, ale problemy mogą się zacząć od ptaka, zwłaszcza w przypadku świeżo upolowanego ptaka. Z tego powodu dobrze jest wytresować zwierzaka do karmienia skrzydeł każdej zwierzyny, najpierw z lądu, a potem z wody. Na trening możesz iść bezpośrednio w wieku 7 miesięcy, ponieważ spaniel jest psem przedwcześnie dojrzałym. Przed zapoznaniem go z ptakiem należy wyszkolić psa chodzenia wahadłowcem pod wiatr po pustej łące, na lewo i na prawo od ciebie, z odległości strzału z karabinu. Na początek możesz z nim pracować w tym celu na długiej smyczy.
Najlepszym obiektem treningowym dla spaniela może być każdy polujący ptak brodzący. Jednak częściej niż nie, co zresztą jest łatwiejsze do zrobienia na wiosnę, zaczynają zaznajamiać psa z derkaczem, co daje o sobie znać po okrzykach „kreks-kreks”. Z dostarczonym spanielem możesz doskonale polować na wszystkie gatunki ptaków brodzących i wyżynnych, a także oczywiście kaczki. Przed wyjściem na łąki dobrze jest wyszkolić spaniela, aby nosił transport w plecaku.
