|
 Wszyscy piliśmy mleko w dzieciństwie, niektórzy nadal piją nawet teraz, ale jeśli sporządzimy tabelę z najpopularniejszymi produktami spożywczymi, to, co dziwne, mleko nie wyjdzie na wierzch. Co z tego wyniknie?
Nie mogę odmówić sobie przyjemności zadawania wam tego pytania. I jestem prawie pewien, że o tym nie pomyślałeś i dlatego odpowiesz niepoprawnie. Mówisz chleb. Lub - ziemniaki. No też - mięso lub masło. A wszystko to jest niedokładne. Oczywiście we wszystkich tych odpowiedziach będzie trochę prawdy, ale w skali naszego kraju, a tym bardziej na Białorusi, odpowiedzi te będą absolutnie poprawne. Ale jeśli mówimy o odżywianiu światowej populacji - nie. Bo co najmniej 80% światowej populacji je… ryż. Dzień po dniu, od rana do wieczora. I nie przeszkadza im i nie nudzi.
Ryż to nie tylko danie codzienne, ale także główne, a często jedyne źródło białka dla mieszkańców Chin i Indii, Wietnamu i Indonezji, Japonii i kontynentu afrykańskiego, wysp Polinezyjskich i całej Ameryki Południowej. I choć zawartość białka (białka) w ziarnach ryżu jest mniejsza niż w niektórych innych pokarmach roślinnych (nie wspominając o soi i innych roślinach strączkowych, grzybach, nawet w porównaniu z kaszą gryczaną, owsem, pszenicą), to jest tam zbilansowana pod względem aminokwasów kwaśny skład i zawiera wszystkie niezastąpione składniki, dzięki czemu pozwala obyć się bez białka zwierzęcego przez długi czas lub nawet całe życie.
Dziesiątki, jeśli nie setki potraw przygotowuje się z ryżu! Przynajmniej nie mniej niż szarańcza. A jeśli weźmiemy też pod uwagę, że przez słowo „ryż” my, Europejczycy, rozumiemy jedno, a ci, którzy go spożywają, co innego, to liczbę gotowych produktów można potroić, bo znają ryż w co najmniej 20 gatunkach, 150 odmian i wiele tysięcy odmian rolniczych. Jak przekonywał V. Pokhlebkin, ryż wyróżnia przede wszystkim kształt i wielkość (długi i cienki - indyjski, okrągły krótki - japoński), kolor (oprócz zielonego, wszystkie kolory tęczy plus czarny i pręgowany), obecność lub brak lepkości itp.
To prawda, że to nie przeszkadza i nie nudzi się, najwyraźniej nie zależy od dużej różnorodności gatunków i odmian (w końcu na danym obszarze z reguły uprawia się nie więcej niż 2-3 odmiany , a tego menu nie da się urozmaicić), az niektórych jej wewnętrznych walorów - przyswajalność, wpływ na cały organizm i przewód pokarmowy, być może smak. Chleb nam się nie nudzi i wcale nie dlatego, że dziś możesz wybrać to, co lubisz najbardziej, spośród 5-8 różnych opcji. Nie znudziło się jeszcze 30 i 300 lat temu, choć wtedy nie było takiego wyboru.
A fakt, że na przykład w naszym kraju ryż jest znacznie mniej popularny niż ziemniaki, zależy nie tylko od narodowych przyzwyczajeń i cech, ale także od niemożności jego ugotowania. Okazuje się, że ryż przede wszystkim „nie toleruje” szablonu. Każda ze 150 odmian wymaga indywidualnego podejścia. Część należy wypłukać w zimnej wodzie, część w ciepłej, jeden ugotować bez soli, drugi po usmażeniu itp.
 Ponieważ nie jest to książka kucharska, nie cytuję przepisów, ale nie mogę się oprzeć i cytuję V. Pokhlebkina: „Zastosowanie ryżu w kuchni jest niezwykle różnorodne ... Dobrze komponuje się z potrawami słonymi i słodkimi, z kwaśnymi i delikatnymi , o pikantnej i aromatycznej, mleczno-kremowej, aksamitnej konsystencji i ostrej, palącej się. Niezastąpiony do dań mięsnych, warzyw i owoców, dań mlecznych. Może być również używany do ryb (w sałatki rybne), w potrawach grzybowych i mącznych. Najbardziej nadaje się do ryżu łuk, czosnek, przecier i sok pomidorowy, czerwona papryka, olej roślinny i zwierzęcy, jajka, cukier, mleko, śmietana, cynamon, jabłka, śliwki, rodzynki, cytryna, Pomarańczowy, wszelkiego rodzaju skórki, wanilia, czekolada».
Nie wiem jak ty, czytelniku, ale już się śliniłem. I niewątpliwie jest prawdą, że w ostatnich latach w naszym kraju dużą wagę przywiązywano do rozszerzenia zasiewu ryżu i zwiększenia jego plonów. Już w połowie lat 70. zebrano 1,76 mln ton. Przypomnę jeszcze raz, że to nie tylko bogactwo gastronomiczne i kulinarne kaszy ryżowej, ale także wysokobiałkowa wartość odżywcza ryżu. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że oprócz zbilansowanych białek ryż zawiera raczej skromną ilość błonnika, staje się jasne, dlaczego ryż jest tak popularny wśród lekarzy jako dieta i dlaczego wśród tych, którzy stale jedzą ryż, jest tak mało osób otyłych.
To prawda, że problem jedzenia ryżu ma jedną podejrzaną stronę. Faktem jest, że choć dzisiaj już całkiem dobrze wiadomo jaki ryż powinien znaleźć się na naszym stole - nieszlifowany i nieszlifowany, bo razem z łupinką i zarodkiem zboża traci wszystkie witaminy i wiele innych cennych rzeczy oraz brązowy, w zasadzie sprzedawany jest tylko ryż polerowany.
Dlaczego? Może dlatego, że białe gładkie ziarna wyglądają piękniej niż brązowe, bardziej znajomo? Może. Rzeczywiście istnieje uzasadniona obawa, że brązowy ryż „nie zadziała”, że większość populacji, nie wiedząc o zaletach brązowego ryżu i wadach białego, ale przyzwyczajając się do oceny jakości w rublach, będzie Uważaj brązowy ryż za produkt najniższej klasy, a nawet jakiś surogat. I rzeczywiście będzie tańszy, ponieważ jest szybszy i łatwiejszy w produkcji - wystarczy przerwać proces przed czyszczeniem, co jest najbardziej czasochłonną operacją.
Oczywiście nadal warto sprzedawać brązowy ryż. Nie ma lepszej reklamy niż twoje własne doświadczenie. Nie zaszkodzi jednak rozpoczęcie kampanii organizowania popytu na ryż brązowy.
Ryż brązowy jest dość rzadki na stole nie tylko w naszym kraju, ale także w Azji Środkowej. Ostatnio miałem szczęście odwiedzić miasta Samarkanda, Buchara, Urgench i Khiva i zapytałem o niego konkretnie w kilku sklepach - sprzedawcy nigdy nie słyszeli o brązowym ryżu. Wraz z problemem żółtego cukru i mąki pełnoziarnistej problem brązowego ryżu jest prawdopodobnie jednym z odwiecznych, który w zasadzie nie jest tak trudny do rozwiązania, ale którego nikt nie chce rozwiązać - po co stwarzać sobie dodatkowe trudności w życie?
Vladislavsky V. - O twoim jedzeniu, człowieku
|
