Pasta Amatriciana (Pasta all'Amatriciana)

Kategoria: Dania ze zbóż i produktów mącznych

Kuchnia: Włoski

Pasta Amatriciana (Pasta all'Amatriciana)

Składniki
Guanchiale	125 gramów
Pasta Bucatini	400 gramów
Pomidory sterylizowane bez skórki	400 gramów
Ser Pecorino Romano	100 + 50 gramów
Wino wytrawne białe stołowe	50-100 ml
Oliwa z oliwek	1-3 łyżki. l.
Pieprz czarny mielony, papryka czerwona, sól	smak

Metoda gotowania

Składniki
Ścisły skład składników sosu SALSA ALL'AMATRICIANA i opartego na nim makaronu reguluje dokument dotyczący dyscypliny produkcji (DISCIPLINARE DI PRODUZIONE), chroniony znakiem pochodzenia De.Co (Denominazione Comunale). Możesz go pobrać, przetłumaczyć i zapoznać się z nim pod adresem 🔗
Składniki z tego dokumentu na sos "czerwony", czyli sos pomidorowy (SALSA ALL'AMATRICIANA ROSSA) dla 4 osób to:
1500 gramów makaronu;
2. 125 gramów „Guanciale Amatriciano DE.CO.”;
3. Jedna łyżka oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia;
4. Trochę wytrawnego białego wina;
5. 6 lub 7 świeżych pomidorów San Marzano lub 400 gramów wysokiej jakości pomidorów bez skórki;
6. Trochę świeżej lub suszonej papryki;
7. Sól i pieprz do smaku.
8. Tarty ser Pecorino di Amatrice - bez względu na to, ile jest, do smaku (ilość nie podlega regulacji) ...
Patrząc w przyszłość powiem, że 500 gram makaronu dla 4 osób jest prawdopodobnie przeznaczone dla czterech głodnych pasterzy. W rzeczywistości może to wykarmić 4-8 osób, w zależności od ich budowy, płci i apetytu.
Które z tych produktów mam na stanie:
1. Pasta Bucatini (Pasta Bucatini): 350-400 gramów.
Tradycyjnie Pasta all'Amatriciana jest przygotowywana ze Spagetti, Bucatini lub Rigatoni. Chociaż sami Włosi postawili na tę zasadę „urządzenie”, dzięki któremu nasz obecny prezydent Ukrainy umie grać na pianinie, i bez strachu i wyrzutów przygotowują to danie z każdym rodzajem makaronu, jaki przyjdzie im pod ręką.
Teraz chciałem ugotować ten makaron nie z banalnym spaghetti, ale z bucatini. Na szczęście w tej chwili nie brakuje nam tego towaru - w sprzedaży można znaleźć zarówno włoskie bucatinis, jak i porządne bucatinis ukraińskich marek, wykonane z najwyższej klasy mąki durum durum.
500 gram makaronu na tak wiele innych składników - z własnego doświadczenia powiem, że to dużo. Weź 350-400 gramów bucatini, a to wystarczy, aby nakarmić 4 osoby, a smak będzie bogatszy.
2. Guanciale: 125 gramów.
Suszony policzek świni. Wciera się solą, cukrem i przyprawami (pieprz czarny i czerwony, tymianek, koper włoski, czosnek). Guanciale dojrzewa w specjalnych komorach, zwykle od 1 do 3 miesięcy. W tym czasie policzek traci do 30% swojej wagi. Jego aromat jest silniejszy niż innych produktów z suszonej wieprzowiny, a konsystencja jest delikatniejsza.
Dzięki charakterystycznemu trójkątnemu kształtowi Guanciale Amatriciana zalicza się do PAT - tradycyjnych produktów rolno-spożywczych, charakteryzujących się intensywnym i zdecydowanym smakiem oraz typową białą barwą w części tłustej i jaskrawoczerwoną w części nietłustej. Wyprodukowany jesienią, zaczynając od obcinania policzka miejscowej ciężkiej świni, aromat pęka po 1-3 miesiącach. Czasami Guanciale jest krótkotrwale wędzony na drewnie dębowym lub bukowym, ale takiego wędzonego Guanciale nie używa się w sosie Amatriciana, tak jak nie używa się tu żadnego innego produktu wędzonego.
Nie mam włoskiego guanchiale - ten włoski przysmak nie jest jeszcze sprowadzony na Ukrainę (albo go nie znalazłem). W samych Włoszech guanchiale również nie jest sprzedawane na każdym rogu. Ale przecież mamy już własne, ukraińskie guanchiale, produkowane przez firmę Karo Food pod marką Ham.Lo (Ham with Love, 🔗), której zakłady produkcyjne znajdują się w pobliżu Kijowa, powiat Boryspol, wieś Głubokoe. To nie jest reklama producenta. Tyle, że na Ukrainie wydaje się, że nigdzie indziej nie ma guanchiale, a na stronie tego producenta można przeglądać sieci handlowe, w których można spróbować znaleźć ich guanchiale, lub zamówić wymagane bezpośrednio na stronie ...
Z jakiegoś powodu nasza ukraińska guanchiale jest znacznie cieńsza niż typowa włoska (czy na Ukrainie wymarły grube świnie?), A forma strzyżenia nie jest schludna, więc jest nad czym popracować. Ale zapach z tego suchego policzka jest pewnie HAMONOWY, aromatyczny, doskonały smak, umiarkowanie słony, umiarkowanie ostry, umiarkowanie ostry. No i cena wcale nie jest „włoska”… Kiedy komponowałem to dzieło, moja żona zjadła połowę jednego policzka tego guanchiale i powiedziała „przynieś więcej” ...
W przypadku braku tego guanchiale w twoich / naszych penatach, można je zastąpić suchym peklowanym prosciutto lub coppa (najlepiej część ze sporą ilością smalcu) lub czymś innym suszonym, leżakowanym, z przyprawami, z spora ilość smalcu, z tego, co można dostać na brzegach. Sami Włosi nie wahają się używać tu boczku wieprzowego. Ale nie wędliny ...
3. Ser Pecorino: 100 + 50 gramów
To jest składnik, którego w przepisie nie da się niczym zastąpić. Tylko Pecorino, ser z mleka owczego. Nie Parmizano Reggiano, nie Grana Padano! Byłoby dziwne, gdyby pasterze owiec, którzy są oryginalnymi autorami starożytnej receptury Gricia (Gricia), prototypu tego sosu, użyli tutaj sera, który jest wytwarzany z mleka bawolego, a nie lokalnych owiec.
Nie - oczywiście, jeśli chcesz, możesz użyć Parmisano Reggiano, Grana Padano, a nawet czegoś „lokalnego wycieku”. A możliwe, że będzie nawet przepyszny. Ale wtedy taki sos i taki makaron trudno kojarzyć z nazwą all'Amatriciana ...
Użyjemy 100 gramów Pecorino Romano w sosie, a kolejne 30-50 gramów do posypania gotowego dania na talerze.
Pecorino Romano jest bardziej słone i ostrzejsze w porównaniu do Pecorino Amatrice, ale nigdy nie spotkałem tego drugiego na naszej wyprzedaży. A w samych Włoszech, mówią, to rzadkość ...
4. Pomidory: 400 gramów.
To danie wymaga dojrzałych, słodko-kwaśnych, soczystych, mięsnych pomidorów bez skórki. Idealną opcją są włoskie pomidory San Marzano. W naszych umiarkowanych szerokościach geograficznych pomidor San Marzano uprawiany jest stosunkowo niedawno, na co pozwoliło hartowanie przeprowadzone przez hodowców. Popularność tej odmiany wynika przede wszystkim z doskonałego smaku owoców oraz właściwości skórki, którą łatwo usunąć podczas gotowania.
Osobiście nigdy nie spotkałem „na żywo” u nas świeżych pomidorów tej odmiany w sprzedaży. Ale w filmach na YouTube, których jest bardzo wiele, gdzie włoscy szefowie kuchni i amatorzy przygotowują ten makaron (nie jest tam wymagane tłumaczenie - więc prawie wszystko jest jasne), Włosi aktywnie ułatwiają sobie życie, używając w swoich produktach sterylizowanych pomidorów w puszkach. własny sok. To zrozumiałe - ten makaron jest przygotowywany przez cały rok, a nie tylko w okresie żniw. Więc pójdę tą samą leniwą drogą. Całkiem przypadkiem szczęście się do mnie uśmiechnęło - „zaatakowałem” włoskie San Marzano sterylizowane własnym sokiem, 400 gram netto. Tak, trochę drogie, ale autentyczne i bardzo, bardzo smaczne! W słoiku jest tylko kilka miękkich całych pomidorów bez skórki w kształcie naszej śmietanki i sok pomidorowy z tych samych pomidorów. I nic więcej - nawet sól. I było to dla mnie specyficzne wezwanie, po guanciale, zapraszające mnie do ugotowania makaronu z tym sosem ...
Ogólnie można tu użyć dowolnych wysokiej jakości konserwowanych, sterylizowanych całych obranych pomidorów w puszkach, na których znajduje się napis „Całe obrane pomidory”, „Pomodori pelati”, „Solo pomodoro” lub „Pomidory / Pomidory we własnym soku” lub „ Pomidory / Pomidory blanszowane w całości sterylizowane ”. A może nawet posiekane pomidory z puszki we własnym soku - czemu nie? Wystarczy spojrzeć na kompozycję - pożądane jest, aby zawierał tylko pomidory i sok z nich. Jeśli są jakieś obce dodatki, polecam przyjrzeć się podobnemu produktowi innego producenta.
Nigdy nie używaj gotowego sosu pomidorowego z dodatkami, koncentratu pomidorowego lub, nie daj Boże, keczupu do tego dania - to też może być pyszne, ale będzie to bardzo poważny błąd, ponieważ nie będzie to już Pasta all'Amatriciana, ale coś innego. Ale Włosi całkiem używają konserw, czystych z dodatków, przecieru pomidorowego w tym sosie ...
5. Oliwa z oliwek, białe wytrawne wino, pieprz czarny, papryka czerwona.
Jeśli obejrzysz kilka filmów z YouTube o fascynującym procesie przygotowywania tego makaronu, zauważysz, że tradycyjnie Włosi gotują ten makaron na patelniach lub rondlach ze stali nierdzewnej. A właściciele takich patelni ze stali nierdzewnej doskonale zdają sobie sprawę, że jeśli przed ułożeniem jedzenia taka patelnia nie jest wystarczająco podgrzana i nie wlewa się do niej nawet kropli oleju roślinnego i znowu nie jest podgrzewana, to jest każda szansa, że zawartość patelni mocno zagotuje się na dnie takiej patelni i będziesz musiał ją oderwać zębami. Stąd obecność tej łyżki oliwy w recepturze. Chociaż jeśli masz patelnię lub patelnię z nieprzywierającą powłoką, lub przygotowaną patelnię żeliwną lub glazurowaną ceramikę, to olej roślinny wcale nie jest potrzebny - tłusty tłuszcz policzkowy da wystarczającą ilość tłuszczu, a ten łyżka oliwy nie robi żadnej różnicy w tym sosie. Ale jeśli użyjesz „cienkiego” bekonu lub prosciutto, to dwie lub trzy łyżki oliwy będą tu po prostu potrzebne ...
Do dodania kwaśności sosu używa się tu wytrawnego białego wina. Nie ma wina? - nie ma problemu, - pomidory, które mają kwaskowatość cukru, nadadzą pewną kwaskowatość. Nawiasem mówiąc, sami Włosi czasami używają tutaj nie białego, ale czerwonego wytrawnego wina.
Czarny pieprz jest tu używany nie tyle do ostrości, co do przyprawiania gotowego dania. Dlatego zaleca się użycie tutaj nie gotowego dostępnego w handlu proszku czarnego pieprzu, ale zmiel go samodzielnie młynkiem do pieprzu, jeśli jest dostępny.
Oto czerwona ostra papryka (peperoncino) użyta do doprawienia sosu. Ale uważaj - samo guanchiale ma drobinę, bo gotowane jest z dużą ilością czarnego pieprzu. Dlatego wymagane jest tutaj rozsądne ograniczenie w przypadku obu papryczek - sos ten wcale nie jest z kategorii kuchni koreańskiej piekącej usta i żołądek. Lepiej jest całkowicie zrezygnować z papryki, jeśli nie jesteś pewien ostrości gotowego dania, które możesz zaakceptować.
Procedura gotowania.
Pod względem złożoności przygotowania ten makaron jest gdzieś niedaleko smażonych jajek smażonych na smalcu. Oznacza to, że jest to dość proste, a gdy go ugotujesz, ten przepis wyda ci się ogólnie elementarny (który w zasadzie jest), ze wszystkimi niezbędnymi składnikami.
Przede wszystkim do ognia stawiamy garnek wody do makaronu. Niech woda się zagotuje i przygotuj się na bucatini.

Najpierw pokrój guanciale na plasterki.

Następnie z tych plasterków należy odciąć twardą skórkę, a następnie cienką górną część, w której znajdowała się przyprawa. Jeśli nie zostanie to zrobione, gotowe danie może mieć nieco gorzki smak.

Tutaj zrobimy sztuczkę przeczytaną w jednym z przepisów na włoskiej stronie internetowej. Nie czekając, aż woda się zagotuje, dorzućmy sadzonki z guanchiale. Tych trzech pieczeni na jednym ogniu zabijemy: tłuszcz ze skrawków rozpuszczony w wodzie nie pozwoli na sklejanie się pasty, wzbogaci pastę swoim aromatem, a ugotowane skrawki staną się miękkie i będzie można je wykorzystać inne dania lub po prostu jedz z przyjemnością.

Guanchiale pokroić w cienkie paski do smażenia.

Na patelni - a tym razem mam wok z nieprzywierającą powłoką - wlej trochę na oko oliwy z oliwek ...

... i umieść w nim guanchiale.

Szybko podsmażamy, aż będą chrupiące, ale nie do końca usmażone skwarki.

Wlej na patelnię i odparuj 50-100 ml wytrawnego wina, a całą zawartość słoika z pomidorami włóż do skwarków

Klopsikiem, widelcem lub po prostu rękoma, jak to Włosi ćwiczą, rozbijamy miękkie pomidory na małe frakcje, ale bez fanatyzmu - podczas duszenia i mieszania pomidory z puszki w naturalny sposób zamieniają się w prawie jednorodną masę przecieru.

Posolić sos do smaku i posypać czarnym pieprzem.Uwaga! - Skosztuj guanchiale - może być słone. Ponadto pecorino jest dość słone. Dlatego tutaj z solą musisz być dość ostrożny ...

Podczas gdy sos gotuje się na średnim ogniu (mieszając), natrzyj ser.

Po około 5 minutach od ułożenia pomidorów zdejmij kawałki z patelni wodą ...

I wlej pastę do wody.

Po upływie czasu gotowania wskazanego na opakowaniu do stanu aldente, a nie przez sekundę, wyjmij gotowy makaron i przenieś go na patelnię z zagęszczonym sosem. Sos powinien pozostać cienki i na pewno nie odparować do gęstej koncentratu pomidorowego. Nasyci sam gotowany makaron.

Na wierzch posyp około 2/3 startego sera pecorino.

I aktywnie wymieszaj makaron z sosem i serem.

Spróbujmy pasty do zębów. Jeśli wydaje ci się, że makaron jest nadal twardy, wlej jedną lub dwie chochle gorącej wody z rondla do makaronu na patelnię i kontynuuj mieszanie makaronu na średnim ogniu, aż płyn wyparuje - makaron będzie gotowy. Ale uwaga - Włosi ostrzegają, że to właśnie te bucatini, ten rodzaj makaronu, są lekkostrawne ...

Wszystko! Gotowy! Zawartość patelni rozprowadzamy na talerzach, z dna patelni zbieramy pozostały sos i kawałki guanchiale i na talerzach polewamy makaron, posypujemy czarnym pieprzem dla smaku, a pozostałe starte pecorino dla smaku.

Tak, to nie jest danie dla smakoszy. Ale jest pożywny, szybki i co najważniejsze - bardzo smaczny!

Smacznego!

Naczynie jest przeznaczone do

4 porcje

Czas na przygotowanie:

około 30 min

Uwaga

W naszych otwartych przestrzeniach popularne jest pyszne włoskie danie „Pasta alla Carbonara”, którego przepisy są również dostępne w naszym wypiekaczu do chleba. Jednak w samych Włoszech pod względem wieku i popularności ten makaron wyprzedza inne makarony, po pizzy neapolitańskiej najpopularniejsze włoskie danie na świecie. To nie jest koszerne, wegetariańskie ani dietetyczne. Historycznie jest to pożywienie pasterzy z Monti della Laga (Abruzzian Apennines), którzy prowadzili stada owiec przez góry, a do tej pracy potrzebowali prostego, ale wysokokalorycznego pokarmu z lokalnych produktów.

To najbardziej tajemnicza ze wszystkich istniejących opcji makaronu, wciąż budząca wiele kontrowersji i posiadająca kilka „nurtów filozoficznych” - „makaron Amatriciana” (Pasta all'Amatriciana).
W rzeczywistości zarówno sos Amatrichana, jak i sos Carbonara to prawie bracia bliźniacy, wylęgający się w tym samym gnieździe, ale na pewnym etapie każdy poszedł własną drogą - jeden w stronę pomidora pod koniec XVIII wieku, drugi w stronę jajka, około XIX-XX wieku:

Na początku wiele wieków temu pasterze regionu Lacjum, z lokalnych poręcznych produktów, które można zabrać ze sobą w drogę, wymyślili danie „Cacio e pepe” (kacho є pepe), co dosłownie oznacza „ser i pieprz „… W mieście Grisciano, które znajduje się niedaleko miasta Amatrice, przepis ten został ulepszony poprzez dodanie do niego smażonego, suszonego na sucho policzka guanciale (Guanciale, w dialekcie rzymskim - to jest „barbozzo”, barbozzo in romanesco), który zaowocowało innym daniem - gritsa lub grisha (gricia). A po fascynującej podróży Kolumba do Ameryki pomidory dotarły do Włoch z Meksyku i Peru, a mieszkańcy miejscowości Amatrice w drugiej połowie XVIII wieku zaczęli robić z tych pomidorów Grishę, stąd narodziła się Amatriciana, czyli po prostu Matriciana w dialekcie rzymskim (matriciana in romanesco).
Pierwszego opisu Amatricana dokonał Francesco Leonardi, rodowity rzymski kucharz, który służył w Kwirynale (rezydencja papieska od 1605 do 1870), w siedmiotomowej encyklopedii sztuki kulinarnej L'Apicio Moderno, napisanej przez niego w 1790 roku.
A w XIX-XX wieku (nie wiadomo na pewno) do Grishy dodano jajka, uzyskując w ten sposób pastę Carbonara.

A jeśli nie ma pytań z serem i guanciale, to na tym kończy się pewność z resztą składników tego sosu Amatricana. Kto by pomyślał, że taki prosty, elementarny przepis we Włoszech wciąż budzi prawdziwą burzę!
Pierwszy trend filozoficzny głosi, że pomidory nie są używane w sosie Amatricana i muszą być „białe” (z guanciale i cebulą).Drugi nurt filozoficzny głosi, że w sosie Amatricano jest miejsce na pomidory, ale nie ma miejsca na czosnek czy cebulę. Jeszcze inni walczą o obecność papryki i cebuli oraz brak czosnku. Na YouTube jest niezliczona ilość filmów, na których zarówno kucharze amatorzy, jak i włoscy kucharze demonstrują swoje „prawidłowe” i oryginalne przepisy na robienie makaronu na bazie tego sosu Amatricana lub Matricana. A najciekawsze są komentarze Włochów do tych filmów, w których mundur często ujawnia autentyczność, poprawność lub smakowitość konkretnego przepisu. A niektóre włoskie osobistości uparcie próbują udowodnić, że miasteczko Amatrice nie ma nic wspólnego z „rzymskim” sosem Matricana, a to danie ma czysto rzymskie pochodzenie. Ogólnie bawią się tam tym sosem i daniem ...
I zmęczone argumentami profesjonalnych szefów kuchni, historyków i gminy Amatrice, gospodynie domowe nieustannie gotują Amatrichana z guanchiale, cebulą, czosnkiem, papryką, pomidorami rok po roku - i są tak pyszne! Rzeczywiście, często oryginalny przepis smakuje lepiej niż utwardzony prymityw ...
Ale władze miasta Amatrice nie śpią i czuwają nad tym, jak przestrzegany jest prawidłowy przepis na sos All'Amatriciana, chroniony etykietą pochodzenia De.Co (Denominazione Comunale). Podczas programu `` C'e per te per te '' znany szef kuchni Carlo Cracco, który był gościem honorowym, powiedział, że aby jedna z najsłynniejszych włoskich potraw świata, Amatriciana, odniosła pełny sukces, konieczne jest również używać „gotowanego czosnku”. „Bluźnierstwo” nie umknęło czujnemu oku władz miejskich gminy Amatrice, które szybko zamieściły na Twitterze notkę poprawiającą roszczenie Krakko i obraźliwie zmieniającą nazwisko szefa kuchni na „Gracco”.
Gmina Amatrice, przy wsparciu regionu Lacjum, od ponad 10 lat stara się o przyznanie sosowi All'Amatriciana znaku STG Unii Europejskiej - Specialità Tradizionale Garantita (gwarantowane produkty tradycyjne). Jeśli zostanie to rozpoznane, umożliwi to potężny eksport produktów Amatrice / Lazio tradycyjnie stosowanych w tym sosie i położy kres kwestii właściwych składników tego sosu we Włoszech i całej Unii Europejskiej. Na dzień dzisiejszy tylko dwa włoskie produkty mają kategorię STG. Należą do nich mozzarella i pizza napoletana.

Sos ten jest szczególnie popularny w regionie rzymskim i można powiedzieć, że Pasta alla Matriciana to niemal wizytówka Rzymu. W klasycznych przewodnikach współczesnej kuchni rzymskiej skład składników tego makaronu jest bardziej zróżnicowany, gdzie dopuszcza się zarówno cebulę, jak i czosnek oraz inne odstępstwa od wymagań Amatricians. Istnieje również koszerna Amatriciana w rzymskich podręcznikach, dostosowana do reguł kaszrutu. Do jego przygotowania nie używa się pecorino ani innych rodzajów sera, zamiast bekonu używa się oliwy z oliwek, a policzek wieprzowy zastępuje suszona wołowina.
Rozprzestrzenianie się sosu Amatricana w całym kraju nastąpiło w XIX wieku, kiedy wielu Amatryków wyemigrowało do Rzymu z powodu kryzysu bydła i znajdując pracę w restauracjach, rozsławili to danie swoich przodków. Pierwsza zabytkowa restauracja Amatriciane w Rzymie pochodzi z 1860 roku i nosiła nazwę Il Passetto, ponieważ można było przez nią przejść od Vicolo del Passetto do Piazza Navona.
W nocy 24 sierpnia 2016 r. Kłopoty dotknęły środkowy region Włoch. Trzęsienie ziemi o sile 6,2 w skali Richtera spowodowało zniszczenia i utratę życia (co najmniej 290 osób zginęło), pozostawiając tysiące mieszkańców regionów Lacjum, Umbrii, Marche i Abruzji bez dachu nad głową.

Od miesięcy w centrum uwagi mediów znajduje się 16-tysięczne miasto Amatrice, jedno z najbardziej dotkniętych trzęsieniem ziemi, a sos stał się symbolem solidarności z ofiarami katastrofalnego trzęsienia ziemi. Od tego czasu makaron, zaprawiony słynnym sosem guanciale, pomidorami i serem pecorino, jest obecnie podawany w wielu restauracjach we Włoszech i na całym świecie, które dołączyły do ruchu „Amatriciana Solidale”.Grupa działa we Włoszech i za granicą, zbierając fundusze dla tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia zrujnowanych domów, tzw. „Trzęsienia ziemi” (terremotati). Jednym z pierwszych, którzy dołączyli do inicjatywy Solidarity Pasta, jest brytyjski szef kuchni Jamie Oliver i 700 innych szefów kuchni, którzy z nim pracują. Rosyjska modelka Natalya Vodianova rozpoczęła zbiórkę pieniędzy „Mangia per l’Italia” („Jedz dla Włoch”), aby wprowadzić tę „pastę solidarności” Amatrichan do menu restauracji w Federacji Rosyjskiej. Część dochodów ze sprzedaży trafiła do organizacji Save the Children, Czerwonego Krzyża i innych organizacji na miejscu katastrofy.

Było to nieoczekiwane - smutne, ale sukces sosu, ale spowodował nadmierny popyt na Guanciale w porównaniu z tym, co było wtedy dostępne we Włoszech, aw krótkim czasie zapasy tego przysmaku we Włoszech po prostu wyschły, na chwilę. Niektórzy producenci wystawili Guanciales, które jeszcze nie dojrzały, i używa się również włoskiej szynki Prosciutto i Pancetta, chociaż są one grubsze niż policzki Guanciale.
Oprócz makaronu z tym sosem Amatricana (SALSA ALL'AMATRICIANA), Włosi również gotują (to właśnie odkryłem):
• makaron pieczony w piecu Amatriciana (Pasta al forno con sugo amatriciana)
• pizza Amatriciana (Pizza all'Amatriciana)
• risotto Amatriciana (risotto all'Amatriciana)
• gnocchi Amatriciana (gnocci con sugo all'Amatriciana)
• lasagne all'Amatriciana
• frittata all'amatriciana
• polenta z kulkami mięsnymi i sosem (POLENTA CON POLPETTE E SUGO ALL'AMATRICIANA)
• klopsiki z sosem Amatricana (Polpette all'amatriciana)
• Grzanki Amatricana (crostini all'amatriciana)
• Jaja Amatricana (l'uovo all'Amatriciana)
• płynne ravioli Amatriciana z fondue pecorino (ravioli liquidi di Amatriciana con fonduta di pecorino)
• kulki ryżowe z sosem panierowanym Amatricana (Supplì all'amatriciana)
• coś w rodzaju włoskiego hot doga z sosem Panino all'amatriciana
• Burger Amatricana (AMATRICIANA BURGER)
• pieczony szpik kostny Amatriciana (Baked marrow amatriciana)
• dobrze, masz pomysł - i tak dalej ...
Tradycyjnie na przełomie sierpnia i września, kiedy zbierane są świeże pomidory, gmina Amatrice przez kilka dni organizuje festiwal Sagra degli Spaghetti all'Amatriciana, podczas którego mieszkańcy i goście Amatrice są obficie częstowani taką ilością makaronu. . Zobacz miasto Amatrice przed trzęsieniem ziemi w 2007 roku i tym festiwalem w krótkim 3-minutowym filmie z YouTube (w linku
P.S. W rzeczywistości istnieje wiele różnych metod i technik przygotowania tego makaronu, których po prostu nie można opisać w jednym przepisie. Ale wszystko to można zobaczyć na filmach w Internecie.
P.P.S. Jak zwykle, zgodnie z włoską tradycją, nie należy dekorować talerza tą pastą aromatycznymi listkami bazylii, natką pietruszki czy miętą. Ten makaron ma swój niepowtarzalny bukiet aromatów guanczeli, sera, papryki i pomidorów, których nie powinny przerywać żadne zioła.
P.P.P.S. Podczas jedzenia tego makaronu „makaron” zwinięty i zwisający na widelcu zawsze chętnie dzieli się czerwonym sosem pomidorowym z ubraniami, zwłaszcza w okolicy klatki piersiowej. Dlatego nie wahaj się założyć śliniaczka lub włożyć chusteczkę za kołnierz. Ostrzegałem was!
P.P.P.P.S. Niestety nigdy nie miałem okazji odwiedzić Włoch. I nie znam włoskiego. Cały materiał został opracowany na podstawie informacji swobodnie dostępnych w Internecie, przetłumaczonych przez tłumacza Google. Jeśli ktoś zauważy jakąkolwiek nieścisłość, albo podzieli się swoim doświadczeniem i przepisem na ten sos i ten makaron, będę tylko wdzięczny!