Kości mózgowe w tagine - przepis ze zdjęciem na Mcooker: najlepsze przepisy

Kości mózgowe w tadżynie

Kategoria: Dania mięsne

Składniki
Kości mózgowe	dwanaście sztuk
Sos po tagine	średni

Metoda gotowania

Moja znajomość z kością cukrową zaczęła się w dzieciństwie. Mój ojciec, pochodzący z armeńsko-rosyjskiej krwi, uwielbiał szpik kostny i nie mając kompleksów na temat tego, jak zachowywać się w wytwornym, kulturalnym społeczeństwie, w rodzinie przy stole z radością wybijał i wysysał mózg z kości gotowanej z mięsem dla barszcz lub makaron w stylu marynarskim., posypał mózg solą i czarnym pieprzem i rozkoszował się tym przysmakiem błogim spojrzeniem. Czasami dzielił się tym ze mną i nie powiem, że we wczesnym dzieciństwie mi się to nie podobało. Ale, jak wiesz, z wiekiem i czasem gusta człowieka czasami zmieniają się radykalnie ...
Jako nastolatka znajdowałem coraz więcej potwierdzeń, że szpik kostny jest pyszny. Po przeczytaniu od deski do deski wszystkich zebranych dzieł romantyka Thomasa Meina Reeda, wciąż niewyraźnie pamiętam fragment jego powieści W poszukiwaniu białego bawoła. Przeczytaj ten fragment do końca - zawiera więcej prawdy niż fikcji ...
Wszyscy trzej zajmowali się swoimi sprawami, gdy nagle uwagę braci zwrócił okrzyk Bazylego. Był to okrzyk radości, po którym nastąpił dziki śmiech, jak śmiech szaleńca.
François i Lucien spojrzeli w górę z konsternacją, myśląc, że wydarzyło się nieszczęście: nie mogli zrozumieć, dlaczego Bazyli śmiał się głośno w takiej chwili, w tak ponurych okolicznościach. Patrząc na niego, zauważyli, że nadal się śmieje, kołysząc tomahawkiem nad głową, jakby triumfalnie.
- Chodź tu, François, Luce! Krzyknął. - Chodź tu! Hahaha! Oto obiad dla trzech głodnych! Hahaha! Co jesteśmy głupi! Jesteśmy głupi jak osioł, który wolał jeść siano, gdy w pobliżu leżał chleb z masłem. Spójrz tutaj, tutaj i tutaj! Oto obiad dla Ciebie! Hahaha!
Lucien i François podeszli do niego i widząc, że Basil wskazuje na dużą kość żubra i obraca ją we wszystkich kierunkach, natychmiast zrozumieli powód jego rozbawienia: kości były pełne mózgu.
- Całe kilogramy mózgu! Basile kontynuował. - Najsmaczniejszy ze wszystkich żubrów! Wystarczyłoby na obiad z kilkunastu takich jak my, a my szliśmy spać głodni lub, co gorsza, umrzeć z głodu pośród dostatku! I przez trzy dni jechaliśmy wśród takich skarbów! Tak, zasługujemy na śmierć z głodu za taką głupotę! .. Cóż, pomóż mi wnieść te kości do ognia - pokażę ci, jak ugotować obiad.
Żubr ma osiem kości szpikowych zawierających kilka funtów tej substancji. Jak Bazyli słyszał od starych myśliwych, szpik kostny żubra uważany jest za najsmaczniejszą część zwierzęcia i rzadko zostaje po zabiciu żubra. Najlepszą metodą gotowania jest po prostu upieczenie szpiku w kości, chociaż Hindusi i Traperzy często jedzą go na surowo. Żołądki naszych młodych myśliwych nie były na to wystarczająco mocne i dwie kości tylnych nóg wrzucono do ognia i przykryto gorącym popiołem.
Zwykle szpik kostny bardzo go lubi lub zupełnie go nie lubi. Francuzi nazywają szpik kostny „foie gras dla ubogich”, ponieważ bardzo cenią sobie jego smak, ale nie jest on wcale drogi i prawie każdego może sobie na to pozwolić.
Jeśli jest tak smaczny i tak tani, dlaczego nie jemy tego codziennie, pytasz? Tak, z bardzo prostego powodu. Szpik kostny jest pyszny, ale znajduje się wewnątrz dużej kości, którą trzeba jeszcze przeciąć, aby dostać się do tego szpiku. A w tej kwestii cięcia kości topór rzeźnika nie jest tutaj pomocnikiem, ponieważ bez względu na to, jak ostry jest topór, po nim jest wiele małych kości i wiórów, które są bardzo problematyczne do wymycia z kości mózgiem .A jedzenie tak delikatnej substancji, ciągłe wyjmowanie małych kosteczek z ust to wciąż przyjemność. Dlatego z pomocą przychodzi tu kulinarna piła taśmowa, która przecina kość prawie bez fragmentów, równo i czysto. Takie piły taśmowe są w wielu dużych supermarketach, które również sprzedają produkty mięsne. A czasami (ale niezbyt często) takie kości mózgowe, już starannie pocięte i zapakowane, można znaleźć na półkach. Jeśli masz takie całe kości szpiku kostnego, możesz poprosić o pomoc w cięciu w działach mięsnych takich rynków.
Muszę od razu przyznać, że mój przepis jest „nieuczciwy”, ponieważ zawiera ciężki składnik, który pozostał po przygotowaniu kolejnego dania. Wczoraj ugotowałam tagine z czterech golców wołowych, przetartowałam a la "ossobuco" i łopatkę jagnięcą pokroiłam na cztery części.
A po zjedzeniu prawie całego mięsa z dania zostało jeszcze sporo smacznego aromatycznego sosu. A w zamrażarce „zupełnie przypadkiem” były kości mózgowe pocięte piłą taśmową i zapakowane na targu ... Te moje kości po prostu nie pasowały od razu do takiej tagine ...
W sosie wzięły udział uzbeckie morele i rodzynki bez pestek „Paluszki damskie”. A także uzbecka cytryna, suszone figi, karmelizowana cebula, seler łodygowy, mieszanka przypraw „Decor Masala Bright”, kurkuma w proszku, Solone Papryczki Chili (Wklej), szafran, dużo posiekanej marchewki ...
Kości zostały zakupione z wyprzedzeniem i przechowywane w zamrażarce. Nawiasem mówiąc, takie kości z mózgiem są bardzo nietrwałym produktem i należy je zużyć natychmiast lub zamrozić w lodówce. A potem - kłopoty ... już to przeszedłem ...
Kości mózgowe bezpośrednio z zamrażarki smażyć na nieprzywierającej patelni z niewielką ilością oleju roślinnego przez krótki czas ze wszystkich stron, następnie od dołu i od góry, aż pojawi się lekki posmak pieczenia.
Dlaczego patelnia non-stick? Tyle, że kości są bardzo niedokładne na patelni, a nieprzywierająca powierzchnia może być tutaj bardzo uszkodzona ...
Delikatnie umieść kości w tadżynie z sosem, dodaj szklankę osolonej gorącej wody z rozpuszczoną szczyptą szafranu, zamknij pokrywkę i gotuj na wolnym ogniu przez półtorej do dwóch godzin ... Chociaż szpik kostny ma konsystencję tak, że prawie nie ciągnie smaków i aromatów, ale w tym przypadku można go spożywać bez robienia tego czymkolwiek innym - podąża za tym aromat i smak sosu ...
A potem… Potem przychodzi grzech śmiertelny - obżarstwo… I zgrzeszyliśmy tym przysmakiem, nie zważając na żadne tabu, ograniczenia i uprzedzenia… Zwłaszcza, jeśli idzie to ze szklanką dobrego, duchowego napoju. Cóż, właściwie - ile tego życia ...
Pyszne!