Kombinezony dla koni

Wśród populacji koni występują zwierzęta o różnym umaszczeniu lub, jak mówią eksperci, o różnych maściach. Na wystawach, jarmarkach, przy wymianie i sprzedaży koni, często powstają gorące spory o to, jak określić kolorystykę konkretnego osobnika. Ponadto konie są często nazywane rudymi, a nawet płowymi. Takie nazwy nie są używane w hodowli koni. Ma swoje znane od dawna, ogólnie przyjęte nazwy kolorów, które są przydatne dla właścicieli koni.

Za główne kolory koni uważa się czarny, gniady, rudy i szary. Różne warianty i kombinacje kolorów tych garniturów tworzą inne kombinezony, które można uznać za ich pochodne.

czarny

Głowa, tułów, kończyny, grzywa i ogon zwierzęcia są koloru czarnego. Takie konie najczęściej spotyka się wśród kłusaków orła, ale nie są rzadkością wśród koni innych ras (percherony, łotewskie konie uprzężowe itp.). Nowonarodzone źrebaki mają czasami niebieskie włosy. Jeśli czarne konie mają brązowe końce włosów na tułowiu, grzywie i ogonie, to kolor takich koni nazywany jest „czarnym podpalanym”.

Zatoka

Głowa i tułów są brązowe w różnych odcieniach, grzywa, ogon i kończyny barku i podudzia oraz nadgarstków i stawów skokowych są czarne. Oprócz typowych koni gniada są też konie ciemnogniade, jasne gniady i złote gniady. Częściej spotykany wśród koni rasy rosyjskiej kłusującej, pełnej krwi, kabardyńskiej i włodzimierskiej.

Rudowłosy

Typowy dla koni rasy Don, Budyonnovsk, radziecki ciężki pociąg, litewski ciężki pociąg i rosyjski ciężki pociąg. Głowa, tułów, kończyny, grzywa i ogon zwierząt w tym kombinezonie mają ten sam czerwony kolor. Istnieją odcienie: czerwony, jasnoczerwony i złoty czerwony. Wśród koni powyższych ras są zwierzęta i maść brązowa. U takich osobników głowa, tułów i kończyny są brązowe, grzywa i ogon ciemnobrązowe z domieszką czarnego włosa.

Szary

Jest szeroko rozpowszechniony wśród koni Terek i koni arabskich, a także wśród kłusaków Oryol. Głowa, tułów i kończyny zwierzęcia pokryte są mieszanką kolorowych i blond włosów; grzywa, ogon i kończyny zwierzęcia mogą być ciemniejsze lub jaśniejsze niż tułów. Proces siwienia przebiega w sposób ciągły, a kolor zmienia się wraz z wiekiem. Źrebięta rodzą się z umaszczeniem zbliżonym do koloru czarnego, gniada lub rudego. Z wiekiem stają się „szare w jabłkach” lub prawie białe, czasem z plamkami ciemnych włosów. Taki garnitur nazywa się „szary gryczany”. U niektórych jasnoszarych koni linia włosów ma specyficzny metaliczny połysk - srebrzysty.

Karakova

To bardzo efektowny garnitur. Głowa, tułów, kończyny, grzywa i ogon są czarne, a wokół oczu, na końcu kufy iw pachwinach brązowe refleksy - podpalenia. Występuje wśród ukraińskich koni wierzchowych, koni wyścigowych pełnej krwi, łotewskich koni zaprzęgowych.

Bulanaya

Nieodłączny dla koni achał-tekińskich, białoruskich koni uprzęży, lokalnych koni estońskich. Głowa i tułów mają kolor piaskowożółty (czasem ciemno-piaskowy); grzywa, ogon i kończyny są czarne lub ciemne; na grzbiecie często występuje ciemny pasek - pasek. Istnieją następujące odcienie koloru dun: light dun, dark dun i golden dun.

Figlarny

Bardzo elegancki garnitur. Ciało zwierzęcia jest brązowe (czekoladowe) lub ciemnoczerwone (kasztanowe), grzywa i ogon są dużo jaśniejsze niż tułów, przydymione lub prawie białe. Osobniki nie są rzadkością wśród koni lokalnych ras północnego typu leśnego, Tori i innych ras.

Słowik

Występuje rzadko, zwykle w Achal-Teke, białoruskich koniach pociągowych. Głowa, tułów i kończyny są w kolorze jasnego piasku o różnej intensywności, grzywa i ogon są tego samego koloru lub jaśniejsze niż tułów.

Chalaya

Na tułowiu koni rudych, czarnych, gniada i innych, blond włosy są równomiernie rozłożone od urodzenia; głowa i kończyny zachowują kolor stroju głównego. W zależności od koloru tła głównego rozróżnia się warianty ubioru dereszowego: czerwono-deresz, gniadoszowate, czarno-dereszowe. Konie rudo często spotyka się wśród koni radzieckiej rasy ciężkiej pociągowej.

Savrasaya

Istnieją dwie główne opcje: bay-savrasai i red-savrasai.

Kasztanowe sawry mają kolor ciała, jak u gniadego konia, ale wyblakły; grzywa i ogon są czarne, zawsze z domieszką pęków jasnobrązowych pasków. Na plecach ciemny „pas”, na łopatkach mogą występować ciemne plamy. Poprzeczne ciemne paski na ramionach i nadgarstkach (przypominające zebrę) są powszechne.

W czerwono-szarym kolorze ciała jest jasnoczerwony, wyblakły. Grzywa i ogon składają się z nierównomiernie ubarwionych włosów - rudych i brązowych. Wzdłuż pleców przebiega ciemny „pas”. Na łopatkach mogą występować ciemne plamy, a na przedramionach i nadgarstkach zebroidyzm. Takie konie występują wśród lokalnych ras: Vyatka, Bashkir, Kazachstan itp.

Mysz

Ciało jest w kolorze popielatym. Głowa, grzywa, ogon i kończyny poniżej nadgarstka i stawu skokowego są ciemniejsze; z tyłu ciemny „pasek”. Na przednich kończynach, powyżej nadgarstka, mogą występować ciemne paski zebry; na łopatkach - ciemne plamy. Zwierzęta spotyka się wśród lokalnych koni.

Łaciaty

Bardzo osobliwy garnitur. W niektórych krajach zwierzęta tego koloru nazywane są tęczą. Na ciele koni rudych, czarnych, gniadych, brunatnych i innych umaszczonych są rozsiane duże, białe plamy wrodzone. Pod tym względem istnieją warianty koloru srokatego: czerwono-srokaty, wronowo-srokaty, srokaty, itp. Występuje rzadko, głównie u koni ras lokalnych.

Chubarai

Małe lub średnie czarne, brązowe lub czerwone plamki są rozproszone na białym lub jasnym ciele. Często to zabarwienie nie jest rozłożone na całym ciele, a tylko na zadu. Na tułowiu białym lub jasnym mogą występować czarne pasy, a na tułowiu ciemnym (pręgowanym) białe, jasne pręgi. Zwierzęta chubarskie występują wśród koni Ałtaju i innych lokalnych ras. Chociaż nie ustalono jeszcze wyraźnych powiązań między umaszczeniem a właściwościami użytkowymi koni, wielką wagę przywiązuje się do umaszczenia i znaku koni w hodowli koni. Są traktowane jako obiektywne znaki w indywidualnej rejestracji zwierząt, ułatwiają rozpoznanie poszczególnych koni w całkowitej masie populacji koni. Konie złocisto-rude, złoto-brązowe, słone, grzywka i inne maści są bardziej cenione na międzynarodowych aukcjach.

W hodowli koni rodowodowych (w stadninach i na fermach) opis (specyfikacja) umaszczenia i cech przebiega następująco: trzeciego dnia po urodzeniu źrebaka; przed odłączeniem go od matki; przy przenoszeniu młodego stada do struktury produkcji; ocena; przy wydawaniu świadectw hodowlanych i weterynaryjnych.

A. Remizov

Podobne publikacje

Rosyjska trójka

Poruszanie się po kalendarzach

Owies