|
 W ciągu swojego życia rośliny mogą wchłonąć z gleby znaczne ilości soli mineralnych. Rośliny rosnące na powierzchni około 1 ha średnio przez jeden dzień wchłaniają następujące składniki mineralne:
- azot - 1-2 kg;
- fosfor - 0,25-0,5 kg;
- potas - 2-4 kg;
- pozostałe elementy - 2-4 kg.
Oczywiście jest zrozumiałe, że jeśli glebie brakuje składników odżywczych i nie stosuje się dopuszczalnej ilości nawozu, rozwój i wzrost roślin jest w znacznym stopniu zahamowany.
Zdarza się również, że przy wystarczającym nawożeniu rośliny słabo rosną. Faktem jest, że nawozy dostające się do gleby mogą przechodzić do związków chemicznych, do których rośliny są trudno dostępne. Tym samym wprowadzony fosfor łączący się na glebach kwaśnych z glinem i żelazem nie może być wykorzystany przez roślinę. W przypadku obecności w glebie dużych ilości wapnia i magnezu, dodany potas jest wiązany, w wyniku czego roślina odczuwa głód potasu.
 Skąd wiesz, czy roślina potrzebuje składników odżywczych? Wygląd roślin może wiele o tym powiedzieć.
Jeśli roślinie brakuje azotu, szmaragdowozielone liście stają się blade, żółto-zielone. W przypadku kukurydzy w pobliżu nerwu liścia tkanka zaczyna obumierać, a krawędzie liści zwijają się. Liście kapusty nabierają niezwykłego koloru. Dolne liście stają się różowe lub pomarańczowe podczas głodu azotu.
Przy głodzie roślinnym fosforu liście nabierają ciemnozielonego koloru, a na krawędziach stają się fioletowe. Jeśli w tym czasie nie karmisz nawozami fosforowymi, krawędzie liści brązowieją i giną. W ziemniakach zmienia się nie tylko kolor liści, ale zaczynają one oddalać się od łodyg pod ostrym kątem.
Czasami w terenie obserwuje się taki obraz. Rośliny otrzymywały wystarczającą ilość wody, ale mimo to ich liście są powolne, jakby cierpiały na brak wody. Wielokrotne podlewanie nie daje pozytywnych rezultatów, ponieważ w glebie nie ma wystarczającej ilości nawozów potasowych. Przy bliższym przyjrzeniu się łatwo zauważyć brązowy lub brązowy kolor na krawędziach liści, podobny do oparzenia. W ziemniakach liście są pomarszczone, a na krawędziach pojawia się brązowy kolor. Podobny obraz obserwuje się na liściach fasoli, czarnej porzeczce i innych roślinach.
Zupełnie inny rodzaj liści u roślin z brakiem magnezu. Jak wiesz, magnez jest częścią zielonego pigmentu - chlorofilu. Nie jest więc przypadkiem, że gdy rośliny nie są zaopatrywane w magnez, oznaki głodu pojawiają się przede wszystkim na liściach. Początkowo objawia się to na liściach niższego poziomu, ponieważ magnez pochodzący z gleby przechodzi przez żyły liścia, a następnie szybko przenosi się do liści znajdujących się powyżej. Tłumaczy to również, że przy braku magnezu żyły zachowują kolor zielony, natomiast w tkankach między nimi, w zależności od rodzaju roślin, pojawia się kolor żółty, pomarańczowy, czerwony lub fioletowy.
Gdy rośliny nie są zaopatrywane w żelazo, liście tracą chlorofil i dlatego wyglądają prawie białe, czyli chlorotyczne.
Przy braku boru liście bledną, punkty wzrostu obumierają, tworzenie się owoców i nasion jest opóźnione, a jeśli dojdzie do kwitnienia, następuje masowa utrata jajników. Mieć burak cukrowy powoduje to chorobę zwaną zgnilizną serca, a kalafior ma brązowe plamy, które mogą następnie gnić.
Rośliny bez manganu mają specyficzny wygląd. Liście takich roślin mają wzorzysty wygląd, ponieważ chlorofil zatrzymuje się w żyłach, a między żyłami tkanki tracą swój zielony kolor.
W przypadku głodu miedzi liście są chlorotyczne, uschnięte.Wzrost łodygi jest zahamowany, a tworzenie nasion słabe. U gruszki liście mają brzydki wygląd, ich krawędzie brązowieją.
Przy braku cynku w jabłoni na wiosnę powstają rozety małych skręconych liści - zjawisko znane jako „drobnolistne”, aw kukurydza choroba „białych pędów” rozwija się, ponieważ tworzenie się chlorofilu jest opóźnione.
Od dawna wiadomo, że czasami na liściach roślin cytrusowych pojawiają się żółte plamy, które następnie opadają. Ta choroba, zwana żółtą plamką, jest spowodowana brakiem molibdenu w roślinach. Mieć koniczyna liście zwijają się w dół i zmieniają kolor na czerwono-brązowy. Coś podobnego obserwuje się na liściach pomidorów.
 Ale taka diagnoza nie w pełni satysfakcjonuje praktykę. Faktem jest, że zewnętrzna manifestacja braku składników odżywczych w roślinach jest wynikiem złożonych naruszeń procesów wewnętrznych. Czasami są tak duże, że nawet jeśli roślina otrzyma niezbędne nawozy, nie jest już w stanie naprawić naruszeń, które miały miejsce. Na przykład, jeśli jajniki zaczną spadać z roślin, karmienie nie uratuje tych z nich, które już utworzyły warstwę oddzielającą. I nie jest przypadkiem, że naukowcy postawili sobie za zadanie znalezienie takich metod określania potrzeb żywieniowych roślin, które mówiłyby o tym znacznie wcześniej, niż pojawią się zewnętrzne oznaki głodu roślin.
W ostatnich latach zaproponowano metodę chemicznej analizy soku komórkowego. Jak wiesz, gromadzi różne substancje, w tym sole mineralne. A jeśli roślina wchłonie te sole z gleby w wystarczających ilościach, to gromadzą się one w dużych ilościach w soku komórkowym. Jeśli w glebie brakuje składników odżywczych, a roślina umiera z głodu, to niewiele z nich gromadzi się w soku komórkowym.
Zatem po określeniu zawartości azotu, fosforu i innych pierwiastków w soku komórkowym można ocenić zaopatrzenie roślin w jeden lub inny pierwiastek. Odbywa się to za pomocą laboratorium polowego - torby Magnitsky'ego.
Dowiedziawszy się, czego potrzebuje roślina, człowiek, stosując odpowiednie nawozy, zaspokaja jej potrzeby. Zakład szybko reaguje na ten problem. Kolor liści nabiera normalnego koloru, rośliny wznawiają wzrost i dają wysoki plon.
K. E. Ovcharov
|
