Podbój świata kukurydzą

^{Chris Nicely}

Obecnie kukurydza stanowi ponad jedną dziesiątą światowych zbiorów. Same Stany Zjednoczone mają wystarczająco dużo pól kukurydzy, aby pokryć całe Niemcy. Ale podczas gdy inne uprawy, które uprawiamy, występują w różnych odmianach, ponad 99% uprawianej przez nas kukurydzy jest dokładnie tego samego typu: Yellow Dent # 2 (kukurydza ząbkowana). Oznacza to, że ludzie uprawiają więcej kukurydzy ząbkowanej niż jakakolwiek inna roślina na naszej planecie. Jak więc ta pojedyncza odmiana tej rośliny stała się największym sukcesem w historii rolnictwa?



Około 9 000 lat temu kukurydza, zwana także kukurydzą, została po raz pierwszy udomowiona z teosynth, zioła pochodzącego z Mezoameryki. Twarde nasiona Teosyntha były ledwo jadalne, ale z włóknistej łuski można było uzyskać wszechstronny materiał. Przez następne 4700 lat rolnicy hodowali roślinę z większymi kłosami i jadalnymi ziarnami. Gdy kukurydza rozprzestrzeniła się w całej Ameryce, odegrała ważną rolę i wiele rdzennych społeczności zaczęło nazywać „matką kukurydzę” boginią, która stworzyła rolnictwo.

Kiedy Europejczycy po raz pierwszy przybyli do Ameryki, unikali dziwnej rośliny. Wielu nawet wierzyło, że to było źródłem fizycznych i kulturowych różnic między nimi a Mezoamerykami. Jednak ich próby uprawy europejskich upraw na amerykańskiej ziemi szybko się nie powiodły, a osadnicy zostali zmuszeni do rozszerzenia swojej diety. Kukurydza wkrótce przekroczyła Atlantyk, gdzie jej zdolność do uprawy w różnych klimatach sprawiła, że ​​stała się popularnym zbożem w wielu krajach Europy.



Ale nowo utworzone Stany Zjednoczone pozostały światową stolicą zboża. Na początku XIX wieku w różnych regionach kraju wytwarzano szczepy o różnych rozmiarach i smakach. Jednak w latach pięćdziesiątych XIX wieku te wyjątkowe odmiany okazały się trudne do sprzedania dla operatorów pociągów i handlowców. Tarcze handlowe na węzłach kolejowych, takich jak Chicago, zachęcały rolników do uprawy jednej znormalizowanej uprawy. To marzenie w końcu się spełniło na Wystawie Światowej w 1893 roku, gdzie kukurydza Jamesa Reeda otrzymała Błękitną Wstążkę.

Przez następne 50 lat Yellow Dent ogarnął kraj. Po rozwoju technologicznym II wojny światowej zmechanizowane kombajny stały się powszechnie dostępne. Oznaczało to, że partia kukurydzy, której ręczne zbieranie zajmowała wcześniej cały dzień, może teraz zostać zebrana w zaledwie 5 minut. Inna wojenna technologia - chemicznie wybuchowa saletra amonowa - również znalazła nowe życie w gospodarstwie. Dzięki temu nowemu nawozowi syntetycznemu rolnicy mogli sadzić gęste pola kukurydzy rok po roku bez konieczności stosowania płodozmianu i uzupełniania gleby azotem.



Podczas gdy te postępy uczyniły kukurydzę atrakcyjną uprawą dla amerykańskich rolników, polityka rolna Stanów Zjednoczonych ograniczyła ilość, jaką rolnicy mogliby uprawiać, aby zapewnić wysokie ceny sprzedaży. Ale w 1972 r. Prezydent Richard Nixon zniósł te ograniczenia, negocjując ogromną sprzedaż zbóż do Związku Radzieckiego. Dzięki tej nowej umowie handlowej i technologii II wojny światowej produkcja kukurydzy stała się zjawiskiem globalnym.

Ta masa kukurydzy była inspiracją dla wielu herbat kukurydzianych. Skrobia kukurydziana może być używana jako zagęszczacz do wszystkiego, od benzyny po klej, lub przetwarzana na niedrogi słodzik znany jako syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy. Kukurydza szybko stała się jedną z najtańszych pasz dla zwierząt na świecie.Pozwoliło to na produkcję niedrogiego mięsa, co z kolei zwiększyło zapotrzebowanie na paszę mięsno-kukurydzianą. Obecnie ludzie jedzą tylko 40% uprawianej kukurydzy, a pozostałe 60% wspiera przemysł konsumencki na całym świecie.



A jednak rozprzestrzenianie się tej cudownej kultury miało swoją cenę. Źródła wody są zanieczyszczone nadmiarem azotanu amonu z pól kukurydzy. Kukurydza odpowiada za większość emisji dwutlenku węgla związanej z rolnictwem, po części z powodu zwiększonej produkcji mięsa, które zapewnia. Stosowanie syropu kukurydzianego o wysokiej zawartości fruktozy może przyczynić się do cukrzycy i otyłości. Rozwój rolnictwa monokulturowego sprawił, że nasze zapasy żywności są niebezpiecznie podatne na szkodniki i patogeny - jeden wirus może zainfekować światowe zasoby tej wszechobecnej uprawy. Kukurydza ewoluowała od gęstej trawy do niezbędnego elementu światowego przemysłu. Ale tylko czas pokaże, czy to doprowadzi nas do labiryntu niestabilności.