Test z L-Dopą

Badania układu współczulno-nadnerczowego pod kątem biorytmów dobowych i sezonowych dostarczają bardzo obszernych informacji o głębokich procesach zachodzących w organizmie. Jednak metoda adrenogramów pokazuje dynamikę zmian stanu układu współczulno-nadnerczowego tylko dla okresu objętego badaniem.

Czy można uzyskać długoterminową prognozę stanu układu współczulno-nadnerczowego, czyli przewidzieć odporność człowieka na stres?

W medycynie istnieje wiele metod, które pozwalają zidentyfikować czynniki, które nie przejawiają się w normalnych warunkach i występują jako wada organizmu tylko w ekstremalnych warunkach. Takie metody, zwane testami funkcjonalnymi, można porównać z doświadczeniem znanym nam z kursu szkolnej fizyki, gdy od końca sprężyny zawieszony jest ładunek, który powoduje jej drgania. Amplituda i częstotliwość drgań zależą od właściwości samej sprężyny. Podobnie żywy organizm, wyjęty ze stanu równowagi, reaguje na sytuację zgodnie ze swoimi możliwościami.

Wiele osób zna najprostszy fizyczny test funkcjonalny z praktyki ambulatoryjnej. Słuchanie dźwięków serca może odsłonić szczęśliwy obraz. Jednak po wykonaniu kilku przysiadów lekarz może wykryć pewne wady serca. Bardziej złożone testy funkcjonalne przeprowadza się z dawkowaną aktywnością fizyczną: ergometr rowerowy, testy krokowe itp.

Przy badaniu układu współczulno-nadnerczowego stosuje się tzw. Test termiczny: zimny (zanurzenie dłoni w wodzie o temperaturze + 4 ° C na 1 min) oraz termiczny (zanurzenie dłoni w wodzie o temp. + 44 ° C przez 3 minuty). Jednak do badania głębokich cech układu współczulno-nadnerczowego potrzebne były testy farmakologiczne, monitorujące reakcję organizmu na wprowadzenie do niego pewnych substancji, najczęściej analogów lub antagonistów hormonów układu współczulno-nadnerczowego. Takim testem jest np. Test z ACTH (hormonem adrenowo-kortykotropowym), który stymuluje wydzielanie kortykosteroidów przez korę nadnerczy i, jak już wiemy, odgrywa rolę w funkcjonowaniu układu współczulno-nadnerczowego. Test stosuje się również z substancjami - strukturalnymi analogami adrenaliny, na przykład z izadrinem, mezatonem itp.

Najciekawszy jest test z insuliną, opracowany i wdrożony przez G.N. Kassila i wsp. Do oceny reaktywnych i funkcjonalnych możliwości układu współczulno-nadnerczowego. Zdolności reaktywne oznaczają szybkość odpowiedzi (reakcji) układu na wzbudzenie. Funkcjonalność charakteryzuje jakość reakcji na podrażnienia - silną, aktywną lub słabą.

Po wprowadzeniu małej dawki insuliny do zdrowego organizmu bardzo szybko z nadnerczy zostaje uwolniona adrenalina będąca jej antagonistą, mająca na celu zablokowanie niepożądanego wtargnięcia i jest uwalniana w dawkach ściśle do tego niezbędnych. Po 12 godzinach reakcja kończy się, przywracana jest równowaga układu współczulno-nadnerczowego. Jeśli jednak pacjentowi z nadciśnieniem tętniczym poda się taką samą ilość insuliny, w odpowiedzi na inwazję zamiast adrenaliny uwalnia się noradrenalina, której działanie jest 10 razy słabsze niż działanie adrenaliny. W ten sposób odkrywana jest pierwsza wada układu współczulno-nadnerczowego. Jeśli reakcja nie zachodzi od razu, ale np. Po 12 godzinach układ nadal walczy z „obcym”, to pojawia się druga wada układu współczulno-nadnerczowego, wskazująca na słabość jego mechanizmów regulacyjnych.

Podczas badania pilotów na specjalnym obrotowym fotelu odporność na chorobę lokomocyjną dobrze koreluje z wydzielaniem adrenaliny: im jest ona wyższa, tym łatwiej badany toleruje chorobę lokomocyjną.Oznacza to, że test insuliny może z powodzeniem zastąpić złożone testy na urządzeniach.

Istotną wadą wszystkich wymienionych testów farmakologicznych jest złożoność ich klinicznego wyjaśnienia, czasem nieprzewidywalne reakcje organizmu. Trudności te zostały przezwyciężone, gdy zamiast insuliny jako test funkcjonalny zaczęto stosować tak zwaną L-DOPĘ (lewodopum) - tę samą DOPA wytwarzaną w ludzkim ciele, którą już znasz.

Lek jest dostępny w tabletkach popijanych wodą. Znalezienie optymalnej dawki wymagało sporego wysiłku i okazało się: 0,1 grama. Doskonały test informacyjny i fizjologiczny.

Badania neurohormonalne wykazały, że u zdrowych osób w młodym i średnim wieku po podaniu L-DOPA synteza noradrenaliny i adrenaliny wzrosła 1,5-3 razy, co wskazuje na równowagę układu współczulno-nadnerczowego. Ale u osób starszych i starszych (60-85 lat) uwalnianie dopaminy przy tej samej dawce L-DOPY wzrosło 24-krotnie. Jak to? W końcu powszechnie przyjmuje się, że możliwości syntezy DOPA w starszym wieku są znacznie ograniczone. Wygląda na to, że dla gerontologów kryje się tu tajemnica.

Przy okazji wspomnijmy jeszcze o jeszcze jednym nieoczekiwanym wyniku. Uzyskano go w badaniu pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy.

Po wprowadzeniu L-DOPA, zamiast zwiększać uwalnianie katecholamin, obserwowano w nich zahamowanie i osłabienie syntezy. Jak dotąd eksperci nie mają konsensusu w tej kwestii.

Zobaczmy teraz, jak pacjent ze schizofrenią reaguje na test. W odpowiedzi na skromną dawkę L-DOPA jego synteza dopaminy i noradrenaliny wzrasta 32-krotnie. W takim przypadku niewykorzystana część L-DOPA jest wydalana z moczem. Istnieją cechy układu współczulno-nadnerczowego związane ze zbyt dużymi rezerwami dopaminy w organizmie. Nasze badania potwierdzają tzw. Dopaminową teorię schizofrenii, wysuniętą w latach 50-60-tych, zgodnie z którą przyczyną choroby jest gwałtowne naruszenie wydzielania dopaminy. Jednak nadal jest tu wiele niejasności. A przecież sposób podawania L-DOPY umożliwia jednoznaczne zdiagnozowanie choroby bez mylenia schizofrenii z innymi chorobami. Żadne inne metody kliniczne nie są w stanie rozwiązać tego ważnego problemu diagnostycznego.

22-letni sportowiec zgłosił się do kliniki nerwicowej, skarżąc się na obsesyjne lęki. Badanie za pomocą adrenogramów ujawniło głębokie wyczerpanie układu nerwowego, wyrażające się zahamowaniem syntezy noradrenaliny na tle zwiększonego wydzielania „hormonu strachu” - adrenaliny. Stworzyło to podstawę do powstania ostrych napadów niemal w ciągu jednego dnia, na tle których pojawiły się początkowe oznaki niewydolności krążenia mózgowego. Test L-DOPA ujawnił specyficzne uszkodzenie układu współczulno-nadnerczowego, nietypowe dla schizofrenii. Dlatego zdiagnozowano nerwicę i przepisano odpowiednie leczenie, które zakończyło się całkowitym wyzdrowieniem.

Zatem zastosowanie testu z L-DOPĄ pozwala na bardziej dogłębne badanie natury układu współczulno-nadnerczowego, jego cech, a tym samym rezerwowych zdolności organizmu, aby dokładniej diagnozować i przewidywać stan organizmu. gotowość do wytrzymania stresu.

Podkreślamy, że zarówno metoda adrenogramów, jak i test L-DOPA osobno nie dają dostatecznie pełnego obrazu, a jedynie wzajemnie się uzupełniają. I są używane tylko w połączeniu ze wszystkimi innymi klinicznymi metodami badania stanu organizmu.

V.N. Vasiliev - Zdrowie i stres

Podobne publikacje

Układ nerwowy i jego praca

Biorytmy a ciało

Jak „zbudować” cząsteczkę?