Lipa

W naszym kraju rośnie kilka rodzajów lipy, ale lipa drobnolistna jest powszechnie znana jako towarzysz rosyjskiego lasu. Na naturalnych plantacjach występuje w lasach dębowych, sosnowych, świerkowych lub tworzy ciągłe lasy wapienne.

„Charakter” Lindena jest zaskakująco elastyczny. Wszędzie jest drogim gościem, nie tylko nie uciska innych ras, ale wręcz przeciwnie, pomaga im rosnąć, bo liście opadające i gnijące poprawiają właściwości roślinne gleby, zwiększają zawartość próchnicy, cenny ślad elementy. Sama lipa może dostosować się do różnych warunków glebowych.

Korona wolno rosnącego drzewa jest piękna, duża i wypukła. Dolne gałęzie rozciągają się od pnia w dół, środkowe znajdują się poziomo, a górne - pod kątem do góry. Korona jest gęsto ubrana w ciemnozielone liście. Siedmioletni oddział ma kilka oddziałów. Na stuletnim drzewie rośnie do 50 tysięcy liści o łącznej powierzchni około 100 metrów kwadratowych.

Liście lipy dobrze znoszą cieniowanie. Jednak podobnie jak inne rośliny mają tendencję do słońca. A tu szydełkowany ogonek unosi liść nad gałąź. Ma kształt serca. Jego połówki są asymetryczne: z jednej strony dolna żyła jest bardziej rozwinięta. Ząbki są małe, ząbkowane, lekko nachylone w kierunku spiczastego wierzchołka. Siedzą na przemian na wygiętej gałęzi i wznosząc się ponad gałąź tworzą zielony baldachim, pod którym wygodnie znajdują się pąki i kwiaty.

Pąki są jajowate, pokryte dwiema gładkimi łuskami o różnej wielkości. Wewnątrz znajdują się dwa szczątkowe liście w formie guzków na stożku wzrostu i pięć drobnych listków złożonych na pół. Jeśli spojrzysz na nacięcie pąka przez szkło powiększające, zobaczysz, że na tych małych liściach ostro wyróżniają się żyłki, widoczne są kosmki chroniące je przed mrozem, ponieważ lipa nie ma ochronnej żywicy, jej liście są chronione tylko gładkimi przylistkami.

Kwiaty lipy znają wszyscy. Nie można przejść obojętnie obok pachnącego drzewa, nie patrząc na kwiaty, które z dołu wydają się być małymi żółtymi gwiazdkami. Aromat lipowy, gęsty, słodki, kojarzony naszym zdaniem z miodem. Grecka nazwa lipy, według niektórych uczonych, oznacza „Drzewo kochane przez pszczoły”.

Kwiaty są zbierane w kwiatostany od trzech do siedmiu sztuk. Rozpuszczają się w różnym czasie. Dlatego na jednym kwiatostanie możemy prześledzić różne etapy kwitnienia. Oto pączek, przypomina pączek lilii wodnej. A obok jest otwarty kwiat. Ma pięć bladozielonych działek, pięć bladożółtych płatków, wiele pręcików zwieńczonych jasnożółtymi pylnikami, które nadają kwiatowi jasnożółte tło. Słupek przypomina białą kolbę z wąską szyjką.
Poszerzona, lekko owłosiona podstawa słupka to skrzynka nasienna, w której odbywa się tajemnica narodzin nowego owocu. A obok zakwitł kwiat: wysuszone pręciki stały się jeszcze grubsze, żółte i częściowo odpadły, a torebka nasienna spuchła, zmieniła kolor na zielony ...

Ale gdzie jest źródło tego zapachu, który urzeka i przyciąga pracowite pszczoły? Działają szybko i trudno jest śledzić ich działania. Ale oto mała mucha. Na pewno wskaże nam drogę: dotarła do podstawy działki i zamilkła. Lipa nie ma specjalnej żyły nektarowej. W jego kwiatach nektar jest uwalniany przez tkankę liści kielicha. Na ilość i jakość nektaru wpływa ciepła pogoda i dobre oświetlenie. Kiedy jest dużo słońca, jest dużo cukru, pod warunkiem, że wszystkie części kwiatu są elastyczne i zawierają wystarczającą ilość wody.

Kwiaty lipy i miód lipowy mają właściwości lecznicze. Są używane w medycynie. Mają właściwości fitobójcze, zawierają olejki eteryczne, substancje aromatyczne, glukozyd, żółty pigment.

Pszczoły z jednego drzewa zbierają tyle nektaru, ile z całego hektara gryka!

Owocem jest okrągły orzeszek z 4-5 podłużnymi, słabo wyrażonymi żebrami i wąskimi wypustkami (skrzydlica).

Owoce zebrane i obrane zawierają 30% cennego oleju, który należy do najlepszych odmian olejów stołowych. Jego ważną zaletą jest to, że gdy dostępne jest powietrze, temperatura zamarzania wynosi -20 ° C. Cieszy się dużym uznaniem w branży cukierniczej. Ciasto służy do karmienia zwierząt gospodarskich. Zbierane jesienią.

Lipa w warunkach leśnych może żyć i owocować do 200 lat, a czasem nawet do 600 lat. Jest szeroko stosowana w nasadzeniach krajobrazowych. Rocznie na sklejkę i zapałki zużywa się ponad 1 milion metrów sześciennych drewna lipowego.

Z kory młodych drzewek pozyskuje się łyk do wyrobu koszy, lin itp. Kora przygotowywana jest z kory drzewek w wieku 30-50 lat, z której wykonuje się maty, worki, wycieraczki i lekkie pojemniki.

To drzewo z pewnością znajduje się w pierwszej dziesiątce najbardziej hojnych i najbardziej znaczących ekologicznie drzew na świecie. Wszakże fotosyntetyzująca powierzchnia jego liści jest większa niż u innych drzew, daje ludziom chłód, drzewo pomaga w utrzymaniu wymiany wody w glebie.

Lipa jest sadzona głównie jako drzewo towarzyszące w celu ulepszenia gatunków podstawowych, takich jak sosna lub dąb. Naturalnie rosnące lipy zachowały się głównie w środkowej Wołdze.

N. Skoropupov

Podobne publikacje

Bagietka z bulionem lipowym

Lipa "Miód"

ROLL z syropem lipowym