|
 „Wszyscy pochodzimy z dzieciństwa”, to po prostu ta część z nim łatwo, inne - trudne i bolesne. Ktoś w pierwszych latach życia był absolutnie szczęśliwy, inni szczęśliwie zapominają o początkach, które były dalekie od bezchmurnych, a wspomnienia te nie przynoszą nic przyjemnego. Przede wszystkim zależy to od rodziców, ale są różne sytuacje: bieda, choroba, sieroctwo ...
Dziecko jest fizycznie słabsze od dorosłych, emocjonalnie od nich zależne. Dzieciństwo to czas niewoli, ale i nieodpowiedzialności, co może być bardzo przyjemne.
Ale z wiekiem niektórzy w wieku 11 lat, niektórzy w wieku 14-15 lat zaczynają czuć się „wielcy”, niezależni.
Fizjologicznie to uczucie jest całkiem uzasadnione: twój wygląd nie jest już dziecinny, ale wewnętrzny rozwój, a tym bardziej - współczesna wiedza i umiejętności pod wieloma względami przewyższały możliwości „przodków”. I nadal opiekują się Tobą, jak poprzednio, kontrolują każdy krok, narzucają swoje przestarzałe poglądy i opinie. W końcu w wieku pięciu lat nauczyliśmy się wszystkich zachowań, od tego czasu minęły lata i mają tę samą piosenkę! Mama i Tata nie chcą zrozumieć, że nie mają już do czynienia z małym dzieckiem, ale z osobą dorosłą!
A koncepcje całkowicie się zmieniły od młodości - to, co wtedy obowiązywało, zachowania, konwencje, zwyczaje, moda, fryzury należą już nieodwołalnie do przeszłości. Nie rozumieją, że można teraz swobodnie rozmawiać o płci, różnicach religijnych i politycznych, być członkami grup młodzieżowych, które nie istniały w ich czasach. To świetnie, że teraz wszystko jest możliwe! I jak irytujące jest ich dokuczliwe niezadowolenie. Zapewne zazdroszczą, że sami do niego nie mieli dostępu, ale teraz jest to dozwolone ?!
Ale może nie powinieneś być tak pewny swoich umiejętności, może powinieneś spróbować słuchać ich słów, bo oni dbają o Twoje samopoczucie, choć zbyt natarczywie, nie ufając intelektowi dorosłego syna lub córki, jak mogą, nie każdy ma umiejętności psychologa. A jeśli czujesz się wystarczająco stary, bądź mądrzejszy, co oznacza bardziej uważny i pobłażliwy wobec innych.
Turgieniew, pisarz XIX wieku, ma słynną powieść „Ojcowie i synowie” - wtedy ten sam problem niezrozumienia przez przedstawicieli jednej epoki rozkwitł w gwałtownym kolorze.
Spójrz wstecz, obejrzyj filmy z przeszłości - czasów młodości Twoich rodziców i dziadków: w „ich czasach” były te same „problemy” w relacjach różnych pokoleń. Zawsze pojawiały się nowe trendy, młodsze zawsze znajdowały nowe, niedostępne dla starszych.
XX wieku, w związku z postępem technicznym, narodziło się zupełnie inne pokolenie, czy możesz sobie wyobrazić, jak to było komunikować się z tymi, którzy urodzili się przed pojawieniem się samochodu, samolotu, często niepiśmiennych rodziców? ? W latach 60. i 70. tego samego wieku rozkwitł ruch „hippisów” - czy był mniej rewolucyjny niż „Gotów”?
Każde pokolenie jest wyjątkowe, ale bardzo podobne do wszystkich poprzednich. Młodość to czas poszukiwań (jak mówiła Zosia ze Złotego cielca), lata dojrzałości prowadzą zazwyczaj do zaniku młodzieńczego ognia. Dlatego powinieneś nawet współczuć swoim rodzicom: nie mają tego płomienia działania, który teraz płonie w twojej duszy. Ale młodość nie jest wieczna, spróbuj je zrozumieć. Spokojna, rozsądna komunikacja jest warunkiem wstępnym twojego związku.
Katty
|
