Parmigiana di melanzane

Kategoria: Dania z warzyw i owoców

Kuchnia: Włoski

Składniki
bakłażan	2 szt
pomidor	1 duży lub 2 średnie
świeża bazylia	6-7 liści
Oliwa z oliwek	4 łyżki. l.
Parmezan	70 g
ser Mozzarella	100 gramów
jajko	1 szt
sól pieprz	smak

Metoda gotowania

Moje kolejne spotkanie z ukochanymi Włochami nie poszło na marne, dodając do skarbca włoskich receptur. Bakłażan z parmezanem gotuje się szybko i bez wysiłku, a degustatorzy nie od razu rozumieją, z czego jest zrobione danie, jest delikatne i niesamowicie smaczne!
Bakłażany pokroić wzdłuż na plasterki o szerokości około 5 mm, posolić i odstawić na 1 godzinę, aby gorzka rozluźniła. Następnie wyciśnij i usmaż każdy plasterek na oliwie z obu stron.
Pomidory obrać i pokroić w kostkę, przełożyć na patelnię lub patelnię, posolić, pieprzyć, smażyć z posiekanymi liśćmi bazylii (najlepiej zielonej) bez dodawania tłuszczu na dużym ogniu przez około 15 minut, często mieszając.
Następnie przepuść przez młyn lub zmiel blenderem do stanu sosu.
Smarujemy spód formy żaroodpornej (najwygodniej jest użyć wąskiej i długiej formy, ja wziąłem formę na chleb z powłoką nieprzywierającą) posmarować połową sosu pomidorowego.
Następnie ułożyć smażone bakłażany, posypać startym parmezanem, dodać pokrojoną mozzarellę, posiekaną bazylię, zalać 3-4 łyżkami ubitych jajek. Kontynuuj rozprowadzanie warstwa po warstwie, aż wszystkie składniki zostaną wykorzystane, ostatnią warstwę bakłażana, skrop pozostałym sosem pomidorowym.
Piec w piekarniku w 180 stopniach przez około 30 minut.
Podając posyp startym parmezanem.
Danie serwowane jest zarówno na ciepło, jak i na zimno.

Naczynie jest przeznaczone do

3 porcje

Czas na przygotowanie:

1 godzina

Uwaga

Teraz trochę historii. Tym razem podróż odbyła się do Wenecji i okolic. Zmęczeni po 8-godzinnym spacerze po Wenecji wróciliśmy do małego miasteczka Mestre (gdzie zatrzymaliśmy się podczas wycieczki). Po prostu nie mieliśmy siły, żeby pojechać gdzieś daleko na kolację i udaliśmy się do najbliższej pizzerii, która okazała się małą rodzinną restauracją. Publiczność była w większości lokalna, ale kelnerki, ku naszemu wielkiemu zdziwieniu, przywitały nas czysto rosyjskim powitaniem. Po rozmowie dowiedzieliśmy się, że dziewczyny wyemigrowały z Rosji do Włoch i pracują w tej pizzerii od ponad 9 lat, są absolutnie szczęśliwe i uwielbiają swojego właściciela, starszego neapolitańczyka. Poprosiliśmy o wszystkie najsmaczniejsze (cóż, oczywiście). Parmigiana di melanzane wywarła na nas niezatarte wrażenie! Zacząłem najpierw pytać, potem błagać, a potem żądać podania przepisu. Kiedy biedne dziewczyny zorientowały się, że nie zostawię za sobą, wezwały właścicielkę. Myślałem, że forteca się zawaliła, ale jej tam nie było. Wyjaśniając mieszankę w dialekcie angielsko-włoskim (tak, tak, i to można wymyślić, gdy sooo nnnada), zgodziliśmy się, że jeśli przyjdziemy do nich jutro na obiad, wpuści mnie do kuchni i osobiście przygotuje danie w mojej obecności , po prostu wszystko pamiętam (oczywiście zapisałem).
Generalnie dzielę się z wami receptą błaganą w nierównej walce. Miłego gotowania!