Glistnik |
|
Przysięga złożona mu przez bojarów z pewnością zawierała następujący tekst:
Za cara Michała nikt nie miał prawa zbierać ziół pod groźbą więzienia.
Prawdą jest, że zarówno wtedy, jak i teraz, wśród zielarzy istniały i nadal istnieją przekonania, że sprytny szaman odrzuci „od progu”. Przynajmniej przekonanie, że sama natura wskazuje człowiekowi, jak i co leczyć. Uważano na przykład, że wątrobowiec, który ma kształt podobny do liścia jak wątroba, leczy jej chorobę, a żółty sok z glistnika łagodzi żółtaczkę. W żadnym wypadku nie zostało to potwierdzone. Ale oszukanie spodziewanego skutku to nie Bóg wie, jakiego rodzaju kłopoty, gdyby tylko nie było szkody. Kłopot w tym, że istnieje przekonanie o przydatności rośliny w przypadkach, gdy jej użycie przynosi nieodwracalne szkody. Tak więc idea glistnika jako dobrego środka mlekowego okazała się fałszywa i niebezpieczna. Należy zauważyć, że same zwierzęta nie będą jeść ze względu na nieprzyjemny zapach i gorzki smak glistnika w ilościach szkodliwych dla ich zdrowia. Inną rzeczą jest, gdy jest karmiony. Zgłaszano przypadki zatrucia kóz i świń glistnikiem.
Faktem jest, że alkaloidy zawarte w zielu glistnika (jest ich w nim do 2%, w korzeniach do 4%), w swoim działaniu, choć słabsze, przypominają działanie alkaloidów. Alkaloidy paraliżują ośrodkowy układ nerwowy i serce, zakończenia nerwów czuciowych, oddychanie oraz stymulują mięśnie szkieletowe i jelita. Warto zauważyć, że nie przeszkadza to w stosowaniu w weterynarii świeżej trawy z solą jako środka przeczyszczającego dla owcy bębenkowej.
Glistnik to wieloletnia roślina z rodziny maków o żółtym mlecznym soku, który obficie wypływa, gdy łodygi, a zwłaszcza korzenie są odrywane. Łodyga - rozgałęziona, sękata, wydrążona o wysokości 50-100 cm Liście są miękkie, pierzasto podzielone na mniej lub bardziej duże płaty boczne i większy płat końcowy, zielony powyżej i szary poniżej. Kwiaty są żółte, zebrane po 3-8 w prostych parasolach. Owoce są w formie strąków o długości do 5 cm, kwitnie od wiosny do jesieni. Wszystkie jego części są trujące. S. G. Andreev |
W starożytnej Rosji wciąż obawiano się uzdrowicieli, chociaż, muszę powiedzieć, czasami zdarzało się to z jakiegoś powodu. Car Borys Godunow obawiał się przede wszystkim trucizny „eliksir”.
Car Aleksiej Michajłowicz trzymał się innych poglądów. W 1650 r. Nakazał wysłać chłopów na poszukiwanie „srebra, mięty, arcydzięgla i innych ziół leczniczych” w Noc Kąpielową (noc przed Świętem Świętojańskim).
U kóz objawiało się to ostrą biegunką, ogólnym osłabieniem i chwiejnym chodem. Takie kozy trzeba było ubić. U świń po zatruciu odnotowano ogłuszenie, stan silnego osłabienia, przyspieszenie akcji serca i oddychania oraz konwulsyjne drgawki mięśni.
Glistnika najłatwiej znaleźć w zarośniętych miejscach, w pobliżu siedlisk i wyrębie lasów. Ta ostatnia okoliczność wyjaśnia, że najczęściej na zatrucie narażone są zwierzęta z leśnych wsi oraz leśników. W końcu ta roślina jest szeroko rozpowszechniona wszędzie. Tylko na Dalekiej Północy tak nie jest.
| Sagebrush | Kapcie (Cypripedium) |
|---|
Nowe przepisy
