Gdzie orzeł rozdarł węża ... |
|
Teraz pozostało tylko wypełnić dawny rozkaz kapłanów Azteków - osiedlić się w miejscu, w którym można było zobaczyć orła siedzącego na kaktusie i pożerającego węża. Tak więc na dwóch małych wyspach na środku jeziora powstało miasto Tenochtitlan - dzisiejsze miasto Meksyk, stolica Meksyku. Zgodnie z legendą meksykańskie godło państwowe zdobi brązowy orzeł siedzący na kaktusie z zielonym wężem w szponach. Herby znane są od czasów starożytnych. Nawet sumeryjskie państwa w III tysiącleciu pne miały emblemat - orła z głową lwa. Znane są również symboliczne wizerunki węża w Egipcie, orła w Persji (orzeł był też herbem Rzymu), lwa w koronie w Armenii. Wśród starożytnych Greków sowa była symbolem Aten, skrzydlaty koń - Korynt, paw - Samos itp. W starożytności nie tylko miasta posiadały emblematy. Symboliczne wizerunki zwierząt i ptaków były znakami plemion, umieszczano je również na flagach bojowych. Jak pisał Tacyt, ludność plemienia estońskiego zamieszkującego kraje bałtyckie nosiła wizerunek dzika: „Aestia jest czczona przez prekursorów bogów i jako znak rozpoznawczy ich kultu noszą wizerunki dzików; zastępują nimi broń i chronią tych, którzy czczą boginię nawet pośród wrogów. " Oprócz Estów, wizerunki dzika nosiły również niektóre plemiona germańskie, na przykład Anglosasi: dzik uosabiał niezłomność i zaciekłość. Obrazy zwierząt często zdobiły wojskowe sztandary; zostały umieszczone na wale lub na panelu. Ta tradycja sięga bardzo dawna. Starożytni Rzymianie mieli srebrny wizerunek orła umieszczony na drzewcu jako odznakę legionu. Na rzymskich sztandarach przedstawiono również wilka - święte zwierzę boga wojny Marsa. Wśród ich przeciwników, Cimbri, wizerunek miedzianego byka był uważany za sztandar wojskowy. Ciekawe, że przywódca powstania rzymskich niewolników Spartakus wybrał jako symbol ... kota. Oto, co mówi o tym słynna powieść R. Giovagnoli „Spartakus”: „A kiedy po pokonaniu Tytusa Serwiliana wkroczył do Pompejów, zamówił odznakę dla pierwszego legionu gladiatorów. Na szybie, gdzie Rzymianie mieli ufortyfikowanego orła, Spartakus nakazał przyczepić czerwoną czapkę - nakrycie głowy niewolników, których ich panowie mieli uwolnić; pod kapeluszem kazał przybić mały brązowy wizerunek kota, ponieważ kot - według mitologii najbardziej kochające wolność zwierzę - został umieszczony, jako symbol, u stóp Statuy Wolności ”. Na sztandarze wojowniczych Wikingów był kruk. W gruzińskiej powieści „Visramiani” z końca XII wieku czytamy: „Na jednym panelu był lew, na drugim - paw, na trzecim - orzeł, na czwartym - latawiec”. Wróćmy teraz do herbów miast i państw. Ponad sześćset miast - dużych i małych - znajdowało się w przedrewolucyjnej Rosji, a każde z nich miało swój własny herb. Niedźwiedzie osiadły na herbach Permu i Jarosławia: archeolodzy ustalili, że kult niedźwiedzia istniał w tych dwóch regionach od czasów starożytnych. Obraz na herbie Niżnego Nowogrodu (obecnie miasto Gorki) odpowiadał lokalnemu kultowi łosia; w XVIII wieku łosia zastąpił jeleń. Ale herb Irkucka przypominał o bogactwie futra wschodniej Syberii: na nim czarny bóbr trzymał w zębach jaskrawoczerwoną sobolę. Trzy sterlety na godle Saratowa symbolizowały obfitość ryb w regionie. Herb Evpatorii został udekorowany złotą głową barana, „co oznacza wygodę Tarkhan kut do hodowania szarych owiec”. Biała koza wygląda ze starego herbu Samary, z herbu Baku - tygrys i załadowany wielbłąd. Wiele ciekawych rzeczy można się nauczyć z heraldyki - nauki badającej herby miast i państw. Polska tradycja głosi, że legendarny książę Lech założył swoją stolicę, Gniezno, w miejscu, w którym ujrzał gniazdo orła białego - dokładnie to samo, co widniejące na godle Polski. W wieńcu laurowym na skrzyżowanych karabinach z bagnetami i dwiema szablami siedzi kwezal, ptak o jasnozielonym grzbiecie i czerwonej piersi - to herb Gwatemali. Nawet wśród pierwszych mieszkańców kraju - Indian Majów - kwezal był uważany za świętego ptaka, ponieważ w ogóle nie toleruje niewoli. Bezskrzydły ptak kiwi jest uważany za prawdziwą królową ptasiego królestwa Nowej Zelandii i nie jest przypadkiem, że jest przedstawiony w herbie republiki. Na niektórych herbach są całe symboliczne obrazy-pejzaże: trąbiący biały słoń pod palmą (Ghana), lama i kondor z wieńcem laurowym (Boliwia). Prawie wszyscy typowi przedstawiciele osobliwej fauny Australii są przedstawieni na herbie tego kraju: kangur, struś, pingwin i łabędź. Tradycyjny lew, oczywiście brytyjskiego pochodzenia, wszedł do egzotycznej firmy zupełnie niewłaściwie. Herb Wielkiej Brytanii przedstawia jednocześnie trzy złote lamparty, dwa lwy - złoty i jaskrawoczerwony - oraz zielony koń. Na starym mongolskim herbie było kilka zwierząt: krowa, wielbłąd, koza - a nawet głowa owcy. Nowe godło państwowe Mongolskiej Republiki Ludowej, zatwierdzone w 1960 r., Przedstawia dwie ryby tworzące okrąg: we wschodniej symbolice ryba od dawna służy jako symbol mądrości. Burzliwa debata wybuchła kiedyś w Stanach Zjednoczonych, kiedy dyskutowano tam o projekcie prasy stanowej. Prezydent Benjamin Franklin zaproponował wygrawerowanie na nim indyka. Inni sugerowali przedstawienie bielika, którego Franklin kategorycznie odrzucił, ponieważ orzeł ma skłonność do złego nawyku wyrywania ryb od innych ptaków, ich prawowitych właścicieli. Niestety w tym przypadku nie posłuchali głosu prezydenta, a orzeł-zbój, a nie kochający pokój indyk, stał się symbolem Stanów Zjednoczonych. A oto ironia losu: symbol ptaka, o który toczyła się spór, został już prawie całkowicie wytępiony - tak jak żubr przedstawiony na amerykańskich monetach. Najczęściej wraz z herbem kraju na flagi państwowe padały również wizerunki zwierząt. Kogo na nich nie widać: orła i lwa, słonia i lamy, kondora i konia, koronowanego żurawia ... Krasnopevtsev V.P. - Mewy na piedestale |
Starożytna indyjska legenda opowiada o długich wędrówkach plemienia Azteków w poszukiwaniu miejsca na osiedlenie się. Minęło wiele dni i nocy, zanim rozległ się radosny okrzyk jednego z Indian - mając ostry wzrok, po raz pierwszy zobaczył orła z wężem w szponach.
| Kuna i Veveritsa | Najstarsi mieszkańcy kosmosu |
|---|
Nowe przepisy
