Bardzo ciekawy materiał o orzechach włoskich.
„Rośnie na poboczu drogi i niczego się nie boi - ani grzmotów, ani wiatru, ani deszczu, ani upałów”.
Teofrast
Orzech (orzech voloshsky) - duże drzewo (do 30 m wysokości i do 1,5-2 m średnicy) z rodziny orzecha włoskiego. Ma potężną, rozłożystą koronę i duże, dziwnie pierzaste, pachnące liście. Owoce są okrągłe lub owalne, z fałszywymi pestkami, z mięsistą zieloną skorupą zewnętrzną i wewnętrzną, pomarszczoną, zdrewniałą skorupą (skorupką), wewnątrz której znajduje się jadalne jądro składające się z czterech identycznych zrazików. Orzech żyje długo - do 300-400 lat, zaczyna owocować od 10-12 lat. Nawet w wieku 100-180 lat daje dobre plony.
Ojczyzną orzecha włoskiego jest Azja Środkowa i Kaukaz, a według innych źródeł - Bałkany. Na Kaukazie została wprowadzona do kultury jeszcze przed naszą erą. Wzmiankę o orzechu włoskim można znaleźć u starożytnych Greków i Rzymian.
Jeden z pierwszych opisów orzecha włoskiego należy do „ojca botaniki” Teofrasta. O tej roślinie wspomina się w pismach Cycerona, Dioscoridesa, Pliniusza, Wergiliusza, Hipokratesa. Odległe podobieństwo jądra do ludzkiego mózgu zrodziło wiele legend o tej roślinie. Tak więc grecki filozof Platon dość poważnie przekonywał, że owoce mają zdolność myślenia, poruszania się, przeskakiwania z gałęzi na gałąź. A szwedzki naukowiec i podróżnik Sven Eden (Gedin) był pewien, że orzechy, które zbierają na zielono, piszczą i płaczą.
Ze względu na obfite owocowanie orzecha włoskiego wiele narodów uważało go za symbol dobrobytu, obfitości i długowieczności. Starożytni Grecy przy specjalnych okazjach ofiarowywali sobie owoce orzecha. Wśród starożytnych Rzymian orzech był atrybutem ceremonii ślubnej. Na Kaukazie iw Mołdawii istnieje wspaniała tradycja: kiedy rodzi się dziecko, w jego posagu sadzi się orzech włoski.
Na wyspach w zachodniej Szkocji występuje wiele odmian orzecha białego. Dzieci mogą nosić naszyjniki wykonane z takich orzechów: uważa się, że gdy dziecko jest zagrożone zepsuciem, orzechy ciemnieją.
W Rosji orzech ten, ten „bardzo smaczny owoc”, został przywieziony z Grecji około tysiąca lat temu przez greckich kupców starożytnym szlakiem handlowym „od Varangian do Greków”, stąd jego nazwa. Później nazywano go również orzechem Volosh (Volozhsky). A łacińska nazwa tej rośliny oznacza „królewski żołądź”.
Obecnie orzechy włoskie rosną dziko w Azji Mniejszej, na Półwyspie Bałkańskim, w Iranie, Chinach, Afganistanie, zachodniej części Himalajów i Tybetu, w Azji Środkowej, na Zakaukaziu. Jest również szeroko uprawiany ze względu na jadalne owoce na tych terenach, a także w Europie Zachodniej oraz w Stanach Zjednoczonych, Ukrainie i Mołdawii.
Pestki orzecha włoskiego zawierają białko (18%), cukier, suszący olej tłuszczowy (do 75%), prowitaminę A, witaminy C, E, P, K, z grupy B, minerały (żelazo, fosfor, magnez, potas, wapń, kobalt , jod, miedź), garbniki. Oleje tłuszczowe zawierają glicerydy, kwas cytrynowy, stearynowy, oleinowy, linolowy, palmitynowy, linolenowy. Przede wszystkim witamina C zawarta jest w skorupce niedojrzałych owoców, aw swojej ilości nie ustępuje owocom cytrusowym, czarnej porzeczce i dzikiej róży. Dlatego koncentraty witamin przygotowywane są ze skorupek niedojrzałych owoców orzecha włoskiego. W owocni występuje także wiele garbników, kwasów organicznych, kumaryn, chinonów, prowitaminy A oraz barwnika juglon, który działa bakteriobójczo. Z otoczki wyizolowano betasitosterol. Muszla zawiera kwasy fenolokarboksylowe, garbniki i kumaryny, a pelicul (cienka brązowa skórka pokrywająca owoc) zawiera steroidy, kwasy fenolokarboksylowe, garbniki i kumaryny. Liście orzecha włoskiego zawierają garbniki (3-4%), glikozydy, flawonoidy, olejek eteryczny, juglon, inozytol, karotenoidy, witaminy C, B1 i P oraz dużo (do 30%) prowitaminy A.Majowe liście orzecha włoskiego nie ustępują owocom róży pod względem zawartości witaminy C i prowitaminy A ...
W starożytności orzech był uważany za bardzo silne antidotum, pomagające w zatruciu najsilniejszymi truciznami. Aby to zrobić, rano na czczo trzeba było zjeść dwa orzechy włoskie z dwoma jagodami wina, liśćmi i solą.
Rosyjscy uzdrowiciele również używali orzechów włoskich w leczeniu różnych chorób. W XVII wieku lekarze wojskowi leczyli rany liśćmi orzecha włoskiego.
Do celów leczniczych wykorzystuje się wszystkie części orzecha włoskiego: liście, gałązki, kora, zielona owocnia, dojrzałe i niedojrzałe owoce. Ale liście są szerzej stosowane (szczególnie w dermatologii i kosmetologii). Są zbierane w czerwcu: w tym czasie zawierają więcej witaminy C (do 5%) i innych przydatnych substancji. Liście szybko suszą się na słońcu, rozprowadzając je cienką warstwą na czystej szmatce lub papierze. Po wysuszeniu usuwa się brązowe i poczerniałe liście. W sierpniu zbierane są okrywy niedojrzałych owoców. Zaleca się, aby orzechy były obrane: w ten sposób dłużej zachowują cenne substancje.
Właściwości przeciwzapalne i bakteriobójcze orzechów włoskich.
W medycynie ludowej wywary i napary z liści i łupin orzechów włoskich są od dawna stosowane w leczeniu ran, wrzodów, czyraków i odmrożeń jako środek gojący rany, bakteriobójczy i przeciwzapalny. Na porosty, ropne wysypki, ropnie i czyraki, egzemy, łojotok, wypadanie włosów, trądzik, łuszczycę, zapalenie skóry, wywar z liści stosuje się w postaci kąpieli, popłuczyn, balsamów, okładów. Odwar z liści lub owocni do użytku zewnętrznego przygotowuje się w następujący sposób: zalać 4-5 łyżek surowców 0,5 litra wody, gotować przez 15 minut i przefiltrować ...
Do płukania jamy ustnej i gardła w przypadku chorób zapalnych można również stosować preparaty z kory, korzeni i pni orzechów włoskich ...
Ekstrakty wodne z liści orzecha włoskiego mają również właściwości bakteriobójcze i gojące rany. Stosowane są w celu przyspieszenia gojenia się ran, w leczeniu zmian gruźliczych skóry i krtani. Z owocni orzecha włoskiego uzyskuje się lek juglon, który ma właściwości bakteriobójcze, który wcześniej był stosowany w leczeniu gruźlicy skóry, grzybicy, egzemy, alergii, chorób skóry wywołanych przez paciorkowce i gronkowce. Niestety został niezasłużenie wycofany z produkcji i jest stosowany tylko w weterynarii.
Olejek z orzecha włoskiego skutecznie goi rany, oparzenia i zmiany skórne. W medycynie ludowej stosowany jest również w leczeniu zapalenia spojówek i zapalenia ucha środkowego.
Orzech na gruźlicę. Avicenna polecał również rozgniecione orzechy włoskie z miodem w leczeniu gruźlicy.
Wodny ekstrakt z liści i owocni orzechów ma działanie lecznicze w niektórych postaciach gruźlicy skóry, krtani, gruźliczej zapaleniu węzłów chłonnych. W medycynie ludowej we Francji liście orzecha włoskiego są od dawna stosowane w leczeniu gruźlicy węzłów chłonnych.
Preparat Karion otrzymano również z liści orzecha włoskiego, którego używano w leczeniu tocznia gruźliczego.
Środek przeciw robakom. Olejek z orzechów jest stosowany jako środek przeciw robakom. Nawet Hipokrates używał zielonej owocni orzechów włoskich do usuwania robaków. W medycynie ludowej Iranu, Ameryki Południowej, Grecji, Azji Środkowej i Kaukazu ten sam środek jest nadal stosowany przeciwko ascaris i tasiemcom ...
Krajowa medycyna ludowa stosuje napar przeciwko tasiemcowi i glistom według następującego przepisu: wlać 4 łyżki posiekanych niedojrzałych orzechów 200 g lekko osolonej wrzącej wody, odstawić na 30 minut i przecedzić. Dawkę należy pić w ciągu dnia w połączeniu ze środkiem przeczyszczającym na bazie soli (dzieciom podaje się siarczan magnezu w ilości 1 g na 1 rok życia).
Suche orzechy włoskie z winem były również używane w medycynie ludowej do wypędzania glist i tasiemców.
Witamina i tonik. Orzechy włoskie zaleca się spożywać przy hipo- i awitaminozy, przy niedoborze soli żelaza i kobaltu.Są przydatne dla matek karmiących, a także w okresie rekonwalescencji po ciężkiej chorobie jako ogólny tonik. Współcześni naturopaci zapewniają: jeśli zjesz tylko trzy orzechy dziennie, dostaniesz siedem lat życia!
Zaleca się łączenie orzechów włoskich z zielonymi warzywami: kilkakrotnie zwiększa to działanie lecznicze i odżywcze. Dla lepszej asymilacji orzechy należy namoczyć w wodzie, dokładnie przeżuć lub przepuścić przez maszynkę do mięsa.
Na bazie orzechów włoskich przygotowywana jest mieszanka tonizująca, która dodaje wigoru i zwiększa wydajność. Przeciągnij przez maszynkę do mięsa 300 g obranych orzechów, 300 g suszonych moreli i 2 cytryny ze skórką. Dodaj 300 g miodu i dokładnie wymieszaj. Przyjmować 1-2 łyżeczki raz dziennie. Przechowuj mieszaninę w lodówce.
Jądra orzecha włoskiego są częścią ogólnego toniku, który zaleca się podawać dzieciom z krzywicą. Przeprowadź przez maszynkę do mięsa 200 g orzechów włoskich, 2 cytryny i 200 g liści aloesu. Połącz wszystkie składniki, dodaj 200 g masła i 200 g miodu; dokładnie wymieszać. Po posiłku podawaj dziecku 1 łyżkę deserową 3 razy dziennie.
W bułgarskiej medycynie ludowej zielone orzechy są zalecane w przypadku hipo- i awitaminozy ...
Orzech na choroby żołądkowo-jelitowe. Orzechy włoskie są bogate w błonnik i olej, które mogą poprawiać aktywność jelit. Są bardzo przydatne dla osób starszych z zaparciami.
Nawet Hipokrates zalecał wywar z zielonej łupiny orzecha włoskiego na zaburzenia żołądkowo-jelitowe. A w Rosji, aby znormalizować aktywność jelit, uzdrowiciele radzili jeść orzechy włoskie z miodem i figami na pusty żołądek.
Odwary i napary z liści orzecha włoskiego są stosowane jako ściągający środek protivopodonosny. W medycynie ludowej Francji od dawna napar z liści orzecha włoskiego jest stosowany w leczeniu zapalenia żołądka i jelit oraz w celu poprawy trawienia ...
Na Ukrainie Zachodniej nalewkę z owoców orzechów uważano za stary sprawdzony lek na schorzenia przewodu pokarmowego (szczególnie przy niestrawności, kolce i skurczach jelit). Metody jej przygotowania miały swoją specyfikę lokalną. Tak więc w regionie Równem zabrali 30 kawałków zielonych niedojrzałych orzechów, pokroili je drobno i wlali 1 litr 70-procentowego alkoholu. Nalegał na słońce przez 2 tygodnie. Następnie nalewkę zlano, orzechy posypano cukrem i po około miesiącu otrzymały likier. W chorobach żołądka i jelit używano zarówno nalewki, jak i likieru (1-2 łyżeczki dziennie po posiłku).
W regionie Kosowa zmiażdżono 1 kg zielonych orzechów, wlano 2 litry wódki, dodano 200 g cukru i 1 litr wody i nalegano na 2-3 miesiące. Podczas leczenia języka żołądka nalewkę tę przyjmuje się 1 łyżkę stołową przed posiłkami przez 5-6 tygodni. Po przerwie przebieg leczenia został powtórzony. W dawce 30-40 kropli 3-4 razy dziennie w tym samym kursie nalewkę tę zaleca się stosować na wrzody żołądka i zapalenie żołądka ze zwiększoną kwasowością soku żołądkowego.
W rosyjskiej medycynie ludowej na biegunkę używają nalewki orzechowej przygotowanej zgodnie z następującym przepisem: przegrody 100 g orzechów włoskich wlewa się do 200 g 70% alkoholu, nalega na 6-8 dni i filtruje. Weź 6-10 kropli, rozcieńczonych w 1 łyżce wody, 3-4 razy dziennie.
Orzech na choroby układu krążenia ...
Orzech na choroby nerek i pęcherza ...
Orzech na zaburzenia krążenia. Orzechy włoskie są bardzo ubogie w sód, dlatego warto włączyć je do diety osób cierpiących na zaburzenia krążenia. Napar z liści orzecha włoskiego jest stosowany w przypadku stwardnienia mózgu i naczyń sercowych.
Orzechy włoskie w endokrynologii. Ekstrakt i napary z liści orzecha włoskiego mają działanie hipoglikemiczne: obniżają poziom cukru we krwi. Stosowanie naparu z liści i owocni orzecha włoskiego w cukrzycy zmniejsza zawartość cukru w moczu Tradycyjna medycyna zaleca diabetykom picie herbaty z liści orzecha włoskiego (50 g liści na 1 litr wody).Stosują również napar według następującego przepisu: 1 łyżkę pokruszonych liści zalać 200 g wrzącej wody, gotować przez 20-30 sekund, nalegać do ostygnięcia i odcedzić; pić równomiernie przez cały dzień.
W leczeniu cukrzycy stosuje się nie tylko liście, ale także przegrody owoców orzecha włoskiego. Przygotowuje się z nich wywar: wlej 200 g wrzącej wody na przegródki po 40 orzechów, gotuj w łaźni wodnej przez 1 godzinę, ostudź w temperaturze pokojowej i przecedź. Pij 40-50 g 3 razy dziennie przed posiłkami. Przebieg leczenia to minimum 3 miesiące.
Orzechy włoskie zawierają dużo jodu, dlatego jego owoce oraz nalewka z liści i owocni są zalecane w leczeniu zapalenia tarczycy i tyreotoksykozy. Tradycyjna medycyna chorób tarczycy zaleca parzenie liści orzecha włoskiego w postaci herbaty i picie tego naparu. Ponadto z przegród orzechów przygotowuje się nalewkę. Wlej 20 g suchych przegród ze 100 g 70% alkoholu, nalegaj na 2 tygodnie i przefiltruj. Weź 10-15 kropli 3 razy dziennie.
Orzech na zaburzenia metaboliczne. Aby znormalizować metabolizm, piją napar z liści orzecha włoskiego. Orzechy włoskie są przydatne przy dnie moczanowej: ich jądra zawierają bardzo mało sodu.
Odwary z owocni i liści orzecha włoskiego w medycynie ludowej zachodniej Syberii są uważane za dobry środek tonizujący i "oczyszczający krew", zwłaszcza na skazy ...
Środek hemostatyczny ...
Orzech w ginekologii ...
Orzech dla mężczyzn. Już w starożytnej Sparcie wiadomo było, że orzechy włoskie mają korzystny wpływ na wzrost i rozwój męskiego ciała. Chłopcom i młodym mężczyznom zalecono picie mleka orzechowego, które przygotowuje się według następującego przepisu: posiekaj jądra 10 orzechów włoskich, zalej je 100 g zimnej przegotowanej wody i pozostaw na 2 godziny. Odcedź, dodaj 1-2 łyżeczki miodu i zamieszaj.
Avicenna argumentował, że jednym z głównych zastosowań orzecha włoskiego jest „impotencja seksualna”. „W tym celu” - napisał - „musisz jeść orzechy z olejem sezamowym, słodyczami, miodem i melasą, w tym przypadku twoje pożądanie seksualne znacznie wzrośnie i będziesz szczęśliwy dla siebie i swojej żony przez długi czas”
Orzech był częścią starożytnych mikstur zwiększających siłę seksualną. Oto jeden z przepisów: weź 12 ziaren orzecha włoskiego i po 200 g suszonych fig, suszonych śliwek i rodzynek bez pestek. Zmiel wszystkie elementy, przesuń i przechowuj w lodówce. Spożywać 2 łyżki mieszanki codziennie po południu, popijając kefirem lub kwaśnym mlekiem.
Naukowcy potwierdzili, że orzechy włoskie nie tylko wzmacniają mechanizmy obronne młodego organizmu, ale także przyczyniają się do prawidłowego rozwoju męskich narządów płciowych, a także zwiększają produkcję nasienia. Niedojrzałe orzechy zawierają dużo witamin Ri E, więc są przydatne dla mężczyzn, którzy nie są pewni ich mocy. (
🔗)
Smak persimmon jest znany każdemu, ale co wiemy o zdrowotnych właściwościach persymonów? W persymonie współistnieją pierwiastki śladowe, witaminy i przeciwutleniacze. Persymony są bogate w takie substancje jak wapń, potas, fosfor, magnez, żelazo, jod, glukoza. Zawiera węglowodany, przydatne kwasy, białka, garbniki, popiół, witaminy A, C i P.
Zawarty w tym owocu potas i magnez działają dobroczynnie na układ moczowy, sprzyjają eliminacji nadmiaru soli sodu z organizmu oraz zapobiegają powstawaniu kamieni nerkowych.
Ponadto zaletą persymony jest obecność substancji, takiej jak pektyna. To właśnie ten mikroelement nadaje persimmonom właściwości lecznicze, ponieważ zwalcza zaburzenia żołądkowe i normalizuje trawienie.
W przypadku chorób tarczycy zaleca się stosowanie persimmon, ponieważ zawiera jod, który jest niezwykle ważny dla produkcji hormonów w organizmie. Korzyści płynące z persymony dla wątroby, oczu i gonad tkwią w w pełni dojrzałych owocach tego owocu.
Persimmon robi usta. Wiedzieliśmy o tym od dzieciństwa. Dzieje się tak, ponieważ ten jasny owoc jest zbyt wcześnie zbierany i dostarczany na półki sklepowe. Ściągające właściwości persymonów tłumaczy się obecnością garbników w ich składzie, która powstaje w persymonach po osiągnięciu dojrzałości.Nawiasem mówiąc, ta tanina jest szkodliwa dla tych, u których rozwinęła się choroba adhezyjna jelit z powodu operacji brzucha. Spożycie persymonów, zwłaszcza surowych owoców, w których występuje najwyższa zawartość garbników, może prowadzić do ostrej niedrożności jelit i pilnego zabiegu chirurgicznego Po dojrzewaniu persymonów tanina opuszcza je i uzyskuje właściwy smak. Kolejna wskazówka, jeśli persimmon nie jest dojrzały, można go włożyć do zamrażarki, wyjąć następnego dnia i rozmrozić, po tak prostej procedurze lepkość persymony na pewno zniknie.
Witamina A w persymonach to profilaktyka raka. Potas jest dobry na choroby serca. Persymony są dobre dla osób z żylakami i krwawiącymi dziąsłami.
W leczeniu anemii niezbędna jest persimmon, lekarze zalecają w tym przypadku wypicie przed jedzeniem szklanki soku z „daktylowca chińskiego”. W przypadku nadciśnienia konieczne jest spożywanie suszonych owoców persimmon.
Nawet przy przeziębieniu dostępne są zalety persimmon. Jeśli masz kaszel, przepłucz gardło sokiem z persimmon, mieszając go z 3 łyżkami. l. ciepła woda.
Persymona nałożona na twarz wraz z żółtkiem pomaga złagodzić skórę trądzikową. (
🔗)
