|
 Loreto to największy departament w Peru, położony w ciepłej i wilgotnej północno-wschodniej części kraju, pokrytej dżunglą z wieloma rzekami-dopływami Amazonki. Zamieszkuje ją kilka grup etnicznych, których przedstawiciele są zatrudnieni w rolnictwie zorientowanym na lokalną konsumpcję.
Region produkuje fasolę, maniok, banany, owoce cytrusowe, ryż i zboża. Dzięki zasobom hydrologicznym rybołówstwo Loreto ma przewagę nad żywym inwentarzem - w jego rzekach żyją arapaima, dorado, sabalo, pacu, corvina rzeczna i inne komercyjne gatunki ryb.
Klimat i tradycje rdzennej ludności wywarły znaczący wpływ na kuchnię departamentu. Oprócz produktów rolniczych i rybnych zjada się tu dzikie owoce, mięso Amazońskie gryzonie, piekarze, tapiry, pancerniki, żółwie, a także owoce i miąższ pnia palmy aguaje, czyli mauritius. Typowym daniem z pulpy palmowej jest sałatka. chontaserwowane podczas Wielkiego Tygodnia i gotowane z cebulą, pomidorami, cytryną, papryką i sałatą. Gorący sezon również charakteryzuje się ceviche de doradoktórego składniki to ryby, cytryna i limonka, imbir, ogórek, cebula, papryka, przyprawiona mleko kokosowe z przyprawami i oliwą z oliwek.
Kuchnia Loreto często wykorzystuje starożytne metody gotowania, takie jak zawijanie składników w kalateę lub liście bananowca, a następnie ich pieczenie. Zgodnie z tą techniką przygotuj danie patarashcaczyli cała ryba, zwykle niewielkich rozmiarów, pieczona z przyprawami w liściach na węglu drzewnym. Liście kalatei są również gotowane Juane - Masa ryżowa z kawałkami kurczaka, groszkiem, oliwkami i gotowanymi jajkami.
Symboliczne zupy Loreto to timbuche, inchicapi i sarapatera... Pierwszy to bulion rybny, do którego najczęściej używa się świeżej bokachiko. Specyficzną konsystencję timbuche nadają surowe jajka wbijane do bulionu i drobno posiekana kolendra.
Inchikapi przygotowuje się z kurczaka, juki, cebuli, czosnku, chili i świeżego selenu, a bulion zagęszcza się mąką kukurydzianą.
Sarapatera to typowa peruwiańska zupa z dżungli, której przepis nie zawiera wielu składników, ale jest trudny do przygotowania, gdyż wymaga skorupy zagrożonego wyginięciem lądowego żółwia zębatego. Zupę gotuje się w skorupce na otwartym ogniu z mięsem tego samego żółwia, tartym bananem i ziołami.
Arapaima to największa słodkowodna ryba amazońska o bardzo cennym mięsie, które jest zwykle sprzedawane w postaci solonej i suszonej. W menu kuchni loretańskiej jest kilka opcji dań arapaima, a jedna z nich proponuje namaczanie mięsa rybnego, dzielenie na steki i smażenie z solą i przyprawami. To danie nazywa się paichepodawany z dojrzałymi bananami i salsą cebulową. Do gotowania picadillo biorą też ryby odsolone, które gotuje się i dodaje do pomidorów smażonych z cebulą i czosnkiem, razem z fasolą i czerwoną papryką.
Kokony, roślina z rodziny psiankowatych, którą można uznać za amazońskiego pomidora, jest powszechna w Loreto. Owoce tej rośliny są jajowate, ze skórką żółtą lub czerwonawą, wykorzystywane są do przyrządzania soków i nektarów, dżemów i słodyczy, sałatek i sosów. W kuchni regionu nie brakuje mocnych trunków na bazie kokonów, m.in. coconachado z cukrem i aguardiente i ugryzienie pirany z rumem.
Helena
|
