|
 Od dawna ludzie jedzą bardzo smaczne i zdrowe owoce dyni. Należą do nich nie tylko sama dynia, ale także cukinia, kabaczek, ogórki, a nawet arbuzy z melonami. Za inne nieznane nam rośliny uważa się także dynie - kolczoch (meksykański ogórek), momordica, wosk dyniowy (benincasa) i luffa.
Taka duża rodzina ma zwykłą dynię. Wszystkie te pozornie różne kultury mają ze sobą wiele wspólnego. Wszystkie rośliny dyni są jednoroczne. Niektóre z nich mają złożone czułki i pełzające łodygi o długości do dziesięciu metrów. Owoce znajdują się na ich bocznych gałęziach. Inne rosną w krzakach, z niskimi pędami.
Owoce dyni są nie tylko smaczne, ale także zdrowe. Zawierają wiele witamin, w tym keratyny, które chronią przed uszkodzeniami słonecznymi. Co więcej, dynia zawiera ich 12 razy więcej niż marchewka.
Sama dynia też jest inna. Słynny naukowiec K. Linney nazwał trzy uprawiane typy dyni. Amerykański naukowiec Bailey zbadał obszary Gwatemali, Hondurasu i południowych stanów Stanów Zjednoczonych i opisał 18 odmian jego dzikich gatunków.
Rosyjscy naukowcy wyróżniają pięć gatunków uprawnych i szesnaście dzikich. Spośród uprawianych podgatunków najpowszechniejsze są dynie o dużych owocach, o twardej korze i gałce muszkatołowej.
Owoce dyni są uważane za największe rośliny na świecie. W 1987 roku na wystawie w USA zaprezentowano dynię ważącą 186 kilogramów, a rok później jeszcze więcej - 213 kilogramów. Oczywiście była to dynia o dużych owocach, której zwykła waga sięga 100 kilogramów. Znane są również z wysokiej zawartości cukru - do 15%.
Dynie mają również inny kształt - okrągłe lub wydłużone. W związku z tym kolor owocu, wszystkie odcienie żółtego i zielonego, również się różnią.
Wnętrze dyni jest zwykle żółte (kremowe, pomarańczowe lub czerwono-żółte), słodkawe w smaku. Zawiera dojrzałe nasiona, które można łatwo oddzielić i wykorzystać samodzielnie.
Dynie zwyczajne i wielkoowocowe mają najcenniejsze cechy dla ludzi. Dynia wielkoowocowa lub inny jej podgatunek - kora jędrna - jest rośliną dość odporną, dlatego chętnie uprawiana jest w wielu miejscach na Ziemi. Jej odmiany obejmują cukinię, squash, squash i crooknec.
Dynia warzywna - dynia jest popularna w Europie. Ich tradycyjny kształt jest podłużno-cylindryczny. A te z nich, które mają płaski kształt, nazywane są squashem. Patissony słyną z wysokiej zawartości witaminy C, od 20 do 30%. Są dwojakiego rodzaju - białe i jasnozielone, z zaokrąglonymi zębatymi krawędziami.
We Włoszech i Francji szczególnie popularna jest inna odmiana pestek dyni - ducchini. Rosną na długość od 8 do 20 centymetrów przy grubości 3-5 centymetrów. W przeciwieństwie do cukinii, ich zielona skórka nie złuszcza się, nawet gdy cukinia jest spożywana na surowo.
Wcześniej dynia była hodowana ze względu na jej cenne nasiona, które były wykorzystywane do wyrobu wyrobów cukierniczych. Indianie dusili, gotowali i smażili owoce dyni. Arabowie jedzą pieczoną dynię pokrojoną w cienkie plasterki z miodem i jabłkami, posypaną mielonymi orzechami laskowymi i orzechami nerkowca.
Europejczycy gotują zupy dyniowe, płatki zbożowe, kompoty, marmolady, zapiekanki, sałatki, naleśniki i ciasta. Ale wszyscy zostali pokonani przez Chińczyków, którzy przygotowują dania z dyni, które smakują jak mięso i ryba.
Od czasów starożytnych dynia była również używana jako roślina lecznicza. Awicenna pisał również o przeciwrobaczych właściwościach pestek dyni. A dziś pestki dyni są używane w różnych chorobach żołądka. Znane są również zalety pestek dyni dla palaczy: uważa się, że zmniejszają one ryzyko raka płuc.
Jest też taka roślina dyni - lagenaria. Został wyhodowany już w 850 rpne. W grobowcach egipskich faraonów z dwunastej dynastii odkryto naczynia wykonane z dyni do przechowywania wody i wina. Dlatego nazwano go „tykwą butelkową” i „tykwą”. Z dyni wykonane są również budki lęgowe dla ptaków, tabakiery, rezonatory do instrumentów muzycznych.
Tkanka włóknista innej rośliny dyni, luffa, jest używana do produkcji luffy. Jako pierwsi używali ich portugalscy nawigatorzy. Okazało się, że jeśli długo namoczysz dynię, to jej miazgę łatwo się rozdzieli, a mocną tkaninę można wykorzystać jako luffę.
Luffa zastąpiła drogie gąbki morskie i była używana do produkcji filtrów do silników wysokoprężnych i parowych. Gdy okazało się, że posiada również działanie dźwiękochłonne i przeciwwstrząsowe, był używany do produkcji stalowych hełmów żołnierskich oraz w transporterach opancerzonych armii amerykańskiej.
Pestki dyni są szeroko wykorzystywane do celów technicznych, z których w szczególności uzyskuje się oleje schnące, które służą jako baza do farb olejnych i olejów schnących.
Rusty Shackleford
Przepisy na warzywa i owoce.
|
