O kuchni rosyjskiej

Mcooker: najlepsze przepisy O kuchni i jedzeniu

Kuchnia rosyjska Przepisy na dania rosyjskie to fenomen i bynajmniej nie przypadek. Starożytne miasta rosyjskie często powstawały na wysokich brzegach głębokich rzek, wokół, jak okiem sięgnąć, rozciągały się bezkresne pola, łąki i lasy. Warunki naturalne Rosji - klimat, obfitość zbiorników wodnych i lasów, rozległość pól - ukształtowały ekonomiczny styl życia naszych przodków, ich przyzwyczajenia i usposobienie, charakter ich diety.

Głównym zajęciem Słowian wschodnich było rolnictwo. Jego najstarszy system - cięcie, a później - ugór leśny, determinował powszechne wykorzystanie zboża i produktów jego przetwarzania w żywieniu.

Uprawy rolne stale wymagały siły pociągowej i nawozów, dlatego wraz z rolnictwem szybko rozwijała się hodowla bydła, która odegrała ważną rolę w kształtowaniu kuchni rosyjskiej.

Dodatkowym zajęciem Rosjan były takie zawody jak łowiectwo i rybołówstwo, bartnictwo, co również wpłynęło na sposób żywienia naszych przodków.

A jednak kuchnia rosyjska rozwinęła się przede wszystkim pod wpływem rolnictwa, uprawy żyta, jęczmienia, pszenicy, owsa i prosa. Kultury te, tradycyjnie stosowane w żywności, zdefiniowały kilka kierunków przygotowywania żywności.

Są to przede wszystkim zboża i pieczywo („chleb”). Odkrywszy tajemnicę wytwarzania ciasta drożdżowego, Rosjanie przez długi czas pozostawali zwolennikami kwaśnego (sfermentowanego) chleba z mąki żytniej. Chleb na zakwasie stał się swego rodzaju symbolem rosyjskiego stołu narodowego. Pojawiły się inne rodzaje produktów mącznych - dezhni, bochenki, komponuj, naleśniki, wszystkie rodzaje ciasta i ciasta, naleśniki, kierownice, ciastka, naleśniki.

Przygotowanie zbóż (od 6-8 rodzajów zbóż) i niektórych roślin strączkowych (groch, fasola, soczewica) stało się niezależnym kierunkiem.

Przez wiele stuleci rosyjskie potrawy zbożowe uważane były za przedmiot szczególnego kultu, nieodzowne cechy rytuałów religijnych, symbole swojskości i gościnności, pozostając jednocześnie codziennością, a potem tradycyjną.

Przygotowując produkty z mąki, zbóż, rosyjscy szefowie kuchni osiągnęli niespotykaną dotąd doskonałość. Sama lista tych dań zajęłaby kilka stron.

Narodowa rosyjska sztuka kulinarna słynie ze wspaniałych potraw, w których zboża są pierwotnie łączone z innymi produktami - warzywa, mleko, twarożek, jajka, ryba, mięso.

Ogólnie rosyjska kuchnia ludowa od czasów starożytnych budowana jest na harmonijnym połączeniu produktów zwierzęcych i roślinnych w jednym naczyniu - są to pierogi, ciasta, placki z mięsem, twarożek, ryby, serniki, dania półpłynne (stare ucho, itp.) z warzyw i mięs, zup z mięsem i warzywami (kapuśniak, barszcz, hodgepodge itp.), ryb (zupa rybna, zupy rybne), różnych zapiekanek, płatków śniadaniowych, kasz z mlekiem itp.

Z punktu widzenia naszej aktualnej wiedzy na temat racjonalnego odżywiania warto zauważyć, że potrawy te charakteryzują się niesamowitą równowagą składników odżywczych. Ponieważ białka roślinne są przeważnie ubogie (brakuje im indywidualnych niezastąpionych składników - aminokwasów), białka pochodzenia zwierzęcego uzupełniają i wzbogacają ich skład. W połączeniu z białkami roślinnymi zwiększają wartość biologiczną mieszanki pokarmowej. Wzbogacenie jest szczególnie skuteczne, gdy oba białka dostają się do organizmu w tym samym czasie, czyli znajdują się w recepturze jednego produktu kulinarnego. Wiele rosyjskich potraw spełnia ten wymóg.

Nie można jednak nie liczyć się z tym, że zmienia się nasze życie, zmienił się jego rytm, zmieniła się sytuacja ekologiczna, niektóre tradycje kulinarne straciły na znaczeniu.Ważne jest, aby z ludowego doświadczenia wybierać wszystko, co nie jest przestarzałe i odpowiada warunkom współczesnego życia, a jednocześnie wychodzić nie tylko z tradycji i doświadczeń ludowych, ale także brać pod uwagę najnowsze osiągnięcia z zakresu fizjologii żywienia , indywidualne cechy każdej osoby, charakter i intensywność pracy. Ale we wszystkich przypadkach żywność musi odpowiadać narodowym gustom i przyzwyczajeniom, o czym pisał słynny rosyjski ekspert kulinarny K. Avdeeva w połowie ubiegłego wieku:

Nie potępiając ani niemieckiej, ani francuskiej kuchni, myślę, że nasz rosyjski, rodowity jest nam bardziej przydatny pod każdym względem, do czego przywykliśmy, czego nauczyliśmy się na doświadczeniach wieków, przekazywanych z ojców dzieciom i jest to uzasadnione klimat, sposób życia.

W wioskach północnej Rosji, u podnóża siwowłosego Uralu, we wsiach rozciągających się wzdłuż brzegów tajgi, wszędzie kształtowały się ich własne tradycje, zwyczaje i zwyczaje podczas przygotowywania potraw. Jak mówi przysłowie, „każde miasto ma swój własny temperament”. Na północy uwielbiają dania rybne, na stepach Don - barszcz z papryką i pomidorami, na Uralu - kapuśniak z grzybami, na Wołogdzie - ciasta z czeremchą, aw Kubanie - z wiśniami.

Pomimo różnorodności regionalnych smaków i tradycji, pod wpływem wspólnych losów historycznych, rozwinęły się wspólne cechy jednej narodowej kuchni rosyjskiej.

Ekspansja więzi wewnątrz-etnicznych i międzyetnicznych pozostawiła wyraźny ślad w charakterze diety Rosjan.

Osiedlając się z brzegów Dniepru wzdłuż Wielkiej Równiny Rosyjskiej, a następnie wykraczając daleko poza Ural, po opanowaniu Syberii i wybrzeża zamarzniętego morza, nasi przodkowie święto zachowali zwyczaje starożytnej Rosji. Kijów przez długi czas pozostawał prekursorem rosyjskich miast. Nawet fragmentacja feudalna przyczyniła się do zachowania i rozwoju starożytnych tradycji, ponieważ książęta przenosząc się do nowych posiadłości, zabrali ze sobą swą świtę, swoich kucharzy i przesiedlili wszystkich swoich poddanych na nowe ziemie. Oczywiście lokalne warunki, cechy klimatyczne, ścisła komunikacja z tubylcami wpłynęły na tradycje kulinarne (na przykład zmienił się zestaw produktów do niektórych potraw), ale główne cechy kuchni rosyjskiej, która rozwinęła się w starożytnej Rosji, pozostały niezachwiane.

Rosyjski piec, przybory domowe, zwyczaje stołowe, potrawy codzienne i świąteczne - wszystko to Rosjanie nie zapomnieli, gdziekolwiek się osiedlił - w pobliżu brzegów Morza Białego lub na stepach Woroneża, w Ałtaju lub w Donbasie.

Stabilne gusta i przyzwyczajenia żywieniowe, rodzaj konserwatyzmu kuchennego często kształtują się pod wrażeniami z dzieciństwa. W tych wrażeniach, według słynnej pisarki Vera Inber, „Niewytłumaczalna słodycz przeszłości i subtelna gra wspomnień”... Dlatego człowiek nie jest obojętny na to, czym był karmiony w dzieciństwie, a ulubione „potrawy matki” zostają zapamiętane na całe życie.

EM Velichko - rosyjska kuchnia ludowa. Zdjęcie Administrator