Schiacciata con l'uva (chleb z winogronami) / Schiacciata con l'uva (piekarnik)

[Schiaccia con l'uva]

Schiacciata con l'uva (chleb z winogronami) / Schiacciata con l'uva (piekarnik)

Kategoria: Chleb drożdżowy

Kuchnia: Włoski

Składniki
Czerwone winogrona lub bezpestkowa mieszanka różnych kolorów	700g
Mąka pszenna premium	250g
woda	170g
Oliwa z oliwek	8st. l
Cukier	8st. l
Sól	5g
Drożdże prasowane	8g
Nasiona anyżu	1h l

Metoda gotowania

• Każdy region Włoch ma swoje własne sezonowe potrawy, które przyrządza się tylko raz w roku. Wrzesień to miesiąc winobrania, a Schiacciata con l'uva pieczona jest w Toskanii wczesną jesienią. Prosty chleb na oliwie z oliwek, czasem z dodatkiem rozmarynu, wypełniony winogronami (w Toskanii używa się Uva Fragola), dzięki czemu po upieczeniu wewnątrz chleba powstaje specjalny słodki sos - prawie dżem winogronowy!
• Moja lepsza połowa nabyła na tę okazję sporą ilość doskonałych czerwonych winogron bez pestek. Oczywiście to nie jest Uva Fragola ani nawet Włochy, to winogrono z Chile. Ale Schiaccia chciałem piec od tak dawna, że ​​postanowiłem nie przegapić takiej okazji z chilijskimi rodzynkami.
• Procedura:
• 1. Drożdże utrzeć rękami w mące na drobne okruchy, dodać 4 łyżki masła, sól, wodę i zagnieść ciasto. Umieść ciasto na stole. Zagnieść ciasto, aż z łatwością opuści stół i ręce. Pamiętaj, że przepis zawiera dużo płynu. Jeśli nie jesteś przyzwyczajony do pracy z takim testem, zmniejsz trochę ilość wody.
• 2. Posmaruj stół oliwą z oliwek. Uformuj ciasto w kulkę. Przełóż do miski naoliwionej oliwą z oliwek, przykryj folią lub ręcznikiem i odstaw w ciepłe miejsce na 2 godziny.
• 3. Rozgrzej piekarnik do 220 stopni.
• 4. Ułóż ciasto na posmarowanym masłem stole i podziel na dwie części. Jedna część powinna być nieco większa niż druga. Wyłóż blachę do pieczenia z brzegiem papierem do pieczenia. Nasmaruj papier oliwą z oliwek. Cienko rozwałkować większy kawałek ciasta i przełożyć na papier do pieczenia.
• 5. Rozłóż dwie trzecie winogron na rozwałkowanym cieście, tak aby pozostało około 2 cm po brzegi. Winogrona posyp pestkami anyżu 1/2 łyżeczki. Posyp 5 łyżkami cukru na wierzchu. Skrop oliwą z oliwek.
• 6. Drugi kawałek ciasta rozwałkować i przykryć pierwszym winogronami. Krawędzie dolnej części powinny wystawać z góry. Zagnij brzegi dolnego kawałka ciasta na wierzch i wciśnij palcami. Ostrożnie, aby nie rozerwać ciasta, górną warstwę ułóż dłońmi, aby lekko docisnąć znajdujące się w środku winogrona.
• 7. Pozostałe winogrona ułożyć na wierzchu, tak aby pozostawić co najmniej 2-3 cm po brzegi. Winogrona posyp pestkami anyżu 1/2 łyżeczki. Winogrona posypać trzema łyżkami cukru. Skrop oliwą z oliwek na wierzchu.
• 8. Skrop piekarnik wodą i szybko umieść blachę do pieczenia na drugim poziomie. Piec 40-50 minut w 180 stopniach.
• 10. Przełóż schiaccia i papier na drucianą podstawkę.
• 
• 
• 
• 
• 
• 11. Schiaccia con luva podawaj na ciepło z czerwonym winem. Smacznego!

Naczynie jest przeznaczone do

1 kawałek

Czas na przygotowanie:

około 4 godzin

Program gotowania:

piekarnik

Uwaga

Ten chleb jest typowy dla Toskanii, zwłaszcza w prowincjach Florencji i Prato, w niektórych wewnętrznych regionach prowincji Grosseto, gdzie nazywa się go „Schiaccia con l'uva".

Schiacia przygotowywana była zwykle w czasie żniw i świąt chłopskich. Na skromne pochodzenie Schiacio wskazuje w szczególności prostota jego składników: zwykłego ciasta chlebowego, oliwy z oliwek, cukru i winogron. Tradycyjnie do pieczenia używano tylko winogron. canaiolo a nawet wtedy tylko jagody najmniejszej wielkości (czyli najniższej jakości i najmniej nadające się do produkcji wina).

Dzięki! Spróbuję jesienią!

Dlaczego jesienią? Po co czekać - winogrona bez pestek są moim zdaniem sprzedawane przez cały rok ... Schiaccia to bardzo smaczne urządzenie, szkoda kupować winogrona, winogrona stołowe nie są takie słodkie

[Idol32]

Witam wszystkich ze słonecznych, ale deszczowych Włoch
Wraz z różnymi wrażeniami przywiozłem też małą książkę kucharską włoskich autorów, przetłumaczoną na język rosyjski. Zatwierdzony przez Prezesa Włoskiego Instytutu Kulinarnego.
Ponieważ myślę, że wielu spotkało się z faktem, że nawet rosyjskojęzyczni obcokrajowcy mają trudności z odpowiednim tłumaczeniem, w niektórych miejscach byłem lekko zdziwiony, czytając przepisy.
Jest schjachatta, ale drożdże piwne pojawiają się wszędzie w książce. Tutaj na forum szukałem - nie są zalecane do pieczenia w piekarniku ... A właśnie miałem wypróbować nowy kamień marmurowy przywieziony z Włoch. A jeśli mam być szczery, nie chcę szukać drożdży piwnych
Jeszcze nie wymyśliłem, co mam zrobić. Poszukam, jak policzyć piwo na tłoczone, chociaż obliczenia matematyczne nie są moją mocną stroną
Idol32, a autor zaleca również wyrabianie ciasta w gorącej wodzie. Oczywiście książka prawie nie podaje żadnego z naszych dokładnych gramów, odmian mąki - jest przeznaczona, jak później, po przeczytaniu, uświadomiłem sobie, bardziej do zapoznania się z zasadami gotowania dań włoskich. W gramach tylko mąka, cukier, drożdże. Reszta to „kieliszek” (którego używają?), A nazwy produktów do przepisu (sól, olej itp.) To mi jednak nie przeszkadza, bo w większości przypadków kuchnia ludowa nie mieć dokładny przepis - co jest w domu, co jakiś czas to idzie, nikt nie zawraca sobie głowy zweryfikowaną ilością.
Ale zacząłem myśleć o gorącej wodzie i drożdżach ... Co powiesz?

Witamy spowrotem!

O drożdżach piwnych - myślę, że to analogia naszych prasowanych. Może jest różnica w technologii, ale podczas pieczenia prosta wymiana drożdży piwowarskich na drożdże prasowane zawsze prowadziła mnie do zadowalającego efektu.

Nie słyszałem o ciepłej wodzie. Przejrzałem wiele włoskich witryn i blogów w poszukiwaniu przepisów na schiacci. Oglądałem też filmy z przepisami. Nigdzie nie było ciepłej wody. Uważam, że użycie lekko gorącej wody ma na celu aktywację drożdży w cieście (podobnie jak dodawanie cukru do ciasta chlebowego). Dlatego wydaje mi się, że jest to niepotrzebne. Ponadto temperatura gotowego ciasta powinna wynosić 25 - 27C. Jeśli wyrabiasz ciasto w gorącej wodzie, ta temperatura nie będzie.

Myślę więc, że są to „trudności w tłumaczeniu”. Najprawdopodobniej chodziło o „ciepłą wodę”, której często używamy do wyrabiania ciasta. Nie będę eksperymentować, wyrwałem kiść beznasiennych czarnych winogron, jutro spróbuję upiec według twojego przepisu. Ponieważ w przepisie nie znalazłem żadnych zasadniczych różnic, poza tym nonsensem z gorącą wodą.
Ale jest taka uwaga, myślę, że będzie interesująca:
"Danie można spożywać na ciepło lub schłodzone, ale według oryginalnej receptury należy je podać dzień po ugotowaniu."
Czy to prawda w praktyce? Nie jestem tylko tak zainteresowany, chcę piec do pracy, kiedy wychodzę z wakacji. Chcę, żeby moi koledzy smakowali wyśmienicie.

[z suchymi drożdżami instant]

Do wyrabiania ciasta używamy gorącej wody (50C) z suchymi drożdżami instant... Po dodaniu mąki temperatura ciasta wynosi około 40C.

Ciekawostka… Spotkałem się dopiero z zaleceniem „podawaj na ciepło z czerwonym winem”. Spróbowałam po ostygnięciu - jest pyszna, ale wolę na ciepło (z winem i bez, też z herbatą). Ale o następnym dniu opowiem z doświadczenia: drugiego dnia schiaccia też jest dobra, ale potem jest wyraźnie gorzej. Najsmaczniejszy jest lekko schłodzony zaraz po upieczeniu. Jest jak standardowa francuska bagietka (metoda bezpośrednia), która jest dobra, o ile jest ciepła.

Generalnie wydaje mi się, że ta rada, jedz schiachu następnego dnia, odnosi się do chleba na dużym (naturalnym lub zwykłym).W zwykłym pieczywie (wypiekanym bez technologii długotrwałej fermentacji, jak bagietka, o której już pisałem) nie ma co tak długo dojrzewać. Dlatego jego smak z czasem tylko się pogarsza. Najprawdopodobniej są to trudności z tłumaczeniem i to nie tylko na rosyjski, ale także z piekarni na zwykły.

Tak, ciasto rośnie - 1 godzina i nic więcej. Jest natychmiast rozwijany, układa się winogrona i cukier i piecze.
Powiem jednak, że ficattola bardzo mi się spodobała następnego dnia (jeśli przeżyłem)

Na koniec sfotografowaliśmy schiacchatę, a jednocześnie w kadrze widoczny jest mój włoski „łup”: kamień do grilla, który podarował mi mój kolega z klasy, który mieszka we Włoszech od 20 lat. To prawdziwy zielony marmur, który na przykład we Florencji zdobi fasadę Santa Maria del Fieri i dzwonnicę Giotto. Jego jedyną wadą jest to, że jest strasznie ciężki! To, jak woziliśmy go po całych Włoszech, to inna historia. Ale z szacunku dla wielkich Włochów po raz pierwszy postanowiłem upiec na nim ten właśnie chleb:

Jednocześnie w kadrze widoczny jest mój włoski „łup”: kamień do grilla,

Irina, bardzo się cieszę! Prezent warto było nosić przy sobie! Latem przywiozłem z Czech ceramiczną jagnięcinę, więc bardzo cię rozumiem!

Zapomniałem napisać o swoim jointu. Podczas pieczenia warstwa ciasta pokrywająca pierwszą warstwę winogron pięknie spuchła na brzegach, a wszystkie górne winogrona zsunęły się na środek. Trzeba było przebić. Obawiam się, myślałem, że sok wycieknie. Ale następnym razem na pewno przebiję. Boki okazały się dość wysokie i tym razem sok w ogóle nie wypływał.
Do testu wziąłem o 20 ml mniej płynów niż w przepisie, łatwiej było mi z nim pracować.

Wow, co za kamyk! On też ma zdjęcie!? A wraz z nim pojawił się stojak? Ja też nie rozstałbym się z takim prezentem!

Schiaccia jest dobra! Jeśli chodzi o wodę, zobaczyłem pewną Włoszkę w filmie na jej blogu o robieniu schiaciu. Więc jej ciasto było tak strome, że rozwałkowała je wałkiem do ciasta!

W książce, którą przywiozłem z Włoch, jest też napisane, że ciasto należy rozwałkować wałkiem.
Chociaż mają „1 szklankę” (która? 200 ml czy 250 ml?) „Gorącą wodę” na 350 g mąki. Mam przepis, w którym biorę 200 ml na 300 g, a to jest dość lepkie i płynne ciasto.
A to jest mój kamień. Na pudełku nie było jednak ani słowa o chlebie, ale pokazano, jak cudownie piecze się na nim kawałki mięsa, warzyw, owoców morza. Jeszcze tego nie próbowałam, ale wypieki są bardzo dobre

[Idol32]

Idol32, a nie masz linku do bloga tego Włocha? Też chciałbym obejrzeć ten film.
Ostatnio zakochałem się w kursach mistrzowskich

Nie, niestety nie przetrwał.

[Idol32]

Idol32 Upiekłam to niesamowicie pyszne ciasto, ale nie według Twojego przepisu, są drobne różnice, teraz też chcę spróbować Twojego, myślę, że będzie niesamowicie smaczne

To jest naprawdę pyszne. Ludzie myśleli, że zdjęcie to spalona scyachata, ale ten dżem wylał na blachę do pieczenia, jest ciemno z powodu winogron i wcale nie spalony, ale jak pyszny! Spróbuj uszczelnić skjacchatę, aby nic nie wylało się z wnętrza.

Robiąc ficatollę uwielbiam też karmelowy sok, który czasem z niego wypływa. W szczególności czekam, aż stwardnieje ze skórką i odsunie się od dywanika, na którym pieczę. Następnie ostrożnie go łamam i jako bonus kładę na każdym kawałku. To jest pyszne. Czekam na pojawienie się niezbędnych winogron i fig, brakowało mi tych chlebów.