Z lasu - do słowników (etymologia znanych słów) |
|
W tej krótkiej improwizacji jest wiele słów, które pochodzą od nazw zwierząt.
Do tej pory używaliśmy jako przykładów słów rodzimego języka rosyjskiego. Jest jednak wiele słów - ludzie z lasu, przybysze z gór i równin - w innych językach.
Chcąc porozmawiać o zaćmieniu słońca, Indianie Tupi z południowoamerykańskiego plemienia po dziś dzień wypowiadają następujące wspaniałe zdanie: „Jaguar zjadł słońce”.
Bardzo ciekawe są analogie tego samego pojęcia w językach różnych narodów.
Nawiasem mówiąc, o muchach. U Hiszpanów „łapanie much” oznacza „wykorzenienie”; iskry nazywane są także muchami (mówimy o śniegu - „białych muchach”). Kiedy Włoch wykrzykuje „Leć!”, Jest to odpowiednikiem naszego „Cicho!”, „Cisza!” W języku włoskim „rój much” - kłopoty, zmartwienia; "Ślepa mucha" - buff dla niewidomego.
Wśród zakamuflowanych obcych słów są szczepionka (od łacińskiego „vacca” - krowa), serpentyna (francuski serpentyn, od węża - węża), torpeda (od łacińskiej nazwy ryby morskiej, promień elektryczny, torpeda).
Czy nie jest to współczesny termin „towarzysz”? Słowo to jest zapożyczone z języków tureckich, w których pierwotnie oznaczało „towarzysza handlu”. Słowo z tego samego rdzenia „towar” oznaczało „bydło”, następnie „własność, dobro” i na końcu „towar”. Wyraźny dowód procesu powstawania relacji towar-pieniądz: wśród nomadów bydło było głównym miernikiem bogactwa oraz przedmiotem sprzedaży i zakupu. W języku rosyjskim „towary” w obecnym znaczeniu zostały ustalone od XIII wieku.
Słowa „kokietka” i „kokarda” są również „zarozumiałe”. Słowo „koktajl” narodziło się w ubiegłym wieku w Stanach Zjednoczonych, kiedy walki kogutów były tam modne. Z prawdziwie amerykańskim duchem przedsiębiorczości właściciele punktów gastronomicznych zaczęli mieszać różne napoje, aby mikstura wyglądała jasno i wielokolorowo - dokładnie jak ogon koguta (po angielsku - „koktajl”). Skoro już mówimy o ptakach, słowo „falbanka” (wola ptasia), zapożyczone z języka francuskiego w XVIII wieku, można również umieścić w tej samej rodzinie słów.
Według mitologii greckiej Zeus był karmiony mlekiem przez kozę Amalteę. Nawet po śmierci czerpała korzyści ze swojej uczennicy - ze skóry Amal-teya Zeus stworzył tarczę, która miała naprawdę cudowną właściwość: żadna broń nie mogła jej przebić. Zeus nigdy nie rozstał się z tą „egidą” w bitwach.
Osioł odegrał niezwykłą rolę w językach irańskich. Oto, co mówi o tym Lev Uspensky:
Oto kilka ciekawszych i niezbyt powszechnie znanych danych.
Krasnopevtsev V.P. |
Język rosyjski jest bogaty i wyrazisty. Czy zastanawiałeś się kiedyś, jaką rolę odegrały (i nadal odgrywają) zwierzęta w tworzeniu naszego słownictwa?
Mówimy: „Wstałem z pierwszymi kogutami”. A jednocześnie nie ma znaczenia, że w naszym domu lub w pobliżu nie ma koguta. Przysłowie odziedziczyliśmy po dawnych czasach, kiedy cała chłopska Rosja, która nie znała innych budzików, z wyjątkiem żywych, wstawała rano na sygnały koguta.
Myjemy butelki na mleko szczotką; zimą jeździmy z entuzjazmem; przeprowadzając kolejne wydarzenie, umieścić haczyka w dzienniku rejestracji; nazywamy wolno poruszającego się - cietrzewie, gadatliwy - srokę, miłośniczkę powtarzania cudzych słów - papugę, powolnego guza - fokę, leniwego - bobka (świstaka). Angażując się w zabiegi kosmetyczne, kolejna fashionistka nie omieszka zasadzić sobie na policzku sztucznego pieprzyka - tzw. Muchy; Również muszka jest dobrze znanym przyrządem celowniczym w każdym rodzaju broni strzeleckiej. „To tylko kaczka z gazet”, mówimy lekceważąco o celowo fałszywym raporcie prasowym.
Zwierzęta nadały nazwy wołom mostu i gąsienicom traktora, żurawiem studziennym i zajączkiem słonecznym, gęsiej skórce i słynnym rękawicom jeża, chorobie kości słoniowej i niedźwiedziom, wciągarce załadunkowej (Anglicy nazywają to krabem) i gołąbki, zabawkowy bączek (z powodu wyjącego dźwięku, z jakim się obraca) i kozy (ciekawe, że w językach polskim, czeskim i niemieckim w tym samym znaczeniu słowo „koza” występuje w liczbie pojedynczej ).
Nazwy wielu roślin są związane z różnymi przedstawicielami fauny. Oto tylko kilka z nich: kasza jaglana, hodowcy kóz, kasztanowce, groszek mysi, jeżyny, ostróżka, fermy drobiu, gęsie łapki i cebula gęsia, kukułka, wyczyńca, mech jelenia, lwiej paszczy, kapusta zajęcza, korzeń marala, wielbłąd, niedźwiedź cierń, łubin (z łacińskiego „toczeń” - wilk), geranium (z greckiego „geranos” - żuraw).
Nasza mowa bardzo korzysta z obrazowania, kiedy stosujemy definicje oparte na precyzyjnie zaznaczonych cechach zwierzęcia: kocie ingracjacja, odwaga lwa, oczy orła, umysł kurczaka, mózg ptaka, dusza zająca, lwia lwia, siła niedźwiedzia, dawka konia, prędkość ślimaka, komar ukąszenie, przebiegłość węża, lojalność psa, zaradność lisa, wilczy apetyt, krew rybna, posłuszeństwo owcy, łagodność gołębicy, zamieszanie myszy, wytrwałość byka, czułość cieląt, kozia bródka. Następujące wyrażenia zastosowane do tego miejsca również są wspaniałe: „z nosem gulkina”, „śpij jak świstak”, „wyglądaj jak wilk”, „dąsaj się jak indyk”, „jak śpiąca mucha”, „licz kruka „jak mokry kurczak”, „płakał kot”, „jak krowa polizała język”, „złapać byka za rogi”, „jak woda z grzbietu kaczki”. Nie możesz powiedzieć tego lepiej?
Czasowniki „mówić”, „mówić”, „wymawiać” są precyzyjne, ale suche i niewzruszone. Zupełnie inaczej rzecz się ma, gdy „na wynajem” bierzemy od zwierząt ich charakterystyczne definicje dźwiękowe - od razu nadają one mowie danej osoby charakterystyczny emocjonalny kolor. Porównaj, na przykład: „Iwan Pietrowicz mamrotał”, „nucić piosenkę”, „bez końca narzeka”, „krzyczeć nieszczęścia”, „śmieje się tłusto”, „świergotała Swietłana”, „wszystkie uszy brzęczały” „ale nie ćwierkaj ! ”,„ Szczekał ”,„ pisnął ”,„ ek chichotał! ”,„ Przestań szczekać! ” (Uwaga - nie "kora", ale "kora": przenośne znaczenie tutaj wymagało nawet stworzenia specjalnej formy czasownika).
Analogie można znaleźć również w innych językach.Na przykład w języku angielskim dron oznacza „brzęczenie” i „mów monotonnie”, chichot oznacza „gdakanie” i „chichot”; rechot - „gdakanie” i „paplanina”, szczekanie - „szczekanie” i „kaszel” (niegrzeczny).
Pamiętaj też, że „łapa” oznacza „dłoń”, „kaganiec” oznacza „twarz” itp. Słowo „noga” w swoim pierwotnym znaczeniu - „kopyto” tak polubiło naszych odległych przodków, że całkowicie usunęli je ze swojego słownika dawna indoeuropejska nazwa nogi. Nawiasem mówiąc, „gwóźdź” jest także pochodną „kopytka”, czyli „stóp” ...
Wprowadzać w błąd, rozczochrać, połykać, małpy, świnie, szczypać, pielęgnować, dogadywać się - lista takich słów-obrazów może być kontynuowana w razie potrzeby.
... Kilka osób, udających się do lasu po grzyby, wędruje w jednym szeregu. Wąska ścieżka, którą podążają za wężami. W międzyczasie robi się tak zimno, że mimowolnie się skurczysz. Jeden z towarzystwa, pechowy zbieracz grzybów, jest ponury i zdenerwowany: idzie, nie patrząc na nikogo, przytłoczony. A trofea innych wciąż rosną i rosną. Spróbuj go pokonać! - Wszystko to, sokół, marszcz brwi, nie ma nikogo, kto by cię zabrał, biedaku, do rozkoszowania się! - kolega wyśmiewał przegranego. A kiedy wściekły warknął i w odpowiedzi rzucił coś gorącego, dodał spokojnie: „Dobra, dobra, proszę, nie bądź kutasem”.
Lingwiści doskonale zdają sobie sprawę, że często w tym lub innym znanym słowie, czasem zupełnie nieoczekiwanie, pojawia się „ogon wilka” lub łobuzerska „twarz lisa”.
Weźmy na przykład słowo „łącze” (i jego pochodną - „kręg”). Wydawałoby się prostsze - słowo pokrewne do „dzwonienia”, „dzwonienia”. Ale nie! Wspólne słowiańskie „ogniwo” pochodzi od zaginionego w języku rosyjskim zъvь - ryby (porównaj litewskie zuvis w tym samym znaczeniu). W niektórych dialektach do dziś zachowane jest pierwotne znaczenie słowa „link” - część ryby.
Stary kobiecy nakrycie głowy kokoshnik jest bezpośrednim krewnym ... kurczaka. Słowo to pochodzi od „kokosh” (kura wylęgowa), przez zewnętrzne podobieństwo nakrycia głowy do grzebienia kurzego.
„Vyturit” (odjedź) prawdopodobnie wraca do „tur” - „żubra”, który służył jako epitet dla odważnego człowieka (pamiętaj „Buitur Vsevolod” z „The Lay of Igor's Campaign”). Pierwotnie „turit” oznaczał „strach”.
Pierwsze znaczenie słowa „sanie” (w liczbie pojedynczej - „san”) to biegacze, węże. Wyrazy oznaczające kolory niebieski i czerwony okazują się pochodzenia „leśnego”: pierwsze kojarzy się z kolorem upierzenia szyi gołębia, drugie - z „robakiem”, „robakiem”, z którego jaskrawoczerwony farba była wydobywana w dawnych czasach.
W 1766 roku francuski naukowiec Louis Antoine de Bougainville udał się w podróż dookoła świata, podczas której wraz z towarzyszami odwiedził w szczególności wyspę Haiti. W książce opublikowanej później (w 1771 r.) Bougainville podał doskonały opis życia wyspiarzy, a także załączył słownik mieszkańców Haiti. Słowo „emao” w języku tubylców oznaczało zarówno „rekina”, jak i… „ugryzienie”. Warto wiedzieć, że rekiny o ostrych zębach denerwowały Haitańczyków, których jednym z głównych zajęć było rybołówstwo morskie!
Grecy, podobnie jak wiele innych ludów starożytności, wybrali motyla, czarującą istotę o jasnych skrzydłach, jako ulubiony symbol pojęcia „duszy”. Grecka psychika oznaczała zarówno „motyla”, jak i „duszę”.
Osoba, która ubiera się zgodnie z modowym okrzykiem „moda”, nazywamy zwykle dandysem. To słowo i imię ptaka - szczygła - są ze sobą powiązane, a pierwsze pochodzi od drugiego.Rzeczywiście, dlaczego nie porównać dandysa z inteligentnym szczygiełkiem? Ale Polacy w podobnej sytuacji zwrócili uwagę na innego barwnego ptaka: po polsku „koleś” - „bazhant”, czyli bażant. Od Francuza przyszło do nas słowo „koleś”, oznaczające pustego dandysa. Dosłownie przetłumaczone jako „koleś” to gołąb. Hiszpanie nazywają dandysa lagartijo (małą jaszczurką); Włosi - moscardino (szczur piżmowy). Nasz rosyjski „prim” (w dialektach „chapurnaya” - elegancki) wywodzi się z dialektu „chapura” (czapla).
Podobnie nasze codzienne wyrażenie „stójka”, które jest całkowicie transparentnie kojarzone z koniem, odpowiada polskiemu „stój na okonie”.
Fakt, że w przypadku dobrze znanego gatunku grzybów - żółtych kurków - „wśród ludzi ta nazwa jest mocno zakorzeniona, a nie żadna inna, jest oczywiście winą za czerwonego oszusta - lisa. Pochodzenie "lisów" (od "fuchs" - lis) i słowa z języka niemieckiego, czyli rudowłosy człowiek, złota moneta, a także łotr. Włosi nazywają jednak grzyby kurkowe „gallinaccio” (indyk); ale lis („volpe”) odnosi się do rdzy, choroby zbóż.
Podobnie jak Niemcy, Hiszpanie na podstawie podobieństwa kolorystycznego nazywają osobę rudowłosą, ale do porównania wybrali nie lisa, ale lwa: po hiszpańsku „leonado” - podobnie jak lew, pod lwem. Angielska lisica (lisica) nazywa zrzędliwą kobietę.
Rosyjski czasownik „cram” (z rdzeniem „bison”) dokładnie odpowiada niemieckiemu „buffel” (od „buffel” - bison, bison, buffalo).
Niemcy mają też inny synonim ślepego mechanicznego zapamiętywania: „woły” - od „ock” (byka). A po hiszpańsku „cram” - „hatch chicks” ...
Nie sposób zaprzeczyć dowcipowi Niemców, którzy w cudzysłowie nazywali „gensefuschen” - „kurze łapki”, czyż nie? Musimy oddać hołd spostrzegawczości Amerykanów, którzy przyjęli czasownik „opos” (udawać, grać głupca). Żyjący w Ameryce Północnej opos (szczur torbacz) ma niesamowitą zdolność udawania martwego w momencie zbliżającego się niebezpieczeństwa: zwodziciel leży z odrzuconą głową, otwartymi ustami i szklanymi oczami - nie dawaj ani nie bierz zmarłego !
Z łaciny słowo „mięsień” migrowało do wielu języków europejskich, a jego przodkiem było „mus” (mysz). Powszechne słowiańskie słowo „mięsień” (por. „Pod pachą”) pochodzi od tej samej „myszy”.
Zwykła „specjalna chusteczka dla Francuza do dziś jest nierozerwalnie związana z… muchami:„ mushoir ”(chusteczka) pochodzi z„ papki ”(muchy). Dzieje się tak od XIII wieku, kiedy nowość toalety dotarła do Francji z sąsiednich Włoch. Oczywiście w tamtych czasach chusteczka była używana nie tyle zgodnie z jej przeznaczeniem, ile w celu strzepywania irytujących owadów.
Gazela to nie tylko antylopa, nazywana jest także zwrotką dwuwierszową pochodzenia wschodniego.
Nazwa figury geometrycznej - owal - przyszła do nas od Francuzów, a oni utworzyli ją od łacińskiego słowa ovum, które oznacza „jajko”.
Rodzaj przenośnika „ślimak” to niemieckie słowo (Schnecke) oznaczające „ślimak”.
Określenie „moleskin” ma angielskie pochodzenie i odnosi się do szczególnie gęstej i wytrzymałej tkaniny bawełnianej. Dosłowne znaczenie to „skóra kreta”.
W wielu językach, w tym rosyjskim, używa się wyrażenia „kot w worku”; Bardziej szczegółowe metafory oparte są na tym obrazie: „nie noś kota w worku” - mówiąc bez ogródek (włoski); „Wyjąć kota z torby” - zdradzić tajemnicę (po niemiecku).
Po pierwszym zapoznaniu się z nowym materiałem dla siebie - watą, Francuzi porównali go ze zwykłym puchem gęsim: „wat” (wata) powstaje z „ya” (gęsi).
Przekleństwo „karga” przyszło do języka rosyjskiego z języka tatarskiego, gdzie oznacza „wronę”.O „wakacjach” pisaliśmy już w rozdziale „Najstarsi mieszkańcy kosmosu”. Pochodzenie „Pesie” i włoskie słowo „kanalya”.
„Wąż” jest protoplastą nie tylko „węża”, ale także „węża” - słów pochodzenia niemieckiego. Przyszedł do nas w latach dwudziestych XX wieku, czyli całkiem niedawno.
Starożytni Grecy przywiązywali wielką wagę do uroczystości poświęconych bogu płodności Dionizosowi. Uczestnicy uroczystości przeważnie ubrani byli w kozie skóry, a śpiewacy przyczepiali do siebie kozie rogi, przedstawiające mitycznych towarzyszy Dionizosa - bóstwa z kozimi nogami, satyry. Chór śpiewał chwałę na cześć Boga, na podstawie tych ludowych pomysłów, później nastąpiła tragedia - szczególny rodzaj sztuki dramatycznej. Odległe dzieciństwo tragedii pozostawiło niezatarty ślad na jej nazwie: starożytne greckie „tragos” w tłumaczeniu oznacza „kozę”, a „oda” oznacza „pieśń”. Zatem dosłowne znaczenie tego terminu to nic innego jak „pieśń kozłów”!
„Głośne brawa, przechodzące w owację na stojąco” - często słyszymy w radiu lub czytamy w gazetach, kiedy rozmawiamy o zatłoczonych spotkaniach. Słowo „owacja na stojąco” ma również solidne tło z czasów Cesarstwa Rzymskiego. Jak napisał historyk Plutarch w swoich biografiach porównawczych: „istniał zwyczaj, zgodnie z którym dowódca składał w ofierze byka przy wielkim triumfie, a owcę przy małym. Owca po łacinie „ova” (oves), stąd nazwa „owacja”.
A taki nowoczesny termin techniczny jak „kruszywo” zawdzięcza swoje pochodzenie zwierzętom: po łacinie „grags” to stado. Z imiesłowu rzymskiego „agregatus” (zebrany w stado, w kupie) narodziła się międzynarodowa koncepcja agregatu jako złożonej maszyny.
Słowo „egzamin” również pochodzi z łaciny na języki europejskie. Okazuje się, że starożytni Rzymianie wychodzący rój pszczół nazywali egzaminem, a później (przez podobieństwo ruchów oscylacyjnych) nazywali też strzałą na zwykłą skalę. Jeszcze później rachubę zaczęto używać jako „ważenie” w sensie przenośnym, czyli „testowanie, sprawdzanie” - w tym sensie używa go poeta Owidiusz.
Od ptaków człowiek nauczył się latać; badając wzorce lotu ptaków, stworzył swój pierwszy samolot cięższy od powietrza. Najbliższy związek między myślą inżynierską a żywym skrzydlatym modelem znajduje odzwierciedlenie we współczesnej terminologii. Słowo „lotnictwo” i wiele jego pochodnych pochodzi od łacińskiego avis (ptaka). Pierwsze statki latające na zasadzie lotu trzepoczącego nazywano również pticelet (po grecku „ornitopter”).
Również słowo „szafa”, które jest pochodzenia tureckiego, jest tłumaczone jako „płot dla krów”.
Słowa „lupa”, „wolfram”, „liceum” są podobne do „wilka”. Łacińska lupa („guz wilka”, okrągły guz pod skórą - od „wilczyca”), dzięki podobieństwu kształtu, przeszła na lupę. „Wolfram” to dodatek do niemieckich słów „wilk” (wilk) i „baran” (błoto). Dlatego w tłumaczeniu nazwa tego ogniotrwałego metalu brzmi jak „wilcze błoto” lub „wilcza pianka”. Nazwę tę Niemcy zapożyczyli od łaciny (spuma lupi - wilcza piana).Faktem jest, że wolfram - towarzysz rud cyny - ingerował w wytapianie cyny, przekształcając ją w pianę z żużli („pożerał cynę jak wilk i owcę”). Jeśli chodzi o licea - specjalne instytucje edukacyjne, ich pierwowzorem było słynne Liceum w starożytnych Atenach. Nazwa lyceios (wilk) związana jest z kultem wilka Apolla.
Ale wśród słów „kogut” należy przypisać „kurczak” i „bzdury”. „Wyzwalacz” przyszedł do nas z języka polskiego, w którym kurek to semantyczna kalka techniczna od niemieckiego Hahna - „koguta” w znaczeniu „spustu pistoletu”. Angielski kogut (kogut) oznacza również „wyzwalacz”. Francuskie galimatias (nonsens) to słowotwórstwo paryskich studentów. Pierwotne znaczenie to „wiedza koguta”, ponieważ składniki pochodzą od łacińskiego gallus (koguta) i greckiego mathea (wiedza).
Kozy zawdzięczają swoje pochodzenie rosyjskiemu „okrywie” (kożuch, opona), francuskiemu „kaprysowi”, greckiej „egidie” (ochrona, mecenat). Pierwsza z nich pochodzi od słowa „skóra”, które pierwotnie oznaczało „kozią skórę”. Francuski kaprys (upór) ma swojego poprzednika - włoskie capriccio, „manier kozi” (po włosku sarga - koza).
„Fox step” to dosłowne tłumaczenie słowa „foxtrot” (angielski „fox trott”), które nieznane wiedźmy nazywały nowomodnym szybkim tańcem.
Pochodzenie „końskie” - „kawaler” i „marszałek”. Podstawowym źródłem pierwszego był kawaler środkowo-łaciński - jeździec (od cavallus - koń). „Marszałek” (od staro-wysoko-niemieckiego marah - koń i łuska - służący) pierwotnie należał w państwie Franków do królewskiego sługi opiekującego się końmi; słowo to zyskało w XVI wieku znaczenie najwyższego chipa wojskowego.
Słowa „wafel” i „wafel” pochodzą od niemieckiego wafla, który z kolei pochodzi od Wabe (plaster miodu). Kraciasta powierzchnia plastra miodu dała początek takiej nazwie, najpierw dla ciastek, a później dla ręczników.
Wiemy już, jak ważny w słowotwórstwie jest element zewnętrznego podobieństwa. Nie jest wyjątkiem - i nazwa jednej z metod pływania - motyl (przetłumaczone z angielskiego - „motyl”): fale rąk pływaka przypominają trzepot motyla. Nie tak dawno temu z motyla wyodrębniono specjalny styl - „delfin”.
„W językach irańskich słowo„ osioł ”, łączące się z innymi rzeczownikami, może nadać im coś w rodzaju wzmocnienia lub powiększenia znaczenia. Zatem „kharmush”, czyli „osioł-mysz” oznacza „szczur”, „harsang” - „osioł-kamień” oznacza „kamienny blok”. Dlatego „kharbuza” należy rozumieć jako „ogórek wielkości osła”, „ogórek” („kharbuza” - „osioł-ogórek”, „melon”, który po rosyjsku zamienił się w „arbuz”) ”.
Zwierzęta „dawały” ludziom wiele jednostek miary. Arabski feddan (perski synonim dzhuft) oznacza w pierwszym znaczeniu zaprzęg wołów, w drugim poletko uprawiane w sezonie przez tę samą drużynę; jego wielkość w zależności od obszaru waha się od 6 do 7 ha. Jednostka miary była tak cienka, jak grubość sierści wielbłąda. Już w trzecim tysiącleciu pne Asyryjczycy używali jednostki „stado osłów” (imeru).Miarą wagi w Azerbejdżanie w 15. wadze była „paczka osłów” (harwar), która wynosiła 295 kilogramów. Finowie wciąż mają długość „peiinkuulum” równą 10 kilometrów - z tej odległości uważano, że od czasów starożytnych można było usłyszeć szczekanie psa. I wreszcie słynna „moc” równa 75 kilogramom.
Starożytni Indianie wymyślili złożony system kontroli nad ciałem fizycznym, aby je ulepszyć - hatha joga. W skład kompleksu wchodzi kilkaset asan (póz) odpowiadających charakterystycznym formom rozmaitych przedmiotów, postaci czy postaw zwierząt. Na liście asan znajdujemy pozy lwa, kobry, krokodyla, bociana, wielbłąda, łabędzia, kota, świerszcza, żaby, koguta, żółwia, ślimaka, ryby. Jest też asana „krowa twarz”. Hatha joga jest oficjalnie uznawana w Indiach, jest obowiązkowa (obok europejskiej gimnastyki) nauczana w wojsku.
Jeszcze bardziej uderzająca jest metoda diagnozowania chorób, która ma swoje korzenie w starej medycynie tybetańskiej, która opiera się na rytmie pulsu. Zarejestrowanych jest 400 (!) Rodzajów pulsu, a każdy z nich nosi nazwę ptaka. Tak więc rytm pulsu zdrowej osoby nazywany jest „kukułką”; osoba, która cierpi na śmierć, ma „skowronek”.
| Co to jest etologia? | Spaniele |
|---|
Nowe przepisy
