|
 W pietruszce, podobnie jak w niektórych innych roślinach korzeniowych (pasternak, seler), do pożywienia używa się nie tylko warzyw korzeniowych, ale także liści. Wszystkie części rośliny mają aromatyczny zapach ze względu na obecność olejku eterycznego.
Liście i korzenie pietruszki zawierają znaczne ilości cukrów, białka i witaminy C. Cukry są reprezentowane głównie przez glukozę, fruktozę i sacharozę; ksyloza występuje również w roślinach okopowych. W liściach dominuje glukoza i fruktoza, aw korzeniach jest dużo sacharozy.
Liście są znacznie bogatsze w karoten, witaminę C i kwas foliowy niż rośliny okopowe. Ze względu na zawartość kwasu askorbinowego zieloną pietruszkę należy sklasyfikować jako bogatą w nośniki witaminy C. Zwraca się uwagę na obecność dość znacznej ilości witaminy E w liściach, niacyny i witaminy B6 - w roślinach okopowych. Specyficzny aromat pietruszki związany jest z olejkiem eterycznym. Większość olejku eterycznego (do 7%) znajduje się w owocach, w świeżej roślinie - 0,016-0,3%. Olejek eteryczny zawiera apiol, a-pinen, mirystycynę, aldehydy, ketony, fenole. Owoce zawierają bergapten furokumaryny, która zwiększa wrażliwość organizmu na światło słoneczne (fotouczulanie), dzięki czemu znajduje zastosowanie w leczeniu łysienia plackowatego, bielactwa nabytego i innych chorób skóry. Istnieją dowody na to, że furokumaryny hamują patologiczny wzrost tkanek, a zatem ich zastosowanie jako środków przeciwnowotworowych jest obiecujące. W pietruszce występują liczne flawonoidy: apiina, luteolin-7-aiioglucoside, izorhamnetin, kwercetyna, kemferol itp.
Owoce zawierają 17-22% oleju tłuszczowego, który zawiera specyficzny kwas petroselinowy. Liście i korzenie są używane jako ostra przyprawa do pierwszego i drugiego dania, a także w przemyśle konserwowym. Wzbogacają żywność w witaminy.
Lecznicze zastosowania pietruszki są zróżnicowane. Od dawna jest stosowany jako środek zwiększający apetyt, poprawiający trawienie i przyswajanie pokarmu. Nasiona, korzenie i zioła działają moczopędnie.
Napar przygotowuje się z rozgniecionych nasion (jedną łyżeczkę nasion wlewa się do szklanki zimnej wody, nalega na 8 godzin, a następnie przyjmuje się 1/3 szklanki 3-4 razy dziennie) lub wywaru (wlewa się 4 łyżeczki nasion dwie szklanki wrzącej wody, gotowane przez 15 minut, po czym nalega, aż całkowicie ostygnie i przefiltruje, weź 1 łyżkę stołową 4-5 razy dziennie, dzieci - 1 łyżeczkę 4-6 razy dziennie). Napary przygotowuje się z zieleni i korzeni (1-1,5 łyżki posiekanych surowców wlewa się do szklanki wrzącej wody, nalegając przed schłodzeniem; weź 1 / 3-1 / 4 szklanki 4 razy dziennie 15-20 minut przed posiłkami). Sok ze świeżych ziół jest również stosowany jako środek moczopędny. Przyjmuje się 1 łyżkę deserową 3 - 5 razy dziennie (przy kamicy moczowej, zapaleniu pęcherza).
Pietruszka ma działanie lecznicze przy nieregularnych miesiączkach, wspomaga wydzielanie gazów przy wzdęciach, zwiększa napięcie mięśniowe pęcherza, jelit i macicy. Stosowany jest również jako środek napotne i żółciopędne, w tym ostatnim przypadku działa skuteczniej niż wszechobecny roztwór siarczanu magnezu (siarczanu magnezu).
Pietruszka jest również używana zewnętrznie. Płyny z sokiem z liści (lub pokruszone liście) zmniejszają stan zapalny i łagodzą ból spowodowany użądleniem pszczół. Świeży sok ziołowy i maść z wywaru owocowego są skuteczne w walce z wszami i wszami głowowymi. Korzeń jest żuty, aby wzmocnić dziąsła i zmniejszyć krwawienie.Napary i wywary z pietruszki, a także sok są używane w kosmetykach do usuwania piegów i plam starczych (natrzeć twarz sokiem lub wywar z korzeni, wymieszany w równych częściach z sokiem z cytryny). Aby wybielić skórę twarzy, zaleca się przetarcie jej świeżo wyciśniętym sokiem z pietruszki.
Pietruszka jest przeciwwskazana w przypadku dny (ponieważ jest bogata w związki purynowe) i niektórych chorobach nerek.
Konserwowanie ziół z pikantnych roślin. Zielenie pietruszki, selera, kopru i innych pikantnych roślin konserwuje się przez wytrawianie na sucho. Do solenia weź zielenie przed kwitnieniem lub na samym początku kwitnienia. Jest sortowany (odrzucając twarde łodygi, zdrewniałe części), po czym myje się w zimnej wodzie i kroi na kawałki o długości 1,5-2 cm beczki drewniane lub gliniane, pojemniki emaliowane lub szklane. Warstwę soli wylewa się na dno naczynia przed ułożeniem ziół. Zieloni w pojemniku są również posypani solą. Przechowywać w chłodnym miejscu.
V.P. Perednev Owoce i warzywa w żywieniu człowieka
|
