Zagrzeb (fotorelacja) |
|
Wczesną wiosną (koniec lutego - marzec), jeszcze przed zakwitnięciem liści drzew, pojawiają się pstrokate dywany silnie kwitnących roślin efemeroidalnych (efemerydy to byliny o bardzo krótkim wiosennym okresie rozwoju, zanim zakwitną liście drzew) - biały przebiśniegi, niebieskie drzewa leśne, różowe krokusy, ciemiernik zielony, miodunka, fiołki.
Grebenshchikov O.S. |
W starożytności jeden z chorwackich zakazów (zakaz - przywódca, władca, czasem zastępca króla) poprowadził jego armię wzdłuż krawędzi, na której obecnie znajduje się miasto. Była gorąca, wyniszczająca susza. Wojownicy cierpieli z powodu bolesnego pragnienia. Po zatrzymaniu zakaz wbił miecz w ziemię i nagle wytrysnęła z niego fontanna zimnej wody. Ban wezwał swoją armię do źródła zbawienia, wykrzykując: "Rake it!" A wojownicy - niektórzy w hełmach, inni w dłoniach - zaczęli „wbierać” i pić życiodajną wilgoć. Stamtąd podobno nazwa miasta brzmi Zagrzeb. Tak mówi legenda. Jednak według innej chorwackiej wersji „zagrzeb” w staro chorwackim języku oznaczało kopiec (ten, który został „zgrabiony”), fortyfikację, twierdzę na wzgórzu. Możliwe, że nazwa miasta po raz pierwszy pochodzi od grodu obronnego ...
Stolica Chorwacji, tysiącletni „stary Zagrzeb”, jak mieszkańcy kochają swoje miasto, rozciąga się w naszych czasach na rozległym obszarze, schodząc od podnóża góry Medvednica do rozległej doliny rzeki Sawy, aw ostatnich latach opanowując jej część prawobrzeżna.
Duże miasta zawsze pojawiają się w miejscach korzystnych geograficznie dla ludzi. Tak jest tutaj: żyzna dolina środkowego biegu wciąż przezroczystej Sawy, która wyłania się z górskich dolin w pobliżu Zagrzebia na szeroką równinę panońską, południowe łagodne zbocza góry Medvednica, która chroni dolinę przed północnymi wiatrami i jest pokryta z lasami liściastymi, licznymi rzekami spływającymi po tych zboczach - wszystko to sprzyjało osadnictwu ludzkiemu.
A klimat tutaj jest łagodny, umiarkowany - średnia roczna temperatura wynosi 11,6 ° (dla porównania: w Moskwie tylko około 3,6 °). Lata są ciepłe, bez susz (średnia temperatura lipca - 22,1 °).
Zmiękczający wpływ pobliskiego Morza Śródziemnego wyraża się w stosunkowo ciepłej zimie: średnia temperatura stycznia nigdy nie spada poniżej zera (około 0,7 °).
Najbardziej deszczowym okresem jest późna wiosna, wczesne lato i późna jesień (w ciągu zaledwie roku spada tutaj 865 milimetrów opadów, maksimum w maju, czerwcu i październiku).
Na roślinność nadal wpływa klimat kontynentalny Europy Środkowej. Okoliczne góry porastają zachowane do dziś lasy dębowo-grabowe (z dębem skalnym) z domieszką czereśni, klonu polnego i lipy.
Są też obszary leśne z jadalnymi kasztanami.
Wśród nich są też rzadziej spotykane gatunki lokalne - haketiya, kandyk, czyli koziołek, koza górska epimedium.
Na równinie Turopoli, przylegającej do rozlewiska Sawy, znajdowały się niegdyś bagienne nisko położone lasy dębowe (z szypułki), z których pozostały tylko pojedyncze „wyspy” leśne.
Rośnie tu jesion i wiąz z dębem, aw obfitym poszyciu - krzewy kruszyny, kaliny i janowca kwitnące w złote grona żółtych kwiatów. Rzeka Sawa na równinie wielokrotnie zmieniała swój bieg.
Z powodu ciągłych powodzi stare miasto nie zbliżało się do rzeki, ale zostało zbudowane nieco wyżej.
Dopiero po uregulowaniu brzegów rzeki w ostatnich latach Zagrzeb zaczął się rozwijać po obu stronach Sawy. Ale powodzie sprzyjały lasom łęgowym.
Fauna okolicznych lasów jest obecnie w dużym stopniu wspierana (uzupełniana i chroniona) przez człowieka.
Jest wiele saren, 
Ale w nazwach geograficznych są wskazówki, że kiedyś znaleziono tu większe zwierzęta.
Na równinie Turopoli, w lasach dębowych, na bujnych łąk zalewowych pasły się dzikie byki - turki, które żyły na naszej równinie rosyjskiej i zostały wytępione w Europie Środkowej dopiero pod koniec średniowiecza.
W gęstych lasach góry Medvednitsa, która osiąga wysokość 1035 metrów, nie brakowało niedźwiedzi. Wszystko to jednak znajduje potwierdzenie w materiałach historycznych.
W miejscu, w którym obecnie znajduje się Zagrzeb, osady Celtów i Ilirów istniały jeszcze przed naszą erą.
W okresie panowania rzymskiego (od I wieku pne) istniało miasto Andautbnia, którego pozostałości znaleziono na terenie Zagrzebia.
Wielkie migracje i walki ludów - Hunów, Gotów, Awarów i Słowian - zakończyły się zniknięciem miast rzymskich i konsolidacją plemion słowiańskich.
Ich pierwsze osady sięgają VIII wieku. W tym czasie rozciągały się tu ziemie państwa chorwackiego.
Książę Tomislav, który bronił idei jedności z narodem serbskim, został pierwszym królem Chorwacji w 925 roku.
Ale już w 1097 r., Wraz ze śmiercią Piotra II, wymarła dynastia chorwackich królów i Chorwacja zawarła „unię personalną” z królestwem węgierskim. Stanem Zjednoczonym rządziła dynastia Arpadowiczów.
Po raz pierwszy nazwa Zagrzeb pojawia się w dokumentach historycznych w 1094 r., Kiedy powstała w nim władza biskupia i od tego dnia zaczyna się jego historia.
Już na początku średniowiecza na dwóch sąsiednich wzgórzach, oddzielonych potokiem Medveschak, znajdowały się dwa „jądra” współczesnego Zagrzebia, które przez długi czas rozwijały się samodzielnie, a nawet toczyły ze sobą wojny.
Na zachodnim wzgórzu znajdował się ufortyfikowany Hradec, obecne Górne Miasto, a na wschodnim Kaptol. Ta ostatnia była siedzibą najwyższego duchowieństwa miasta, podczas gdy Hradec był głównie ostoją świeckiej władzy królów.
W Kaptole była katedra i duży klasztor franciszkański.
W XIII wieku od wschodu dotarł w te miejsca najazd Tatarów-Mongołów. Podczas jednego z nalotów (w 1241 r.) Katedra w Kaptolu została zniszczona, ale wkrótce została ponownie przywrócona.
Hradec stał się „wolnym miastem królewskim”, uzyskując pewną niezależność.
W XIV wieku powstał tam pałac - rezydencja królów chorwacko-węgierskich.
Wzmocniono oba "rdzenie" Zagrzebia, najpierw powstają drewniane mury, a później - kamienne mury, budowane są wieże. Wokół ufortyfikowanych ośrodków zaczynają osiedlać się zwykli ludzie.
Między dwoma „miastami” rozwija się rywalizacja, sięgająca do starć zbrojnych o własność ziemi, konkurencję handlową czy prymat we wszelkiego rodzaju przywilejach.
Okrutny rozlew krwi, który wydarzył się między nimi na „Krwawym Moście” (po drugiej stronie strumienia oddzielającego dwa „miasta”) jest nadal pamiętany jako jedna z najciemniejszych kart średniowiecznej historii miasta.
Ale położenie miasta „między dwoma pożarami” - zagrożenie ze strony wojsk tureckich na wschodzie i weneckich na zachodzie - prowadzi do tego, że już w XV wieku ludność była zmuszona do budowania struktur obronnych i podejmowania działań ochrony ogólnej.
Zagrzeb coraz bardziej zaczyna odgrywać rolę głównego miasta ziem chorwackich.
W drugiej połowie XVI wieku w kraju wybuchło szerokie powstanie chłopskie przeciwko panom feudalnym, które tragicznie zakończyło się w 1573 roku brutalną publiczną egzekucją bohaterskiego przywódcy Matiji (Matveya) Gubetsa na głównym placu w Hradcu.
W tych latach ponownie wybuchła wrogość między dwoma feudalnymi rywalami, ze względu na fakt, że Hradec wspiera króla Ferdynanda Habsburga i Kaptola - jego protegowanego na tronie chorwackim Iwana Zapolskiego.
Obie części miasta ponownie mocno ucierpiały z powodu wewnętrznych starć.
Po raz pierwszy dopiero w 1557 roku zjednoczony Zagrzeb został wymieniony jako główne miasto ziem chorwackich, chociaż Hradec i Kaptol pozostawały oddzielone od siebie aż do połowy XIX wieku.
W XVII wieku, kiedy ustalono stałą granicę z posiadłościami tureckimi, możliwy stał się mniej lub bardziej pokojowy rozwój miasta i jego szybko rozwijających się peryferii.
W „wolnym mieście królewskim” powstaje senat z dwunastu wybieranych dożywotnio dostojnych mieszkańców miasta, co zapewnia władzę miejskiej arystokracji na długi czas.
W Hradcu rozwój miasta związany jest z potężnymi wpływami zakonu jezuitów, którzy założyli pierwsze gimnazjum z domem studenckim, klasztorem, kościołem św. Katerina i Wyższa Szkoła na wydziałach teologii, filozofii i prawa.
Pierwsza chorwacka drukarnia powstała z inicjatywy pisarza Pavela Rittera-Vitezovicia. Powstały warsztaty rzemieślnicze.
Jednak w XVI-XVII wieku nadal panował okrutny średniowieczny porządek, z „polowaniami na czarownice” i publicznymi egzekucjami za wszelkiego rodzaju drobne przestępstwa.
Miasto cierpi z powodu częstych pożarów, co ostatecznie zmusza mieszkańców do budowy domów z cegły i kamienia.
Powoli, słowo drukowane się rozprzestrzenia, niektóre drukarnie wydają książki: dla naukowców, studentów i szlachty po łacinie, a dla zwykłych ludzi w dialekcie chorwackim „kaikawskim” (od słowa „kai” - „co”).
Różne dialekty języka serbsko-chorwackiego były często dzielone ze względu na brzmienie tego związku „co” w różnych regionach kraju - Sztokawski (INTO), Kaikawski (Kai), Czajkowski (herbata) itp.
W XVIII wieku pojawiły się pierwsze fabryki włókiennicze, manufaktury i hodowla jedwabników. Koniec XVIII wieku i pierwsza połowa XIX wieku to okres rozwoju narodowej kultury chorwackiej.
Powstała Królewska Akademia Nauk i Sztuki, która stała się zalążkiem przyszłego Uniwersytetu w Zagrzebiu, wydano szereg chorwackich gazet, otwarto stały teatr, otwarto Muzeum Narodowe, z inicjatywy twórców powstało kilka publicznych słowiańskich organizacji kulturalnych. wybitna postać narodowa Ludevit Gaj, a walka przeciwko germanizacji i „madzaryzacji” ludności chorwackiej narastała.
Próba zbrojnego powstania przeciwko hegemonii Austro-Węgier z 1848 roku została bezlitośnie stłumiona i wywołała falę brutalnego terroru.
Ostatecznie w 1850 r. Hradec i Kaptola zostały zjednoczone w jednym mieście Zagrzebiu, ze wspólną administracją i jednym burmistrzem.
Rozwój przemysłowy i kulturalny miasta nastąpił w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku.
W 1862 roku Zagrzeb po raz pierwszy uzyskał połączenie kolejowe.
W tym okresie pojawiły się Akademia Nauk i Sztuki, Galeria Sztuki Strosmeiera, Uniwersytet w Zagrzebiu; teatr zaczyna dawać przedstawienia w języku chorwackim.
Zagrzeb staje się centrum o znaczeniu europejskim.
Ze względu na swój wygląd i kulturę jest to ogólnie miasto Europy Środkowej. Nie ma w nim bałkańskich cech.
Pod względem fizycznym i geograficznym terytorium Zagrzebia, podobnie jak Lublana, nie należy już do Półwyspu Bałkańskiego.
Nie widać tu wpływów tureckiego wschodu, który był w dużej mierze odczuwalny w starym Belgradzie, a zwłaszcza w Sarajewie.
Zagrzeb i wpływy Włoch i Republiki Weneckiej (obok której się znajdowała), które tak silnie przejawiały się w Splicie i Dubrowniku, niewiele dotknęły.
Ale będąc przez długi czas częścią państw węgierskiego i austro-węgierskiego, Zagrzeb przyjął wiele cech krajów Europy Środkowej, przenosząc jednak przez wszystkie historyczne perypetie swoją narodową kulturę słowiańską.
Stary Zagrzeb to miasto gotyku i baroku, co sprawia, że bardziej przypomina Pragę niż Belgrad.
Turystyka to jeden z najważniejszych sektorów gospodarki miasta.
Turystów przyciągają tu zabytki starego miasta (Horni Grad, Kaptol), o których będziemy mówić w przyszłości, wiele ciekawych muzeów, teatrów, koncerty, festiwale sztuki, kongresy naukowe, wycieczki w malownicze pagórkowate i górzyste okolice Zagrzebia, lecznicze źródła termalne, zimą, jazda na nartach.
Sezon turystyczny w mieście trwa właściwie przez cały rok.
Życie handlowe miasta toczy się pełną parą.Spośród trzech dużych głównych rynków najbardziej interesujący jest Centralny, który lepiej niż inne odzwierciedla cechy Zagrzebia.
Wcześniej znajdował się na Placu Republiki, najbardziej ruchliwym punkcie miasta.
Ale wraz ze wzrostem i rozwojem transportu trzeba było przenieść go nieco dalej na północ, na Plac Dolets, gdzie nie koliduje z dużym ruchem.
Rynek ten nie jest uniwersalny, ale cieszy się największą popularnością wśród miejscowej ludności i gości miasta.
Spośród produktów sprzedają głównie warzywa i owoce, ale z drugiej strony znajdziesz tu szeroki wybór rękodzieła: delikatne koronki ludowe, z których słynie Chorwacja, kolorowe dzianiny, modne obecnie kurtki i kożuchy produkcji wiejskiej ; różnorodne produkty z drewna zdobią stragany.
W pobliżu znajduje się bogaty targ kwiatowy.
Mieszkańcy Zagrzebia to głównie Chorwaci, posługujący się chorwackim dialektem języka serbsko-chorwackiego.
W mieście, a zwłaszcza w okolicznych wioskach, można też usłyszeć specjalny dialekt „kaikawski”, charakterystyczny dla Chorwacji centralnej i północno-zachodniej.
W sferze dużych miast typowe cechy zewnętrzne ludności są w naszych czasach zwykle zatarte.
Trudno o malownicze stroje ludowe w centrum miasta, poza targami, i to tylko sporadycznie.
Ale w okolicznych wioskach zachowały się całkiem nieźle, a na wakacjach i teraz jest możliwość ich podziwiania.
Stroje chorwackie mieszkańców okolic Zagrzebia znacznie różnią się od strojów mieszkańców innych miast, o których mówimy.
Tutaj tracą cechy bałkańskie i zaczynają dominować cechy środkowoeuropejskie.
Te stroje są specyficzne, szerokie, luźne ubrania z białego lnu są bardzo charakterystyczne.
Chłopskie ubranie męskie składa się z białej lnianej koszuli i lnianych szerokich spodni włożonych w wysokie buty.
Koszule zapinane są skórzaną szarfą z klamrą.
Kamizelka (kurtka bez rękawów) jest mała, drobno i bogato haftowana.
Wierzchnia kurtka jest czasami przerzucana przez jedno ramię z polotem, na sposób husarski.
Mężczyźni noszą półkulistą czarną czapkę z bardzo wąskimi, zakrzywionymi do góry brzegami, zwykle ozdobionymi kolorowymi wstążkami.
Kobiety noszą te same białe koszule, białą spódnicę tuż pod kolanami, białe dzianinowe pończochy z jaskrawoczerwonymi podwiązkami pod kolanami, na nogach - chorwacka wersja „opank”, która nie zmieniła się w Jugosławii.
Haftowane kurtki bez rękawów są często obszywane futrem.
Talia kobiety przepasana jest czerwoną chustą, której jeden z rogów schodzi z przodu na kształt fartucha.
Na głowie - nad tatuażem - pstrokaty szal.
Zarówno w garniturach męskich, jak i damskich zdecydowanie dominują dwa kolory - biały i czerwony, sporadycznie jest też lekko wykorzystany niebieski.
Na dekoracje strojów składają się najczęściej aplikacje - różne naszyte wielokolorowe paski i tasiemki z małym charakterystycznym wzorem.
Aby zorientować się w geografii głównych dzielnic Zagrzebia, przyjrzyjmy się temu miastu po wspięciu się na sam szczyt 16-piętrowego „drapacza chmur”, stojącego w samym centrum, na Placu Republiki.
Na północy spokojna, łagodna rzeźba góry Medvednitsa zmienia kolor na niebieski. Teraz zbliżają się do niego przedmieścia Zagrzebia, stopniowo wznosząc się, prawie blisko.
Rozbudowująca się część mieszkalna miasta wypiera ze zboczy stare wsie. Na południu, na niewielkich wzgórzach, znajdują się najstarsze miejsca starego Zagrzebia.
Na zachodzie znajduje się Górne Miasto z dominującą dzwonnicą św. Marka, a od wschodu i nieco niżej - Kaptol z widocznymi zewsząd dwoma dzwonnicami katedry. Za Kaptolem, na niewielkim wzgórzu, znajduje się Mirogoy, obszar cmentarza ze spektakularną białą kopułą marmurowego kościoła. Na zachód od Górnego Miasta, na jednej z płaskich ostróg schodzących do centrum, znajduje się park leśny Tushkanats. Na wschodzie górnego pasa miasta rozległe połacie zespołu parkowego Maksimira są zielone.
Pod nami stare centrum miasta Plac Republiki, od którego na zachód rozciąga się jedna z głównych ulic handlowych, Jlica.Służy jako granica między historycznym Górnym Miastem (Horní Grad, dawniej Hradec) a Dolnym Miastem, zbudowanym według planu, głównie w XIX wieku.
W tym drugim przypadku wiele instytucji kulturalnych i innych nowoczesnych instytucji jest skoncentrowanych na rozległym, płaskim terenie.
To w dużej mierze biznesowa część miasta, rozciągająca się na południe aż do dworca. Dalej poza stacją i liniami kolejowymi, które przecinają miasto z zachodu na wschód, niedawno pojawiły się rozległe obszary nowego Zagrzebia, zarówno na północnym, jak i południowym wybrzeżu Sawy.
W zachodniej części południowej części miasta, w miejscu, gdzie niegdyś znajdowały się biedne kwatery robotników, wyrosła nowa, nowoczesna dzielnica mieszkaniowa Treshnevka, przypominająca nasze moskiewskie Cheryomushki. Kończąc inspekcję terytorium z wieżowca, należy zwrócić uwagę na jedną ważną okoliczność: Zagrzeb uniknął poważnego zniszczenia podczas ostatniej wojny.
Po podziwianiu rozległej panoramy miasta zagubionego na południu w bezkresnej równinie Turopolja i wysiadaniu z naszego „drapacza chmur”, obejrzymy teraz kilka interesujących miejsc w różnych częściach Zagrzebia. Poszliśmy na Plac Republiki, który nadal uważany jest za centrum miasta.
Otaczały go duże, solidne budynki w różnych stylach, które powstały w ciągu ostatnich stu lat. Znajduje się tu jeden z najlepszych hoteli "Dubrownik", "City Cafe", "City Cellar" (z najlepszymi winami), bardzo stara centralna apteka, biura podróży, sklepy z rękodziełem i pamiątkami.
Można stąd wspiąć się na Górne Miasto krótką kolejką linową, a następnie prosto do starożytnej czworobocznej wieży „Lotrschak”, która niegdyś dzwonkiem informowała ludność o wieczornym zamknięciu wszystkich bram miejskich. Ale można też przejść się i wejść do starego Horni Grad przez historyczną Kamienną Bramę - jedyną zachowaną w mieście, nad którą wznosi się ciężka, przysadzista wieża. Obecny wygląd uzyskali na początku XVIII wieku.
Na Starym Mieście masywne zabudowania klasztoru jezuitów z cennym zabytkiem architektury - kościołem św. Katarzyny w stylu barokowym (XVII w.), Znajdującej się na placu Katerina. Ten ostatni nie nosi jednak imienia „św. Katerina ”i nazwana na cześć wdowy po wybitnym chorwackim przywódcy Piotrze Zrinskim, stracona w Wiedniu w związku ze spiskiem przeciwko dynastii Habsburgów. Była poetką i wybitną postacią kulturalną swoich czasów.
Jedną z najlepszych i najstarszych dekoracji w mieście jest kościół św. Marka, znajdujący się na Górnym Mieście na placu o tej samej nazwie.
Na tym placu zwraca się uwagę na czerwono-biały plac, oznaczający miejsce, w którym w XVI wieku stracono legendarnego przywódcę powstania chłopskiego, „chłopskiego króla”, jak go pogardliwie nazywała arystokracja Matija Gubets (wcześniej „Ukoronowany” rozgrzaną do czerwoności żelazną koroną). Wysoki dach dawnego kościoła św. Znaczek pokryty jest kolorowymi płytkami ceramicznymi, z których składają się ogromne wizerunki dwóch herbów: miasta Zagrzeb i Chorwacji. Świątynia ta jest już wspomniana w rękopisach z XIII wieku, ale późnogotycka wersja przebudowy, która do nas dotarła, nawiązuje do XIV-XV wieku. Obecnie został przekształcony w muzeum, a jego wnętrze zdobią nowoczesne freski artysty Klijakovica na tematy z historii Chorwacji i rzeźby Meštrovicia.
Niedaleko, na wschód od Górnego Miasta, znajduje się jego dawny rywal, miasto-twierdza Kaptol, które niegdyś było centrum duchowych władz Zagrzebia. Strumień, który je oddzielał, jak pamiętacie, zniknął w nowych zabudowaniach miasta. Zniknęła również walka, która dręczyła miasto przez wiele stuleci. W centrum Kaptola znajduje się ogromna katedra i otaczające ją zabudowania dworu arcybiskupiego, zbudowane w XVII, XVIII i XIX wieku, mury i baszty fortyfikacji wzniesione w okresie najazdu tureckiego.
Katedra była wielokrotnie niszczona i odbudowywana.W XIII wieku został odbudowany w stylu romańskim, następnie zniszczony podczas najazdu Tatarów, odbudowany ponownie, był poddawany wielokrotnym pożarom, a ostatecznie trzęsienie ziemi z 1880 roku wyrządziło mu poważne zniszczenia. Obecny wygląd dzięki dwóm ostrołukowym dzwonnicom uzyskał dopiero pod koniec XIX wieku. Katedra słynie z organów, potężnego dzwonu, wielu artystycznych skarbów wewnątrz świątyni i na jej portalach.
Dolne miasto (Donji Grad) jest obecnie głównie biznesową częścią miasta, w której znajduje się również wiele muzeów i innych instytucji kulturalnych. Parki i place ciągną się od stacji w kierunku centrum (w kierunku Placu Republiki). W parku przed stacją (plac Tomislav) znajduje się pomnik chorwackiego króla Tomislava, który jest przedstawiony na koniu z podniesionym mieczem. Za nim w głębi rynku znajduje się elegancki budynek z wysoką kopułą z końca XIX wieku - Pawilon Sztuki. Nieco dalej, na placu Strosmeier, znajduje się dom Jugosłowiańskiej Akademii Nauk i Sztuki, a przed nim pomnik Strosmeiera, biskupa i wybitnej postaci kultury chorwackiej.
Podobny zespół parków, placów i budynków znajduje się w zachodniej części Dolnego Miasta. Zaczyna się od Ogrodu Botanicznego i obejmuje plac Marulic z imponującym budynkiem połączonej Biblioteki Narodowej i Uniwersyteckiej, za którym znajduje się Chorwacki Teatr Narodowy, zbudowany w klasycznym stylu teatrów z końca XIX wieku. Dalej wznosi się jeden z głównych budynków Uniwersytetu w Zagrzebiu.
W północno-wschodniej części miasta na wzgórzach z szerokimi alejkami, gęstymi zadrzewieniami, jeziorami, strumieniami, malowniczymi altankami, pawilonami i platformami widokowymi rozciąga się największy zespół parkowy Maksimir, założony w XVIII wieku. Ogród Zoologiczny powstał nad brzegiem Jeziora Dolnego.
Kierując się na południe i przecinając tory kolejowe przebiegające przez miasto, trafiamy do dzielnic nowego Zagrzebia, w których skupione są nie tylko nowe budynki instytucji administracyjnych, kulturalnych i turystycznych, ale także wiele przedsiębiorstw przemysłowych. Główna ulica lewobrzeżnej części nowego miasta biegnie ze wschodu na zachód. Na nim znajduje się największy hotel "Internationale", Pałac Sprawiedliwości, a także duża sala koncertowo-kongresowa "Butroslav Lisinsky" zbudowana według najnowszej architektury.
Cztery nowoczesne mosty przez Sawę łączą miasto z jego częścią „Zasava”, czyli nowym Zagrzebiem w węższym znaczeniu. Oto hipodrom Kaiseritsa, jezioro Bundek z nowymi łaźniami, stadiony sportowe. Dalej na południe rozciągają się drogi do nowego dworca autobusowego i głównego lotniska miasta Zagrzeb.
Szczególnym zainteresowaniem podczas zwiedzania okolic miasta jest oczywiście wycieczka na zalesioną górę Medvednitsa. Podczas wspinaczki po autostradzie wytwarza co najmniej 20 serpentyn. W ten sposób możesz szybko zapoznać się z życiem wsi i przedmieść.
Ale jeśli to zaniedbasz i skorzystasz z kolejki linowej, zabierze Cię ona z miasta bezpośrednim lotem bezpośrednio na grzbiet góry, gdzie znajdziesz hotele i restauracje oraz będziesz mógł podziwiać malownicze krajobrazy chorwackiego Zagorja , który leży na północ od grzbietu. Jest to gęsto zaludniony obszar z dużymi osadami z fabrykami włókienniczymi. Jednak wciąż dominuje w nim życiodajna zieleń niekończących się ogrodów, winnic i łąk. Powiat pełni bardzo ważną funkcję: zaopatruje stolicę w produkty rolne.
Ale najważniejszą rzeczą, dla której warto wspiąć się na tysiąc metrową górę, jest okazja niejako podsumowania znajomości z miastem i odwracając się na południe, aby jednym spojrzeniem uchwycić całą rozległą panoramę starego Zagrzebia, o którym moglibyśmy opowiedzieć tylko najbardziej podstawowe i który wciąż zawiera wiele pouczających i interesujących.
| Dania narodowe Uzbekistanu | Jakiego koloru jest Antarktyda? |
|---|
Nowe przepisy
