Teraz podane
teoretyczne tezy o jełczeniuktóre opisałem, można podkreślić jeszcze jedną cechę mojego przepisu, którą wcześniej pominąłem, gdyż im bardziej teza jest sprzeczna z głównym nurtem (ogólnie przyjętą opinią), tym ważniejsze powinny być argumenty.
Za pomocą ciastaCiasto otrzymane przeze mnie podczas ekstrakcji oleju lnianego i oleju z nasion chia, I.
wyrzucić... Tak proste jak to.
Zwykle przy produkcji przemysłowej w cieście po pierwszym tłoczeniu (nie wychodzę poza ten etap w mojej domowej „produkcji”) około 20% oleju pozostaje w cieście. Potem następuje drugi etap tłoczenia, który pozwala mechanicznie wydobyć trochę więcej oleju i otrzymujemy placek z około 10% oleju, który dopiero wtedy można ekstrahować tylko ekstrakcją: różnymi rozpuszczalnikami, w wyniku czego otrzymujemy prawie posiłek beztłuszczowy. W różnych warunkach liczby będą się nieco różnić, ale ogólnie w przypadku upraw oleistych dane są w przybliżeniu takie same.
Opierając się na tym oraz na fakcie, że w przydomowych tłoczniach olejowych warunki tłoczenia oleju nie są bardzo ekstremalne (w domu tak naprawdę nie dążą do uzyskania maksymalnej-wysokiej wydajności), mogę przyjąć, że 15% -25% oleju pozostaje w cieście lnianym, którego jest całkiem sporo. Ale ciasto już po pierwszym etapie ulega znacznym przemianom, poddawane jest działaniu wysokiego ciśnienia i temperatury. W przepisie opisałem pomiary temperatury: jeśli olej na wylocie z tłoczni miał temperaturę 34 ° C, to placek miał już 100 ° C. I to było po pewnym wysiłku z mojej strony, aby obniżyć te temperatury. I tak temperatura ciasta na wylocie 120 ° C jest całkiem normalna.
Tak się złożyło, że kilka razy udało mi się (przypadkowo) wydobyć olej z makuchu lnianego i w przeciwieństwie do oleju, który wypłynął z tłoczni, był już trochę gorzki i miał dość wyraźny gorzki posmak: oczywiście nie tak mocny jak w zakupionym oleju, ale dość wyczuwalny.
Jeśli ktoś jest zainteresowany jak przypadkowo wycisnąć z ciasta olej
Początkowo ciasto wychodzi przez stożkową szczelinę między ślimakiem a koszem ściskającym:
Ciasto wydostaje się przez okrągły cel, ale czasem rozpada się w różnych kierunkach, a do tego wszystko, czasem krople rozgrzanego oleju „eksplodują”, rozrzucam ciasto i małe krople oleju (aerozolu) na dość dużą odległość. Prasa do oleju miała małą zakrętkę narożną, ale tutaj niewiele to pomogło. W rezultacie postanowiłem wykonać przedłużacz, który rozwiązałby te problemy. Pierwszą opcją był kawałek blachy falistej ze stali nierdzewnej, która jest używana w hydraulice / ogrzewaniu, którą przykręciłem za pomocą zacisku. Można to zobaczyć z prawego górnego rogu:
Generalnie rozwiązanie okazało się bardzo skuteczne: ciasto i aerozol olejowy przestały się rozpryskiwać i rozsypywać, udało mi się przesunąć wylot ciasta nieco dalej od miejsca, w którym spływa olej (można użyć większego naczynia na olej) ciasto nawet zaczęło trochę gęstnieć. Zidentyfikowano jednak jedną wadę: raczej trudno jest oczyścić / zmyć pofałdowanie ze stali nierdzewnej wewnątrz z pozostałości produktu. A jeśli tak się nie stanie, to cząsteczki ciasta mogą zjełczeć i zepsuć ciasto, które otrzymam w przyszłości. A ponieważ planowałem użyć ciasta, postanowiłem zrobić to samo, ale z gładką powierzchnią wewnętrzną.
Dlatego drugą wersją był kawałek stali nierdzewnej, który odciąłem od podgrzewanego wieszaka na ręczniki, który kupiłem w Leroy Merlin.Odpiłowałem narożnik podgrzewanego wieszaka na ręczniki (na poprzednim zdjęciu w środku), moja żona i ja cudem udało nam się przeciąć calowy gwint rurowy na wyciskanym koszu (było dość twardo, nie mam ze stali nierdzewnej umrzeć, więc użyliśmy zwykłego do rur stalowych, moja żona użyła dźwigni metrowej, a ja trzymałem tę konstrukcję dużymi regulowanymi szczypcami Knipex 86 03 400: w rezultacie zgięliśmy rurę ocynkowaną 3/4 metra). W ogóle nie działał na podgrzewanej rurze wieszaka na ręczniki, więc przylutowałem do niej nakrętkę 3/4 „amerykańską”. A potem przez chwilę polerował to wszystko. Po umyciu w zmywarce mosiądz Amerykanki wyraźnie pociemniał i nabrał „złotego” odcienia
Druga wersja była wewnątrz gładka, ale testy praktyczne ujawniły jedną cechę, która nie była dla mnie oczywista: wszystko było w porządku, poza tym, że z kolei, mimo że wewnątrz było dość gładkie i gładkie, ubijany gorący placek był jeszcze mocniej ubijany i faktycznie trochę utknąłem. Podczas eksperymentów z drugą wersją zacząłem wyciskać olej z już wyciśniętego ciasta, który kapał przez gwintowane połączenie: olej był czysty, bez żadnych cząstek, ale już gorzki z bardzo wyczuwalnym gorzkim posmakiem. Ku mojemu zdziwieniu (temperatura ciasta 120-140 ° C) nie był tak gorzki jak najlepszy dostępny na rynku olej lniany, ale smakował zupełnie inaczej niż olej z samej tłoczni.
Problemem okazał się fakt, że mimo że wewnętrzne ścianki rury są dość gładkie, to nadal tworzą wyczuwalny opór dla gorącego ciasta, które wyszło z prasy olejowej, a potem następuje płynny obrót, do którego ciasto było już ściśnięte do stanu „kamienia” i już jest mu bardzo trudno zmienić jego kształt. W rezultacie zdecydowałem się na trzecią wersję, która miałaby najgładszy odcinek prosty, a sekcja narożna nie miała dolnej ściany (na zdjęciu najniższa). Ponadto, zgodnie z wynikami działania poprzednich opcji, postanowiłem nieco wydłużyć całą konstrukcję, dla wygody korzystania z dużej pojemności na ciasto. Wewnętrzna powierzchnia, o ile umiejętności i narzędzie były wystarczające, była wypolerowana:
Podoba mi się ta opcja i używam jej teraz. Typ zmontowanej prasy olejowej:
W wyniku całej tej historii wiem teraz, że olej, który pozostał w zauważalnej ilości w makuchu lnianym, jest już zauważalnie zjełczały (gorzki smak nadają wtórne produkty utleniania tłuszczu), w wyniku czego jakoś nie chce mi się używać tego ciasta do jedzenia ...
Tak, rozumiem chęć wykorzystania wszystkiego, co otrzymujemy w procesie tłoczenia oleju, w tym ciasta, tak jak jest to opisane w większości przepisów na używanie zarówno domowej tłoczni, jak i do prowadzenia biznesu, w którym ciasto / makuch jest dość cennym i ważnym produktem . Ale robię olej w domu, aby uzyskać olej wysokiej jakości (taki, którego nie mogę kupić w sklepach), w wyniku czego nie uważam za celowe stosowanie ciasta lnianego i chia, ponieważ w prasie śrubowej przechodzą bardzo poważne zmiany w postaci białek denaturujących i jełczenia oleju pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia.
Z jakiegoś powodu uważasz, że powinieneś spożywać nie tylko olej, ale także resztę części, które znajdują się w lnie i nasionach chia (osobiście w tym momencie nie uważam tego produktu za odpowiedni do mojej diety, ale to to tylko moja opinia), jak lignany, białko, błonnik itp.?
Nie ma problemu. Całe nasiona lnu i chia mają dość gęstą łupinę i przechodzą przez przewód pokarmowy człowieka (np. Nasiona jabłka), dlatego należy je rozdrobnić w każdy „delikatny” dostępny sposób: w blenderze, w młynku do kawy, w
melanż, w moździerzu z tłuczkiem itp. Ważne jest tylko, aby nie przegrzać nasion lnu i chia podczas niszczenia ich skorupy.Np. Na melangerze uzyskałem następującą konsystencję (na zdjęciu wynik topienia na 100% lnie, bez żadnych dodatków):
PS: Zwróć uwagę, że ten wpis dotyczy tylko nasion lnu i chia, a nie ogólnie całego ciasta, które można uzyskać na tłoczniku śrubowym. Np. Placek kakaowy otrzymany w wyniku tłoczenia masła kakaowego ma dość odpowiednie właściwości, gdyż nie ma tak szkodliwego wpływu na temperaturę i ciśnienie jak na len i nasiona chia (gdyż masło kakaowe ma inny skład kwasów tłuszczowych i skład „wbudowane” przeciwutleniacze).
PSPS: Długo się zastanawiałem, ale mimo to zdecydowałem się wprowadzić normę opisującą pojęcia używane podczas produkcji oleju: GOST 21314-75 Oleje roślinne. Produkcja. Warunki i definicje.
🔗
